HücreBiyolojisi

Peroksizomal zarda bulunan başlıca enzimler şunlardır: Katalaz. Oksidaz. Ayrıca, peroksizomlar, yağ asitlerini okside eden enzimler ve plazmalojenlerin biyosentezi için gerekli enzimler de içerir. Peroksizom proteinleri, nükleusta kodlanır ve seçici bir şekilde sitozolden peroksizomlara aktarılır.

Apoptoz, (programlanmış hücre ölümü), genetik sistemde kodlanmış kendi kendini yok etme (intihar; özkıyım) programını içeren mekanizmanın aktifleşmesiyle tetiklenen hücre ölümü türüdür. Apoptozun bazı işlevleri: Embriyolojik gelişim: Parmakların birbirinden ayrılması veya damak füzyonunun gerçekleşmesi gibi durumlarda rol oynar. Hücre yenilenmesi: Bağırsak epitel hücrelerinin yenilenmesi gibi durumlarda görülür. Savunma: Virüsle enfekte olmuş veya bozuk yapıdaki proteinler içeren hücrelerin ortadan kaldırılmasını sağlar. Doku homeostazı: Organizmanın ihtiyaç duymadığı, biyolojik görevini tamamlamış veya hasarlı hücrelerin yok edilmesiyle dokuların devamlılığını korur. Apoptozun hızının bozulması, çeşitli hastalıklara yol açabilir; örneğin, yavaşladığında kanser, aşırı gerçekleştiğinde ise nörodejeneratif hastalıklar veya iskemik zararlar ortaya çıkabilir.

Kofulun resmi, genellikle tek katlı zarla çevrili, içi sıvı dolu kesecik olarak tasvir edilir. Görsel örnekler için, istockphoto.com gibi stok fotoğraf sitelerine bakabilirsiniz.

Aksiyon potansiyelinde depolarizasyon ve repolarizasyon şu şekilde açıklanabilir: Depolarizasyon. Repolarizasyon. Depolarizasyon ve repolarizasyon, kalbin her yerine dalga gibi yayılır ve kalp kasının kasılıp gevşemesini sağlayarak kanın vücuda pompalanmasını mümkün kılar.

2n:46 kromozomlu karaciğer hücresine sahip bir canlının sperm hücresi 23 kromozomludur. Çünkü sperm hücresi, mayoz bölünme sonucu oluştuğu için kromozom sayısı yarıya iner.

Hayır, sitoliz ve plazmoliz aynı şey değildir. Plazmoliz, bir hücrenin hipertonik (daha yoğun) bir ortamda su kaybederek büzülmesidir. Özetle: - Plazmoliz: Hücre büzülmesi - Sitoliz: Hücre ölümü

Sentrozom, insan hücresinde bulunur, ancak sinir hücrelerinde bulunmaz. Sentrozom, hayvan hücrelerinin birçoğunda, çekirdeğin hemen yanında bulunan zarsız bir organeldir.

Hücre döngüsünde dört kontrol noktası bulunur: 1. G1 kontrol noktası: Hücrenin bölünmeye hazır olup olmadığını kontrol eder. 2. S kontrol noktası: DNA'nın doğru şekilde kopyalanıp kopyalanmadığını izler. 3. G2 kontrol noktası: Tüm kromozomların eşlendiğinden ve DNA'nın hasarlı olmadığından emin olur. 4. M kontrol noktası: Kromozomların mitotik iğ üzerinde düzenli bir şekilde yer aldığını kontrol eder.

Epitel hücrelerinde hücre çeperi bulunmaz. Epitel dokusu, sıkıca birbirine bağlanmış polihedral hücrelerden oluşur ve hücreler arasında çok az hücrelerarası madde (intersellüler substans) bulunur. Epitel hücrelerinin apikal (üst), bazal (alt) ve lateral (yan) olmak üzere üç farklı morfolojik yüzeyi vardır.

Glikolipid ve glikokaliksin görevleri: Glikolipid: Hücre zarının stabilitesini korur. Hücresel tanımayı kolaylaştırır, bu da bağışıklık tepkisi ve hücrelerin birbirine bağlanarak doku oluşturması için önemlidir. Hücre yüzeyinde, komşu hücrelerdeki spesifik karbonhidrat zincirlerini tanıyarak hücre-hücre yapışmasını sağlar. Glikokaliks: Mekanik destek, yağlama, yumuşatma ve süzme etkileri vardır. Hücre zarının geçirgenlik ve koruyucu özelliklerini belirler. Hücre tanımada, hücreler arası bağlantıların oluşmasında ve iyon naklinde etkilidir. Eritrositlerin dış zarında hücre kimliğini belirler.

Ubikutin, hücrede çeşitli işlevler görür: Proteinlerin parçalanması: Ubikutin, hatalı katlanan veya gereksiz proteinleri işaretleyerek proteozom adı verilen yapı tarafından parçalanmalarını sağlar. Hücresel konumlandırma: Proteinlerin hücre içindeki yerlerini düzenler. Aktivasyon ve inaktivasyon: Proteinlerin aktivitesini değiştirir. Protein etkileşimleri: Protein-protein etkileşimlerini teşvik eder veya önler. DNA onarımı: DNA onarım süreçlerinde rol alır. Endocitoz: Hücre içine madde alımı olan endositozda görev yapar. Histon modifikasyonu: Histon düzenlemesinde yer alır. Ayrıca, ubikutin bağışıklık sistemi sinyal iletim yollarını düzenler ve nörodejeneratif hastalıklarla ilişkilendirilir.

