SosyalSistemler

Tımar sistemini Osmanlı Devleti'nde padişah dağıtmıştır.

Kanada halkının zengin olmasının birkaç nedeni vardır: 1. Doğal Kaynaklar: Kanada, geniş ormanlık alanları, maden yatakları, su kaynakları ve enerji potansiyeli gibi zengin doğal kaynaklara sahiptir. 2. İstikrarlı Ekonomik Politikalar: Ülke, istikrarlı ve öngörülebilir ekonomik politikalarıyla tanınır. 3. Eğitim ve İnovasyon: Kanada, eğitim ve araştırma geliştirmeye büyük önem verir. 4. Güçlü Sosyal Destek Sistemi: Sağlık hizmetleri, eğitim olanakları ve sosyal yardımlar gibi hizmetler, toplumsal refahı artırır ve insanların ekonomik olarak daha güvende hissetmelerini sağlar. 5. Çeşitli ve Dinamik İş Gücü: Göçmenlerin yanı sıra yerli halkın da katılımıyla oluşan çeşitli iş gücü, ekonomik büyümeyi ve yeniliği teşvik eder.

Gulâm ve devşirme sistemleri arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Gulâm Sistemi: İslam devletlerinde kölelerden oluşan bir askeri birliktir. 2. Devşirme Sistemi: Osmanlı İmparatorluğu'nda uygulanan bu sistemde ise yalnızca Hristiyan kökenli çocuklar toplanır ve yetiştirilirdi.

Komünizm, kapitalizm, sosyalizm ve liberalizm farklı ekonomik ve siyasi sistemlerdir: 1. Komünizm: Üretim araçlarının ortak mülkiyetini savunan, sınıf farkı olmayan, devlet olgusunun olmadığı, ortak yaşamın önde olduğu bir sistemdir. 2. Kapitalizm: Üretim araçlarının özel mülkiyetine dayanan, piyasa ekonomisinde mal ve hizmetlerin yaratılmasını ve kâr elde etmeyi amaçlayan bir sistemdir. 3. Sosyalizm: Üretim araçlarının devlet veya işçiler tarafından mülkiyetinde olduğu, ekonomik eşitliği ve adaleti teşvik eden bir sistemdir. 4. Liberalizm: Bireysel özgürlüğü, düşünce ve vicdan özgürlüğünü savunan, devletin ekonomiye müdahalesini en alt düzeyde tutan bir ekonomik ve siyasi öğretidir.

ESKS iki farklı bağlamda kullanılabilir: 1. Esk Kurumu: "Emekli Sandığı Kurumu" anlamına gelir ve Türkiye'de emekli olan kamu görevlilerinin maaşlarını ve emekli aylıklarını düzenler. 2. İHÜ ESKS: İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi'nde "Sanat, Kültür ve Spor Daire Başkanlığı" tarafından yönetilen bir sistemdir ve öğrencilerin sosyal transkriptlerini oluşturmak için kullanılır.

Pençik ve devşirme sistemleri arasındaki temel fark, çocukların seçildiği kaynaklardır. Pençik sisteminde, savaş esirlerinin beşte biri asker olarak yetiştirilmek üzere alınırdı. Devşirme sisteminde ise Osmanlı topraklarında yaşayan Hristiyan ailelerin sağlıklı erkek çocuklarından biri, ihtiyaç duyulduğunda devlet tarafından alınırdı.

Osmanlı'da devşirme sisteminin var olma nedenleri şunlardır: 1. Asker ve yönetici ihtiyacını karşılamak: Devşirme sistemi, artan asker ihtiyacını karşılamak ve ordu ile bürokraside sadık devlet adamları yetiştirmek amacıyla uygulanmıştır. 2. Merkeziyetçiliği güçlendirmek: Devşirmeler, herhangi bir aileye bağlı olmadıkları için padişaha doğrudan hizmet ederlerdi, bu da devletin merkeziyetçi yapısını güçlendirirdi. 3. Kültürel zenginlik: Devşirilen çocuklar, farklı din ve milletlerden olsalar da Osmanlı sistemine dahil olur, İslam'ı ve Osmanlı yönetim tarzını benimserlerdi. 4. Hanedanın tek alternatif olması: Osmanlı hanedanının yönetimde tek alternatif olarak kalması ve başka bir ailenin yönetimi ele geçirmesinin önlenmesi için devşirme sistemi uygulanmıştır.

