Türk Borçlar Kanunu (TBK) madde 124 ve 125 arasındaki temel fark, temerrüde düşen borçluya karşı alacaklının sahip olduğu seçimlik hakların kullanım koşulundadır. TBK madde 124, borçlunun temerrüdü durumunda süre verilmesini gerektirmeyen durumları belirtir. Bu durumlar şunlardır: Borçlunun içinde bulunduğu durumdan veya tutumundan süre verilmesinin etkisiz olacağı anlaşılıyorsa. Borçlunun temerrüdü sonucunda borcun ifası alacaklı için yararsız kalmışsa. Borcun ifasının, belirli bir zamanda veya belirli bir süre içinde gerçekleşmemesi üzerine, ifanın artık kabul edilmeyeceği sözleşmeden anlaşılıyorsa. TBK madde 125 ise, bu durumların varlığı halinde alacaklının sahip olduğu seçimlik hakları düzenler. Bu haklar şunlardır: Borcun ifasını ve gecikme tazminatını talep etme. Borcun ifasından ve gecikme tazminatından vazgeçerek, ifa edilmemeden doğan zararın giderilmesini isteme. Sözleşmeden dönerek, menfi zararının tazminini talep etme. Özetle, madde 124, seçimlik hakların kullanımı için süre verilmesi gerekip gerekmediğini belirlerken, madde 125 bu hakların içeriğini ve kullanım koşullarını belirtir.