• Buradasın

    Eski Türkçede -İver eki nedir?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    Eski Türkçede -iver- eki, "tezlik fiili" olarak kullanılır ve bir eylemin çabucak, kısa zamanda veya beklenmedik bir anda gerçekleştiğini ifade eder 23.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

      Yanıtı değerlendir

      5 kaynak

      1. dejure.com.tr
        1
      2. bilgiyelpazesi.com
        2
      3. dayibilir.com
        3
      4. dergipark.org.tr
        4
      5. gobio.com.tr
        5

    Konuyla ilgili materyaller

    Eski Türkçede ek fiil nasıl yapılır?

    Eski Türkçede ek fiil, "er- : olgunlaşmak, yetişmek, tamam olmak" fiilinden evrilerek "i-mek" haline gelmiştir. Ek fiil yapmak için kullanılan bazı ek ve kipler: Görülen (bilinen) geçmiş zaman: "idi" eki kullanılır, bu ek "-dı / -di / -du / -dü" gibi şekillere dönüşebilir. Duyulan (öğrenilen) geçmiş zaman: "imiş" eki kullanılır, bu ek "-mış / -miş / -muş / -müş" gibi şekillere dönüşebilir. Geniş zaman: "idir" eki kullanılır, bu ek genellikle düşer ve kişi ekleri ek fiil eki olarak kullanılır. Şart kipi: "ise" eki kullanılır. Ek fiil, ayrıca basit zamanlı fiillere eklenerek birleşik zamanlı fiil de yapabilir.
    5 kaynak

    Eski Anadolu Türkçesi -iver ne demek?

    "Eski Anadolu Türkçesi -iver" ifadesinin ne anlama geldiğine dair bilgi bulunamadı. Ancak, Eski Anadolu Türkçesi hakkında bazı bilgiler mevcuttur. Eski Anadolu Türkçesi, 13, 14 ve 15. yüzyıllardaki Türkçeyi ifade eder. Eski Anadolu Türkçesi, Türkiye Türkolojisinde "Eski Anadolu Türkçesi", "Eski Türkiye Türkçesi" veya "Eski Osmanlıca" gibi isimlerle anılmaktadır.
    5 kaynak

    Eski Anadolu Türkçesi yapım ekleri nelerdir?

    Eski Anadolu Türkçesi'nde kullanılan yapım ekleri şunlardır: 1. +cı / +ci. 2. +luk. 3. -gıl. 4. -mış. 5. -sız. 6. +en. Ayrıca, fiilden isim ve fiil yapan ekler de bulunmaktadır.
    5 kaynak

    Eski Türkçe kelimeler nelerdir?

    İşte bazı eski Türkçe kelimeler: Çul çürüten: Kaygısı olmayan, rahat kişi. Hissikablelvuku: Olacakları önceden hissetmek, tahmin etmek. Mahşer midillisi: Ortalık karıştıran kimse. Tahayyül: İmgeleme. Vaveyla: Çığlık, yaygara, feryat. Mamafih: Bununla birlikte, durum böyleyken, buna rağmen. Vâkıf: Bilgisi olan. Münferit: Tek, ayrı veya kendi başına olan. Beyhude: Yararı olmayan, anlamdan yoksun. Dilhun: İçi kan ağlayan, kederli, üzüntülü.
    5 kaynak

    Eski Türkçe kelimeler neden kullanılır?

    Eski Türkçe kelimelerin kullanılmasının bazı nedenleri: Kültürel mirasın yaşatılması. Dilin özgünlüğünün korunması. Milli kimlik ve birlik bilincinin güçlenmesi. Edebiyat ve sanatta derinlik.
    5 kaynak

    Eski Türkçede kiplik ekleri nelerdir?

    Eski Türkçede kiplik ekleri, haber (bildirme) kipleri ve dilek (tasarlama) kipleri olmak üzere ikiye ayrılır. Haber kipleri: 1. Bilinen (görülen, di’li) geçmiş zaman: "-di" eki ile yapılır. 2. Öğrenilen (duyulan, anlatılan, miş’li) geçmiş zaman: "-mış/-miş" eki ile yapılır. 3. Şimdiki zaman: Eylemin o anlık zaman dilimi içerisinde yapıldığını bildirir. 4. Gelecek zaman: Eylemin gelecek zaman dilimi içerisinde gerçekleşeceğini bildirir. 5. Geniş zaman: Eylemin genel bir zaman dilimi içerisinde yapıldığını bildirir. Dilek kipleri: 1. Gereklilik kipi: Mecburiyet bildirir, "-meli" eki ile çekimlenir. 2. İstek kipi: Dilek ve istek anlamlarını taşır, "-e" veya "-a" eki ile çekimlenir. 3. Emir kipi: Ek almadan oluşur. 4. Şart kipi: Dilek ve şart cümlelerinde kullanılır, "-se" eki ile yapılır.
    5 kaynak

    Eski Türkçe'de -lu ve -siz ekleri ne işe yarar?

    Eski Türkçe'de -lu ve -siz eklerinin işlevleri: +-lu eki: Adlardan (bazen de sıfatlardan) "sahip olma, üzerinde bulundurma, o özelliği taşıma, ilgili olma, yetkili olma" anlamlarında sıfatlar türetir. Yer adları, ikileme sıfatları, kalıplaşmış kelimeler ve durum zarfları oluşturur. Arapça ve Farsça kelimelerin Türkçeleştirilmesinde kullanılır. +-siz eki: Olumsuz sıfatlar, durum zarfları ve sıfat/zarf işlevinde ikilemeler türetir. Kalıplaşmış sıfatlar/zarflar oluşturur, yabancı kelimeleri Türkçeleştirir ve terimler türetir. Bu ekler, Eski Türkçe'den günümüze kadar dil kullanımında aktif olarak yer almaktadır.
    5 kaynak