Platon

Müzik felsefesi ile ilgili önemli filozoflar arasında şunlar yer alır: 1. Platon: Müziğin eğitimde kullanılarak toplumun ahlaki yapısını iyileştirmek için bir araç olabileceğini savunmuştur. 2. Aristoteles: Müziğin ruhun eğitiminde önemli bir rol oynadığını ve insanları trajedi yoluyla temizleyip arındırdığını belirtmiştir. 3. Immanuel Kant: İlk kez estetik yargı sorununu ortaya atmış ve müziği, ton duyumlarının zaman içindeki oyunu olarak tanımlamıştır. 4. Arthur Schopenhauer: Müziği, insan iradesinin doğrudan bir tezahürü olarak görmüş ve tüm sanat biçimlerinin en yücesi olarak kabul etmiştir. 5. Theodor W. Adorno: Müziğin toplumsal bir ürün olduğunu ve popüler müziği, kitleleri bağnazlığa sürükleme potansiyeli olan bir meta olarak değerlendirmiştir.

"Platon'un bir gün kolunda bir ornitorenkle bara girmesi" ifadesi, Thomas Cathcart ve Daniel Klein tarafından yazılan "Platon Bir Gün Kolunda Bir Ornitorenkle Bara Girer" adlı kitapta yer alan bir mizahî hikayeden alınmıştır. Bu nedenle, gerçek bir olay değildir.

Geleneksel karakter eğitiminin kurucusu olarak kabul edilen kişiler Antik Yunan filozofları Platon ve Aristoteles'tir.

Platon'un "Devlet" kitabı, ideal bir devletin nasıl olması gerektiğini anlatır. Eserde üç ana sınıflandırma üzerinden bir toplum modeli önerilmektedir: 1. Çalışanlar: İşçiler, çiftçiler ve zanaatkarlar. 2. Bekçiler: Askerler. 3. Yöneticiler: Devleti yönetirler. Ayrıca, bu toplumda her sınıfın bir erdemi olduğu ve kadın-erkek eşitliğinin mevcut olduğu belirtilir.

Geometri katı cisimlerini Platon bulmuştur.

Platon'un dört temel ilkesi şunlardır: 1. Varlığın Kozmik Düzeni: Platon'a göre, varlık bir kaos değil, kozmos yani düzen, birlik ve uyum içinde bir bütündür. 2. Varlığın Hiyerarşik Yapısı: Varlıklar, bilgi ve değer bağlamında kademe kademedir ve her şey yukarıda daha değerli, aşağıda ise daha değersizdir. 3. İdealar Teorisi: İdealar, bir şeyin özü olarak kabul edilir ve bu özler kalıcı, değişmez ve tercih edilemezdir. 4. Adalet: Adalet, her bir sınıfın toplumda veya devlette kendi erdemine uygun olarak işlevini yerine getirmesi ve bu sayede oluşan düzen, ahenk ve uyumdur.

İdea kelimesi iki farklı anlamda kullanılabilir: 1. Felsefe terimi olarak idea, akılla algılananın en üst aşamasını, yani kavramı tanımlar. 2. Genel anlam olarak idea, düşünce, görüş, niyet veya amaç gibi anlamlara gelir.

“Hakikat, mağaranın dışındaki güneş gibidir” sözü, Platon’un “Devlet” adlı eserinin 7. kitabında yer alan Mağara Alegorisi’ne aittir.

Platon'a göre erdemli vatandaş, ruhu doğru bir şekilde düzenlenmiş olan kişidir. Platon'un ideal devletinde, her sınıfın kendine özgü erdemleri vardır: - Yöneticiler için erdem bilgeliktir. - Koruyucular (askerler) için erdem cesarettir. - Üreticiler (çiftçiler, zanaatkarlar) için erdem ölçülülüktür. Dolayısıyla, genel anlamda Platon'un gözünde erdemli vatandaş, bu üç erdemi bünyesinde barındıran ve toplumun uyumlu işleyişine katkıda bulunan kişidir.

Platon'un Mağara Benzetmesi'nde mahkumlar, toplumda sorgulamadan yaşayan ve illüzyonlara kapılmış insanları temsil eder.

“En büyük zorluk kendini fethetmektir” sözü Platon'a aittir.

