BitkiAnatomisi

Simit floresanlar, tek bir duya sahiptir.

Tüylü şeftali, meyvenin doğal bir özelliği olup, bu tüylerin birkaç işlevi vardır: 1. Koruma: Tüyler, meyvenin hassas kabuğunu darbelere ve zararlı mikroorganizmaların girişine karşı korur. 2. Isı ve nem düzenlemesi: Hava tabakası oluşturarak meyvenin üzerindeki ısıyı ve nemi kontrol eder, aşırı ısınma veya su kaybını önler. 3. Böceklerden korunma: Tüylü yüzey, böceklerin yumurtalarını bırakmasını zorlaştırır ve meyvenin iç kısmına ulaşmalarını engeller.

Tomurcuğun içinde şu yapılar bulunur: 1. Koruyucu Yapraklar (Pul Yapraklar): Tomurcuğu dış etkenlere karşı korur. 2. Büyüme Noktası: Hücre bölünmesinin ve büyümenin başladığı yer. 3. Embriyonik Yapılar: İleride yaprak, dal veya çiçek haline gelecek doku taslakları. Ayrıca, tomurcuklarda lignin içeriği yüksek sert yapılı pullar da bulunur ve bunlar tomurcuğu zararlı etmenlerden korur.

Apikal ve lateral meristem arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Konum: - Apikal meristem, kök ve gövde uçlarında, ayrıca genç yaprakların büyüyen kısımlarında bulunur. - Lateral meristem, kök ve gövdenin yan taraflarında, kabuğun altında yer alır. 2. İşlev: - Apikal meristem, bitkinin boyunu uzatarak birincil büyümeyi sağlar. - Lateral meristem, bitkinin kalınlığını ve genişliğini artırarak ikincil büyümeye katkıda bulunur. 3. Hücre Bölünmesi: - Apikal meristemdeki hücreler tek yönde bölünürken, lateral meristemdeki hücreler birden fazla yönde bölünür.

Evet, sklerankima ve kollenkima destek dokularıdır. Sklerankima, ölü hücrelerden oluşan sert bir destek dokusudur.

Bitkilerde fotosentez sonucu oluşan organik bileşikler köklerde depolanır. Ayrıca, bu bileşikler en çok kodes denen alt gövde kısmında, bazı bitkilerde ise bitkinin tüm organlarında depolanabilir.

Palizat parankiması, yaprakların üst epidermisinin altında bulunan ve fotosentez yapmakla görevli bir temel doku türüdür. Özellikleri: - Hücreleri bol miktarda kloroplast içerir. - Sık dizilimli olup, hücreler arasındaki boşluklar azdır. - Silindirik şekillidir.

Bitkisel dokular dört ana gruba ayrılır: 1. Meristem Doku (Bölünür Doku): Bitkilerin büyüme bölgelerinde bulunur ve sürekli bölünebilme yeteneğine sahip hücrelerden oluşur. 2. Temel Doku: Parankima, kollenkima ve sklerenkima olmak üzere üç dokudan oluşur. 3. İletim Dokusu: Ksilem (odun boruları) ve floem (soymuk boruları) olmak üzere iki bölümden oluşur. 4. Örtü Dokusu (Koruyucu Doku): Epidermis ve periderm olmak üzere iki kısımda incelenir.

Orman suyu, kökler aracılığıyla topraktan alınır ve ksilem boruları ile ağaçların gövdesinden yapraklara kadar yukarı doğru taşınır.

Basit ve bileşik doku arasındaki fark, hücre yapısı ve işlevleri açısından ortaya çıkar: 1. Basit Doku: Sadece bir hücre tipinden oluşur ve homojen bir yapıya sahiptir. 2. Bileşik Doku: Birden fazla hücre tipinden oluşur ve iki ana türü vardır: ksilem ve floem.

Evet, floemin görevi besin taşımaktır. Floem, bitkilerde fotosentez sonucu oluşan organik besinlerin, yapraklardan kök ve diğer organlara taşınmasını sağlar.

İletim demeti, bitkilerde organik ve inorganik besin maddelerinin iletiminin yapıldığı odun ve soymuk borularından oluşan yapılardır.

Yapraktaki hücre sayısının az olmasının nedeni, hücreler arasında geniş boşlukların bulunmasıdır.

