Kemikler

Uyluk kemiği, memelilerin vücutlarındaki en uzun, en hacimli ve en güçlü kemiktir. Uyluk, kalçadan dize kadar olan bacak bölümüne denir. Uyluk kemiğinin diğer adı femurdur. Uyluk kemiği, kalça ekleminden başlayıp diz eklemine kadar uzanır ve vücudun ağırlığını taşıyarak hareket etmeyi sağlar.

İnsan vücudunun en güçlü yeri olarak uyluk kemiği (femur) kabul edilir. Çene kası ise insan vücudundaki en güçlü kas olarak bilinmektedir.

Femur (uyluk kemiği), insan vücudundaki en güçlü kemiktir. Femurun güçlü olmasının bazı nedenleri: Uzun ve silindirik yapısı. Yoğun kemik dokusu. Güçlü kaslarla çevrili olması. Femur, sıkıştırmaya karşı yaklaşık 1.000 kg'a kadar dayanabilir ve bu, ortalama bir otomobilin ağırlığına yakındır.

Uyluk kemiğinin diğer adı femurdur.

İnsan vücudunda en çok kemik, ayak ve ellerde bulunur. Toplamda 206 kemikten 106'sı ayak ve el kemikleridir; her ayakta 26, elde ise 27 kemik vardır.

İnsan iskeletinin en ağır kemiği uyluk kemiğidir (femur). Erkeklerde ortalama uyluk kemiği ağırlığı yaklaşık 290 gram, kadınlarda ise 260 gram civarındadır.

Kürek kemiklerinin birleştiği yere "cidago bölgesi" denir. Ayrıca, kürek kemiği (skapula) ile köprücük kemiği (klavikula) arasındaki eklem, akromiyoklaviküler (AC) eklem olarak adlandırılır. Kürek kemiğinin göğüs duvarı ile gerçek bir eklem yapmadığını, ancak bu duvar üzerinde hareket etmek zorunda olduğunu belirtmek gerekir.

İnsanlarda iki çeşit iskelet bulunur: 1. Eksenel iskelet: Baş ve gövde iskeletinden oluşur. 2. Apendiküler iskelet: Kollar ve bacaklar ile bunları gövdeye bağlayan omuz ve pelvik kuşaklardan oluşur. Ayrıca, iskelet sistemini oluşturan kemikler şekillerine göre dört ana gruba ayrılır: uzun kemikler, yassı kemikler, kısa kemikler ve düzensiz şekilli kemikler.

Femur kemiği, vücut için birçok önemli işlevin yerine getirilmesine yardımcı olur: Vücut ağırlığını taşıma. Hareket ve koordinasyon. Alt bacak bölgesinde denge sağlama. Kas desteği. Koruma. Kan üretimi. Sinir iletimi.

Sağlıklı bir kalça anatomisi şu özelliklere sahip olmalıdır: Femur başı ve asetabulum: Tam uyum içinde olmalıdır. Labrum: Sağlam olup, femur başını tam sarmalıdır. Kıkırdak yüzey: Pürüzsüz ve aşınmamış olmalıdır. Kaslar: Güçlü ve dengeli çalışmalıdır. Hareket açıklığı: Yeterli düzeyde olmalı, fleksiyon, ekstansiyon, abdüksiyon ve rotasyon hareketleri rahatça yapılabilmelidir. Ağrı: Ağrısız olmalı ve günlük aktiviteleri kısıtlamamalıdır. Eklem aksı: Düzgün ve simetrik olmalıdır. Bu özelliklerin bozulması, hareket kısıtlılığı, ağrı ve topallama gibi sorunlara yol açabilir.

11. sınıf uzun ve kısa kemikler şu şekilde açıklanabilir: Uzun kemikler: Boyu eninden uzun olan kemiklerdir. Kısa kemikler: Uzunlukları, genişlikleri ve kalınlıkları birbirine yakın olan kemiklerdir. Uzun kemiklerin yapısı: Baş kısmı: Dış kısmı sıkı kemik doku, iç kısmı ise süngerimsi kemik doku yapısındadır. Gövde kısmı: Büyük ölçüde sıkı kemikten oluşmuştur. Gövdenin ortası: Sarı kemik iliği içerir. Epifiz plağı: Uzun kemiklerin baş kısmında, kemiğin boyuna uzamasını sağlayan kıkırdak dokudan oluşmuş büyüme bölgesidir. Kısa kemiklerin yapısı: Dış yüzey: Periost ile kaplıdır. İç kısım: Süngerimsi kemik doku, dış kısım ise sert kemik dokudan oluşur. Sarı kemik iliği: Kısa kemiklerde bulunmaz.

