OsmanlıTürkçesi

Beyda ismi, farklı bağlamlarda farklı anlamlar taşıyabilir. Kitap Adı: Beyda Yıldız'ın ilk romanı "Duasız ve Törensiz", Siirt'ten Almanya'ya göç etmek zorunda kalan Neval'in, ilk aşkı Hasan'ın kaybını arayışını anlatır. YouTube Videosu: "BEYDA İsminin Anlamı ve Analizi / İsminiz Sizi Anlatıyor" başlıklı videoda, isimlerin anlam ve analizleri ele alınmaktadır.

Alaf kelimesi farklı anlamlara gelebilir: Abhaz veya Çerkez adeti: Evlenmek amacıyla bir kızla tanışan veya ona talip olan erkek. Hayvan yemi: Saman, ot, mısır sapı gibi hayvanların kışlık yiyeceği. Alev: Yangın veya ateş. Korku veya telaş: "Ahmet bize bir alaf salıverdi" cümlesinde olduğu gibi. Ünlem: "Ne iyi, diyecek bir şey yok" anlamında kullanılır. Ayrıca, "Alaf" adıyla bilinen, Yörük şivesinde "közlü alev" anlamına gelen bir göçebe lokantası da bulunmaktadır.

Hodi kelimesi farklı anlamlara gelebilir: İsim. Yer adı. Argo. Deyim. Diğer anlamlar. Ayrıca, "hodi" kelimesi Baskça'da "boru" anlamına gelir.

İkal kelimesi, farklı anlamlara gelebilir: Kıvırcık, pürçekli. Bağ, bend, ayak bağı, köstek. Arapların başlarına sardıkları bağ, agel. Pazarlığı bozma, her iki tarafın isteğiyle alışveriş mukavelesini bozma (ikale). Ayrıca, İbn-i Arabi'nin "akıl ile ikal aynı kökten gelir" şeklinde bir metaforu da bulunmaktadır.

Cenab kelimesi Arapça kökenli olup, kullanıldığı bağlama göre farklı anlamlar taşır: Genel anlamı: "Taraf, yan, yön" demektir. Saygı ifadesi: "Hazret" yerine kullanılarak "saygın, seçkin, muteber, mümtaz" anlamlarını taşır. En yüce, en saygıdeğer: "En yüce, en saygıdeğer" anlamında kullanılır. En sık "Cenab-ı Hak" veya "Cenab-ı Allah" tamlamalarında, Allah için yüceltme ifadesi olarak kullanılır.

Ebter kelimesi, Arapça kökenli olup şu anlamlara gelir: Soyu kesik, nesli olmayan. Eksik, yarım, sonuçsuz. Ayrıca, divan edebiyatında aruz kalıbında yapılan değişikliklere de ebter adı verilir.

Fâtır kelimesi, Arapça kökenli olup "yaratan, yoktan var eden" anlamına gelir. Bu kelime, Allah'ın sıfatı olarak kullanıldığında, O'nun evreni ve bütün varlıkları ilk olarak yaratması ve her varlığa asli özelliklerini vermesi anlamında kullanılır. Ayrıca, "f-t-r" kökünden türeyen "fâtır" kelimesi, "bir şeyi yarmak" veya "bir işi ilk defa icat etmek" anlamlarına da gelir.

Âdâb, Arapça kökenli bir kelime olup, "dinin gerekli gördüğü ve aklın güzel saydığı bütün söz ve davranışlar" anlamına gelir. Âdâb kelimesi ayrıca şu anlamlara da gelir: Edeb kelimesinin çoğulu olarak, bir iş veya sanata, bir hal veya davranışa nispet edildiği zaman o alana ait özel kuralları ve incelikleri ifade eder. Klasik dönem İslam devletlerinde ve Osmanlı'da siyasi kültürün önemli bir parçası olup, özellikle 17. yüzyılda nitelikli bürokratların yetişmesinde etkili olmuştur. Hukukta, toplum fertlerinin yaşayış ve karşılıklı münasebetlerine hâkim olan ve aksine davranışların ayıp, terbiyesizlik veya edepsizlik olarak kınandığı ahlaki ve toplumsal kuralları ifade eder. İslamiyet'te âdâb, hayatın her yönünü kapsayan görgü ve ahlak kurallarını içerir.

Hadd kelimesi Arapça kökenli olup, farklı anlamlara sahiptir: Sınır, çizgi, uç, derece. Gerçek değer. Şeriatça verilen ceza. Terim (matematik ve mantık alanlarında). Ayrıca, "haddin bilinmesi" ifadesi, kişinin kendi yetenek ve sınırlarının farkında olması, konumuna uygun davranması anlamına gelir.

Atıf vavı, Farsçadan Türkçeye geçmiş bir bağlaç olup, benzer, zıt veya yakın anlamlı kelimeleri bağlar. İki şekilde kullanılır: 1. Farsça kurala göre: Ünsüzle biten kelimelerden sonra "u" veya "ü" şeklinde okunur. 2. Arapça kurala göre: "Ve" olarak okunur ve daha çok iki veya daha fazla kelime bağlanmak istendiğinde kullanılır. Atıf vavı, manzum metinlerde ve özellikle şiirde sıkça kullanılır. Kullanım örnekleri: "Güft ü gû" (dedikodu, boş söz). "Zahir ü ayan" (görünen ve görünmeyen). "Merd ü zen" (erkek ve kadın).

