Arkeologiya

Ege Bölgesi'nde Kalkolitik Dönem mimarisi üzerine yapılan bazı çalışmalar şunlardır: Gülpınar Kazıları: 2004-2014 yılları arasında Institute for Aegean Prehistory (INSTAP) proje desteğiyle gerçekleştirilen kazılar, Gülpınar'daki prehistorik tabakaları ve bu tabakaların mimari özelliklerini ortaya koymuştur. Yeşilova Höyük Çalışmaları: IV 1a-c tabakalarındaki yapılar, kırma çatılı ve dörtgen planlı büyük konutları içermektedir. Ilıpınar ve Aktopraklık Kazıları: Bu bölgelerde yapılan çalışmalar, radyal planda avlu etrafına yan yana dizilmiş kerpiç duvarlı yapıları ortaya çıkarmıştır. Araştırma Makaleleri: "Batı Anadolu Sahil Kesiminde Kalkolitik Çağ Mimari ve İnşaat Teknikleri" başlıklı makale, bölgedeki yapı malzemeleri ve tekniklerinin genel bir analizini sunmaktadır. Bu çalışmalar, Ege Bölgesi'ndeki Kalkolitik Dönem mimarisinin çeşitli yönlerini ve bölgesel özelliklerini anlamaya katkıda bulunmuştur.

Kalecik Kalesi, Galatlılar (Keltler) tarafından inşa edilmiştir.

Aşağıpınar Höyüğü Müzesi'nde şu unsurlar bulunmaktadır: Buluntular: Kazılarda elde edilen bulgular, insan, hayvan, araç ve gereçlerden oluşan maketler. Zaman Tüneli: Kazılarda elde edilen bulguların sergilendiği bir alan. Açık Hava Müzesi: Köy yaşamını anlatan maketler ve o döneme ait eserlerin sergilendiği bir alan. Ziyaretçi Karşılama Merkezi: Projenin bir parçası olarak tamamlanmış bir merkez. Müze, M.Ö. 6200 yıllarına tarihlenen ve Anadolu'dan Trakya'ya tarım ile köy yaşantısını getiren ilk çiftçi toplumlarının izlerini barındırmaktadır.

Göbeklitepe'de ev olarak tanımlanabilecek herhangi bir mimari kalıntıya ulaşılamamıştır. Göbeklitepe'de şu ana kadar yalnızca 6 tapınak gün ışığına çıkartılmıştır.

Kom es-Shoqafa Yeraltı Mezarları'nın önemli olmasının bazı nedenleri: Tarihî ve kültürel değer: M.S. 2. ve 3. yüzyıllarda inşa edilen bu nekropol, Firavun cenaze kültürünün Helenistik ve erken Roma İmparatorluğu dönemlerinin etkilerini bir araya getirir. Keşif hikâyesi: 1900 yılında bir eşeğin yanlışlıkla erişim şaftına düşmesiyle keşfedilmesi, tesadüfen bulunan önemli tarihi alanlar arasında yer almasını sağlar. Mimari ve sanatsal özellikler: Kaya kesme teknolojisiyle inşa edilen mezarların, büyük taş tabutlar veya lahitlerle süslü zengin bir dekorasyonu vardır. Orta Çağ'ın Yedi Harikası'ndan biri: Günümüzde Orta Çağ'ın Yedi Harikası'ndan biri olarak kabul edilir.

Türkiye'de kaç çeşit yeraltı mezarı olduğuna dair kesin bir sayı vermek mümkün değildir. Türkiye'de birçok farklı türde yeraltı mezarı bulunmaktadır, bunlar arasında: Aziz Mercurius Yeraltı Şehri: Aksaray'da bulunan bu yeraltı şehrinde kilise ve 37 bebek mezarı gibi alanlar mevcuttur. Derinkuyu Yeraltı Şehri: Kapadokya bölgesinde yer alır ve 8 katı ziyarete açıktır. Çeşka Kalesi Yeraltı Şehri: Yozgat'ta bulunur ve 8 oda ile bağlantı tünelleri içerir. Bu örnekler, Türkiye'deki yeraltı mezarlarının çeşitliliğini göstermektedir. Ancak, tam sayıyı belirlemek için daha fazla araştırma yapılması gerekmektedir.

