Teknoloji kabulü teorileri arasında öne çıkanlar şunlardır: 1. Teknoloji Kabul Modeli (TAM): 1986 yılında Fred D. Davis tarafından geliştirilen bu model, bilgi teknolojilerinin kabulünün iki ana değişken tarafından belirlendiğini varsayar: algılanan kullanışlılık ve algılanan kullanım kolaylığı. 2. Yeniliğin Yayılması Kuramı (DOI): Rogers (1962) tarafından ortaya konan bu kuram, yeniliklerin bireyler arasında nasıl yayıldığını açıklar ve beş aşamadan oluşur: bilgi, ikna, karar, uygulama ve onaylama. 3. Planlı Davranış Teorisi (TPB): 1985 yılında Ajzen tarafından geliştirilen bu teori, bireylerin niyetlerinin, tutumlarının ve sosyal normların teknoloji kabulünü etkilediğini öne sürer. 4. Birleştirilmiş Teknoloji Kabul ve Kullanımı Teorisi (UTAUT): Venkatesh ve arkadaşları (2003) tarafından TAM'ın genişletilmesiyle geliştirilen bu model, performans beklentisi, çaba beklentisi, sosyal etki ve kolaylaştırıcı koşullar gibi ek değişkenleri içerir.