Eklem

Romatizma ağrısının vurduğu bölgeler, hastalığın türüne ve şiddetine göre değişiklik gösterebilir. Romatizma ağrısının yaygın olarak vurduğu bölgelerden bazıları şunlardır: Eklemler. Bacaklar. Bel ve omurga. Kaslar. Cilt. Gözler. Göğüs. Romatizma ağrısı yaşayan kişilerin, doğru tanı ve tedavi için bir sağlık uzmanına başvurmaları önerilir.

Kürek kemiklerinin birleştiği yere "cidago bölgesi" denir. Ayrıca, kürek kemiği (skapula) ile köprücük kemiği (klavikula) arasındaki eklem, akromiyoklaviküler (AC) eklem olarak adlandırılır. Kürek kemiğinin göğüs duvarı ile gerçek bir eklem yapmadığını, ancak bu duvar üzerinde hareket etmek zorunda olduğunu belirtmek gerekir.

Vücutta en çok oynar eklemler omuz, kalça, dirsek, diz ve parmak eklemlerinde bulunur. Oynar eklemler, kemiklerin her yöne rahatça hareket edebildiği eklem türüdür.

Sağlıklı bir kalça anatomisi şu özelliklere sahip olmalıdır: Femur başı ve asetabulum: Tam uyum içinde olmalıdır. Labrum: Sağlam olup, femur başını tam sarmalıdır. Kıkırdak yüzey: Pürüzsüz ve aşınmamış olmalıdır. Kaslar: Güçlü ve dengeli çalışmalıdır. Hareket açıklığı: Yeterli düzeyde olmalı, fleksiyon, ekstansiyon, abdüksiyon ve rotasyon hareketleri rahatça yapılabilmelidir. Ağrı: Ağrısız olmalı ve günlük aktiviteleri kısıtlamamalıdır. Eklem aksı: Düzgün ve simetrik olmalıdır. Bu özelliklerin bozulması, hareket kısıtlılığı, ağrı ve topallama gibi sorunlara yol açabilir.

MCP eklemleri, metakarpal kemikler ile parmakların proksimal falanjları arasında bulunan eklemlerdir. Metakarpofalangeal (MCP) eklemlerin bazı özellikleri: Fonksiyonellik: Parmakların esnemesine, uzamasına ve dönmesine izin verirler. Önemi: Kavrama gücü ve el becerisi açısından önemlidirler. Yaralanmalar: Özellikle basketbol gibi sporlarda parmak sıkışması veya burkulması sonucu sıklıkla yaralanırlar.

Sinoviyal (oynar) eklemler, en hareketli eklem tipidir. Bu eklemlerde, kemik uçlarının bir eklem kapsülü ve sinoviyal sıvı ile çevrelendiği için geniş bir hareket yelpazesi sunar. Örnekler: diz eklemi; dirsek eklemi; omuz eklemi; kalça eklemi.

Eklemler, yapılarına ve hareket yeteneklerine göre üç grupta sınıflandırılır: 1. Oynamaz eklemler (articulationes fibrosae). Sutura. Gomphosis. Syndesmosis. 2. Yarı oynar eklemler (articulationes cartilagineae). Synchondrosis. Symphysis. 3. Oynar eklemler (articulationes synoviales). Plana tipi (düz eklemler). Spheroida (küre, çukur eklem). Elipsoid tip (oval, condyloid). Trochoid (pivot, dingil). Sellar tip (eyer). Menteşe tip (gingylimus). Condyler eklem. Eklemler ayrıca işlevlerine göre fibröz, kartilaginöz ve sinoviyal olarak da sınıflandırılabilir.

Sinoviyal eklem çeşitleri şu şekilde sınıflandırılabilir: Eksenlerine göre: Tek eksenli eklemler. İki eksenli eklemler. Anatomik yapılarına göre: Menteşe tipi eklemler. Pivot eklemler. Eyer tipi eklemler. Top ve yuva tipi eklemler. Kayar eklemler. Elipsoid eklemler.

Oynar eklemler, kemiklerin serbestçe hareket edebildiği, en hareketli eklem türüdür. Oynar eklem çeşitleri: Tek eksenli eklemler. İki eksenli eklemler. Çok eksenli (top-yuva) eklemler. Kayar eklemler. Elipsoid eklemler.