Lentisel ve stoma bitkilerin örtü doku elemanlarıdır. Lentisel (kovucuk), odunsu bitkilerin sürgün ve gövdelerini dıştan koruyan genç kabukları üzerinde bulunan, açılıp kapanma özelliğine sahip olmayan, ölü hücrelerden oluşmuş gaz alışverişidir. Stoma ise epidermisten farklılaşmış canlı hücrelerden oluşur, kloroplast içerir ve fotosentez yapabilir.

Bitki çeperi, suda çözünmeme özelliği nedeniyle selülozdan yapılmıştır. Bu, bitkilere dayanıklılık kazandırır ve onların bol miktarda suya ihtiyaç duymalarına rağmen çeperlerindeki yapının bozulmasını önler.

Bitkilerde dört ana doku çeşidi bulunur: 1. Meristem Doku: Bitkinin büyüme bölgelerinde yer alır ve sürekli bölünebilme yeteneğine sahip hücrelerden oluşur. 2. Temel Doku: Parankima, kollenkima ve sklerenkima olarak üç alt gruba ayrılır ve bitkinin çoğunluğunu oluşturur. 3. İletim Doku: Su, mineral ve besin maddelerinin taşınmasını sağlar, ksilem ve floem olarak ikiye ayrılır. 4. Örtü Doku: Bitkinin kök, gövde, yaprak ve meyvelerinin üzerini örter, epidermis ve mantar dokusundan oluşur.

Epidermisin farklılaşması ile 10. sınıfta öğrenilen bazı yapılar şunlardır: 1. Stomalar: Gaz alışverişi ve su buharlaşması için özelleşmiş epidermal hücrelerdir. 2. Tüyler (Trikoma): Bitkilerin üzerindeki hücre uzantılarıdır, bitkiyi herbivor böceklerden korur ve su kaybını azaltabilir. 3. Kutikula: Epidermisin ürettiği mumlu tabakadır, su kaybını önlemekte önemli rol oynar. 4. Kök Emici Tüyler: Kök uçlarındaki epidermis hücrelerinin farklılaşmasıyla oluşur ve su ile minerallerin topraktan emilmesine yardımcı olur. 5. Keratinizasyon: Epidermis hücreleri keratin üretir, bu da deri sertliğini ve su geçirmezliğini artırır. 6. Tırnak ve Pençeler: Epidermis hücreleri keratinle sertleşerek koruyucu tırnak ve pençeleri oluşturur. 7. Ter ve Yağ Bezleri: Epidermisin alt katmanlarından oluşur ve vücut sıcaklığı ile nemliliğini düzenlerler.

Peridermis, çok yıllık odunsu bitkilerin kök ve gövdelerinde bulunur.

Buğday bitkisinde dört ana yaprak türü bulunur: 1. Yaprak Kını: Yaprakların sapa bağlandığı kısımdır ve boğum arasını sarar. 2. Yaprak Ayası: Bitkinin asıl özümleme ve transprasyon organıdır. 3. Kulakçık: Yaprak ayasının sapa kavrayan küçük bir organıdır. 4. Yakacık: Yaprak ayasının sapa bağlandığı noktada, sapla yaprak ayası arasında bulunan zarımsı yapıda bir organdır.

Bitkinin yapısı iki ana kısımdan oluşur: sürgün sistemi ve kök sistemi. Sürgün sistemi bitkinin toprak üstündeki kısımlarını içerir ve şu unsurları kapsar: - Gövde: Bitkinin dikey olarak yükselen ve yaprakları taşıyan kısmıdır. - Yapraklar: Fotosentezin gerçekleştiği, genellikle düz ve geniş organlardır. - Çiçekler: Tohumları oluşturan, bitkinin üreme ve tozlaşma organlarıdır. - Meyveler: Çiçeklerin döllenmesi sonucu gelişen, tohumları koruyan ve yayılmasına yardımcı olan yapılardır. Kök sistemi ise bitkinin toprak altındaki kısmını oluşturur ve şu görevleri üstlenir: - Bitkiyi toprağa bağlamak. - Topraktaki su ve mineralleri emmek. Ayrıca, bitkilerde bitkisel dokular da bulunur ve bunlar dört ana tipe ayrılır: meristem doku, temel doku, iletim dokusu ve örtü dokusu.