Hücre döngüsünde G1 ve S evreleri şu şekilde açıklanabilir: G1 (İlk büyüme) evresi. S (Sentez) evresi: G1'den S fazına geçişin sinyalinin verilmesi; Her iki DNA ipliğinin kopyalanması; G2 fazından önce DNA hasarının onarılması. G1 evresinin sonunda hücreler iki yoldan birini izler: Ya döngüden çıkarak G0 evresine girerler. Ya da DNA sentezini başlatarak mitotik döngüye devam ederler.

Otozom ve gonozom kromozomların bulunduğu yerler: Otozomlar, tüm vücut hücrelerinde bulunur. Gonozomlar, eşey hücrelerinde bulunur.

Mor DNA'nın ne işe yaradığına dair bilgi bulunamadı. Ancak, DNA'nın genel işlevleri hakkında bilgi verilebilir. DNA (Deoksiribo Nükleik Asit), tüm organizmaların ve bazı virüslerin canlılık işlevleri ve biyolojik gelişmeleri için gerekli olan genetik talimatları taşır. DNA'nın diğer işlevleri: Protein ve RNA sentezi: Hücrenin diğer bileşenlerinin inşası için gerekli bilgileri içerir. Kalıtım: Hücre bölünmesi sırasında kendini eşleyerek genetik bilgiyi yeni hücrelere aktarır ve nesiller arası genetik sürekliliği sağlar. Bilgi kodlama: DNA boyunca bazların oluşturduğu dizi, genetik bilgiyi kodlar ve bu bilgi, proteinlerin amino asit dizisini belirler.

Apoptoz cisimcikleri, apoptoz (programlanmış hücre ölümü) sürecinde hücrenin parçalanmasıyla oluşan küçük parçalardır. Bu süreç şu şekilde gerçekleşir: 1. Kromatin ve sitoplazma yoğunlaşması. 2. Hücre büzülmesi. 3. Plazma membranında tomurcuklanmalar oluşması. 4. Hücrenin, sitoplazma ile çevrili kromatin parçalarından oluşan apoptotik cisimciklere parçalanması. Apoptotik cisimcikler, yüzeylerinde yeni sinyal verici yapılar ortaya çıkarır ve bu sinyalin uyarısı ile makrofajlar veya komşu hücreler tarafından tanınarak fagosite edilirler.

Alzheimer hastalığında mikroglia, toksik beta-amiloid ve tau proteinlerinin varlığı nedeniyle aktive olur. Mikroglia, ölü veya ölmekte olan hücrelerden gelen yaygın kalıntıları ve toksik proteinleri temizlemeye çalışan bağışıklık sistemi hücreleridir. Ayrıca, Aβ birikimi, santral sinir sisteminin (SSS) temel doğal bağışıklık hücreleri olan mikrogliaların aktivasyonuna neden olur ve sitokinler ve kemokinler gibi bir dizi proinflamatuar mediyatörün üretimini indükler. Mikroglia aktive edildiğinde, interlökinler ve TNF-α gibi pro-inflamatuar sitokinlerin yanı sıra reaktif oksijen türleri (ROT) üretir ve salgılar; bunların tümü normal sinaptik işleyişi bozabilir ve hücre ölümüne neden olabilir.

Elektron mikroskopta görülebilen yapılar, kullanılan mikroskobun türüne ve inceleme yöntemine bağlı olarak değişir. Taramalı Elektron Mikroskobu (SEM) ile numune yüzeyindeki topografi ve kompozisyon hakkında bilgi edinilebilir. Bazı yapılar ve örnekler: Stomalar. Kırkayak başı. İnsan saç teli. Kireç taşı ve granit. Karbon nanotüpler. Elektron mikroskopları, çok ince detayların incelenmesine olanak tanır ve standart mikroskoplara göre daha yüksek büyütme oranları sunar.

Langerhans hücreleri, dendritik hücre ve makrofaj olarak sınıflandırılan bir immün sistem hücresidir. Bu hücreler, deride (epidermis) ve mukozalarda bulunur. Langerhans hücreleri, kemik iliğinde üretilir ve normal koşullar altında küçük sayılarda oluşur.

Mitokondri, en çok enerji ihtiyacı fazla olan hücrelerde bulunur. Kas hücreleri: Çok fazla enerjiye ihtiyaç duydukları için birçok mitokondriye sahiptirler. Sinir hücreleri: Yüksek enerji gereksinimleri nedeniyle mitokondri açısından zengindirler. Bir karaciğer hücresinde mitokondri sayısı 2500'e kadar ulaşabilir.

Anizokaryoz ve anizositoz farklı tıbbi terimlerdir: 1. Anizositoz: Eritrositlerin (kırmızı kan hücreleri) boyutlarının farklı olması durumudur. 2. Anizokaryoz hakkında bilgi bulunamadı. Özetle: - Anizositoz: Eritrosit boyutlarının farklı olması. - Anizokaryoz: Hücre çekirdeklerinin boyutlarının farklı olması (bu terim hakkında bilgi bulunamadı).