Teoriler

Felsefede vehim, "zihnin bir şey hakkında kabul veya redde karar verememe durumu" olarak tanımlanır. Vehim gücü, tikel kavramları algılayan ve duyularla algılanan şeyler ile bazı matematik konularında doğru hüküm verebilen bir iç duyum gücüdür. Vehmiyyât, vehim gücünün duyu algılarına dayanarak verdiği, doğru veya yanlış olması muhtemel tikel hükümlerdir. Ayrıca, sosyal vehim, paranoyak vehim ve sağlıkla ilgili vehim gibi farklı vehim türleri de vardır.

Öğrenmenin bilimsel temelleri, nöroloji ve psikoloji gibi disiplinler tarafından araştırılmaktadır. Öğrenmenin bilimsel temellerinden bazıları şunlardır: Beyin ve biyolojik temeller. Bilişsel süreçler. Sosyal etkileşimler. Öğrenme stilleri. Öğrenmenin bilimsel temelleri, aynı zamanda davranışçı öğrenme teorisi, bilişsel öğrenme teorisi, yapılandırmacı öğrenme teorisi ve sosyal öğrenme teorisi gibi farklı teorilerle de açıklanmaktadır.

Abiyogenez ve biyogenez arasındaki temel fark, canlıların kökeni hakkındaki yaklaşımlarıdır: Abiyogenez, canlıların cansız maddelerden kendiliğinden oluştuğunu savunur. Biyogenez, canlıların yalnızca başka canlılardan türediğini savunur. Günümüzde biyogenez, bilimsel olarak kabul edilen teoridir.

Karındeşen Jack'in kimliği hiçbir zaman belirlenememiştir, bu nedenle hangi ünlü kişinin Karındeşen Jack olabileceği kesin olarak söylenemez. Ancak, bazı iddialar ve şüpheliler bulunmaktadır: Polonyalı berber Aaron Kosminski. Puro üreticisi Hyam Hyams. Ressam Walter Sickert. Bu iddialar, bilimsel ve uzman görüşleri tarafından tam olarak doğrulanmamıştır.

Öz belirleme teorisi ve öz kararlılık teorisi aynı kavramlardır. Öz belirleme teorisi, Edward Deci ve Richard Ryan tarafından geliştirilen, kişilik gelişiminin ve davranışların düzenlenmesinin arkasında yatan içsel süreçlere odaklanan bir motivasyon ve kişilik kuramıdır. Öz kararlılık ise, neyi nasıl yaptığımızı seçebilme ve kontrol edebilme ihtiyacı olarak tanımlanır. Bu nedenle, öz belirleme teorisi ve öz kararlılık teorisi aynı anlamı ifade eder.

Dilin neden ortaya çıktığına dair kesin bir bilgi yoktur, ancak dilin sosyal etkileşim ve işbirliği gereksiniminden doğduğuna dair genel bir görüş birliği vardır. Dilin ortaya çıkışıyla ilgili bazı teoriler şunlardır: Tanrısal teori: Dini inançlara göre, dil yaratıcı tarafından insana bahşedilmiştir. Yansıma teorisi: İlk insanlar, doğadaki sesleri taklit ederek ilkel bir dil oluşturmuşlardır. Ünlemler teorisi: İlk dil, insanların korku, acı ve sevinç gibi durumlarda çıkardığı nidalardan ortaya çıkmıştır. Birlikte iş teorisi: İnsanlar birlikte iş yapmaya başladıklarında, ortak kararlar almak için bir tür anlaşma geliştirmişlerdir.

Tümevarımın en güçlü örneği olarak kabul edilebilecek bir durum bulunamamıştır. Ancak, tümevarımın güçlü ve zayıf örnekleri şu şekilde verilebilir: Güçlü tümevarım örnekleri: "Serçe, güvercin ve karga uçar. Serçe, güvercin ve karga kuştur. Öyleyse kuşlar uçar". "Bebekler yürüyemez. Ahmet bir bebektir. Öyleyse Ahmet yürüyemez". Zayıf tümevarım örnekleri: "Boncuk siyah bir kedidir. Boncuk balık yer. Öyleyse tüm siyah kediler balık yer". "Ali İstanbulludur. İstanbullular denizi sever. Bu sebepten dolayı Ali denizi sever". Tümevarım, özel verilerden yola çıkarak genel bir kanıya varma yöntemidir ve elde edilen sonuçlar kesin değildir.

