EskiTürkçe

Eski Türkçede "koltuk" kelimesi "kaldırılmış yer, seki" anlamına geliyordu.

Eski Türkçede kiplik ekleri, haber (bildirme) kipleri ve dilek (tasarlama) kipleri olmak üzere ikiye ayrılır. Haber kipleri: 1. Bilinen (görülen, di’li) geçmiş zaman: "-di" eki ile yapılır. 2. Öğrenilen (duyulan, anlatılan, miş’li) geçmiş zaman: "-mış/-miş" eki ile yapılır. 3. Şimdiki zaman: Eylemin o anlık zaman dilimi içerisinde yapıldığını bildirir. 4. Gelecek zaman: Eylemin gelecek zaman dilimi içerisinde gerçekleşeceğini bildirir. 5. Geniş zaman: Eylemin genel bir zaman dilimi içerisinde yapıldığını bildirir. Dilek kipleri: 1. Gereklilik kipi: Mecburiyet bildirir, "-meli" eki ile çekimlenir. 2. İstek kipi: Dilek ve istek anlamlarını taşır, "-e" veya "-a" eki ile çekimlenir. 3. Emir kipi: Ek almadan oluşur. 4. Şart kipi: Dilek ve şart cümlelerinde kullanılır, "-se" eki ile yapılır.

Türkçede eski renkler şu şekilde söylenir: 1. Siyah: Eski Türkçede "kara" olarak söylenirdi. 2. Beyaz: Arapça kökenli "ak" kelimesi kullanılırdı. 3. Kırmızı: Arapça "kırmız" kökünden gelir. 4. Yeşil: Eski Türkçede "yaşıl" olarak söylenirdi. 5. Sarı: Eski Türkçede "sarığ" veya "sara" olarak geçerdi.

Eski Türkçede "dayı" kelimesinin karşılığı "tay/tayı" olarak geçmektedir.

"Kıra" kelimesinin kökeni, Eski Türkçe "kır-"_ fiilinden_ +gAn sonekiyle türetilmiştir._ Ayrıca, "kira" kelimesinin kökeni ise Orta İngilizce'ye dayanmaktadır.

Eski Türkçede "kız çocuk" anlamına gelen kelime "kız" olarak yazılırdı.

Eski Türkçede 12 ay vardı.

Eski Türkçede "ateş" kelimesi "od" olarak ifade edilmiştir.

Eski Türkçede söz başında ve sonunda g ve k değişimi şu şekildedir: 1. k > h değişimi: Türkçede söz başında /h/ ünsüzü yoktur, bu yüzden /k/ ile başlayan bazı sözcükler Eski Türkçe döneminde /k/ yerine /h/ ile yazılmıştır. 2. k > g değişimi: Batı Türkçesinde Eski Türkçedeki /k/ ünsüzleri /g/'ye dönüşmüştür.

Eski Türkçede "çocuk" kelimesi "yavru, özellikle domuz yavrusu" anlamına gelir.

Tuva dili, Eski Türkçeye en yakın Türk lehçelerinden biri olarak kabul edilir. Ayrıca, Tuvaca'nın Moğolca ve Tibetçe ile de benzerlikler taşıdığı belirtilmektedir.

Körümçi kelimesi, eski Türkçede "astronom, rasat, gözlemci, yıldızları inceleyen kişi" anlamına gelir. Ayrıca, "görümce" kelimesinin de körümçi kelimesinden evrildiği düşünülmektedir.

"Türi" kelimesi iki farklı anlamda kullanılabilir: 1. Coğrafya: Türi, Estonya'nın Järvamaa bölgesinde yer alan bir kasabadır. 2. Dil ve Tarih: Eski Türkçe kökenli bir kelime olup, "tadı kekre olan, huyu sert olan" anlamına gelir.

"Karıs" ve "karış" kelimeleri farklı anlamlara sahiptir: - "Karıs" kelimesi, Eski Türkçe'de "ön kol" veya "dirsekle bilek arasındaki mesafe" anlamında kullanılmıştır. - "Karış" kelimesi ise, bir şeyi her yönüyle ve inceden inceye incelemek anlamında kullanılan bir zarftır.

"Balk" kelimesi farklı bağlamlarda farklı anlamlara gelebilir: 1. Çamur anlamında Eski Türkçe bir kelimedir. 2. İng. "balks" kelimesi beyzbolda, atıcının topu atmaya başlayıp aniden durmasına veya yasa dışı bir hareket yapmasına verilen isimdir. 3. "Balk etmek" ifadesi, bir şeyin yapılmasını aniden reddetmek veya isteksizlik göstermek anlamına gelir. 4. "Şimşek" veya "gece açık havada ufkun herhangi bir yönünde görülen parıltı" anlamlarında erkek ismi olarak da kullanılır.

Kayı kelimesi eski Türkçede üç farklı anlamda kullanılmıştır: 1. Sel. 2. Kar fırtınası. 3. Muhkem, iyi korunan.

Eski Türkçede -iver- eki, "tezlik fiili" olarak kullanılır ve bir eylemin çabucak, kısa zamanda veya beklenmedik bir anda gerçekleştiğini ifade eder.

Sıpa, eşek yavrusuna verilen isimdir.

"Tünaydın" kelimesi, Eski Türkçe "tün" (gece) ve "aydın" sözcüklerinin bileşiğinden oluşmuştur.

"Üksü" kelimesi iki farklı anlamda kullanılabilir: 1. Eski Türkçede: Yıpranmış, eskimiş şeyler, çürük çarık. 2. İsim olarak: Çayırı, çimeni çok güzel olan bahçe.