Kaslar

Row makinesi (seated machine cable row) aşağıdaki kasları çalıştırır: Latissimus Dorsi (sırtın alt yan kasları); Rhomboids (sırtın üst orta kısmındaki kaslar); Trapezius (boyun ve sırt üst kısmı kasları); Biceps Brachii (ön kol kasları); Erector Spinae (omurga boyunca uzanan kaslar).

Sporcu bantları, kasların yanı sıra eklemlere de destek sağlayarak çeşitli kas gruplarına iyi gelir. Özellikle aşağıdaki kas bölgelerinde kullanılabilir: Bacak kasları. Sırt kasları. Göğüs kasları. Sporcu bantlarının kullanımı, uzman bir kişi tarafından kas yönünde yapılmalıdır.

Gastrosoleus kası, plantar fleksiyon (ayak parmaklarını yere doğru bükme) hareketini yaptırır.

Salıncakta sallanırken bacak kasları, karın kasları ve kol kasları çalışır.

Serratus anterior kası, boksör kası olarak bilinir.

Dil kemiği, insan vücudunda önemli işlevler üstlenen bir kemiktir: 1. Kas Bağlantı Noktası: Dil ve diğer kaslar için bağlantı noktası görevi görür, bu da konuşma ve yutma için gerekli olan kas aktivitelerini destekler. 2. Hava Yolu Koruması: Nefes borusunun açılıp kapanmasını kontrol eden kaslar için bir yapı iskelesi görevi görerek hava yolunun korunmasını sağlar. 3. Ses Üretimi: Ses tellerinin gerginliğini kontrol etmeye yardımcı olarak ses üretiminde rol oynar. 4. Çene ve Baş Duruşu: Çene ve baş duruşunun korunmasına katkıda bulunur.

Semimembranosus ve semitendinosus kaslarının görevleri şunlardır: 1. Kalça Eklemi: Bu kaslar, kalça ekleminde uyluğun uzamasını ve iç rotasyonunu sağlar. 2. Diz Eklemi: Diz ekleminde bacağın fleksiyonunu ve iç rotasyonunu gerçekleştirirler. 3. Stabilizasyon: Hem kalça hem de diz eklemlerinin stabilizasyonuna katkıda bulunurlar. 4. Eccentrik Fonksiyon: Bacak ve uyluğun ani hareketlerini yavaşlatarak (eksantrik olarak) decelerasyon yaparlar.

Trapezius kasının insersiyosu (yerleşme noktaları) şunlardır: 1. Clavicula (köprücük kemiği) üzerinde lateral kısmı. 2. Acromion (omuz çıkıntısı). 3. Scapula (omuz bıçağı) üzerinde spina scapulae (omuz bıçağının sırt kısmı).

Sırt, kol ve omuz kaslarının adları ve fonksiyonları şunlardır: 1. Omuz Kasları: - M. deltoideus: Omuzun yuvarlaklığını yapar, kola abduksiyon, adduksiyon, iç ve dış rotasyon, fleksiyon ve ekstansiyon hareketleri yaptırır. - Rotator Cuff Kasları: Supraspinatus, infraspinatus, teres minor ve subscapularis kaslarından oluşur, omuz eklemini stabilize eder ve kolun döndürülmesini sağlar. 2. Sırt Kasları: - M. trapezius: Boynu karşı tarafa çevirir, aynı tarafa büker, skapulayı yukarı, aşağı ve iç yana hareket ettirir. - M. latissimus dorsi: Kola ekstensiyon, iç rotasyon ve adduksiyon yaptırır, halter, kürek çekme ve barfiks gibi sporlarda aktiftir. 3. Kol Kasları: - M. biceps brachii: Pazu kasıdır, kola ve ön kola fleksiyon yaptırır. - M. triceps brachii: Ön kolun arka yüzündeki tek kastır, kolun arka tarafa hareket ettirilmesini sağlar.

Kol kasları iki ana gruba ayrılır: üst kol kasları ve alt kol kasları.

Abdominal kaslar, karın bölgesinde bulunan ve vücudun stabilizasyonu, hareketi ve iç organların korunmasında önemli rol oynayan kas gruplarıdır. Ana abdominal kas grupları şunlardır: 1. Rektus Abdominis: Karın bölgesinin ön kısmında yer alır, "karın kası" olarak bilinir ve gövdenin fleksiyonunu sağlar. 2. Oblique Kaslar: Karın bölgesinin yan taraflarında bulunur ve iki türü vardır: - External Oblique: Gövdenin rotasyonunu ve yan eğilimini destekler. - Internal Oblique: İç organların korunmasına yardımcı olur ve gövde hareketlerinde rol oynar. 3. Transversus Abdominis: Karın bölgesinin derin katmanında yer alır, karın içi basıncı artırarak iç organların stabilizasyonuna katkıda bulunur. 4. Erector Spinae: Bel ve sırt bölgesinde yer alır, omurganın uzatılması ve dik durması için önemlidir.

