• Buradasın

    4/857 iş kanununa tabi olanlar kimler?

    Yazeka

    Arama sonuçlarına göre oluşturuldu

    4857 sayılı İş Kanunu'na tabi olanlar, 4. maddedeki istisnalar dışında kalan bütün işyerleri ve bu işyerlerinde çalışan işçilerdir 12.
    Bu kanun ayrıca aşağıdaki kişileri de kapsar:
    • İşverenler: İşçi çalıştıran gerçek veya tüzel kişiler 12.
    • İşveren vekilleri: İşveren adına hareket eden ve işin yönetiminde görev alan kişiler 1.
    İstisnalar arasında ise kıyı işleri, tarım işleri, ev hizmetleri, sporcular ve çıraklar gibi belirli alanlar yer alır 23.
    5 kaynaktan alınan bilgiyle göre:

    Konuyla ilgili materyaller

    4857 sayılı iş kanunu 25-1 ve 17 arasındaki fark nedir?

    4857 sayılı İş Kanunu'nun 25. maddesi ve 17. maddesi arasındaki temel farklar şunlardır: 1. 4857 sayılı İş Kanunu'nun 25. maddesi, işverenin belirli durumlarda iş sözleşmesini derhal feshetme hakkını düzenler. 2. 4857 sayılı İş Kanunu'nun 17. maddesi ise iş sözleşmesinin feshedilmesi için bildirim sürelerini belirler.

    4857 sayılı iş kanunu nedir?

    4857 sayılı İş Kanunu, işverenler ile bir iş sözleşmesine dayanarak çalıştırılan işçilerin çalışma şartları ve çalışma ortamına ilişkin hak ve sorumluluklarını düzenleyen temel kanundur. Kanunun bazı önemli maddeleri: - Tanımlar: İşçi, işveren, işyeri gibi kavramları net olarak tanımlar. - Çalışma süresi: Haftalık çalışma süresi en fazla kırkbeş saattir. - Deneme süreli iş sözleşmesi: Süresi en çok iki ay olabilir, toplu iş sözleşmeleriyle bu süre dört aya kadar uzatılabilir. - Alt işveren ilişkisi: Asıl işveren, alt işverenin işçilerine karşı da sorumluluk taşır. - Ücret: İş sözleşmesi, yazılı şekilde yapılmadıkça özel bir şekle tabi değildir. Kanun, 4 üncü maddedeki istisnalar dışında kalan bütün işyerlerine uygulanır.

    4857 sayılı iş kanunu hangi mevzuat?

    4857 sayılı İş Kanunu, mevzuat.gov.tr sitesinde yer almaktadır.

    4857 sayılı iş kanunu 41 ve 42 maddeleri nelerdir?

    4857 sayılı İş Kanunu'nun 41. ve 42. maddeleri şunlardır: 41. Madde: - Fazla Çalışma: Haftalık 45 saati aşan çalışmalar fazla çalışma olarak kabul edilir. - Ücret Hesaplaması: Fazla çalışma ücreti, normal çalışma ücretinin saat başına düşen miktarının yüzde yirmi beş yükseltilmesiyle ödenir. 42. Madde: - Zorlayıcı Sebeplerle Fazla Çalışma: İşverenin, arıza veya zorlayıcı sebepler nedeniyle işçilerin hepsine veya bir kısmına fazla çalışma yaptırma hakkı vardır. - Dinlenme Süresi: Fazla çalışma yaptıran işveren, işçilere uygun bir dinlenme süresi vermek zorundadır.

    4857 sayılı iş kanunu 20. madde nedir?

    4857 sayılı İş Kanunu'nun 20. maddesi, iş sözleşmesinin feshi ve fesih bildirimine itiraz ile ilgilidir. Bu maddeye göre: 1. Fesih Bildirimi: İş sözleşmesi feshedilen işçi, fesih bildiriminde sebep gösterilmediği veya gösterilen sebebin geçerli bir sebep olmadığı iddiası ile fesih bildiriminin tebliğinden itibaren bir ay içinde iş mahkemesinde dava açabilir. 2. Geçerli Sebebin İspatı: Feshin geçerli bir sebebe dayandığını ispat yükümlülüğü işverene aittir. 3. Özel Hakem ve Arabuluculuk: Taraflar anlaşırlarsa uyuşmazlık, aynı sürede özel hakeme veya arabulucuya götürülebilir. 4. Dava Süreci: Dava, seri muhakeme usulüne göre iki ay içinde sonuçlandırılır ve mahkemenin veya özel hakemin kararına karşı Yargıtay'a başvurulabilir.

    4857 sayılı iş kanunu 18 ve 19 madde nedir?

    4857 sayılı İş Kanunu'nun 18. ve 19. maddeleri iş sözleşmesinin feshi ile ilgilidir: Madde 18: Otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerlerinde en az altı aylık kıdemi olan işçinin belirsiz süreli iş sözleşmesinin feshi için işverenin, işçinin yeterliliğinden veya davranışlarından ya da işletmenin, işyerinin veya işin gereklerinden kaynaklanan geçerli bir sebebe dayanması gerekmektedir. Madde 19: İşveren, iş sözleşmesini feshederken fesih bildirimini yazılı olarak yapmak ve fesih sebebini açık ve kesin bir şekilde belirtmek zorundadır.

    4857 sayılı iş kanunu iş güvencesi nedir?

    4857 sayılı İş Kanunu'na göre iş güvencesi, işçinin işini güvenceye almak amacıyla işverenin süreli fesih hakkını kullanarak iş sözleşmesini sona erdirme yetkisini sınırlayan bir düzenlemedir. İş güvencesinden yararlanabilmek için dört temel şartın bir arada bulunması gerekmektedir: 1. İşyerinde en az otuz işçinin çalışıyor olması. 2. İşçinin en az altı aylık kıdemi olması. 3. Belirsiz süreli iş sözleşmesi ile çalışıyor olması. 4. İşçinin işveren vekili durumunda olmaması. Bu şartları taşıyan işçiler, iş sözleşmeleri feshedildiğinde geçerli bir sebep gösterilmesi gerekmektedir.