Sığır

Simental ırkı tosunlar arasında en çok et vereni, canlı ağırlığı ve et randımanı açısından değerlendirildiğinde şu şekilde sıralanabilir: Erkekler: 1100-1400 kg canlı ağırlık ve %58 et randımanı. Dişiler: 600-900 kg canlı ağırlık. Simental ırkı, hem et hem de süt üretiminde yüksek verim sağlayan kombine bir ırk olarak bilinir. Besi performansı ve et verimi, hayvanın cinsiyeti, beslenmesi ve bakım koşulları gibi faktörlere bağlı olarak değişebilir.

Simental danalar, 2 yaş ve üzerinde olduklarında kesilebilir. Optimum besi sonu ağırlığının 500 kg civarında olduğu ve bu ağırlığa 6 aylıkken 135 kg canlı ağırlıktan besi ile 224 günde ulaşılabildiği belirtilmiştir. Besi başlangıcı için en uygun yaş ve canlı ağırlığın ise 6 ay ve 135 kg olduğu bulunmuştur. Kesim süresi, beslenme koşulları ve bakım gibi faktörlere bağlı olarak değişebilir.

Uluslararası boynuzlu hayvan olarak bizon örnek verilebilir. Boynuzlugiller (Bovidae) familyasına ait olan bizon, 1000 kg ağırlığa varan büyük bir türdür ve 140 türden oluşan bu familyanın tüm üyelerinin ortak özelliği boynuza sahip olmasıdır. Ayrıca, Ankole sığırı da dünyanın en iri boynuzlu hayvanlarından biridir. Boynuzlugillerin büyük bir kısmı açık alanlarda yaşar, ancak ormanlarda veya dağlık alanlarda yaşayan türleri de bulunur.

Erkek buzağılar için verilebilecek bazı isim önerileri: Geleneksel isimler: Kara, Aslan, Doru, Tosun, Karakaş. Modern ve yaratıcı isimler: Max, Rüzgar, Bulut, Alf, Leo. Fiziksel özelliklere göre isimler: Cüsseli, Tombik, Uzun. Eğlenceli ve esprili isimler: Çapkın, Patron, Fındık. Yabancı esintili isimler: Rocky, Bruno, Jack. İsim seçerken buzağının cinsiyeti, ırkı ve tüy rengi gibi faktörler dikkate alınabilir.

Evet, şarole (Charolais) sığırlarının eti lezzetlidir. Şarole etinin lezzetli olmasının bazı nedenleri: Yağ oranı: Etin yağ oranı düşüktür, bu da ona belirgin, aromatik bir tada sahip tipik bir ebru görünümü verir. Kas yapısı: Geniş ve kaslı bir yapıya sahiptir, bu da etin kalitesi ve miktarı açısından önemlidir. Doku: Etin dokusu ince liflidir. Şarole sığırları, et kalitesi ve verimliliği ile bilinen bir ırktır.

Highland inekleri, cinslerine göre farklı et verimlerine sahiptir: Dişi Highland inekleri: 400 ila 650 kg arasında et sağlayabilir. Erkek Highland inekleri: 600 ila 800 kg arasında et sağlayabilir. Et verimi, beslenme, bakım ve genetik faktörler gibi çeşitli unsurlara bağlı olarak değişebilir.

Sığır ve manda arasındaki bazı farklar şunlardır: Tür: Manda, sığırgiller (Bovidae) familyasından farklı bir türdür. Fiziksel Özellikler: Manda genellikle daha büyük ve kaslı bir yapıya sahipken, inekler daha ince ve zariftir. Süt Kalitesi ve Yağ Oranı: Manda sütü, yüksek yağ ve protein oranına sahiptir (yüzde 7-8), inek sütü ise yüzde 3-4 oranında yağ içerir. Verim: İnekler, süt verimi açısından mandalara göre daha yüksektir (günlük 20-30 litreye kadar çıkabilirken, mandalarda bu oran 5-10 litredir). Dayanıklılık ve Bakım Koşulları: Mandalar, bataklık ve çamurlu alanlara daha dayanıklıdır ve zorlu çevre koşullarında verimli bir şekilde yetiştirilebilir. Et Kalitesi ve Kullanım Alanı: Manda eti, düşük kolesterol oranı ve yoğun lezzeti ile bazı yörelerde tercih edilir.

İnek ve boğa arasındaki temel farklar şunlardır: İnek: Doğum yapmış dişi sığırdır. 2 yaş ve üzeri olabilir. Süt üretimi bu dönemde başlar ve süt ineği olarak değerlendirilir. Boğa: Olgun ve yaşını almış, 3 yaşından büyük erkek sığırdır. Tohumlama ve gebe bırakma vasfı kazanmış erkek sığıra denir. Damızlık olarak kullanılır. Ayrıca, öküz kısırlaştırılmış boğa, düve ise doğum yapmamış dişi inek yavrusu olarak tanımlanır.

Erkek ineğe öküz denmesinin sebebi, kısırlaştırılmış olmasıdır. Boğa, damızlık olarak kullanılan erkek sığıra denir.

Vetmar yem katkı maddesinin ne işe yaradığı hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, yem katkı maddelerinin genel olarak hayvanlara şu faydaları sağladığı bilinmektedir: Bağışıklık sistemini güçlendirme. Sindirim sistemini destekleme. Verim artışı. Hastalıkların önlenmesi. Yem katkı maddesi seçerken, hayvanın türü, yaşı, sağlık durumu ve beslenme ihtiyaçları göz önünde bulundurulmalıdır.

