BitkiAnatomisi

Tomurcuğun içinde, bitkinin türüne ve tomurcuk türüne bağlı olarak şu yapılar bulunabilir: Yaprak tomurcuğu. Çiçek tomurcuğu. Organ taslakları. Hormon ve bazı maddeler. Ayrıca, tomurcuklar pullu veya çıplak olabilir.

Bitkilerde fotosentez sonucu oluşan organik bileşikler, kloroplastlarda ve vakuolde depolanır. Kloroplastlar, nişastanın sentezlenip depolandığı yerlerdir. Vakuol, sakkarozun depolandığı yerdir. Ayrıca, çoğu bitki fotosentez ürünlerinin büyük bir bölümünü nişasta şeklinde, küçük bir bölümünü ise sakkaroz şeklinde depolar.

Evet, sklerankima ve kollenkima destek dokulardır. Sklerankima, dayanıklı ve gerilmeye karşı dirençli hücrelerden oluşur. Kollenkima, canlı hücrelerden oluşur ve bitkinin genç kısımlarında, özellikle gövde ve yaprak saplarında bulunur.

Koleoptil, tek çenekli bitkilerin (monokotiledonlar) filizlerinde, meristemleri örten sivri uçlu koruyucu bir kılıftır. Koleoptilin bazı özellikleri: Hücreleri bölünmez, ancak su toplayarak büyüklüklerini artırabilir. Su teminini sağlamak için eksene paralel iki su damarı bulunur. Yüzeye ulaştığında büyümesi durur ve apikal meristem bir süre sonra tepesini deler.

Orman suyu, yani ağaçlara taşınan su, kökler aracılığıyla topraktan alınır ve ksilem boruları ile yukarıya, yani gövdeden yapraklara doğru iletilir. Ağaçlar, günde 200 litreye kadar su ihtiyacı duyabilir.

Evet, floemin görevi besin taşımaktır. Floem, fotosentez sırasında yapılan ve sükroz olarak bilinen çözünür organik bileşikleri, özellikle şeker sakarozu, bitkinin bölümlerine taşıyan canlı bir dokudur. Floemde besin maddelerinin taşınması çift yönlüdür.

Yapraktaki hücre sayısının az olmasının nedeni, yaprağın iç katmanlarında bulunan mezofil tabakasındaki hücrelerin arasında geniş boşlukların bulunmasıdır. Bu boşluklar, gaz alışverişini kolaylaştırır; çünkü mezofil katmanı ile yaprağın alt yüzeyindeki gözenekler (stomalar) arasında bağlantı oluşturur.

İletim demeti, bitkilerde odun (ksilem) ve soymuk (floem) borularının birlikte oluşturduğu yapıdır. İletim demetinin iki çeşidi vardır: 1. Odun demetleri (ksilem). 2. Soymuk demetleri (floem).

Lentisel (kovucuk), odunsu bitkilerin sürgün ve gövdelerini dıştan koruyan genç kabukları üzerinde, dairesel veya iğ biçimli açık veya koyu renkli kabartılar veya noktalar halinde görülen, kloroplast bulundurmayan, açılıp kapanma özelliğine sahip olmayan, her zaman açık durumda bulunan, ölü hücrelerden oluşmuş, gaz alışverişi yapan ve peridermiste bulunan bir yapıdır. Stoma (gözenek) ise yaprak ve genç gövdede bulunan epidermis hücrelerinin farklılaşmasıyla meydana gelmiş, canlı, kloroplastlı, açılıp kapanabilen bir yapıdır.

Bitki çeperinin selülozdan yapılmasının nedeni, selülozun hücre için temel koruma ve şekil verme işlevi görmesidir. Selüloz, bitki hücre duvarlarının bir bileşeni olup, aşağıdaki özelliklere sahiptir: Hücreyi koruma. Şekil verme. Dayanıklılık. Ayrıca, selülozun zincir veya iplik molekülleri doğada serbest olarak bulunmaz; zincirde ağ demeti şeklindedir ve bu birliğin çoğu kısmı kristalindir.

Peridermis, çok yıllık odunsu bitkilerde kök ve gövdede bulunur. Peridermis, kök ve gövdede kalınlaşma nedeniyle epidermisin parçalanması sonucu oluşur.

Buğdayda iki çeşit yaprak bulunur: 1. İlk yapraklar. 2. Her yaprak. Yapraklar, yaprak kını, yaprak ayası, kulakçık ve yakacık ismi verilen kısımlardan meydana gelir.

