Bakteri

Bakteri ve hayvan hücresi arasındaki bazı farklar şunlardır: Hücre Duvarı: Hayvan hücrelerinde hücre duvarı bulunmaz, sadece hücre zarı vardır. Çekirdek Yapısı: Hayvan hücreleri ökaryottur ve çekirdekleri bir zar ile çevrilidir. Organeller: Hayvan hücrelerinde mitokondri, endoplazmik retikulum ve Golgi aygıtı gibi zara bağlı organeller bulunurken, bakterilerde bu organeller yoktur. Beslenme: Hayvanlar heterotroftur, kendi besinlerini üretemezler. Depo Karbonhidrat: Hayvan hücrelerinde depo karbonhidrat olarak glikojen bulunurken, bitki hücrelerinde nişasta bulunur.

Bartonella bakterisi, genellikle tehlikeli değildir; çoğu sağlıklı bireyde kedi tırmığı hastalığı hafif seyreder ve birkaç hafta içinde kendiliğinden iyileşir. Bartonella bakterisinin yol açtığı kedi tırmığı hastalığının bazı belirtileri: lenf bezlerinde şişlik; tırmık yerinde kızarıklık ve şişlik; ateş, baş ağrısı, yorgunluk ve kas ağrıları; iştahsızlık ve bulantı. Ciddi ve hayatı tehdit edebilecek komplikasyonlar nadir görülür. Bartonella bakterisi insandan insana veya kediden kediye bulaşmaz; sadece kedilerden insanlara geçebilir.

CRE kısaltması farklı alanlarda farklı anlamlara gelebilmektedir: Ticari gayrimenkul (commercial real estate). Chainlink Runtime Environment (CRE). Customer Reliability Engineering (CRE). Ayrıca, bankacılıkta CRE'nin kredi riski değerlendirmesi, sermaye gereksinimleri veya bir yatırım türü ile ilgili özel bir terim olup olmadığı da araştırılmaktadır.

Bakteriler ve mantarların bazı özellikleri: Bakteriler: Tek hücreli ve prokaryot yapı: Çekirdek zarları yoktur, DNA sitoplazmada serbest halde bulunur. Çeşitli şekiller: Küresel, çubuksu veya spiral şekillerde olabilirler. Her yerde bulunma: Toprakta, suda, havada ve insan vücudunda yaygın olarak bulunurlar. Metabolik çeşitlilik: Bazıları fotosentez yaparken diğerleri kimyasal süreçlerle enerji üretir. Hızlı üreme: Uygun koşullarda her 20 dakikada bir bölünebilirler. Mantarlar: Ökaryot yapı: Hücrelerinde çekirdek ve organeller bulunur. Hücre duvarı: Hif adı verilen ipliksi bir yapıdan oluşur. Heterotrof beslenme: Besinleri sindirerek enerji üretirler. Çeşitlilik: Mayalar, küfler ve mantarlar bu gruba dahildir. Ekosistemdeki rol: Karbon ve azot döngülerinde kilit rol oynarlar.

Virüsler ve bakteriler arasındaki bazı farklar şunlardır: Yapısal farklılıklar: Bakteriler: Tek hücreli, prokaryot mikroorganizmalardır; hücre zarı, sitoplazma ve DNA (veya RNA) içeren bir hücre yapısına sahiptir. Virüsler: Hücre yapısı yoktur, sadece bir protein kılıf içinde DNA veya RNA’dan oluşur. Çoğalma yöntemleri: Bakteriler: İkiye bölünerek çoğalırlar. Virüsler: Canlı bir hücreye bağlanarak konak hücreyi kullanarak çoğalır. Antibiyotiklere duyarlılık: Bakteriler: Antibiyotiklerle tedavi edilebilirler. Virüsler: Antibiyotiklerden etkilenmezler, aşılarla kontrol altına alınabilirler. Hastalıklar: Bakterilerin neden olduğu hastalıklar: Zatürre, verem, besin zehirlenmesi. Virüslerin neden olduğu hastalıklar: Grip, COVID-19, HIV/AIDS, kuduz.

Hayır, bakteri ve mikrop aynı şey değildir. Mikrop, hastalığa neden olabilecek mikroskobik bakteri, virüs, mantar ve protozoa anlamına gelir. Bakteriler, çevrelerinden besin alan, DNA, ribozom, sitoplazma, hücre duvarı ve hücre zarına sahip tek hücreli organizmalardır. Dolayısıyla, tüm bakteriler mikrop sınıfına girerken, tüm mikroplar bakteri değildir.

