Bitkibilim

Otsu bitkilerde gövde enine kesiti şu şekilde olur: En dışta epidermis bulunur. Epidermisin altında parankima dokusu yer alır. İletim demetleri düzensiz olarak dağılmıştır; ksilem ve floem arasında kambiyum bulunmaz. Öz bölgesi bulunmaz. Otsu çift çenekli bitkilerde ise epidermisin altında korteks tabakası bulunur ve iletim demetleri halka şeklinde dizilmiştir.

Vejetasyon ve vejetatif terimleri farklı anlamlara sahiptir: - Vejetasyon, herhangi bir coğrafi bölgenin bir kesiminde, yaşama koşulları birbirine benzeyen bitkilerin bir arada toplanma şeklidir. - Vejetatif, bitkisel ve yaşamsal faaliyetleri devam eden anlamına gelir. Özetle, vejetasyon genel bir terim olup, bitki topluluklarını ifade ederken; vejetatif, bu bitki topluluklarının üreme ve gelişim süreçlerini tanımlar.

Vejetasyon ve vejetatif terimleri farklı anlamlara sahiptir: - Vejetasyon, herhangi bir coğrafi bölgenin bir kesiminde, yaşama koşulları birbirine benzeyen bitkilerin bir arada toplanma şeklidir. - Vejetatif, bitkisel ve yaşamsal faaliyetleri devam eden anlamına gelir. Özetle, vejetasyon genel bir terim olup, bitki topluluklarını ifade ederken; vejetatif, bu bitki topluluklarının üreme ve gelişim süreçlerini tanımlar.

Tek çenekli bitkilerde gövde genellikle şu özelliklere sahiptir: Otsu yapı: Tek çenekli bitkiler çoğunlukla otsu bitkilerdir, yani odun ve kabuk içermezler. İnce yapı: Gövdeleri incedir. Kambiyum eksikliği: Kambiyum bulunmadığından enine büyüme (sekonder kalınlaşma) görülmez. İletim demetleri: İletim demetleri dağınık bir şekilde düzenlenmiştir. Korteks ve öz eksikliği: Korteks ve öz bölümleri bulunmaz. Örnek tek çenekli bitkiler arasında buğday, lale, zambak ve mısır bulunur.

Çift çenekli bitkilerde, tek çenekli bitkilerde bulunmayan bazı özellikler şunlardır: Kambiyum: Tek çenekli bitkilerde kambiyum bulunmaz. Öz bölgesi: Tek çenekli bitkilerde öz bölgesi yoktur. İletim demetleri: Tek çenekli bitkilerde iletim demetleri dağınık bir şekilde düzenlenmiştir (kapalı iletim demeti). Kök tipi: Tek çenekli bitkilerde genellikle saçak kök tipi gözlenirken, çift çenekli bitkilerde kazık kök tipi görülür. Yaprak damarlanması: Tek çenekli bitkilerde yaprak damarlanması paralelken, çift çenekli bitkilerde ağsıdır. Çiçek kat sayısı: Tek çenekli bitkilerde çiçekler genellikle üç veya altı katlı iken, çift çenekli bitkilerde dört veya beş katlıdır.

Pedikel ve pedinkül, bitkilerde farklı yapıları ifade eder: Pedikel, tek bir çiçeği destekleyen sap veya stemdir. Pedinkül, ana çiçek salkımını veya soliter çiçeği destekleyen ana gövdedir. Ayrıca, tıpta "pedinkül" terimi, bir organı veya yapıyı destekleyen sap benzeri bir yapıyı ifade eder.

Korm ve rizom arasındaki temel farklar şunlardır: Korm: Gövdenin toprak altında besin biriktirerek şişmesiyle oluşmuş bir depo organıdır. Dışında kök izleri bulunur ve kök ile sürgün belirli yerlerden çıkar. Örnekler: Glayöl ve çiğdem. Rizom: Toprak altında veya hemen üzerinde, yatay bir gövdedir. Üzerinde boğum ve boğum araları bulunur. Alt yüzünden kök, toprağın üst kısmına doğru ise sürgünleri meydana getirir. Örnekler: Süsen ve iris. Özetle, korm daha çok depo organı olarak görev yaparken, rizom bitkinin hayatta kalmasını sağlar ve yeni bitkiler oluşturabilir.

Hayır, tek çenekli (monokotiledon) bitkilerde kambiyum bulunmaz. Bu nedenle, tek çenekli bitkilerde normal sekonder kalınlaşma (enine büyüme) görülmez; bu bitkiler genellikle uzun boylu ve ince gövdelidir.

Sert doku, gergin görünümlü esnek bir doku anlamına gelir. Bu terim, anatomi alanında kullanılmaktadır. Sert dirsek ise, dirsek eklemindeki hareket kısıtlılığını ifade eder.