Karahöyük'te yaşamış bazı topluluklar: Asur Ticaret Kolonileri Çağı halkı. Erken Tunç Çağı halkı. Fenikeliler. Karahöyük'te ayrıca, MÖ III. binyıla kadar uzanan bir yerleşim tarihi bulunmaktadır. Karahöyük'teki kazılar, 1953 yılında Ord. Prof. Dr. Sedat Alp başkanlığında başlamış ve hâlen devam etmektedir.

İvriz'in hikayesi, Geç Hititler (Neo-Hitit) dönemine ait İvriz Kaya Anıtı ile ilişkilidir. Anıtın hikayesi, Kral Varpalavas'ın sarayda prens iken bu asmaları diktiğini ve Tarhundas'ın bu asmalara bereket ve bolluk vermesini istediğini anlatan Luvi dilindeki hiyeroglif yazı ile anlatılır. İvriz, ismini büyük olasılıkla su kaynağı anlamına gelen Yunanca "Βρύση" kelimesinden almıştır. İvriz, aynı zamanda İvriz Kral Mezarı gibi Hitit dönemine ait önemli tarihi yapılar da içerir.

Beşiktaş kurganları, dünya göç haritasını değiştirme potansiyeline sahip olmaları nedeniyle önemlidir. Önemli noktaları: Yaş: M.Ö 3500-3000 yıllarına ait olmaları, onları Türkiye'de bulunan en eski kurgan tipi mezarlar yapar. Kültür: Kuzey Karadeniz step kültürüne, yani eski Türk ve Altay kültürüne ait olmaları, Türklerin Anadolu'ya giriş tarihini sorgulatabilir. Buluntular: Mezarlarda bulunan pişmiş toprak kaplar, arsenikli bakır aletler ve runik alfabe sembolleri gibi eşsiz figürler, bu mezarların önemini artırır. Göç haritası: Bu mezarların, Anadolu'dan Balkanlara, oradan Avrupa'nın kuzeydoğusuna ve Karadeniz'e doğru olan göç haritasını değiştirebileceği düşünülmektedir.

Willendorf Venüsü ve Brassempouy Venüsü arasındaki temel farklar şunlardır: Boyut ve Malzeme: Willendorf Venüsü, 11,1 cm boyunda olup oolitik kireçtaşından yapılmıştır. Brassempouy Venüsü ise mamut dişinden yapılmış ve 25.000 yıllık, bilinen en eski insan yüzü betimlemelerinden biridir. Bulunduğu Yer: Willendorf Venüsü, 1908 yılında Avusturya'nın Willendorf köyünde bulunmuştur. Brassempouy Venüsü ise 1892'de Fransa'daki Brassempouy mağarasında bulunmuştur. Yorumlama: Willendorf Venüsü, aşırı şişmanlık deformasyonu ile tasvir edilmiş ve doğurganlık-bereket sembolü olarak yorumlanmıştır. Brassempouy Venüsü ise bilinen en eski insan yüzü betimlemelerinden biri olarak kabul edilir. Bu farklılıklar, her iki Venüs figürünün de farklı dönemlerde ve farklı tekniklerle yapıldığını göstermektedir.

Ankara'da 5 adet antik kent bulunmaktadır: 1. Gordion Antik Kenti. 2. Juliopolis Antik Kenti. 3. Ankara Roma Hamamı ve Antik Kenti. 4. Parnassos Antik Kenti. 5. Antik Roma Tiyatrosu.

Zeugma Antik Kenti'nin UNESCO Dünya Mirası Listesi'ne dahil edilmesi için Gaziantep Büyükşehir Belediyesi ve Kültür Turizm Bakanlığı iş birliğiyle çeşitli çalışmalar yürütülmüştür. Bu çalışmalar arasında: Masa başı ve saha çalışmaları: Yetki alanlarının belirlenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Yönetim planı ve korunacak alanın sınırlarının belirlenmesi: İlgili kurumların görüşleri alınarak bir yol haritası oluşturulmuştur. Zeugma, 2012 yılında UNESCO Dünya Mirası Geçici Listesi'ne eklenmiş, kalıcı liste için ise çalışmalar devam etmektedir.

