Osmanlıİmparatorluğu

Ulufe, Osmanlı İmparatorluğu'nda sadrazam veya diğer üst düzey yetkililer tarafından dağıtılırdı. Kapıkulu Ocağı askerlerine, Acemi Ocağı mensuplarına ve bazı saray ve devlet görevlilerine üç ayda bir verilen maaş olan ulûfe, törenle dağıtılırdı.

17. yüzyılda yaşamış Osmanlı padişahları şunlardır: I. Mustafa (1617-1618 ve 1622-1623); Genç Osman (II. Osman) (1618-1622); IV. Murad (1623-1640); İbrahim (1640-1648); IV. Mehmed (Avcı Mehmed) (1648-1687). Ayrıca, 1695-1703 yılları arasında tahtta olan II. Mustafa da 17. yüzyılda yaşamış padişahlar arasında yer alır.

Tımar sistemi, Sultan Abdülmecid döneminde, 1839 yılında yayımlanan Tanzimat Fermanı ile kaldırılmıştır.

Sykes-Picot Antlaşması ile Osmanlı toprakları, İngiltere ve Fransa arasında paylaştırılmıştır. Paylaşım şu şekilde gerçekleşmiştir: Fransız nüfuz bölgesi: Suriye'nin büyük bir kısmı, Lübnan ve Türkiye'nin güneydoğu bölgeleri. İngiliz nüfuz bölgesi: Irak (özellikle Musul çevresi), Ürdün ve Filistin. Uluslararası bölge: Filistin'in kuzeyi ve Suriye'nin orta kesimleri. Ayrıca, İtalya, 1917'de Saint-Jean-de-Maurienne Anlaşması ile Güney Anadolu'yu almıştır. Rusya da antlaşmanın bir parçasıydı, ancak 1917 Devrimi'nden sonra antlaşmadan çekilmiştir.

Osmanlı Devleti'nin taarruz ettiği cepheler şunlardır: Kafkas (Doğu) Cephesi. Kanal (Süveyş) Cephesi. Osmanlı Devleti, ayrıca müttefiklerine yardım etmek amacıyla Galiçya, Makedonya ve Romanya cephelerinde de savaşmıştır, ancak bu cepheler savunma veya yardım cepheleri olarak değerlendirilmektedir.

Cezmi romanı, Tanzimat dönemine aittir. Türk edebiyatının ilk tarihi romanı olma özelliği taşıyan Cezmi, yazar ve şair Namık Kemal tarafından kaleme alınmış ve ilk basımı 1880 yılında yapılmıştır.

Saray fincanlarının altınlı olmasının nedeni, bu fincanların Osmanlı İmparatorluğu döneminde zarif işçilik ve detaylı tasarımlarla üretilmesidir.

Atamanlı soyu, Oğuz Türkmenlerinin 24 boyundan biri olan Kayı boyuna dayanmaktadır.

Kalender Çelebi İsyanı ile ilgili tez olarak "Osmanlı'da Tek Bektaşi Ayaklanması: Kalender Çelebi İsyanı" başlıklı çalışma değerlendirilebilir. Tarkan Suçıkır tarafından yazılan bu makale, 16. yüzyılda Anadolu'da meydana gelen isyanlar arasında en büyük ve uzun süren Kalender Çelebi İsyanı'nın, dini-mezhepsel bir çıkış noktasından köylü-çiftçi ayaklanmasına dönüşmesini ve bu durumu sezen Veziriazam İbrahim Paşa'nın, Kalender Çelebi kuvvetlerini bölerek nasıl imha ettiğini ele almaktadır. Ayrıca, İsmail Kaygusuz'un "Şah Kalender Çelebi'nin Osmanlı Zulmüne Başkaldırı Mücadelesi" başlıklı makalesi de isyanla ilgili bir tez çalışması olarak incelenebilir.

Sırbistan, Osmanlı İmparatorluğu'ndan 1878 yılında Berlin Antlaşması ile bağımsızlığını kazanmıştır. Ancak, de facto olarak 1867 yılında bağımsız kabul edilmiştir.

Ahmet Paşa'nın sadrazamlığı, farklı dönemlerde ve farklı nedenlerle kısa sürmüştür: Kara Ahmed Paşa: Şehzade Mustafa taraftarı olduğu ve Semiz Ali Paşa'yı bertaraf etmek için entrikalar çevirdiği iddiaları yanı sıra, Hürrem Sultan ve Mihrimah Sultan'ın entrikalarına kurban gitmesi nedeniyle 28 Eylül 1555'te idam edilerek sadrazamlığı sona ermiştir. Şemsi Ahmed Paşa: III. Murad'ın devlet ve hükümet işlerine fazla müdahale etmesi nedeniyle 28 Nisan 1580'de idrar kesesi hastalığı sonucu hayatını kaybetmeden önce sadrazamlığı sadece 6 ay sürmüştür. Zurnazen Mustafa Paşa: Sadrazamlığı, sipahi ocak ağalarının tepkisini çekmesi üzerine padişah tarafından 4 saat sonra azledilmesiyle son bulmuştur.