Ünlem Teorisi ve İş Teorisi, dilin ortaya çıkışı ile ilgili teorilerdir. Ünlem Teorisi. İş Teorisi.

Jeosenklinal teorisi, Dünya tarihindeki tektonik süreçleri açıklayan, 1980'lerden beri modası geçmiş bir jeolojik teoridir. Bu teoriye göre, jeosenklinal rejimin ilk aşaması, yer kabuğunun büyük bölümlerinin çökmesinin eşlik ettiği aktif tektonik süreçlere karşılık gelir. Jeosenklinal teorisi, sonraki teoriler için önemli bir veri birikimine ve cevher oluşumu teorisinin geliştirilmesine katkıda bulunmuştur. Günümüzde jeosenklinaller, kıtalar arasında veya kıta kenarında yer alan, içinde çok kalın depoların biriktiği büyük çanaklaşma ve tortullaşma alanları olarak kabul edilmektedir.

X Teorisi ve Y Teorisi, Amerikalı yönetim bilimci Douglas McGregor'a aittir. McGregor, 1960 yılında yayımlanan “The Human Side of the Enterprise” isimli kitabında, yönetim stilleri arasında temel bir ayrımı vurgulamış ve bu ayrımı teori X ve teori Y olarak adlandırmıştır.

İşlev, işlevselcilikte bir parçanın bütünle ilişkisini ifade eder ve sistemin gerekliliklerini karşılamak için yaptığı katkıyı tanımlar. İşlevselcilik ise, sosyal bilimlerde, özellikle sosyoloji ve sosyokültürel antropolojide, toplumsal kurumları veya kurumlaşmayı açıklamaya çalışan bir paradigmadır. İşlevselcilik, toplumun, varlığını devam ettirebilmesi için gereklilikleri yerine getirirken beraber işleyen, birbirine bağımlı birimlerin bütünlüğü olduğunu savunur. İşlevselciliğin temel özellikleri arasında şunlar yer alır: Toplum, birbirinden farklı parçalardan meydana gelen bir bütünlüktür. Toplumu meydana getiren her öge, bir ihtiyacı karşılamak zorundadır. Toplumsal sistemler denge ve uyuma ulaşmayı amaçlar. Toplumsal düzene, ortak norm ve değerlerle ulaşılacağı kabul edilir.

Kuantum ve görelilik kuramları, "Her Şeyin Teorisi" kapsamında birleştirilmeye çalışılmaktadır. Ancak, bu iki kuramın birleştirilmesi bazı zorluklarla karşılaşmaktadır: Matematiksel karmaşıklık. Temel fizik kurallarıyla çelişkiler. Günümüzde, kuantum kütleçekim teorisi üzerine çalışmalar devam etmektedir.

Hayaletlerin neden konuştuğuna dair bilimsel bir kanıt bulunmamaktadır. Hayaletlerin konuşması, genellikle paranormal olayların bir parçası olarak kabul edilir ve bu tür olaylar, psikolojik faktörler veya doğal fenomenlerle açıklanabilir. Hayaletlerin konuşma nedenleri ile ilgili bazı inanışlar: Tamamlanmamış işler veya çözülmemiş duygular. Telepati veya astral yolculuklar. Bu tür olaylar, kişisel inançlar ve kültürel yorumlara dayalıdır.

Uzay, Büyük Patlama'dan (Big Bang) bu yana genişlemektedir. Bazı teoriler, evrenin bir gün genişlemeyi durduracağını ve "Büyük Donma" senaryosuna göre ısı dengesine ulaşarak evrenin yok olacağını öngörmektedir. Bu konular, evrenin doğası hakkında karmaşık ve tam olarak çözülememiş teorilere dayanmaktadır.

