SözcükTarihi

Kumluca ilçesine "kumluca" denmesinin nedeni, topraklarının kuru ve kumlu olmasıdır.

Bağcılar'a "Bağcılar" denmesinin nedeni, bölgede çok sayıda üzüm bağı bulunmasıdır.

Mahdum ve mahdum bey ifadeleri, erkek evlat anlamında kullanılan eski Türkçe kelimelerdir. - Mahdum: Arapça "hizmet edilen" kelimesinden türemiştir ve genellikle saygıya değer insanların erkek çocukları için hürmet ifadesi olarak kullanılırdı. - Mahdum bey: "Oğul bey" anlamına gelir ve ticaret unvanlarında da kullanılabilirdi.

Serpantine, yüzey kaplaması olarak kullanılan "serpantin taşı"ndan dolayı bu isim verilmiştir.

"Eşref Saati" deyiminin iki farklı hikayesi bulunmaktadır: 1. Osmanlı Dönemi Hikayesi: Bu deyim, Osmanlı Devleti döneminde ortaya çıkmıştır. 2. Modern Hikaye: Bir diğer hikaye ise, geçmişte "Eşref" adında mülayim ve güler yüzlü bir kahvecinin, ikindi namazından sonra bir saat boyunca huysuzlanması üzerine ortaya çıkmıştır.

"Men dakka dukka" ifadesi, bir bahçıvan ile halifenin hikayesinden gelmektedir.

"Ceddin deden, neslin baban" ifadesi, Osmanlı döneminde "ata ve soy" anlamında kullanılan "ecdad" kelimesinden gelmektedir. Bu ifade, geçmişteki dedelere ve atalara atıfta bulunarak, aynı zamanda geleceğin devamı için babaya işaret eder.

Google, "o" harfi ile başlamaz; G harfi ile başlar.

Çilingir rakı sofrası deyimi, Osmanlı İmparatorluğu dönemine kadar uzanmaktadır.

Sayonara kelimesi, Japonca'da "hoşça kal" veya "güle güle" anlamına gelir. Hikayesi ise kelimenin kökenine dayanır: "Sayo" kelimesi "o an" veya "o zaman" anlamına gelirken, "nara" ise "eğer" anlamına gelir. Japon kültüründe sayonara, sadece bir veda ifadesi olmanın ötesinde, duygusal bir bağın kopmasını ve ayrılığın kaçınılmazlığını simgeler.

Esil kelimesi, Osmanlı döneminde "şerefli, şanlı, namlı, haysiyetli, itibarlı ve otoriter kişi" anlamına gelir. Ayrıca, "parlak, uzun ve dolgun yüz" anlamında da kullanılır.

"Mercimeği fırına vermek" deyimi, Orta Anadolu'da bir köyde geçen bir hikayeden kaynaklanmaktadır. Hikayeye göre, mahalle fırınlarında güveç, hamur veya mercimek pişirilirken, genç bir kız ve oğlan birbirlerine aşık olmuşlar ve fırın buluşmaları için yer olmuş.

Okullara "okul" denmesinin nedeni, bu kurumların eğitim ve öğretimin toplu olarak yapıldığı yerler olmasıdır.

Unkapanı'nın eski adı "Kapan" veya "Kabban" olarak bilinmektedir.

"Efkar saati" deyiminin iki farklı hikayesi bulunmaktadır: 1. Osmanlı Dönemi Hikayesi: Bu hikaye, astrolojiye dayanmaktadır. 2. Kütahya Hikayesi: Bu hikaye ise daha çok günlük kullanıma yöneliktir.

Atatürk'ün Türkçeye kazandırdığı bazı sözcükler ve terimler: Sözcükler: er, subay, kurmay, albay, yarbay; genel, özel, evrensel, kutsal, önemli, arıtmak, ısı, esenlik, erdem, kıvanç, konuk, tüm; ata (soyadı olarak). Terimlerden bazıları: açı, kenar, üçgen (geometri terimleri); muvazi (paralel); talim (eğitim terimleri). Atatürk, 1936-1937 kışında Dolmabahçe Sarayı'nda kendi eliyle yazdığı Geometri kitabında tüm terimleri kendisi türetmiştir.

Küfür, dilin doğuşuyla birlikte ortaya çıkmıştır. Özellikle Sümerler döneminde, hakaret içeren ifadelerin kullanıldığı bilinmektedir.

"Alo misafir" ifadesinin ne anlama geldiğine dair bilgi bulunamadı. Ancak, "alo" kelimesinin telefon konuşmasında kullanılan bir selamlama olduğu bilinmektedir. "Alo" kelimesi, 1909 yılında telefonun yaygınlaşmasıyla birlikte, Posta Nezareti'nin Posta Telefon ve Telgraf Nezareti'ne dönüşmesi sırasında bir selamlama ihtiyacı doğmasıyla dilimize girmiştir. Bu kelimenin kökeni, bir aşk hikayesine dayandırılsa da, bu hikaye gerçek değildir. "Misafir" kelimesi ise Arapça kökenli olup, "konuk" veya "gözün saydam tabakasında herhangi bir sebeple oluşan beyaz leke" anlamlarına gelir.

"Küplere binmek" deyiminin hikayesi, Türk masallarında geçen kocakarı kıssalarına dayanır. Daha sonra bu deyim, Türkçede "çok öfkelenmek, aşırı sinirlenmek" anlamında kullanılan meşhur bir deyim haline geldi.

New York'un diğer adı "Big Apple" (Büyük Elma) 1920'lerde spor yazarı John J. Fitz Gerald tarafından at yarışları ile ilgili yazılarında bu terimi kullanmasıyla ortaya çıkmıştır. Terim, New York'taki büyük yarışların ödüllerini ifade etmek için "büyük elma" olarak nitelendirilmesiyle şehrin yarış dünyasındaki önemini vurgulamak amacıyla kullanılmıştır. Daha sonra caz müzisyenleri arasında da popüler hale gelen "Big Apple" lakabı, şehirle bütünleşmiş ve 1970'lerde New York'un imajını canlandırmak ve turist çekmek amacıyla resmi takma adı olarak benimsenmiştir.