Rizom, bitkilerde ve felsefede farklı anlamlar taşır: Bitkilerde rizom, yer altında yatay olarak uzanan ve besin depolayan bir gövde türüdür. Felsefede rizom, Gilles Deleuze ve Félix Guattari tarafından geliştirilen, klasik batı felsefesine alternatif bir düşünce modelini ifade eder. Ayrıca, rizom yumru bitkilerin yeraltı gövdesi olan rizomun, besin depolamak amacıyla şişkinleşmiş halidir.

Bitkilerin yapısı şu ana sistemlerden oluşur: Kök sistemi. Sürgün sistemi. Bitki anatomisi ayrıca aşağıdaki yapısal kategorilere ayrılır: çiçek anatomisi; yaprak anatomisi; gövde anatomisi; tohum anatomisi; dal anatomisi; kök anatomisi. Bitkilerde meristem doku, temel doku, iletim dokusu ve örtü doku olmak üzere dört doku bulunur. Meristem doku. Temel doku. İletim dokusu. Örtü doku.

Besi doku, tohumların içinde embriyoyu çevreleyen bölümdür. Ayrıca, bir fen bilimleri terimi olarak besi doku, bir tohumun çimlenip ilk yapraklarını verinceye kadar geçen sürede besin ihtiyacını karşılayan doku anlamına gelir.

Floem, veya soymuk borusu, fotosentez sırasında yapılan ve sükroz olarak bilinen çözünür organik bileşikleri, özellikle şekerleri, bitkinin bölümlerine taşıyan vasküler bitkilerdeki canlı dokudur. Floemin temel görevleri: organik bileşiklerin iletimi; direnç sağlama (floem sklerankiması sayesinde); besin maddelerini depo etme (floem parankiması sayesinde); salgı salgılama. Floem, genellikle elek elemanları olarak adlandırılan iletken hücrelerden, hem özel eşlik eden hücreler hem de albüminli hücreler ve özelleşmemiş hücreler ve lifler ve sklereidler gibi destekleyici hücrelerden oluşur.

Bitki özsuları, bitkinin yapraklarında bulunan kloroplastlar içinde üretilir. Odun borusu (ksilem) özsuyu, köklerden yapraklara doğru hareketle taşınır ve temel olarak hormonların, mineral maddelerin ve diğer besinlerin sulu bir çözeltisinden oluşur.

Buğday yaprağının isimleri şunlardır: Yaprak kını (vagina). Yaprak ayası (lamina). Kulakçık (auricula). Yakacık (ligula). Bu kısımlar, buğday yaprağını oluşturan ana unsurlardır.

Embriyo, çok hücreli diploid ökaryotlarda gelişimin ilk basamaklarından biridir. Embriyo kelimesinin diğer anlamları: İnsan biyolojisinde: Fetüsten önceki, zigottan sonraki büyüyen organizma evresi. Genel anlamda: Canlıların gelişiminin erken aşamalarında bulunan bir evre veya aşama. Embriyonun oluşum süreci: 1. Döllenme: Yumurta ve sperm hücrelerinin birleşmesiyle zigot oluşur. 2. Hücre bölünmesi: Zigot, mitoz bölünme ile hücre sayısını artırır. 3. Gelişim aşamaları: Morula, blastula ve gastrula evreleri görülür. 4. Organ oluşumu: Hücre farklılaşması ile organ sistemleri ve vücut yapıları şekillenir. İnsanlar için embriyo dönemi, gebeliğin ilk sekiz haftasını kapsar.

Tacın farklı alanlarda çeşitli işlevleri vardır: Mimari: Kapı ve pencere kasalarının üzerinde, pervazın yerini alan yatay dekoratif bir elemandır. Sembolizm: Genellikle güç, otorite, krallık ve soyluluğu temsil eder. Oyun: Seafight oyununda, belirli seviyelerde taçlar para birimi olarak kullanılır ve top yerleri gibi nesnelerin alımında kullanılır. Enerji Merkezi: Çakra sisteminde, başın tepesinde yer alan yedinci enerji merkezi olup, fiziksel benlikle ruhani dünya arasında bir köprü görevi görür. Bitki Yapısı: Çiçeklerde, genellikle renkli olup polinatörleri çeker ve tozlaşmaya yardımcı olur.