2016 yılında yapılan araştırmalara göre, ortalama bir insanın vücudundaki toplam bakteri sayısı 38 trilyon civarındadır. Bir gram dışkıda 90 milyar bakteri bulunduğu göz önüne alınarak, bu hesaplama EMAR taramalarında elde edilen bağırsak hacmi bilgileri temel alınarak yapılmıştır. Ortalama bir vücuttaki toplam insan hücresi sayısı ise 30-40 trilyon arasında tahmin edilmektedir.

Louis Pasteur'ün en büyük başarısı olarak şunlar gösterilebilir: Pastörizasyon: Zararlı mikroorganizmaları öldürmek için sıvıları ısıtmayı içeren bir işlem olan pastörizasyonu geliştirmiştir. Mikrop Teorisi: Fermantasyon üzerine yaptığı çalışmalarla, doğada bulunan organik maddelerdeki farklılıkların gözle görülemeyen mikroorganizmalar tarafından oluşturulduğunu kanıtlamıştır. Aşılar: Kuduz, şarbon ve tavuk kolerası için aşılar geliştirmiştir. Pasteur'ün bu başarıları, tıp, mikrobiyoloji ve halk sağlığı üzerinde derin bir etki yaratmış ve milyonlarca insanın hayatını kurtarmıştır.

Ampisiline dirençli bakteri, ampisilin antibiyotiğine karşı bağışıklık kazanmış bakteri türlerini ifade eder. Ampisiline direnç, genellikle penisilin bağlayan proteinlerdeki (PBP) değişiklikler nedeniyle gelişir. Ampisiline dirençli bakteri türleri arasında Enterococcus faecalis, Streptococcus pneumoniae ve bazı Enterobacteriaceae familyasına ait bakteriler (örneğin, E. coli ve K. pneumoniae) bulunur. Ampisiline dirençli bakterilerin neden olduğu enfeksiyonların tedavisinde genellikle ampisilin-sulbaktam gibi kombinasyonlar tercih edilir.

Stenotrophomonas maltophilia özellikleri: Gram negatif basil: Hareketli, katalaz pozitif, oksidaz negatif bir bakteridir. Çevresel dağılım: Su, toprak, bitkiler ve hastane ekipmanlarında bulunur. Fırsatçı patojen: Özellikle bağışıklık sistemi baskılanmış hastalarda nozokomiyal enfeksiyonlara yol açar. Antibiyotik direnci: Beta-laktamlar, aminoglikozitler ve birçok antibakteriyel sınıfa karşı doğal direnci vardır. Enfeksiyon türleri: Pnömoni, kan dolaşımı enfeksiyonları, idrar yolu ve yara enfeksiyonları gibi çeşitli enfeksiyonlara neden olabilir. Kolonizasyon: Solunum yolu ve tıbbi cihaz yüzeylerinde kolonize olabilir. Patojenite: Düşük virülansa sahiptir, ancak biyofilm oluşumu ve fimbrial adezyonlarla konak savunmasına karşı koyabilir.

Akvaryum bakteri besini yerine sera nitrivec kullanılabilir. Reeflowers bacteria feeder ise yararlı bakteri besini olup, bakteri kültürü değildir; var olan bakterilerin çoğalmasını hızlandırmak için kullanılır. Ayrıca, akvaryum filtresine eklenebilecek hazır bakteri kültürleri de kullanılabilir. Bakteri kültürü yerine kullanılacak ürünlerin, akvaryumdaki balıkların sağlığı için uygun olup olmadığını belirlemek amacıyla bir uzmana danışılması önerilir.

Bacteroides fragilis, genellikle insan kolonunda zararsız bir şekilde yaşayan, ancak mukozal bariyerin bozulması durumunda enfeksiyona yol açabilen bir bakteridir. Bacteroides fragilis'in bazı işlevleri: Sindirim desteği: Bağırsak florasında yer alarak kompleks karbonhidratların parçalanmasına ve fermantasyona yardımcı olur. Metabolizma: Glikoz, sükraz ve fruktoz dahil çeşitli glikanları katabolize eder. Bağışıklık desteği: Kısa zincirli yağ asitleri üretir ve bağışıklık sistemini düzenler. Polimikrobiyal enfeksiyonlar: Genellikle "polimikrobiyal" enfeksiyonlara yol açar, çünkü diğer bakterilerle birlikte steril bölgelere yerleşebilir. Patojenik durumlarda Bacteroides fragilis, sepsis, abse ve peritonit gibi ciddi enfeksiyonlara neden olabilir.

Antibiyotiklerin etken maddeleri, kimyasal yapılarına ve etki mekanizmalarına göre sınıflandırılır. Bazı antibiyotik etken madde grupları: Beta-laktam antibiyotikler. Aminoglikozidler. Tetrasiklinler. Makrolidler. Linkozamidler. Sulfonamidler. Florokinolonlar. Amfenikoller. Polipeptidler. Antibiyotik kullanımı mutlaka doktor kontrolünde ve reçete ile olmalıdır.