Zık kelimesi farklı anlamlara gelebilir: Zaruri ihtiyaç kaynakları kelimelerinin kısaltması. Deri. Yaka kenarı (Arapça kökenli). İşini iyi bilen, uzman (Arapça kökenli). Ayrıca, orta Anadolu'nun bazı bölgelerinde çivi veya kazık anlamında da kullanılır.

İnam kelimesi, Arapça "nˁm" kökünden türemiş olup, farklı anlamlara sahiptir: Nimet sunma, ihsan etme. Tecrübe (Osmanlıca). Emanet, vedia. Güvenme, itimat etme. Ayrıca, "inam" kelimesi, okunduğunda veya taşındığında Allah'ın muhâfazasına (korumasına) vesile olan âyet-i kerîmeler anlamında da kullanılır.

Kami ve kamicu farklı kavramlardır: 1. Kami, Şintoizm'de ibadet edilen ruhları veya ilahları ifade eder ve genellikle "tanrı" olarak çevrilir. 2. Kamicu ise Osmanlı Türkçesi'nde "meramını, isteğini ariyan, gayesine ulaşmak isteyen" anlamına gelen bir kelimedir.

"Ahdan" kelimesi, Arapça kökenli "ahd" (عهْد) kelimesinden türemiş olup, "söz", "vaat", "ant" gibi anlamlara gelir. Ahdanm kelimesi ise belgelerde veya kaynaklarda rastlanmayan bir terimdir. Bu nedenle, spesifik bir anlamı veya kullanımı hakkında bilgi bulunmamaktadır. Eğer daha fazla bilgiye ihtiyaç duyuluyorsa, kelimenin kullanıldığı bağlam veya kaynak sağlanması gerekebilir.

"Osmanlı Türkçesi 1" ifadesi, Osmanlı Türkçesi eğitim seviyelerinde başlangıç seviyesini ifade edebilir. Bu seviyede, katılımcılar alfabeyi ve harflerin özelliklerini öğrenerek basit kelimeler okuyup yazabilirler. Osmanlı Türkçesi eğitimi genellikle başlangıç, orta ve ileri olmak üzere üç seviyeye ayrılır. Başlangıç seviyesi: Temel harfler tanınarak basit kelimeler okuyup yazılabilir. Orta seviye: Metin okuma ve anlama yetenekleri geliştirilir. İleri seviye: Mezar taşı, kitabe, ferman ve mektup gibi farklı yazı stilleri okunabilir.

Evet, Osmanlıcayı anlamak için Türkçe bilmek şarttır. Osmanlıca, Arap alfabesiyle yazılmış Türkçe bir dildir. Örneğin, "ﺩﻭﺭ" kelimesi Araplar için "devr", Farslar için ise "dûr - devr" şeklinde okunabilir. Dolayısıyla, Osmanlıca metinleri doğru bir şekilde okuyabilmek ve anlayabilmek için Arapça, Farsça ve Türkçe dillerinin en az temel seviyede bilinmesi gerekmektedir.

Osmanlı Türkçesinde Arapça ve Farsçadan gelen unsurlar şunlardır: Kelimeler: Arapça ve Farsça kökenli birçok kelime Osmanlı Türkçesine geçmiştir. Gramer Unsurları: İsimler, sıfatlar, tamlamalar, eklerle türetilen kelimeler, birleşik isim ve sıfatlar, zarflar, bağlaçlar ve ünlemler gibi gramer unsurları da Arapça ve Farsça kökenlidir. Bazı örnekler: Arapça kökenli kelimeler: iḳbāl, iktirāb, inbisāṭ. Farsça kökenli kelimeler: belbāl, belbāle, belel, beliyye, belvā. Ayrıca, Arapça ve Farsça kökenli kelimeler, Osmanlı Türkçesi döneminde Türkçeye uyum sağlayarak ara biçimler oluşturmuş ve bu ara biçimler Türkçeleşme sürecini tamamlamıştır.

Reyyan ismi, Arapça kökenli olup "suya kanmış", "suya doymuş" anlamına gelir. Ayrıca, İslam kültüründe Reyyan, cennetteki bir kapı olarak da bilinir ve bu kapıdan sadece oruç tutanlar geçebilir. Reyyan ismi, hem kız hem de erkek çocukları için kullanılır.

Çirk, Farsça kökenli bir Türkçe kelime olup, "kir", "pislik" veya "temiz olmayan durum" anlamına gelir. Kullanım alanları: Günlük yaşamda temizlik üzerine konuşmalarda; Eski edebi eserlerde veya halk hikâyelerinde; Tasavvufi metinlerde içsel kirlilik anlamında. Çirk kelimesi, hem somut kirlilik (çamur, toz, leke gibi) hem de soyut pislikler (ahlaki yozlaşma, manevi kararma) için kullanılabilir.

AÖF Osmanlı Türkçesi, Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Tarih bölümünde bir ders olarak yer almaktadır. Genel olarak, AÖF lisans bölümleri 4 yıllık bir eğitim sunar ve öğrenci, her dönem harç ücretini ödeyerek eğitime devam edebilir.