İnsan vücudunda yaklaşık 90 uzun kemik bulunur. Uzun kemiklere örnek olarak şunlar verilebilir: Kol kemikleri: Humerus (kol kemiği), radius (ön kol kemiği), ulna (arka kol kemiği). Bacak kemikleri: Femur (uyluk kemiği), tibia (kaval kemiği), fibula (diz altı kemiği). El ve ayak parmak kemikleri: Metakarplar (el tarak kemikleri), metatarsallar (ayak tarak kemikleri), falanjlar.

Kemiklerin temel görevleri: Destek: İskeletin hareket etmesi için gerekli sertliği sağlar. Koruma: İç organları korur; örneğin, kafatası kemikleri beyni, kaburga kemikleri kalbi ve akciğerleri korur. Hareket: Kaslar ve eklemlerle birlikte hareket etmeyi sağlar. Mineral depolama: Kalsiyum ve fosfor gibi mineralleri depolar. Kan hücresi üretimi: Kemik iliğinde alyuvar, akyuvar ve trombosit üretimi gerçekleşir.

Fibula, insan vücudu için önemli bir kemiktir çünkü: Bacak hareketlerine destek sağlar ve ayak bileğinin stabilitesini artırır. Bacağın dış kısmındaki kasların bağlantısını sağlar ve bu kasların ayağın dışa dönmesi, aşağı ve yukarı hareket etmesi gibi işlevlerini destekler. Yan hareketlerde ve hızlı yön değiştirmelerde bacakların koordinasyonunu sağlar. Yükün dağılımını destekler, ancak kendisi ağırlık taşıyan bir kemik değildir. Alt bacakta dolaşım ve sinir iletiminin güvenliğini temin eder.

Pelvis, halk arasında leğen kemiği olarak da bilinen, insan vücudunda omurga ile alt ekstremiteler arasında yer alan, gövdeyi destekleyen ve dengeleyen, bağırsakları, mesaneyi ve iç cinsel organları içeren ve koruyan kemik yapıdır. Pelvis, iki kalça kemiği ve sakrum adı verilen üçgen şeklindeki kemiğin birleşiminden oluşur. Pelvis, kadınlarda doğum sürecinde bebeğin geçişini sağlamak için geniş ve esnek bir yapıya sahipken, erkeklerde daha dar ve güçlüdür.

Kısa kemikler, eni ve boyu birbirine yakın olan kemiklerdir. Bazı kısa kemik örnekleri: El bileği kemikleri (karpal kemikler). Ayak bileği kemikleri (tarsal kemikler). Omur kemikleri. El ve ayak parmaklarındaki kemikler. Kısa kemikler, dışarıdan bir kemik zarı ile kaplıdır.

Evet, pelvis ve leğen kemiği aynı şeyi ifade eder. Pelvis (leğen kemiği), insan vücudunda omurga ile alt ekstremiteler arasında yer alan, gövdeyi ve bacakları birbirine bağlayan, destekleyen ve dengeleyen, bağırsakları, mesaneyi ve iç cinsel organları içeren ve koruyan leğen şeklindeki kemik yapıdır.

Uyluk ve kalça kemiği aynı değildir, ancak kalça uyluğun bir parçasıdır. Kalça, bel ile bacaklar arasında bulunan ve popo olarak tabir edilen kısımdır. Uyluk, kalçadan dize kadar olan bacağın bölümüne verilen isimdir. Uyluk kemiği (femur), kalça ekleminden diz bölgesine kadar uzanan kemiktir.

Eksen iskeleti, vücudun dikey, merkezi eksenini oluşturur ve şu kemiklerden oluşur: Kafatası. Orta kulak kemikçikleri. Dil kemiği. Göğüs kafesi. Omurga. Yetişkin bir insanın eksen iskeleti toplam 80 kemikten oluşur.

El bileği anatomisi şu yapılardan oluşur: Kemikler: El bileği, sekiz adet karpal kemikten oluşur. Eklemler: El bileğinde radiokarpal, midkarpal ve distal radioulnar eklemler bulunur. Bağlar: Eklem, kapsülle çevrilidir ve çeşitli bağlarla kuvvetlendirilir. Kan Temini: El bileği ekleminin kan beslemesi, anterior interosseal arter, radial ve ulnar arterlerin anterior ve posterior karpal dalları, palmar ve dorsal metakarpal arterler, derin palmar arktan ayrılan reküren dal tarafından sağlanır. İnnervasyon: El bileği, anterior ve posterior interosseal sinir tarafından innerve edilir. El bileği anatomisi ile ilgili daha fazla bilgi için aşağıdaki kaynaklar kullanılabilir: dergi.totbid.org.tr; tr.wikipedia.org; acikders.ankara.edu.tr.