Kadıköy'ün tarih öncesi dönemi, M.Ö. 5000-3000 yıllarına kadar uzanmaktadır. M.Ö. 1000 yıllarında, Fenikeliler tarafından Fikirtepe'de Harhadon adıyla bir ticaret kolonisi kurulmuştur. Daha sonra, Moda Burnu ile Yoğurtçu arasında Halkedon (Bakır Ülkesi) adıyla ikinci bir yerleşim oluşmuştur. Bu dönemde Kadıköy, tarımsal amaçlarla kurulmuş olup, yerleşim karakteri tarımsaldı.

Seyitömer Höyüğü'nde çeşitli tarihi ve arkeolojik buluntular keşfedilmiştir: Çanak Çömlek ve Mutfak Eşyaları: Erken Tunç Çağı'na ait elle ve kalıpta yapılmış çanak çömlekler, maşrapalar, kaşıklar ve pişmemiş ağırşaklar. Demir Ergitme Buluntuları: Demir ergitmede kullanılan fırınlar ve demir külçeler. Dokuma Aletleri: Pişmiş topraktan yapılma ağırşaklar, gelişkin bir dokuma endüstrisinin varlığını gösterir. Tarım Ürünleri: 5 bin yıllık haşhaş ve nohut taneleri. İnanç ve Kültür Buluntuları: Ana Tanrıça kültüne ait figürler, idoller ve hayvan heykelleri; Roma Dönemi'nde Zeus kültüne geçiş. Bu buluntular, höyüğün Orta Anadolu, Suriye ve Mezopotamya ile ticari ilişkiler içinde olduğunu da göstermektedir.

Thyateira (günümüzde Akhisar olarak bilinir), Manisa ilinin Akhisar ilçesine bağlıdır.

Cilalı Taş Devri, Neolitik Çağ olarak da bilinir ve herhangi bir uygarlığa değil, tarih öncesi çağlardan birine aittir. Bu dönem, yaklaşık M.Ö. 10.000'den M.Ö. 5200'e kadar sürmüştür.

Dünyanın en eski antik kenti olarak kabul edilen yer, Eriha'dır (Filistin). Eriha'nın tarihi, Çanak Çömleksiz Neolitik dönemlere, yani yaklaşık M.Ö. 9000 yılına kadar uzanmaktadır. Eriha, aynı zamanda dünyanın en eski koruyucu duvarlarına ve taş kulelerine sahip şehirlerinden biridir.

Ağrı'daki eski şehir kalıntılarından bazıları şunlardır: Çavuştepe Kalesi: Patnos ilçe sınırlarında yer alır. Meya Mağaraları: Diyadin ilçesine 15 km uzaklıktaki Günbuldu Köyü'nde bulunur. Aznavur Tepe ve Girik Tepe: Patnos'ta yer alır. Doğubayazıt Kalesi: Doğubayazıt'ın 5 km doğusunda, kayalıklar üzerine inşa edilmiştir. Ayrıca, Ağrı il sınırları içerisinde Bağbaşı'nda da arkeolojik kazı çalışmaları yapılmaktadır.

Polatlı'da bulunan antik kent Gordion Antik Kenti'dir. Gordion, Frig Medeniyeti'nin tarihi başkentidir. Gordion Antik Kenti, 2023 yılında UNESCO tarafından Dünya Mirası Listesi’ne alınmıştır.

Mersin Tarsus'un tarihi, yaklaşık 8.000 yıl öncesine, Yeni Taş Çağı'na dayanmaktadır. Tarsus'ta yapılan arkeolojik kazılarda, Gözlükule Höyüğü'nde ilk yerleşimin bu döneme ait olduğu ve Orta Tunç Çağı'na kadar kesintisiz sürdüğü ortaya konmuştur.