Divan-ı Hümayun, 2. Mahmut tarafından 1838 yılında kaldırılmıştır.

Nasihat Heyeti (Heyet-i Nasiha), 1919 yılında Sultan Vahdettin döneminde kurulmuştur. Mondros Mütarekesi sonrası, önce İstanbul Hükümeti, ardından Millî Mücadele döneminde Heyet-i Temsiliye ve Ankara Hükümeti tarafından oluşturulmuştur.

Osmanlı Devleti'nde sadrazamı denetleyen bazı mekanizmalar şunlardır: Padişah: Sadrazam, her an padişah tarafından azledilebilir veya idamına karar verilebilirdi. Kubbealtı vezirleri: Sadrazam görevde değilken, "kubbealtı vezirleri" olarak bilinen diğer vezirlerden biri vekâlet ederdi. Kazaskerler: Sadrazam, bazı davalarda kazaskerler aracılığıyla adaleti sağlardı. Çarşamba Divanı: Sadrazamın başkanlığında, İstanbul, Eyüp, Galata ve Üsküdar kadılarının katılımıyla düzenlenen bir divan. Ayrıca, sadrazam kendi konağında da "Dîvân-ı Hümâyun" adı altında bir divan toplar ve burada çeşitli idari ve hukuki işlemleri yürütürdü.

Devşirme kelimesi, farklı anlamlara gelebilir: Devşirmek işi. Asker yetiştirilmek üzere Yeniçeri Ocağına alınacak çocukları seçip toplama işi. Yeniçeri Ocağına bu yolla alınan çocuk. Toplanmış, bir araya getirilmiş. Ayrıca, Osmanlı İmparatorluğu döneminde uygulanan ve Hristiyan çocukların toplanarak Müslüman olarak yetiştirilip devlet veya ordu için çalıştırıldığı sistem de devşirme olarak adlandırılır.

Makam ve mevki arasındaki temel farklar şunlardır: Makam, bir kişinin belirli bir görev veya pozisyonla ilişkili olup, o pozisyondaki yetki ve sorumlulukları ifade eder. Mevki ise daha çok bir kişinin toplum içindeki durumu, pozisyonu ve bu pozisyonun toplumsal değeri, prestijiyle ilgilidir. Bu bağlamda, makam ve mevki arasındaki fark, makamın görevle, mevkinin ise bu görevin toplumsal etkisiyle ilgili olmasıdır.

"Ey şanlı ordu, ey şanlı asker" dizelerinin yer aldığı Eski Ordu Marşı, Türk milletinin kahramanlığını ve orduların zaferini yüceltmek amacıyla yazılmıştır. Marş, Muallim İsmail Hakkı Bey tarafından bestelenmiştir.

Osmanlı İmparatorluğu'nda ilk kağıt para, Abdülmecit döneminde, 1840 yılında basılmıştır.

Divan Teşkilatı, Osmanlı İmparatorluğu'nda devlet işlerini yürütmek ve karara bağlamak için kurulmuş olan bir meclistir. Bazı görevleri: Merkez ile taşra arasındaki dengeyi sağlamak; Tebaanın güvenli bir yaşam sürmesi için kararlar almak; Savaş ve barış şartlarını belirlemek; Dış ilişkileri takip ederek uluslararası siyasette izlenecek politikaları düzenlemek. Bazı üyeleri: Vezir-i Azam ve vezirler; Kazasker; Defterdar; Nişancı; Kaptan-ı Derya; Şeyhülislam.

Yavuz Sultan Selim'e "Mısır Fatihi" denmesinin sebebi, 1516-1517 yılları arasında gerçekleştirdiği Mısır Seferi'nde Memlük Devleti'ne son vererek Suriye, Filistin, Hicaz ve Mısır'ı Osmanlı topraklarına katmasıdır. Bu seferin bazı sonuçları şunlardır: Halifelik Osmanlı Devleti'ne geçti. Kutsal emanetler İstanbul'a getirildi. Osmanlı, Arap dünyasındaki hakimiyetini artırdı. Baharat Yolu Osmanlı kontrolüne girdi. Kıbrıs'taki Venedikliler, Memlüklere ödedikleri vergiyi Osmanlı'ya ödemeye başladı.