Kaside

En güzel kasideler arasında öne çıkanlar şunlardır: Nedim - Gül Redifli Kaside. Fuzuli - Kanuni Sultan Süleyman'a Yazdığı Gül Redifli Kaside. Nef'i - Sadrazam Murad Paşa'ya Sunduğu "Olur" Redifli Kaside. Nef'i - Sultan Murad'ın Lehistan Seferi'ne Yazdığı Kaside. Baki - Mehmed Çelebi'nin Övgüsüne Sunduğu Sünbül Kasidesi. Ayrıca, Şeyyad Hamza'nın Hz. Peygamber'in vefatıyla ilgili kaleme aldığı naat türü kasideleri de şöhret bulmuştur. Kasidelerin güzelliği kişisel tercihlere göre değişebilir.

Gazel ve kaside nazım biçimleri arasındaki bazı farklar şunlardır: Konu: Gazeller aşk, şarap, ayrılık gibi temaları işlerken, kasideler din ve devlet büyüklerini övmek ya da yermek amacıyla yazılır. Beyit Sayısı: Gazellerde beyit sayısı 5-15 arasında değişirken, kasidelerde 31-99 beyit arasında değişir. Bölümler: Kasidelerde nesib, girizgah, medhiye, tegazzül, fahriye, dua gibi altı bölüm bulunurken, gazellerde bu bölümler yer almaz. Şairin Mahlası: Gazelde mahlas son beyitte, kasidede ise taç beyitte geçer. Özel Bölümler: Gazellerin özel bir başlığı yoktur, kasideler ise belirli bir amaç için yazıldığı için bu amaca göre adlandırılır.

Ahmet Fakih'in Çarhnâme adlı eseri, kaside nazım biçimiyle yazılmıştır. Aruzun “mefâ’îlün mefâ’îlün fe’ûlün” vezni ile kaleme alınmıştır.

Divan edebiyatında kaside, 13. yüzyılda kullanılmaya başlanmıştır. Kasidenin Türk edebiyatındaki ilk örnekleri, Mevlânâ'nın Farsça kasideleri olarak bu yüzyılda görülür.

Güneş Kasidesi, 15. yüzyıl Osmanlı divan şairi Ahmed Paşa'ya aittir.

Kaside ve gazel arasındaki farklar şu şekilde özetlenebilir: Amaç: Kaside, genellikle övgü, methiye amacıyla; gazel ise aşk, doğa, felsefi ve tasavvufi duyguları işlemek için yazılır. Konu: Kasideler, padişah, alim gibi din ve devlet büyüklerini konu alırken; gazeller aşk, ayrılık, doğa gibi insani duyguları işler. Uzunluk: Kasideler genellikle 33-99 beyitten oluşurken, gazeller 5-15 beyit arasında değişir. Yapı: Kasideler belirli bir düzen (nesib, methiye, dua) içerirken, gazeller bağımsız beyitlerden oluşabilir. Kafiye Düzeni: Her iki nazım biçiminde de kafiye düzeni "aa, ba, ca, da, ..." şeklindedir. Üslup: Kasideler resmi, ağır ve ciddi bir üslupla; gazeller ise samimi ve bireysel bir dille yazılır. Hitap Şekli: Kasidelerde doğrudan ilgili kişi veya topluma hitap edilirken, gazellerde soyut veya kişiselleştirilmiş bir hitap kullanılır.

En güzel Kürtçe kasideleri kimin söylediği konusunda kesin bir görüş yoktur. Ancak, Kürtçe kasideler söyleyen bazı sanatçılar şunlardır: Hafız Menduh. Ayrıca, TikTok ve YouTube gibi platformlarda da Kürtçe kasideler paylaşan kullanıcılar bulunmaktadır.

9789752940307 ISBN numarasına sahip kitap, "Kaside-i Bürde (Dua-008)" adlı eserdir. Bu kitap, Muhammed Büsıri tarafından yazılmış olup, Pamuk Yayıncılık tarafından basılmıştır.

Maraş'ın en büyük kasidesi, Arapların en büyük kaside ve hiciv üstatlarından biri olan el-Mütenebbî tarafından Seyfüddevle'nin Maraş'ı imar etmesi vesilesiyle yazılan 45 beyitlik Maraş Kasidesi'dir.

Tahmis şiiri yapmak için şu adımlar izlenir: 1. Gazel veya kasidenin her beytinin önüne, aynı vezin ve kafiyede üç mısra eklenir. 2. Eklenen mısraların, esas alınan şiirle anlam bütünlüğü, ahenk ve üslup uyumu sağlaması gerekir. 3. Eğer üç mısra, beytin başına değil de iki mısra arasına yerleştirilirse, bu tür tahmise "taştir" denir. Örnek bir tahmis kafiyesi şu şekilde olabilir: aaa (aa) bbb (ba) ccc (ca). Tahmis, beğenilen bir gazele ilave bir güzellik katmak amacıyla yapılır. Tahmis örnekleri için şu kaynaklar incelenebilir: turkedebiyati.org; edebiyatvesanatakademisi.com.

