Kafatası

Türk eyeri, tıp literatüründe "sella turcica" olarak adlandırılan, kafatasında yer alan ve hipofiz bezini barındıran çukur kısımdır. Bu anatomik terim, eski Türk eyerlerine benzemesi nedeniyle bu adı almıştır.

Kafatasını oluşturan kemikler iki ana gruba ayrılır: kranium (beyin kafesi) ve fasial kemikler (yüz kemikleri). Kranium kemikleri: 1. Frontal (alın kemiği). 2. Parietal (yan kemiği). 3. Temporal (şakak kemiği). 4. Occipital (arka kafa kemiği). 5. Sphenoid (kavşak kemiği). 6. Ethmoid (kafatasının ortasında bulunan kemik). 7. Vomer (burun septumunu oluşturan kemik). 8. Maxilla (üst çene kemiği). Fasial kemikler: 1. Maxilla (üst çene). 2. Mandibula (alt çene). 3. Nasal kemikler (burun kemikleri). 4. Zygomatic (elmacık kemiği). 5. Palatin (damak kemiği). 6. Lacrimal (gözyaşı kemiği). 7. Inferior nasal concha (alt burun etleri). 8. Vomer (burun septumu).

Turan çıkıntısı, kafatasının arka-orta kısmında bulunan kemik çıkıntısıdır. Bu çıkıntı, sella turcica olarak da bilinir ve Latince'de "Türk eyeri" anlamına gelir.

Kare kafa şekli, genellikle kafatası şekil bozuklukları nedeniyle ortaya çıkar. Bu bozukluklar iki ana kategoriye ayrılır: 1. Deformasyonel Kafatası Şekil Bozuklukları: Bebeğin sürekli aynı tarafa yatması gibi nedenlerle kafatasının şekil alması sonucu oluşur. 2. Kraniosinostoz: Kafatası sütürlerinin erken kapanması sonucu ortaya çıkar ve çok daha nadir görülür. Ayrıca, genetik faktörler de kafatası şekil bozukluklarına yol açabilir.

Kafatası, insan vücudu için birkaç önemli işlev görür: 1. Beynin Korunması: Kafatası, beyni dış etkenlerden koruyarak travmalara karşı bir zırh görevi görür. 2. Duyusal Organların Desteklenmesi: Gözler, burun ve ağız gibi duyusal organların yerleşim alanını oluşturur. 3. Solunum ve Beslenme: Yüz kemikleri, ağız ve burun boşluğunu oluşturarak solunum ve beslenme işlevlerinde büyük rol oynar. 4. Sesin Oluşumu: Kafatasındaki bazı boşluklar, sesin akustik özelliklerini etkileyerek konuşma fonksiyonlarında önemli bir rol oynar. Ayrıca, kafatası adli tıp, antropoloji ve sanat gibi alanlarda da önemli bir yere sahiptir.

Kafatasında 8 kemik bulunur.

Kafa derisinin kanamaması, kafatası ve cilt yapısından kaynaklanabilir. - Kafatası: Kafatası kemikleri, beyni koruyarak ciddi yaralanmaları önler ve kanamayı azaltır. - Cilt yapısı: Kafa derisinde yoğun kan damarları bulunur, ancak bu damarlar genellikle yaralanmalar sırasında bile sağlam kalır ve kanamayı durdurur.

Viscerocranium ve neurocranium, kafatasının iki ana bölümdür. Viscerocranium, yüz kemiklerinin genel adıdır ve şu kemiklerden oluşur: - os lacrimale (gözyaşı kemiği); - os nasale (burun kemiği); - Vomer; - Maxilla (üst çene kemiği); - os zygomaticum (elmacık kemiği); - Mandibula (alt çene kemiği); - os palatinum (ağız duvarı kemiği); - os hyoideum (dil kemiği); - ossicula auditus (işitsel kemikçikler). Neurocranium, beyni koruyan kemiklere verilen genel addır ve şu kemiklerden oluşur: - os frontale (alın kemiği); - os occipitale (arka kemik); - os sphenoidale (kayan kemik); - os temporale (şakak kemiği); - os ethmoidal (etmoid kemik); - parietal kemikler (iki adet).

