Kemikler

Servikal BT'de (Bilgisayarlı Tomografi) aşağıdaki hastalıklar ve durumlar görülebilir: 1. Fıtıklaşmış diskler: Boyundaki sıkışmış sinirlerden kaynaklanan ağrılar. 2. Kırık kemikler: Omurgada veya servikal bölgede meydana gelen kırıklar. 3. Tümörler: Omurgada veya çevresinde başlayan tümörler. 4. Enfeksiyonlar: Servikal omurgada enfeksiyonlar. 5. Osteoporoz: Kemik yoğunluğunun azalması ve zayıflaması. 6. Konjenital anomaliler: Servikal omurganın doğum kusurları. 7. Artrit: Kemiği içeren dejeneratif hastalıklar. Servikal BT, ayrıca biyopsi veya sıvı alma işlemleri sırasında kılavuz olarak da kullanılabilir.

Diz eklemi içinde aşağıdaki yapılar bulunur: 1. Kemikler: Diz eklemi, uyluk kemiği (femur), kaval kemiği (tibia) ve diz kapağı (patella) olmak üzere üç kemik yapısından oluşur. 2. Kıkırdak: Eklem yüzeyleri, kıkırdak ile kaplıdır ve bu yapı, kemiklerin takılmadan hareket etmesini sağlar. 3. Menisküsler: Hilal şeklindeki iki menisküs, uyluk kemiği ve kaval kemiği arasında şok emici bir yastık görevi görür. 4. Bağlar: Dizin içinde ve yanlarda birden çok bağ bulunur, bunlar dize stabilite sağlar. 5. Tendonlar: Kasları kemiklere bağlayan kuadriseps tendonu ve patellar tendon gibi tendonlar da diz ekleminin önemli bileşenlerindendir. 6. Sinovyal Sıvı: Eklem boşluğunda bulunan ve eklemin kayganlaşmasını sağlayan sıvıdır.

Kök kemiğin diğer adı "clavicle" veya "köprücük kemiği" olarak bilinir.

Akromegali hastalığında büyüme olan kemikler: El ve ayaklar. Yüz kemikleri. Ayrıca, omurga eğriliği (kifoz), karpal tünel sendromu ve diğer kemik ve eklem problemleri de gelişebilir. Akromegali, hipofiz bezinin aşırı büyüme hormonu üretmesi sonucu ortaya çıkan bir hastalıktır.

Kemiklerden yaş tayini, el-bilek röntgen filmlerinin radyolojik incelenmesi ile gerçekleştirilir. İşlem şu adımlarla yapılır: 1. El-bilek röntgen filmi çekilir. 2. Çekilen film, atlastaki şablonlarla karşılaştırılır. 3. Karşılaştırma sonucunda kemik yaşı tespit edilir. Bu işlemi yaptırmak için Fizik Tedavi, Ortopedi veya Pediatri bölümlerine başvurulabilir.

Omuz anatomisi üç ana bölüme ayrılır: klavikula (köprücük kemiği), scapula (kürek kemiği) ve humerus (üst kol kemiği).

Tibia, alt bacağın iki ana kemiğinden biridir ve çeşitli önemli işlevler üstlenir: 1. Ağırlık Taşıma: Tibia, vücut ağırlığını dizden ayak bileğine kadar taşır ve bu nedenle ağırlık taşıyan bir kemiktir. 2. Hareket: Kaslar için bir kaldıraç görevi görerek yürüme, koşma ve atlama gibi hareketleri kolaylaştırır. 3. Stabilite: Diz ve ayak bileği eklemlerinin stabilitesini sağlar. 4. Koruma: İçinden geçen kan damarları ve sinirleri korur.

Uzun ve kısa kemiklerin kemikleşmesinde etkili olan hormon, parathormon ve kalsitonin hormonlarıdır. - Parathormon, kemiklerden ve bağırsak epitelinden kana kalsiyum geçişini hızlandırır. - Kalsitonin, kandaki kalsiyumun kemiklere geçmesini sağlar.

