Selüloz

Metil ve hidroksi metil selüloz arasındaki temel farklar şunlardır: Kimyasal yapı: Metil selüloz (MC), selülozdaki hidroksil gruplarının metil gruplarıyla değiştirilmesiyle üretilir. Hidroksipropil metilselüloz (HPMC), MC temelinde daha da modifiye edilmiştir; hidroksil gruplarının bir kısmı metil ve hidroksipropil ile değiştirilmiştir. Çözünürlük: MC genellikle soğuk suda iyi çözünür, ancak sıcaklık yükseldiğinde jel oluşturur ve sıcak suda çözünmez. HPMC, hem soğuk hem de sıcak suda homojen olarak çözünebilir ve çözünürlüğü daha kararlıdır. Termal jelleşme: MC'nin güçlü termal jelleşme özellikleri vardır; belirli bir sıcaklığa ulaştığında jel oluşturur ve çözünürlüğünü kaybeder. HPMC'nin de belirli termal jelleşme özellikleri vardır, ancak jel oluşum sıcaklığı daha yüksektir ve jel oluşum hızı daha yavaştır. Yüzey aktivitesi: MC'nin yüzey aktivitesi düşüktür. HPMC, özellikle hidroksipropil grubunun eklenmesiyle daha güçlü yüzey aktivitesine sahiptir. Tuz toleransı ve pH stabilitesi: MC'nin tuz toleransı zayıftır ve yüksek tuzlu ortamlarda çökelmeye eğilimlidir. HPMC'nin tuz toleransı MC'den önemli ölçüde daha iyidir ve geniş bir pH aralığında iyi çözünürlük ve stabiliteyi koruyabilir.

Türkiye'de selüloz üretimi yapılan bazı iller: Batman. Denizli, Aydın, Uşak, İzmir, Bursa, Mersin, İstanbul, Kocaeli, Manisa. Ayrıca, Türkiye'de selüloz üretimine devam eden tek tesis, Çaycuma'da bulunmaktadır. Selüloz üretimi yapılan diğer ülkeler ve iller hakkında bilgi bulunamadı.

Selofanın hammaddesi selülozdur. Selüloz, odun, pamuk, kenevir veya başka kaynaklardan elde edilir.

Kağıt üretiminde en çok kullanılan madde selülozdur. Kağıt üretiminde kullanılan diğer bazı maddeler: Dolgu maddeleri. Bağlayıcılar. Boyalar ve pigmentler. Tutucular. Islak ve kuru mukavemet arttırıcılar.

Selülozu çözen bazı çözücüler: İyonik sıvılar: 1-Butil-3-metilimidazolium klorür (BMIMCl) ve 1-Etil-3-metilimidazolium asetat (EMIM[Ac]) gibi. Amin oksidan çözeltisi: Dietilamin (DEA) ve bakır klorürün karışık çözeltisi. Lityum klorür-dimetilasetamid (LiCl-DMAc) sistemi. Hidroklorik asit/çinko klorür çözeltisi. Schweizer reaktifi: Tetraaminbakır(II) dihidroksit. Selüloz, suda çözünmez ancak sodyum hidroksit gibi güçlü bazlar ve amonyum oksit gibi bazik çözücüler, selülozun moleküler yapısını değiştirerek çözünmesini sağlayabilir.

Kağıt mendilin ana ham maddesi selülozdur, yani bitkilerdir. Selüloz, odun, pamuk ve diğer bitkilerin liflerinden elde edilir.

Peçetenin ham maddesi genellikle selüloz elyafıdır. Peçetenin diğer ham maddeleri ise şunlardır: Geri dönüştürülmüş kağıt. Kimyasal katkılar ve dolgu maddeleri. Peçetenin kullanım amaçları: Yemeklerde, restoranlarda, kafelerde, evlerde ve diğer birçok mekânda pratik ve hijyenik bir şekilde kullanılır. Elbiseye yemek ve içecek dökülmesini önlemek için dize serilir. Çeşitli şekiller verilerek masanın daha güzel ve estetik görünmesini sağlar.

Metilselüloz (MC) ve hidroksipropil metilselüloz (HPMC) arasındaki bazı farklar: Kimyasal yapı: MC, selülozdaki hidroksil gruplarının metil gruplarıyla değiştirilmesiyle üretilirken, HPMC'de ayrıca hidroksipropil grupları bulunur. Çözünürlük: MC genellikle soğuk suda çözünür, ancak sıcaklık yükseldiğinde jel oluşturur ve çözünmez hale gelir. Termal kararlılık: MC'nin termal kararlılığı düşüktür, HPMC ise daha yüksek sıcaklıklara dayanıklıdır. Yüzey aktivitesi: MC'nin yüzey aktivitesi düşüktür, HPMC ise daha güçlüdür. Tuz toleransı: HPMC, MC'ye göre daha iyi tuz toleransına sahiptir. Uygulama alanları: MC, inşaat, gıda, ilaç gibi alanlarda kullanılırken; HPMC, daha çok ilaç, gıda, inşaat ve kozmetik endüstrilerinde tercih edilir.