Kasın kemiğe yapıştığı yere "origo" denir.

Üst ekstremite anatomisi, kollar ve el bölgesini kapsayan yapıların ve işlevlerin incelenmesidir. Üst ekstremite anatomisinin ana yapıları şunlardır: 1. Kemikler: Klavikula (köprücük kemiği), scapula (kürek kemiği), humerus (kol kemiği), radius ve ulna (ön kol kemikleri), karpa (bilek kemikleri), metakarpa ve falankslar (el kemikleri). 2. Kaslar: Deltoid, biseps brachii, triseps brachii, brachialis, flexor ve extensor kasları. 3. Sinirler: Brahial pleksus, median sinir, ulnar sinir, radial sinir. 4. Damarlar: A. subclavia, a. brachialis, a. radialis, a. ulnaris. 5. Eklem yapıları: Sternoklavikular eklem, glenohumeral eklem (omuz), elbow eklem (dirsek), radioulnar eklem, karpometakarpal ve intermetakarpal eklemler.

Evet, "kontraksiyon" ve "kasılma" aynı şeyi ifade eder. Kontraksiyon, kas dokusunun gerilerek bir süre bu şekilde kalıp yeniden eski haline gelmesi hareketini tanımlar.

Hamstring zirve tork açısı, ön çapraz bağ (ÖÇB) rekonstrüksiyonu sonrası izokinetik dinamometre kullanılarak ölçülen, hamstring kaslarının en yüksek tork ürettiği açıyı ifade eder.

El ekstansör kasları, elin ve parmakların uzatılmasını sağlayan kas gruplarıdır. Başlıca el ekstansör kasları şunlardır: 1. Extensor carpi radialis longus: El bileğini ve parmakları yukarı doğru uzatır. 2. Extensor carpi radialis brevis: El bileğini yukarı doğru uzatır. 3. Extensor carpi ulnaris: El bileğini yukarı doğru uzatır. 4. Extensor digitorum: Parmağı ve eli yukarı doğru uzatır. 5. Extensor indicis: İşaret parmağının ekstansiyonunu sağlar.

Trokanter majör, aşağıdaki kasların tutunduğu bir bölgedir: 1. Gluteus medius ve minimus kasları, trokanter majörün yan ve ön taraflarına tutunur ve kalça abdüksiyonu ve medial rotasyonunda kilit rol oynar. 2. Piriformis kası, üst sınıra yapışarak kalçanın lateral rotasyonuna katkıda bulunur. 3. Obturator internus, externus ve gemelli kasları, trokanterik fossaya ve komşu bölgelere tutunarak kalça ekleminin lateral rotasyonunu ve stabilizasyonunu kolaylaştırır.

Kolların kalınlaşmasının birkaç nedeni vardır: 1. Kas Gelişimi: Düzenli egzersiz, özellikle direnç antrenmanları, kas gelişimini teşvik eder ve kolların kalınlaşmasına neden olabilir. 2. Yağ Birikimi: Vücut yağının belirli bölgelerde birikmesi, kolların kalınlaşmasına yol açabilir. Bu durum genetik faktörler, yaş ve yaşam tarzına bağlı olarak değişebilir. 3. Hormonal Değişiklikler: Ergenlik veya hamilelik gibi dönemlerde hormonal değişiklikler, vücutta yağ dağılımını etkileyerek kolların kalınlaşmasına neden olabilir. 4. Yaşlanma: Yaş ilerledikçe kas kütlesi kaybı ve cilt elastikiyetinde azalma gibi faktörler kolların kalınlaşmasına katkıda bulunabilir. 5. Su Retansiyonu: Geçici su tutulması, ödem oluşumu da kolların şişmesine ve kalınlaşmasına neden olabilir. Kolların anormal bir şekilde kalınlaşması durumunda bir sağlık uzmanına danışmak faydalı olabilir.

Elin iç kasları (intrinsik kaslar) iki ana gruba ayrılır: tenar ve hipotenar kaslar. Tenar kaslar, başparmak tarafında yer alır ve şu kaslardan oluşur: - M. abductor pollicis brevis; - M. opponens pollicis; - M. flexor pollicis brevis; - M. adductor pollicis. Hipotenar kaslar, serçe parmak tarafında yer alır ve şu kaslardan oluşur: - M. abductor digiti minimi; - M. flexor digiti minimi brevis; - M. opponens digiti minimi.

Serçe parmakla kaldırılabilecek en fazla ağırlık 90 kilogram olarak kaydedilmiştir.