Biyokimya

Evet, nişasta ve glikojenin yapıtaşları aynıdır.

Aldoheksoz ve ketoheksoz, altı karbon atomu barındıran ve C6H12O6 formülüyle gösterilen monosakkaritlerdir. Aldoheksozlar. Örnekler: alloz; altroz; glukoz; mannoz; guloz; idoz; galaktoz; taloz. Ketoheksozlar. Örnekler: piskoz (alluloz); fruktoz (glukuloz); sorboz (gululoz); tagatoz (galaktuloz). Monosakkaritler, içerdikleri karbon atomu sayısına ve yapılarında bulundurdukları fonksiyonel karbonil gruba (C=O) göre isimlendirilirler. Aldoheksoz ve ketoheksozlara örnek olarak doğada en yaygın olan monosakkaritler verilebilir. Aldoheksoz. Ketoheksoz.

Ahmet Sonuç (Jahrein), Leipzig Üniversitesi Moleküler Fizik ve Biyokimya Bölümü'nde lisans eğitimine başlamış ancak son sınıfta okulu bırakmıştır.

Evet, üre ve ürik asit boşaltım atıklarıdır.

Kolinesteraz eksikliği çeşitli nedenlerden kaynaklanabilir: 1. Karaciğer hasarı: Kolinesteraz karaciğerde üretildiğinden, karaciğerin herhangi bir nedenle hasar görmesi (siroz, hepatoselüler karsinom, akut veya kronik karaciğer yetmezliği) kolinesteraz üretimini engeller. 2. Toksik maddeler: Organofosfatlar gibi toksik maddelere maruz kalma veya mantar toksinleri kolinesteraz aktivitesini azaltır. 3. Yetersiz beslenme: Zayıf beslenme durumu kolinesteraz seviyelerini düşürebilir. 4. Genetik faktörler: Doğuştan gelen kolinesteraz eksikliği de bir neden olabilir. 5. İlaç kullanımı: Östrojen takviyeleri, kontraseptifler, steroidler gibi bazı ilaçlar kolinesteraz üretimini engeller.

Biyokimyasal reaksiyonlarda görev alan enzimler 6 ana gruba ayrılır: 1. Oksidoredüktazlar. 2. Transferazlar. 3. Hidrolazlar. 4. Liyazlar. 5. İzomerazlar. 6. Ligazlar.

Spesifik aktivite ve enzim aktivitesi kavramları birbirine yakın olsa da aynı şey değildir. Enzim aktivitesi, bir enzimin katalizlediği reaksiyonun hızını, yani birim zamanda ürüne dönüştürdüğü substrat miktarını ifade eder. Spesifik aktivite ise, 1 miligram enzim proteini başına düşen enzim ünitesi sayısıdır ve enzimin saflık derecesini gösterir.

Evet, nişasta sentezi ATP gerektirir. Nişasta sentezi, dehidrasyon olayı olduğu için, bu süreçte ATP harcanır.

Siklik varyasyon tıpta, vücut sıvılarındaki maddelerin konsantrasyonlarında günün, haftanın, ayın veya yılın belirli zamanlarında meydana gelen değişiklikler olarak tanımlanır. Bu tür varyasyonlar, biyokimyasal ritimlerle ilişkilidir ve postür, aktivite, beslenme, stres gibi faktörlerden etkilenir.

Glikozun oksidatif fosforilasyonu, oksijenli solunum yapan canlılarda mitokondri organelinde gerçekleşen bir süreçtir. Bu süreçte, glikoliz ve Krebs döngüsü aşamalarında oluşan bileşiklerden gelen hidrojen atomları, elektron taşıma sistemi (ETS) üzerinden geçirilirken oksijenle birleşir ve su oluşur.

Apoenzimin aktif hale gelmesi için koenzim veya kofaktör ile birleşmesi gerekir. Bu birleşim sonucunda aktif enzim (holoenzim) oluşur.

En önemli organik bileşikler arasında karbonhidratlar, lipitler, proteinler ve nükleik asitler bulunur.

Ester bağı ve yağ asidi arasındaki farklar şunlardır: 1. Ester Bağı: Yağ sentezlenirken yağ asitleri ve gliserol arasında kurulan bağa verilen isimdir. 2. Yağ Asidi: Uzun bir karbon atomu zincirinden oluşan, doymuş veya doymamış olabilen organik asitlerdir.

Evet, sıcaklık arttıkça enzim yapısı değişebilir. Enzimler, protein yapılı oldukları için sıcaklık değişimlerinden etkilenir.

DNA'da hidrojen bağı ve fosfodiester bağını yapan moleküller şunlardır: 1. Hidrojen Bağları: DNA'daki baz çiftleri arasında hidrojen bağlarını nükleotidler oluşturur. 2. Fosfodiester Bağları: DNA'nın şeker-fosfat omurgasını nükleotidlerin fosfat grupları ile deoksiriboz şekerleri arasındaki fosfodiester bağları oluşturur.

LDL kısaltmasının açılımı "Low-density lipoprotein" yani düşük yoğunluklu lipoprotein demektir.

Kanser hücresinde Warburg etkisini tetikleyen ana faktör, oksijen eksikliğidir. Warburg etkisine göre, kanser hücreleri anaerobiktir ve oksijen varlığında bile enerji metabolizmalarını aerobik glikolizise dönüştürürler, yani oksijenli ortamda fermentasyon yaparlar.

Klinik biyokimyada aşağıdaki konular yer almaktadır: 1. Hastalıkların Teşhisi: Kan ve idrar gibi vücut sıvılarındaki biyokimyasal bileşenlerin analizi ile hastalıkların teşhisi. 2. Organ Fonksiyonlarının İzlenmesi: Karaciğer, böbrek ve hormon fonksiyonlarının değerlendirilmesi. 3. Tedavi Etkinliğinin İzlenmesi: Tedavi sürecinin etkinliğinin ve ilaç dozajlarının ayarlanmasının takibi. 4. Metabolik Bozuklukların Tespiti: Metabolizma ile ilgili bozuklukların ve enzim eksikliklerinin belirlenmesi. 5. Toksikoloji Testleri: Zehirlenme veya ilaç doz aşımının tespiti. Bu konular, klinik biyokimyanın sağlık hizmetlerinde önemli bir rol oynamasını sağlar.

Alkol, beyinde birkaç nörotransmitterin seviyesini artırır: GABA (gamma aminobütirik asit). Dopamin. Serotonin. Endorfin.

Glukozun yanması, aerobik solunum reaksiyonu ile gerçekleşir.