İşkembe, develerde besinlerin sindirimine yardımcı olan bir organdır. İşkembe, geviş getiren hayvanların (ruminantlar) sindirim sisteminin ilk bölümlerinden biridir. İşkembede meydana gelen fermantasyon sürecinde besinler, bakteriler ve diğer mikroorganizmalar tarafından parçalanır. Ayrıca, işkembede bulunan mikroorganizmalar, selülozun parçalanmasına yardımcı olur ve bu sayede develer, bitkisel besinlerden enerji elde edebilirler.

Nanoselüloz, çeşitli doğal kaynaklarda bulunur: Bitkiler: Ağaçlar, bitki hücre duvarları, kökler, saplar, yapraklar ve kabuklar gibi lignoselülozik hammaddelerden elde edilebilir. Bakteriler: Özellikle Acetobacter xylinum bakterisi, selülozu sentezleyebilir. Algler: Mavi-yeşil alglerde de selüloz bulunur. Nanoselüloz, ayrıca kağıt hamuru üretimi ve ağartma teknolojileri kullanılarak bol miktarda odun biyokütlesinden üretilebilir.

Dispenser peçeteler, genellikle saf selüloz veya geri dönüşümlü kağıttan üretilir. Ayrıca, selüloz, reçine veya kompakt kağıt türleri kullanılarak da elde edilebilir.

Selüloz 70 Z, Derin Kimya'nın yapı kimyasalları için sunduğu bir hammadde olan selüloz eter ürünüdür. PMK 70 Z olarak da bilinen bu ürün, çimento esaslı C1 ve C2 tip yapıştırıcı ve sıva üretiminde kullanılır.

Bitki hücre duvarı yapmak için aşağıdaki adımlar izlenebilir: 1. Malzeme Hazırlığı: Strafor, silikon, sticker, maket bıçağı, dolgu malzemesi, pirinç, kürdan, fırça ve guaj boya gibi malzemeler gereklidir. 2. Hücre Zarı ve Gövde Yapımı: Straforu dikdörtgen şeklinde kesip içini 15 cm derinliğinde oyarak hücre zarı ve bitki hücresinin ana gövdesini oluşturun. 3. Organellerin Eklenmesi: Mitokondrileri yapmak için sarı renkli oyun hamurundan 3 adet dikdörtgen yapıp hücre içine yerleştirin. Ribozomları pirinç taneleriyle, diğer organelleri ise uygun renklerde oyun hamurlarıyla ekleyin. 4. Hücre Duvarı Ekleme: 6 adet oval şekil kesip hücre zarına kürdan yardımıyla tutturarak hücre duvarını oluşturun. Bitki hücre duvarı, selülozdan oluşur.

Selüloz ve nişasta arasındaki moleküler farklar şunlardır: Glikoz moleküllerinin bağlanış açısı. Glikozidik bağlar. Molekül yapısı. Molekül ağırlığı. Suda çözünürlük. Enzim duyarlılığı. İyot reaksiyonu.

Selüloz, hayvan hücreleri tarafından sentezlenemez. Selüloz, bitkilerin hücre duvarının temel bileşenidir.

Tuvalet kağıdının ham maddesi ağaç lifleridir. Genellikle çam, selvi veya kavak gibi ağaç türlerinden elde edilen lifler, kağıt hamuru üretimi sürecinde kimyasal sülfat veya mekanik yöntemlerle işlenerek hamura dönüştürülür.

Viskoz ve kupramonyum yöntemleri arasındaki temel fark, kullanılan kimyasal işlemler ve elde edilen kumaş türleridir. Viskoz yöntemi, odun hamurundan selülozun çıkarılması ve bu selülozun alkali selüloz haline getirilmesiyle başlar. Kupramonyum yöntemi ise, selülozun tetraamincopper dihidroksit içinde çözünmesiyle başlar. Özetle: - Viskoz: Daha yaygın, maliyet etkin bir yöntemdir ve genellikle viskon veya rayon kumaşlar üretilir. - Kupramonyum: Daha az yaygın, daha pahalı bir yöntemdir ve ipeğe benzer kumaşlar elde edilir.

Tencelin hammaddesi liyoseldir. Liyosel, odun hamurundan elde edilen selülozik bir liftir. Tencel, Avusturyalı Lenzing AG firmasının liyosel ve modal elyafları için tescilli marka adıdır.

Kağıt peçetelerin temel hammaddesi selülozdur. Selüloz, başta çam ve ladin gibi iğne yapraklı ağaçlardan olmak üzere çeşitli ağaç türlerinden elde edilen doğal bir liftir. Bazı üreticiler, selülozu geri dönüştürülmüş kâğıt lifleri ile karıştırarak daha çevreci bir üretim modeli izler. Ayrıca, bazı özel üretim peçetelerde bambu lifi, pamuk lifi veya keten gibi doğal alternatifler de kullanılmaktadır.

Termitler en çok selüloz içeren bitkisel materyalleri sever. Termitlerin en çok sevdiği besinler arasında şunlar yer alır: ahşap ve kağıt ürünleri; ölü odun; dışkı; humus; çimen, yapraklar; çürüyen bitki kökleri; otlar, mantarlar. Termitler, vücutlarında bulunan selüloz sindiren bakteriler sayesinde lifi parçalayabilir.