Kemikler

Uzun kemikler iki ana gruba ayrılır: sarı ilik ve kırmızı ilik içeren kemikler.

Kemik pelvisin yandan görünüşü, üç ana kemikten oluşan bir yapı olarak görünür: ilyum, iskiyum ve pubis. - İlyum, pelvisin geniş ve kanat benzeri üst bölgesidir. - İskiyum, pelvisin alt ve arka kısmında yer alır. - Pubis, pelvisin ön kısmında bulunur ve iki tarafın birleştiği kemik bölümüdür.

Oynamaz (hareketsiz) eklemler üç ana türe ayrılır: 1. Sutura. 2. Gomfoz. 3. Sindesmoz.

Kaval kemiği, yassı bir kemik değildir.

Parmak kemikleri uzun kemik türüne örnektir.

Omuz eklemini oluşturan kemikler üç tanedir: humerus (kol kemiği), skapula (kürek kemiği) ve klavikula (köprücük kemiği). Omuz eklemi çeşitleri ise dört tanedir: 1. Glenohumeral eklem: Humerus ve skapula arasındaki ana eklem. 2. Akromiyoklavikular eklem: Klavikula ve skapulanın oluşturduğu eklem. 3. Skapulotorasik eklem: Skapula ile göğüs duvarı arasındaki eklem. 4. Sternoklavikular eklem: İman tahtası ile köprücük kemiğinin oluşturduğu eklem.

Kırmızı kemik iliği daha fazla kan üretir ve bu iliği içeren kemikler şunlardır: Yassı kemikler: Göğüs kemiği, kafatası, kaburgalar, omurgalar ve kürek kemikleri gibi. Uzun kemiklerin proksimal ucu: Femur ve humerus gibi. Sarı kemik iliği ise yağ deposu olarak çalışır ve uzun kemiklerin orta kısmındaki boşlukta bulunur.

Leğen kemiği, yassı kemik çeşitlerindendir.

Kemik çimentosu, ortopedi ve travmatolojide çeşitli amaçlarla kullanılan bir malzemedir. Başlıca işlevleri: 1. Eklem ve kemik rekonstrüksiyonları: Total eklem protezlerinin sabitlenmesinde kullanılır. 2. Kırık tespiti: Kırık kemiklerin stabilizasyonu ve ağrının azaltılması için kırık omurun içine enjekte edilir. 3. Osteoporoza bağlı vertebra kırıklarının tedavisi: Osteoporoz nedeniyle oluşan omurga kırıklarının tedavisinde minimal invaziv bir yöntem olarak uygulanır. Ayrıca, kemik çimentosuna antibiyotik eklenerek enfeksiyonla mücadelede de kullanılabilir.

Processus zygomaticoorbitalis, maksilla kemiği ile eklem yapar.

Omuz kemikleri üç ana kemikten oluşur: skapula (kürek kemiği), klavikula (köprücük kemiği) ve humerus (üst kol kemiği).

Falanks iki farklı bağlamda kullanılabilir: anatomi ve askeri tarih. Anatomi bağlamında, falanks parmak ve ayak parmaklarındaki iskelet yapısını oluşturan kemikler anlamına gelir. Askeri tarih bağlamında, falanks mızrak ve benzeri silahlar kullanan askerlerin savaş düzeni olarak tanımlanır.

Kalça eklemini oluşturan kemikler şunlardır: 1. Pelvik Kemik: İlium, iskium ve pubis kemiklerinden oluşur. 2. Femur (Uyluk Kemiği): Kalça ekleminin üst kısmına bağlanır. 3. Sakrum: Omurganın alt kısmında yer alır ve pelvik kemik ile birleşir. Kalça eklemi çeşitleri ise şu şekilde sınıflandırılır: 1. Top-Yuva Tipi Eklem: Femur başı (top) ve asetabulum (yuva) arasında oluşur. 2. Sinovyal Eklem: Eklem boşluğu, kapsül ve eklem bağları ile çevrilidir.

Scapula'nın (kürek kemiği) üç fossa'sı vardır: 1. Subskapular fossa — skapulanın ön (costal) yüzeyinde yer alır. 2. Supraspinöz fossa — skapulanın arka yüzeyinde, omurganın üstünde bulunur. 3. İnfraspinöz fossa — skapulanın arka yüzeyinde, omurganın altında yer alır.

Art. humeroradialis anatomi maketi, humerus (üst kol kemiği) ile radius (ön kol kemiği) arasındaki eklemi temsil eden bir makettir.

Humerus başında intramedüller skleroz, humerus kemiğinin içindeki boş merkeze yerleştirilen uzun bir metal çubuk olan intramedüller çivinin neden olduğu kemik yoğunluğunun artması anlamına gelir. Bu durum, genellikle kemiklerin yapısal değişiklik göstermesi ve hassasiyetinin artması ile sonuçlanır.

Sefal hematom en sık parietal kemikte görülür.

Femur medial kondil ifadesi, uyluk kemiğinin (femurun) diz bölgesindeki iç kondilini ifade eder.

Diz kapağı kemiği, yassı kemik türüne aittir.

Os cranii, veteriner anatomisinde kafatası kemiklerinin genel adıdır.