Modern Sosyoloji Tarihi, çeşitli teorik akımları kapsar. Bu akımlar arasında işlevselcilik (fonksiyonalizm), sembolik etkileşimcilik, etnometodoloji, eleştirel teori ve yapısalcılık bulunur. İşlevselcilik, toplumların istikrarlı ve birbirine bağlı bütünler olduğu varsayımına dayanır ve toplumsal düzeni ortak değerler üzerinden açıklar. Sembolik etkileşimcilik, bireylerin toplumsal etkileşimlerle nasıl anlamlar oluşturduğunu inceler. Eleştirel teori, toplumsal eşitsizlikleri ve güç ilişkilerini eleştirir. Yapısalcılık, toplumsal yapıların nasıl işlediğini analiz eder. Bu akımlar, 19. yüzyılın sonları ile 20. yüzyılın son çeyreği arasında gelişen ve modern toplumları analiz etmeye odaklanan teorik yaklaşımları ifade eder.

Kimya teorilerinden bazıları şunlardır: Atom teorisi. Değerlik kabuğu elektron çifti itmesi. Demir-kükürt dünya teorisi. Lewis teorisi. Svante Arrhenius'un asit teorisi. Brønsted-Lowry asit teorisi. Ayrıca, modern atom teorisi, kuantum modeli, oktet ve dublet kuralları gibi konular da kimya teorileri arasında yer alır. Daha fazla kimya teorisi için Vikipedi'deki "Kategori:Kimya teorileri" sayfası ziyaret edilebilir.

Liberal yaklaşım, bireysel özgürlük ve fırsat eşitliğine dayanan bir siyasi felsefedir. Realist yaklaşım ise, insan doğasının kötümser bir yorumuna dayanır ve devletlerin temel amacının güç ve çıkar maksimizasyonu olduğunu öne sürer. İki yaklaşım arasındaki temel farklar, insanın doğasına bakış, gücün tanımı ve uluslararası işbirliği konularına yaklaşımlarında ortaya çıkar.

Sosyal hizmetlerde kullanılan temel yaklaşımlar şunlardır: Sistem Yaklaşımı. Ekolojik Sistem Yaklaşımı. Güçlendirme Yaklaşımı. Bunların dışında, sosyal hizmet uygulamalarında kullanılan diğer yaklaşımlar arasında reform yaklaşımı ve kişisel tedavi yaklaşımı da bulunmaktadır.

Karadelikler, evrenin sonunu tek başlarına getirmeyebilir, ancak evrenin son çağlarından birinde etkili olabilirler. Dejenere çağı olarak adlandırılan bu evrede, evrene sadece karadelikler hükmeder ve evren sürekli soğur. Ancak, karadeliklerin beyaz deliklere dönüşebileceği ve madde ile zamanı evrene geri püskürtebileceği teorisi de bulunmaktadır. Bu durumda, karadelikler evrenin sonu yerine yeni bir başlangıcın parçası olabilir. Evrenin geleceği hakkında kesin bir yargıya varmak şu an için mümkün değildir.

Sosyal kimlik kuramı, grup olgusunun analizinde iç grup dinamikleri, gruplar arası ilişkiler ve kolektif benliğe yönelik açıklamalar getiren bir sosyal psikoloji kuramıdır. Sosyal psikologlar Henri Tajfel ve John Turner tarafından geliştirilen kuram, kişisel bilişsel süreçleri, kişiler arası etkileşimleri ve sosyolojik süreçleri bir arada ele alarak sosyal kimlik kavramının farklı analiz düzeylerinden incelenmesini mümkün kılar. Sosyal kimlik kuramının temel kavramları şunlardır: Sosyal kategorizasyon (sosyal sınıflandırma). Sosyal karşılaştırma (sosyal kıyaslama). Sosyal kimlik. Sosyal kimlik kuramı, ayrıca kişilerin düşüncelerini de etkiler.