Uyluk kemiği, insan vücudundaki en uzun kemiktir. Üzengi kemiği ise en kısa kemik olarak kabul edilir.

Periost veya kemik zarı, kemiğin dış yüzeyini saran zardır. Görevleri: - Kemiğin enine kalınlaşmasını sağlar. - Kırılan kemiğin onarılmasını sağlar. - Kemiğin besin ihtiyacını karşılar. Periost, bağ dokudan oluşur ve bol miktarda kan damarı ve sinir içerir.

Çene kemiği (mandibula) paranazal sinüs içermez.

Diafiz, uzun kemiklerin ortadaki uzun kısmına verilen isimdir.

Ayak bileği MR'ında aşağıdaki telharisler (yapılar) görülebilir: Bağlar: Ön talo-fibuler bağ, kalkaneofibuler bağ, arka tibiofibuler bağ gibi bağların durumu incelenebilir. Tendonlar: Peroneal tendonlar, fleksör hallucis longus tendonu gibi tendonların yaralanmaları tespit edilebilir. Kemikler: Ayak bileği kırıkları ve stres reaksiyonları gibi kemik sorunları görülebilir. Kıkırdaklar: Eklem yüzeyindeki kıkırdak hasarları ve subkondral kemik değişiklikleri incelenebilir. Yumuşak dokular: Komşu yumuşak dokularda ödem ve iltihaplanma gibi durumlar değerlendirilebilir. Ayak bileği MR'ı, bu yapıların ayrıntılı görüntülerini sunarak doktorlara hastalıkların erken teşhisini ve uygun tedaviyi sağlar.

Sağrı kemiği, insan vücudunda omurganın son 4-5 omurunun birleşmesinden oluşan ve leğen kemiğinin arka kısmında yer alan bir kemiktir. İşlevleri şunlardır: 1. Oturma Desteği: Sağrı kemiği, oturma anında sağa ve sola kaymaları önler. 2. Kemik Sağlığı: Kemiklerin sağlıklı kalmasına katkıda bulunur. 3. Hareket İşlevleri: Adım atma, yürüme ve koşma gibi hareket işlevlerinde önemli bir eklem noktası oluşturur.

Yassı şekil iki farklı bağlamda kullanılabilir: 1. Coğrafya terimi: Yassı şekil, düzlükleri andıran yeryüzü biçimlerini ifade eder. 2. Anatomi terimi: Yassı kemik, levha şeklinde, geniş yüzeyli ve ince kemiklere verilen isimdir.

Anatomi alt ekstremite, insan vücudunun bacak bölgesini ifade eder. Alt ekstremite kısımları: Uyluk (femur); Bacak (crus); Ayak (pedis). Alt ekstremitedeki kemikler: pelvis (os coxae); femur (uyluk kemiği); patella (diz kapağı kemiği); tibia ve fibula (bacak kemikleri); tarsus (ayak bileği kemikleri); metatarsus (ayak tarak kemikleri); phalanges (ayak parmağı kemikleri). Her alt ekstremitedeki toplam kemik sayısı 31'dir.

Aşık oyunu için aşık kemiği kullanılır.

Kafatası kemiği ve kürek kemiği yassı kemiklere dahildir.

İskelet sistemi, kemiklerin eklemler aracılığıyla birbirine bağlanmasıyla oluşan bir yapıdır. Görsel olarak, iskelet sistemi şu şekilde tasvir edilebilir: 1. Uzun Kemikler: Kol ve bacaklarda bulunan, silindir şeklinde ve uzunluklarının kalınlıklarından fazla olduğu kemiklerdir. 2. Yassı Kemikler: Yassı bir görünüme sahip, kafatası, kürek kemiği, kaburga kemiği gibi kemiklerdir. 3. Kısa Kemikler: Kalınlığı, genişliği ve uzunluğu birbirine yakın olan, el ve ayak bilek kemikleri gibi kemiklerdir. Ayrıca, omurga ve göğüs kafesi gibi özel yapılar da iskelet sisteminin önemli bileşenleridir.

İnsan vücudunda en az kemik iç kulakta bulunur.