Varlığı idea olarak kabul eden filozoflar şunlardır: 1. Platon: İdeaların gerçek varlıklar olduğunu ve duyusal dünyadaki varlıkların idealardan pay alarak var olduklarını savunur. 2. Aristoteles: İdeaları tek tek nesnelerin özü olarak görür ve form sayesinde maddenin gerçek hale geldiğini belirtir. 3. Hegel: Asıl ve gerçek varlığın, insan zihninden bağımsız olarak var olan Mutlak Akıl (Geist) olduğunu öne sürer.

Sokrates ve Platon'un demokrasi hakkındaki düşünceleri şu şekilde özetlenebilir: Sokrates, demokrasinin siyasette ehil olmayan şahısları söz sahibi hale getirdiğini ileri sürer. Platon ise demokrasiyi istikrarsızlığa zemin hazırlayan bir rejim olarak görür.

"Kim olursan ol, önce insan ol" sözü, Platon'a aittir.

Sokrates'in TV'de anlatıldığı içerikler genellikle iki ana konuda yoğunlaşmaktadır: 1. Sokrates'in Demokrasi Eleştirisi: Sokrates'in, Platon'un diyaloglarında, demokrasiye karşı şüpheci yaklaşımı ele alınır. 2. Sokrates'in Savunması: Platon'un "Sokrates'in Savunması" adlı eserinde, Sokrates'in Atina'da "gençliği bozmak" ve "şehrin tanrılarına inanmamak" suçlamalarıyla yargılanması ve idam edilmesi süreci anlatılır.

9786054473403 ISBN numarasına sahip eser, "Platon ve Platonculuk" adlı kitaptır ve yazarı Walter Horatio Pater'dir.

Platon'un "Devlet" kitabının özeti şu şekilde olabilir: Kitap, ideal devletin nasıl olması gerektiğini ele alır. Ana hatlar: 1. Giriş: Devletin tanımı yapılır ve adil bir devletin vasıfları sorgulanır. 2. İktisadi Konular: Takas usulünden paraya geçişin toplumsal etkileri değerlendirilir. 3. Güvenlik: Bekçilerin eğitimi ve seçiminde nelere dikkat edilmesi gerektiği tartışılır. 4. Yönetim: Platon'a göre devlet, filozoflar tarafından yönetilmelidir. 5. Toplumsal Yapı ve Aile: Hem toplumsal yapı hem de aile kavramı üzerine konuşulur. Kitap, toplamda 5 kitaptan oluşur.

Platon, varlığı idealar dünyası ve fenomenler dünyası olmak üzere ikiye ayıran filozoftur.

Sokrates ve Platon'un ilişkisi, Platon'un Sokrates'in öğrencisi olması ve Sokrates'in felsefesini eserlerinde işlemesiyle şekillenmiştir. Sokrates, bilgiye ulaşmanın yolunu sorgulama ve diyalog yoluyla keşfetmeyi savunmuş, bu yöntemi akademik bir sistem haline getiren Platon, öğretilerini bu temel üzerinde geliştirmiştir. Ayrıca, Sokrates'in Sokrates'in Savunması adlı eseri, Platon'un Apologia adlı eserinde yer almakta ve bu metin, Sokrates'in felsefi ilkelerini ve kendini savunmasını içermektedir.

Platonik negatif teoloji, Tanrı'nın ne olduğunu değil, ne olmadığını söyleyerek onu açıklamaya çalışan bir teoloji anlayışıdır. Platon'un negatif teolojiye dair bazı düşünceleri: - Platon, Timaeus adlı diyalogunda, Tanrı'yı bilmenin mümkün olduğunu, ancak O'nun hakkında bilgi aktarmanın imkânsız olduğunu belirtir. - Platon'a göre, Tanrı sonsuz, soyut, basit bir cevherdir ve değişmez, bu nedenle insan zihninin sınırlı diliyle tam olarak ifade edilemez. Plotinus'un negatif teolojiye katkıları: - Plotinus, Platon'un fikirlerini geliştirerek, Tanrı'nın aşkın bir varlık olduğunu ve O'nun hakkında sadece negatif önermeler yapılabileceğini savunur. - Ona göre, Tanrı'nın parçaları yoktur, bu yüzden O'na ait niteliklerin kullanılması mümkün değildir.