Karahumma (tifo), kirli içme suları ve pis yiyeceklerle bulaşan bakteriyel bir hastalıktır. Hastalık etkeni, Salmonella typhi adlı bir bakteridir. Bulaşma yolları: insan dışkısıyla kirlenmiş suların içilmesi; bu sularla sulanmış veya yıkanmış sebzelerin yenmesi; hasta insanlarla doğrudan temas. Tifo; kalp, beyin, böbrekler, akciğer, karaciğer, göz ve kulak sinirlerini olumsuz etkiler. Karahumma, genellikle salgın şeklinde ve yaz-sonbahar aylarında görülür.

Hayır, Escherichia ve Salmonella aynı değildir. Escherichia (E. coli), memeli hayvanların kalın bağırsağında yaşayan bir bakteri türüdür. Salmonella, Enterobacteriaceae familyasına ait bir bakteri cinsidir. Salmonella cinsinin iki türü vardır: S. bongori ve S. enterica.

Pinta hastalığı, Treponema carateum bakterisi nedeniyle ortaya çıkar. Pinta hastalığının nedenleri: Cilt teması: Hastalık, genellikle ciltten cilde temas yoluyla bulaşır. Tropikal bölgeler: Özellikle tropikal ve ormanlık alanlarda yaygındır. Kötü hijyen: Kötü sanitasyon, temiz suya sınırlı erişim ve tıbbi olanakların yetersizliği bulaşma riskini artırabilir. Aşırı güneşe maruz kalma: Güneş ışığına aşırı maruz kalma, hastalığı tetikleyebilir. Pinta, genellikle cinsel yolla bulaşan bir enfeksiyon değildir.

ESBL (Genişlemiş Spektrumlu Beta Laktamaz) antibiyotik direnci, bakterilerin (genellikle Enterobacteriaceae familyasına ait) oksiimino-β-laktamlara (örneğin, sefotaksim, aztreonam, seftazidim) karşı direnç geliştirmesi durumudur. ESBL üreten bakterilerin bazı özellikleri: Yaygınlığı: E. coli ve K. pneumoniae bakterilerinin %10-40'ı ESBL üretebilir. Etkileri: Sepsis, üriner sistem enfeksiyonları, solunum yolu enfeksiyonları ve menenjite neden olabilir. Tedavi zorlukları: ESBL üreten bakterilerde karbapenem grubu antibiyotikler genellikle daha etkili kalır, ancak direnç geliştiğinde tedavi seçenekleri kısıtlanır. Antibiyotik direnci, bakterilerin antibiyotiklerin etki ettiği bölgeleri değiştirmesi veya antibiyotikleri parçalayan enzimler üretmesiyle gelişir.

Bebek idrarında mikrop, genellikle bakterilerin üriner sisteme yerleşip üremesi nedeniyle oluşur. İdrar yolu enfeksiyonuna neden olan bazı bakteri türleri: Escherichia coli (koli basili); Klebsiella; Proteus; Enterobacter spp.; Morganella morganii; Pseudomonas aeruginosa; Staphylococcus saprophyticus; Staphylococcus aureus; Grup B Streptokoklar (özellikle yenidoğanlarda). Diğer nedenler: Doğumsal anomaliler, örneğin vezikoüreteral reflü (idrarın böbreklere veya idrar kanalına geri kaçması); Kabızlık; Bağırsak parazitleri.

Klebsiella karbapenemaz, Klebsiella pneumoniae bakterisinde karbapenem antibiyotiklerini hidrolize eden enzimlerdir. Klebsiella karbapenemaz üreten bazı genler: OXA-48; NDM (New Delhi metallo-β-laktamaz); KPC (Klebsiella pneumoniae karbapenemaz); VIM (Verona-integron mediated metallo-β-laktamaz); IMP (imipenemaz). Karbapenemaz üreten Klebsiella türleri, enfeksiyonlara neden olabilir ve bu enfeksiyonlar, yüksek mortalite ve morbiditeye yol açabilir.

Antibiyogramda yapılan testlerden bazıları şunlardır: Disk difüzyon testi. Tüp dilüsyon testi. Agar dilüsyon testi. Ayrıca, gradient strip testleri, otomatize yöntemler ve moleküler yöntemler gibi farklı antibiyogram testleri de bulunmaktadır. Antibiyogram testi, enfeksiyona yol açan bakterinin hangi antibiyotiklere duyarlı olduğunun laboratuvar ortamında test edilmesi için yapılır.