Türkiye'nin en kapsamlı florası, Cumhurbaşkanlığı himayesinde hazırlanan ve 2030 yılında tamamlanması hedeflenen "Resimli Türkiye Florası"dır. 30 cilt olarak planlanan bu eser, Türkiye’de yayılış gösteren tüm doğal bitki türlerini kapsamaktadır. Daha önce Latince ve İngilizce hazırlanan floralar yerine, ilk kez Türkçe ve resimli olarak yazılmaya başlanmıştır. Eserin editörlüğünü Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi Müdürü Prof. Dr. Adil Güner üstlenmiştir. Çalışmalarda Ege Üniversitesi de önemli bir rol oynamaktadır; EÜ Fen Fakültesi Öğretim Üyesi Doç. Dr. Hasan Yıldırım, eserin 8 editöründen biridir.

Hayır, kontraktil koful bitkilerde bulunmaz. Kontraktil koful, tatlı sularda yaşayan tek hücreli canlılarda, örneğin amip, paramesyum ve bazı alg türlerinde bulunur.

Relikt bitki, dördüncü zamandaki buzul devrinde yaşayabilen ve iklimlerin ısınmasıyla günümüzde dağların yüksek kesimlerindeki soğuk alanlarda yaşamını sürdüren eski devre ait bitkilerdir. Reliktin kelime anlamı, "kalıntı", "eskiden kalma" veya "günümüze gelme" olarak ifade edilir. Relikt bitkiler, paleoklimatik koşullarda yetişerek yaygın bir durum almış, ancak iklim koşullarının değişmesi üzerine günümüzde zorlukla yaşamını sürdürebilen bitki toplulukları ve bunların üyeleridir. Türkiye'deki bitkilerin yaklaşık %20'si relikt bitkisini oluşturur. Türkiye'de görülen relikt bitki türü örnekleri şunlardır: ıhlamur; fındık; kayın; sandal; akçaağaç; kızılçam; mersin; kocayemiş; menengiç. Dünya genelinde de hava sıcaklığının düşük, rakımın yüksek olduğu bölgelerde relikt bitki türüne örnek bitkiler görülmektedir.

Ksilemli ve floemli bitkilere örnek olarak yüksek yapılı bitkiler verilebilir. Ksilem (odun borusu), köklerden alınan su ve suda çözünen minerallerin gövde, yaprak gibi kısımlara taşınmasını sağlar. Floem (soymuk borusu) ise fotosentez sonucu üretilen organik maddeleri yeni sürgün oluşumunda kullanmak üzere veya depo organlarında biriktirmek üzere iletir. Ksilem ve floem, iletim dokusu olarak da bilinir.

Evet, floemin görevi besin taşımaktır. Floem, fotosentez sırasında yapılan ve sükroz olarak bilinen çözünür organik bileşikleri, özellikle şeker sakarozu, bitkinin bölümlerine taşıyan canlı bir dokudur. Floemde besin maddelerinin taşınması çift yönlüdür.

Bitki sınıflandırmada kullanılan bazı kriterler: Taksonomik kriterler: Alem (regnum). Şube (filum). Sınıf (classis). Aile (familia). Cins (genus). Tür (species). Ekolojik kriterler: Su bitkileri. Çöl bitkileri. Orman bitkileri. Diğer kriterler: Yaşam döngüleri. Habitat. Ekonomik kullanım amaçları.

Bitkilerde organik bileşikler, depo parankiması hücreleri tarafından depolanır. Depo parankiması hücreleri genellikle kloroplast içermez, vakuollü, ince çeperli ve büyüktür. Bu hücreler, kök, gövde, yaprak sapı, meyve ve tohum gibi güneş görmeyen kısımlarda bulunur.

Buğdayda iki çeşit yaprak bulunur: 1. İlk yapraklar. 2. Her yaprak. Yapraklar, yaprak kını, yaprak ayası, kulakçık ve yakacık ismi verilen kısımlardan meydana gelir.

Peridermis, çok yıllık odunsu bitkilerde kök ve gövdede bulunur. Peridermis, kök ve gövdede kalınlaşma nedeniyle epidermisin parçalanması sonucu oluşur.

Evet, böcekçil bitkiler hem ototrof hem de heterotroftur. Ototrof beslenme: Klorofilli oldukları için fotosentez yaparak kendi besinlerini üretirler. Heterotrof beslenme: Azot bakımından fakir topraklarda yaşadıkları için topraktan alamadıkları azotu, yakaladıkları böceklerin proteinlerini sindirerek karşılarlar.

Pedicel (çiçek sapı), angiosperm (çiçekli bitki) grubuna ait birçok bitkide bulunur. Bazı örnekler: gül; papatya; ayçiçeği; ebegümeci. Ayrıca, Salix pedicellata subsp. pedicellata (Pisiklik) gibi bazı söğüt türlerinde de çiçek sapı bulunur. Pedicel, aynı zamanda bir bitkinin infructescens'inin (meyve kümesi) sapı için de kullanılır. Bazı durumlarda, bir bitkinin çiçeklerinin pedicel sahibi olup olmaması, "pedicellate" (pedicel sahibi) ve "sessile" (pedicel sahibi olmayan) olarak sınıflandırılmasını belirler.