Deve

Develerin kesilirken ağızlarının bağlanmasının nedeni, annesiz kalan yavruların başka bir deve tarafından evlat edinilmesini sağlamaktır. Bu yöntemde, ağzı bağlanan devenin burnundan hava akışı kesilir ve böylece yavruyu kokusundan ayırt edemez hale gelir.

Develerde çiftleşme süreci şu adımları içerir: 1. Dişi devenin kızgınlık döneminin tespiti. 2. Erkek devenin kur yapması. 3. Çiftleşme. 4. Mevsim. Çiftleşme sırasında hayvanların rahat ve güvende hissetmeleri sağlanmalıdır; stresli bir ortam, çiftleşme başarısızlığına yol açabilir.

Deve çiftleşirken döner çünkü bu, çiftleşme ritüellerinin bir parçasıdır. Deve çiftleşmesi genellikle şu adımları içerir: 1. Dişi deve, estrus döneminde feromonlar salgılar ve bu durum erkek devenin dikkatini çeker. 2. Erkek deve, dişi devenin yanına yaklaşarak ona kur yapar. 3. Çiftleşme işlemi genellikle birkaç dakika sürer ve başarılı bir çiftleşme sonrası dişi deve hamile kalır. Çiftleşme sırasında hayvanların davranışları yakından izlenmeli ve herhangi bir sorun tespit edildiğinde uzman veteriner hekimden yardım alınmalıdır.

"Ya bu deveyi güdersin, ya da bu diyardan gidersin" atasözü, ya bulunulan çevreye uyum sağlanması ya da o yerden ayrılınması gerektiğini ifade eder. Bu söz, aynı zamanda bir işin mutlaka yapılması gerektiğini ve bu süreçte iki seçenekle karşı karşıya kalındığını belirtmek için de kullanılır.

Develerin boyunları, evrimsel bir adaptasyon nedeniyle eğridir. Bu adaptasyon, çölün zorlu koşullarında develere şu avantajları sağlar: Ulaşılması zor yapraklar ve otlar: Uzun boyunlar, çöl bitkilerinin en yüksek dallarına ve yapraklarına erişmeyi mümkün kılar, bu da yiyecek kaynaklarını artırır ve diğer hayvanlarla rekabeti azaltır. Uzaktan tehlikeleri görme: Uzun boyunlar, develerin çölün geniş açıklıklarında tehlikeleri uzaktan tespit etmelerine olanak tanır, bu da yırtıcılardan veya diğer tehditlerden kaçmalarına yardımcı olur. Isı düzenlemesi: Devenin boynundaki kambur, yağ depolar ve bu yağ, çölün aşırı sıcaklıklarında develerin vücut ısısını düzenlemesine yardımcı olur. Ayrıca, develerin boynunun eğri olmasının açlığa karşı bir savunma mekanizması olduğu da öne sürülmektedir. Deveye "Boynun neden eğri?" diye sorulduğunda, devenin "Nerem doğru ki?" dediği de bir atasözü olarak bilinmektedir.

Lama, devenin Güney Amerikalı bir akrabası olarak tanımlanır. Fiziksel olarak, lamaların deveye benzer özellikleri şunlardır: uzun boyun; uzun ve muz biçimli kulaklar; yarık üst dudak. Ancak, lamaların develerden farklı olarak sırtında hörgüç bulunmaz.

"Deveyi yardan uçuran bir tutam ottur" atasözü, develerin küçük bir çıkar uğruna dengesini kaybederek uçurumdan düşmesi durumunu ifade eder. Bu atasözünün hikayesi şu şekildedir: Develer, Arabistan çöllerinde yetişen ve çok sevdikleri dikenli bir bitkiyi yemek için uçurum kenarına gider ve kanamaları artınca kan kaybından hayatını kaybeder. Bu atasözü hem gerçek hem de mecazi anlamda kullanılabilir.