Karadeniz Bölgesi'nde yapılan hayvancılık türleri: Büyükbaş Hayvancılık: Kıyı kesiminde bitki örtüsünün gür olması, yüksek dağ çayırlarının bulunması ve arazinin engebeli olması nedeniyle büyükbaş hayvancılık yapılır. Küçükbaş Hayvancılık: Bölgenin iç kesimlerindeki ovaların kenarlarında yaygındır. Manda Yetiştiriciliği: Özellikle Samsun ve çevresindeki deltalar ve bataklık alanlar, manda yetiştiriciliği için idealdir. Arıcılık: Bölgede arıcılık faaliyetleri gelişmiştir. Ayrıca, Karadeniz'de kümes hayvancılığı da yapılmaktadır.

Hereford ineklerinin et verimi, cinsiyeti ve yetiştirilme koşullarına bağlı olarak değişiklik gösterebilir. Boğalar: 900-1250 kg canlı ağırlığa sahip olabilir ve bu ağırlığın %70'i kadar et verebilir. İnekler: 600-750 kg canlı ağırlığa sahip olabilir ve yine bu ağırlığın %70'i kadar et verebilir. Bu değerler, genel bir kılavuz niteliğindedir ve bireysel hayvanların yaşına, genetik yapısına ve yetiştirildiği çevre koşullarına bağlı olarak değişebilir.

Uruguaylı Angus sığırlarının ağırlığı, cinsiyete göre değişiklik gösterir: erkekler 800-1000 kg, dişiler ise 500-700 kg arasında gelir.

Düve ve inek memesi arasındaki fark şu şekilde açıklanabilir: Düve: Dişi buzağının doğurmamış haline düve denir. İnek: Doğum yapmış dişi sığıra inek denir. Bu nedenle, düvelerin ve ineklerin memelerinin varlığı ortak bir özelliktir; ancak, inekler üreme yeteneğine sahipken, düveler henüz doğum yapmamıştır.

1 limuzin ineğin kaç kilo et verdiği ile ilgili bilgi bulunamadı. Ancak, limuzin ineklerin et verimi ile ilgili şu bilgilere ulaşılmıştır: Ergin dişi limuzin ineklerinin canlı ağırlığı genellikle 600-700 kg civarındadır. Ergin erkek limuzin ineklerinin canlı ağırlığı ise yaklaşık 900-1000 kg'dır. Bazı erkek limuzinler, ekstra durumlarda 1300 kg canlı ağırlığa ulaşabilir. Et randımanı %65 civarındadır. Limuzin ineklerin et verimi, beslenme, sağlık durumu, süt sağım frekansı ve genetik faktörler gibi çeşitli etmenlere bağlı olarak değişkenlik gösterebilir.

Koriza, farklı hayvan türlerinde görülebilir: Kanatlılar: Enfeksiyöz koriza, özellikle tavuklarda, sülünlerde ve Beç tavuğunda görülür. Sığırlar: Gangrenli sığır nezlesi (koriza) olarak bilinen hastalık, sığırlarda görülür.

Yanıkara aşısı, özellikle hastalığın sık görüldüğü bölgelerde yaşayan hayvanlar için zorunlu bir önlem olarak kabul edilir. Sığırlar için yanıkara aşısı uygulama zamanları: İlk aşılama: 2 ila 6 aylık dönemde, iki hafta arayla iki doz şeklinde uygulanır. Tekrar aşılama: Hayvanın yaşı ilerledikçe yapılmalı ve beş yılda bir aşılama tekrarlanmalıdır. Koyunlar için yanıkara aşısı uygulama zamanları: Kırkım veya doğumdan önce aşılama yapılması önerilir. Aşı uygulanmadan önce bir veteriner hekime danışılması önerilir.

Sığırların en tehlikeli hastalığı olarak sığır vebası (Rinderpest, malkıran, çor) gösterilebilir. Sığır vebası, hasta hayvanların gözyaşı, burun akıntısı, salya ve dışkıları ile temas sonucu diğer hayvanlara bulaşır. Diğer tehlikeli sığır hastalıkları arasında brusellozis (yavru atma hastalığı), antraks (şarbon) ve şap (tabak hastalığı) bulunur.

Hereford sığırlarının boynuzsuz olmasının nedeni, genetik boynuzsuzlaştırma uygulamasıdır. Ayrıca, boynuzsuz (polled) varyantları doğal olarak da bulunabilir ve bu hayvanlar modern çiftliklerde tercih edilir, çünkü yönetimi daha kolaydır.

Türkiye'de Red Holstein (Kırmızı Holstein) bulmak için aşağıdaki yerler değerlendirilebilir: Hocaoğlu Çiftliği: Osmaniye'nin Düziçi ilçesinde yer alan bu çiftlik, Red Holstein damızlık gebe düve üretimi yapmaktadır. İthalat: Red Holstein ırkı, genellikle ithalat yoluyla temin edilmektedir. Türkiye'deki bazı hayvancılık işletmeleri ve çiftliklerin iletişim bilgileri şu şekildedir: Hocaoğlu Çiftliği: 0542 311 34 59, hocaogullari80@hotmail.com. Anadolu Hayvancılık: 0216 417 52 52, info@anadoluhayvancilik.com. Red Holstein, Türkiye'deki iklim şartlarına uyum sağlayabilecek bir ırk olsa da, özellikle soğuk ve sıcak iklimlerde korunaklı barınaklar gerektirmektedir.