Kasriye (veya dâriye), divan şiirinde yeni yaptırılan köşkleri tasvir etmek, yaptıran kişiyi övmek, dua etmek amacıyla yazılan kasidelerin genel adıdır. Bu tür kasidelerde, nesip bölümünde yeni yaptırılan köşkten bahsedilir ve ardından o kasrın sahibi övülür.

Kürtçe'de en çok sevilen kaside hakkında bilgi bulunamadı. Ancak Kürtçe kasidelerin bulunabileceği bazı kaynaklar şunlardır: YouTube. TikTok. Shazam. Apple Music.

Kasidenin fahriye bölümü, şairin kendini övdüğü ve diğer şairlerle karşılaştırdığı bölümdür. Ayrıca, şairlerin kendilerini övmek amacıyla yazdıkları müstakil şiirlere de fahriye denir. Fahriye bölümü, genellikle kasideler içinde bir bölüm olarak bulunur, ancak bunun dışında ayrı bir nazım biçimiyle ya da bir gazelin makta bölümünde de karşımıza çıkabilir. 17. yüzyıl şairi Nef’î, fahriyeleriyle tanınmıştır.

Miraciyye, genellikle mesnevi nazım biçimi ile yazılmıştır. Türk edebiyatında manzum olarak yazılan miraciyyelerin tamamında aruz vezni kullanılmıştır. Ayrıca, kaside nazım biçimi ile yazılan miraciyyeler de bulunmaktadır.

Nesib bölümü, edebiyatta kaside türündeki şiirlerin başlangıç kısmıdır. Eğer bu bölümde aşk konusu işlenmişse, bölüm “nesib” olarak adlandırılır. Nesib bölümünde şair, kasidenin esas bölümü olan mehdiye bölümüne geçmeden önce, kasidenin yazıldığı mevsim, gün, özel bir ay, bayram gibi unsurları tasvir eder. Nesib ya da teşbib, kasidelerin edebi değeri yüksek bölümlerinden biridir.

Hifzi nefi ifadesi edebiyatta bir terim olarak kullanılmamaktadır. Ancak, Nefi edebiyatta önemli bir yere sahip bir şairdir. Asıl adı Ömer olan Nefi, 17. yüzyılda yaşamış ve kasideleri ile tanınmıştır. Nefi kelimesi, Divan edebiyatında övgü ve yergi sanatını bir arada kullanarak büyük bir başarı elde eden Nefi'ye, Gelibolulu Müverrih Ali tarafından verilmiştir ve "nafi, yararlı" anlamına gelir. Sihâm-ı Kazâ, Nefi'nin hicviyelerinden oluşan ünlü eseridir. Eğer farklı bir terim veya kavram hakkında bilgi arıyorsanız, lütfen daha fazla detay verin.

Beyit ve taç beyit arasındaki temel farklar şunlardır: Taç Beyit: Konum: Genellikle gazel veya kasidenin son beyti olarak bulunur. İşlev: Şiirin genel temasını veya ana fikrini özetler, genelleştirir veya şiire bir sonuç bağlar. İçerik: Şairin mahlasını (takma adını) içerir ve bu nedenle şairin kimliğini belli eder. Beyit: Genel Tanım: İki mısradan meydana gelen nazım parçasıdır. Türleri: Beyt-i musarra (kafiyeli beyit), beyt-i müfred (kafiyeli dizeler), berceste (en kafiyeli ve akılda kalıcı dize) gibi farklı türleri vardır. Özetle, taç beyit, beytin bir türü değil, belirli bir beytin şiirdeki işlevi ve konumudur.

Edebiyatta "girizgâh yapmak", bir başka söze yol açmak için söz söylemek anlamına gelir. Ayrıca, girizgâh, divan edebiyatında kasidelerin başlangıç kısmında, nesib veya teşbib bölümünden methiye bölümüne geçişi sağlayan beyittir. Girizgâh, aynı zamanda bir müzik bestesinde, aynı amaca sahip bir başlangıç nota dizisi olarak da kullanılır.

Namık Kemal'in "Hürriyet Kasidesi"nde birçok edebi sanat bulunmaktadır. İşte bazı örnekler: Tezat: "Münharif-Sıdk" (1. beyit). Mecaz-ı Mürsel: "Bab-ı Hükümet" (1. beyit). Tenasüp: "İanet-Hizmet" (2. beyit). İrsal-i Mesel ve Kinaye: "Yere düşmekle cevher sakıt olmaz kadr ü kıymetten" (3. beyit). Teşbih: "Vücudun mayası - Vatan toprağı" (4. beyit). Nida: "Ey" (25. ve 31. beyitler). Teşhis: "Hürriyete insani özellikler verilmiş" (30. beyit). Bu sanatlar, şiirin ahenk ve anlam bütünlüğünü sağlamak için kullanılmıştır.

Divan edebiyatında makta, gazel ve kasidenin son beytinde bulunur. Gazelde makta, son beyittir. Kasidede ise makta, son beyit olarak yer alır.