Lama ve deve arasındaki bazı farklar: Menşei ve yaşam alanı: Deve, Asya ve Afrika'ya özgüdür. Lama, Güney Amerika'nın soğuk ve kuru dağlık bölgelerinde yaşar. Fiziksel özellikler: Deve, uzun ince bacaklara, aşağı doğru eğimli uzun bir boyuna ve küçük dar bir kafaya sahiptir. Lama, uzun bir boyuna, yuvarlak bir ağızlığa ve yarık üst dudağa sahiptir. Boyut: Deve, daha ağır ve uzun kuyrukludur. Kullanım alanları: Deve, süt, et, yün ve deri gibi çeşitli ürünlerin üretiminde kullanılır. Lama, yük hayvanı olarak kullanılır, ayrıca et ve lif üretimi için de önemlidir.

Develer iki ayak üzerinde durabilirler, çünkü bu onların doğal duruş biçimidir. Develerin dört ayakla yürümesinin bazı nedenleri: Denge. Dayanıklılık. Develerin ayak yapıları, geniş ve düz bir tabana sahiptir, bu da kumlu zeminlerde daha iyi bir tutunma sağlar.

Develerin yavrularına "köşek" denmesinin nedeni, bu hayvanların 1 yaşına kadar olan dönemlerini bu isimle adlandırılmasıdır.

Develerin midesi dört bölüme ayrılır: 1. Rumen. 2. Retikulum. 3. Omasum. 4. Abomasum. Develerin midesi, yapı ve şekil bakımından diğer ruminantlardan (örneğin, sığır, koyun, keçi) oldukça farklıdır.

Dişi devenin diğer adı "maya"dır.

Hayır, develerin ağzından çıkardığı şey midesi değildir. Develerin ağzından çıkardıkları, "gula" veya "dula" adı verilen, içi hava ile doldurulabilen esnek bir damak etidir.

Develerin en sevdiği yiyecek ot ve ot benzeri bitkisel besinlerdir. Ayrıca develer, dikenli bitkiler, çalılar, saman, arpa, bakla, burçak, yulaf ve buğday gibi yiyecekleri de severler. Develerin beslenme alışkanlıkları, çevresel koşullara ve mevsimlere göre değişiklik gösterebilir.

Paşabağ Vadisi'nde develerin bulunmasının nedeni, turistlerin vadide develerle tur yapabilmesidir.

Pişmiş deve hörgücü, develerin vücutlarında yağ depoladığı hörgüçlerin pişirilmiş hali olup, doğrudan bir faydası bulunmamaktadır. Develerin hörgücü, yağ deposu olarak işlev görür ve bu yağ, ihtiyaç duyulduğunda enerjiye dönüşerek develerin uzun süre aç ve susuz kalmasına yardımcı olur. Hörgüçteki yağın parçalanması sırasında su da açığa çıkar, bu da develerin su tasarrufu yapmasını sağlar. Dolayısıyla, pişmiş deve hörgücü bu işlevlerini yerine getiremez ve herhangi bir pratik faydası yoktur.

Podi kelimesi, bir yaşından küçük deve yavrusu anlamına gelir.

Kaynana, kocaya veya kadına göre birbirlerinin annesi, kayınvalide, hanımanne anlamına gelir. Ayrıca, at ve deve ayaklarının ip bağlanacak ve bukağı vuracak yeri anlamında da kullanılır.

"Deveyi boynuzundan tutmak" ifadesi, elindekiyle yetinmeyip daha fazlasını istemek anlamında kullanılan bir atasözüdür. Ayrıca, "deve boynuz ararken kulağından olmuş" atasözü de benzer bir anlamı ifade eder; elindekiyle yetinmeyerek hep daha fazlasını isteyen kişi, elinde olanı da kaybeder.

Develerin neden hörgüçlü olduğuna dair bazı bilgiler ve bu durumu gösteren resimler şu sitelerde bulunabilir: tr.wikipedia.org. onedio.com. t24.com.tr. evrenatlasi.com.tr. Bu konularla ilgili resimleri aşağıdaki sitelerde de bulabilirsiniz: t24.com.tr. insanvehayat.com.