Os sphenoidale (kelebek kemiği), kafatasının tabanında, gözün arkasında yer alan bir kemiktir.

Bregmanın erken kapanması, tıbbi adıyla kraniosinostoz, bebeğin kafatası kemiklerinin çok erken birleşmesi sonucu kafa şeklinde bozukluğa neden olan bir doğum kusurudur. Bu durumda, bregma olarak bilinen ön bıngıldak erken kapanır ve bu, beynin gelişimini olumsuz etkileyebilir, kafa içi basıncının artmasına yol açabilir.

Sutura coronalis'in erken kapanması, kraniyosinostoz olarak adlandırılan bir duruma yol açabilir. Diğer belirtiler arasında: - gözlerin çıkık görünmesi; - kulakların yerinden kayması; - gelişim geriliği; - optik sinir basısı ve papillödem. Tedavi için, kafatasının yeniden şekillendirilmesi amacıyla cerrahi müdahale gereklidir.

Arka kafatası kemikleri şunlardır: 1. Occipital Kemik (Artkafa Kemiği): Kafatasının arka alt bölümünü oluşturur ve foramen magnum adı verilen büyük bir açıklık barındırır. 2. Atlas (C1) ve Aksis (C2): Boyun bölgesinde yer alan ve kafanın hareketini sağlayan iki önemli omurdur. 3. Spinal Kanal: Omurilik için koruma sağlayan, kafatasının arka kısmından başlayarak omurga boyunca uzanan yapıdır.

Kafatası, 8 kemikten oluşur çünkü bu kemikler, beyni ve diğer hassas organları korumak ve başın şeklini belirlemek amacıyla bir araya gelmiştir.

Türk eyeri çukuru, tıp literatüründe sella turcica olarak adlandırılır.

Kafatası anatomisi 22 kemikten oluşur. Bu kemikler iki ana gruba ayrılır: 1. Kranyum (beyin kafesi): 8 kemikten oluşur. 2. Viscerocranium (yüz kafesi): 14 kemikten oluşur.

Kraniyal plastik cerrahi, kafatasının bir bölgesindeki doğal kusurların veya cerrahi nedenlerle oluşan açıklıkların onarılması için yapılan bir cerrahi işlemdir. Bu ameliyat, aşağıdaki durumlar nedeniyle gerekebilir: - Travmatik beyin yaralanmaları. - Kafatası cerrahisi sonrası. - Konjenital anomaliler. - Kafatası enfeksiyonları. Kraniyal plastik cerrahi, genellikle lokal veya genel anestezi altında gerçekleştirilir ve titanyum veya polimer malzemelerden yapılmış özel implantların kullanılmasını içerir.

Kafatasının en güçlü yeri, elmacık kemiği (os zygomaticum) olarak kabul edilir.

Oksiput ve oksipital kemik aynı yapıdır. Oksiput, kafatasının arka ve alt kısmında yer alan, oksipital kemiğin oluşturduğu bölgedir.

Kafatası şekli, bebeklik döneminde yumuşakken çeşitli yöntemlerle değiştirilebilir. Normal kafatası şekilleri şu şekilde sınıflandırılır: - Ortosefalik: Önden arkaya doğru uzun, kare veya dikdörtgen şekilli. - Brakisefalik: Önden arkaya kısa, geniş ve düz yüzlü. - Dolikosefalik: Uzun ve dar, dar yüzlü. - Mezosefalik: Orta derecede geniş bir yüze sahip, ne çok uzun ne de çok kısa. Kafatası şeklinin estetik, güç simgesi veya sosyal sınıf göstergesi olarak değiştirilmesi gibi tarihsel uygulamaları da vardır.

Sutura (dikiş eklem), kafatası kemiklerinde bulunur.