Oynar (sinoviyal) eklemler ve yarı oynar (kartilaginöz) eklemler arasındaki temel farklar şunlardır: Hareket Kabiliyeti: Oynar eklemler: En hareketli eklem türüdür; geniş bir hareket yelpazesi sunar. Yarı oynar eklemler: Sınırlı hareket kabiliyetine sahiptir. Yapı: Oynar eklemler: Kemik uçları, eklem kapsülü ve sinoviyal sıvı ile çevrilidir. Yarı oynar eklemler: Eklem yüzeyleri kıkırdakla örtülüdür. Örnekler: Oynar eklemler: Diz, dirsek, omuz ve kalça eklemleri. Yarı oynar eklemler: Omurlar arasındaki eklemler ve kaburgaların sternuma bağlandığı kıkırdak yapılar. Özetle, oynar eklemler daha serbest hareket ederken, yarı oynar eklemler daha sınırlı bir hareket kabiliyetine sahiptir ve genellikle kıkırdak ile desteklenir.

Kuyruk sokumu, oynamaz eklem çeşidine girer. Ayrıca, kuyruk sokumu, sakrum adı verilen bölgedeki kemiklerle "sacro-coccygeal eklem" adı verilen özel bir eklemle bağlanır.

Eklem yüzeylerinin kalıcı olarak ayrılması çıkık olarak adlandırılır. Çıkık, bir eklemi oluşturan kemiklerin, normal eklem yüzeylerinin birbirinden tamamen ayrılması durumudur.

Foveola dentis, tıpta "diş çukuru" anlamına gelen Latince bir terimdir. Fovea dentis ise, "ön-iç yanda eksen kekmiğin dişine uyan eklem çukuru" olarak tanımlanır. Bu terim, özellikle anatomi alanında, atlasın arcus ventralis'inin iç yüzünde bulunan ve axis'in dens'i ile eklemleşmeye yarayan çukurcuk için kullanılır.

Evet, dirsek oynar (sinoviyal) bir eklemdir. Oynar eklemlerin büyük çoğunluğu, sinovyal eklemlerdir. Dirsek, üç kemiğin oluşturduğu bir menteşe tarzı eklemdir: ulna, radius ve humerus.

El bileği ve el parmak eklemlerini oluşturan bazı eklemler şunlardır: Radiokarpal eklem. Midkarpal eklem. Distal radioulnar eklem. Carpometacarpal (CMC) eklem. Metacarpophalangeal eklem. Interphalangeal eklem. Ayrıca, el bileği ekleminde pivot, elipsoid ve kayar eklemler de bulunur.

Joint ağrısı, vücutta bir veya birden fazla eklemi etkileyen ağrıdır. Eklem ağrısının bazı nedenleri: osteoartrit ve romatoid artrit gibi romatolojik hastalıklar; travma ve yaralanmalar; enfeksiyonlar; metabolik durumlar (örneğin, gut hastalığı); aşırı kullanım. Eklem ağrısının belirtileri arasında şişlik, sertlik, ısınma ve kızarıklık, uyuşma, güç kaybı ve eklem hareketlerinde zorlanma yer alabilir. Tedavi, altta yatan nedene göre tıbbi müdahaleler, fizik tedavi, ilaç uygulamaları (örneğin, hyaluronik asit, kortizon veya kök hücre enjeksiyonları) gibi yöntemleri içerebilir. Eklem ağrısı uzun süreliyse veya şiddetliyse, bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Articulatio talocruralis, ayak bileği eklemidir. Bu eklem, tibia, fibula ve bu kemikler arasında uzanan sağlam bağlardan oluşur.

Kalçada eklem sıvısı kalınlığının (sıvı artışı) birkaç nedeni olabilir: Artrit. Travma. Enfeksiyon. Bursit. Hormonal değişiklikler veya metabolik bozukluklar. Kalça ekleminde sıvı artışı belirtileri fark edildiğinde, doğru teşhis ve tedavi için bir doktora başvurulması önemlidir.

Hiyalin kıkırdak, vücutta şu bölgelerde bulunur: Hareketli eklemler. Burun, gırtlak ve nefes borusu. Kaburgalar. Embriyo iskeleti. Ayrıca, hiyalin kıkırdak, kemiklerin içinde kemikleşme merkezi olarak da bulunur.

Eklem (articulatio), kemiklerin birbirine bağlanmasını sağlayan yapıdır. Eklemler, yapısal ve fonksiyonel olmak üzere iki şekilde sınıflandırılır: Yapısal sınıflandırma: Fibröz, kartilaginöz ve sinoviyal eklemler. Fonksiyonel sınıflandırma: Oynar, az oynar ve hareketsiz eklemler.