İltizam ve tımar sistemleri arasındaki temel farklar şunlardır: Tımar Sistemi: - Askeri ve idari bir sistemdir. - Köylüler, devlete vermeleri gereken vergiyi tımar sahiplerine verirlerdi. - Tımar sahipleri, bu vergilerle arazinin gelirine göre belirli sayıda atlı asker (cebelü) yetiştirirlerdi. İltizam Sistemi: - Vergi toplama yöntemidir. - Devletin toplaması gereken vergileri toplayan kişilere "mültezim" denirdi. - Mültezimler, açık arttırma ile belirli bir bölgenin vergi toplama görevini alır ve toplanan vergileri devlete teslim ederdi.

Kast sistemi, Hindistan'da Orta Çağ döneminde ortaya çıkmıştır.

PGS (Katılımcı Garanti Sistemi) bağlamında "daha iyi" bir sınıf yoktur, çünkü PGS, hiyerarşik olmayan ve esnek bir yapıya sahiptir. PGS'de, çiftçilerin ve yerel tüketicilerin aktif katılımı ve sosyal kontrol mekanizmaları ön plandadır.

Dirlik ve tımar kavramları, Osmanlı İmparatorluğu'nda aynı sistemi ifade eder. Farklar ise şu şekilde özetlenebilir: - Dirlik, genel olarak devlete sağlanan tanımlanmış bir hizmet karşılığında ücret olarak toprak tahsis edilmesi anlamına gelir. - Tımar ise, kamu arazisi (mirî) dahilinde, vergi toplama yetkisinin ve asayişi sağlama görevinin sipahiye bırakılmış olan tarımsal topraklara verilen addır.

Lordluk sistemi, genellikle feodal toplumlarda görülen ve bir kişinin bir lorda bağlılık yemini ederek onun vasalı haline geldiği bir sistemdir. Survival Wiki'ye göre, Lordluk ayrıca ayda bir gerçekleştirilen Lord seçimini ifade eder.

Tımar sistemi, Osmanlı İmparatorluğu'nda ağırlıklı olarak Rumeli, Bosna, Teselya, Mora ve Trakya gibi bölgelerde uygulanmıştır. Ayrıca, Batı ve Orta Anadolu'da da yaygınken, Doğu Anadolu ve Orta Doğu olarak adlandırılan Şam, Halep, Mısır ve Arabistan gibi bölgelerde daha seyrek görülmüştür.

Tımar sistemi ile askerlere ve devlet adamlarına verilen toprak, "tımar" olarak adlandırılır. Tımar, yıllık geliri 3.000 akçe ile 20.000 akçe arasındaki topraklara verilen isimdir ve savaşlarda yararlılık gösterenlere verilirdi.

Feodalite ve kölelik arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Feodalite: Feodalite, Orta Çağ Avrupa'sında görülen, toprağın mülkiyetine ve imtiyazına sahip olan senyörler (derebeyler) ile bu sınıfa bağımlı köleler sınıfının oluşturduğu idari bir düzendir. 2. Kölelik: Kölelik, insanların mülkiyet olarak kabul edildiği ve sahipleri tarafından alınıp satılabildiği bir sistemdir. Özetle, feodalite toprak ve hizmet ilişkilerine dayanırken, kölelik bireylerin mülkiyeti üzerine kuruludur.

Zeamet, Osmanlı İmparatorluğu'nun tımar sistemine dahil olan ve yıllık geliri 20 bin ilâ 100 bin akçe arasında değişen dirliklere verilen isimdir. Bu topraklar, eyalet merkezlerinde oturan üst düzey yöneticilere (hazine ve tımar defterdarına, sancaklardaki alay beylerine, kale dizdarlarına, divan kâtiplerine vb.) verilirdi.

Tımar sisteminin özellikleri şunlardır: 1. Toprakların Tahsisi: Devlet, fethettiği toprakları doğrudan sahiplenmek yerine, belirli toprakları sipahilere (tımar sahiplerine) tahsis ederdi. 2. Askeri Hizmet: Sipahiler, aldıkları tımar karşılığında orduya asker temin eder ve savaşta yer alırlardı. 3. Vergi Toplama: Tımar sahipleri, topraklarından elde ettikleri gelirle hem kendi geçimlerini sağlar hem de devletin vergi gelirlerini toplarlardı. 4. İdari Görevler: Tımarlı sipahiler, bölgelerinde idari görevler üstlenir, vergi toplar ve yerel yönetimi denetlerlerdi. 5. Sosyal Denge: Sistem, toplumun farklı kesimlerine toprak tahsisi yaparak sosyal dengenin sağlanmasına yardımcı olurdu. 6. Toprak Mülkiyeti: Tımar toprakları devlete ait olup, sipahiler bu topraklarda mülkiyet hakkına sahip değillerdi.

Örgütlerin temel özellikleri şunlardır: 1. Birden fazla insandan oluşması: Örgütler, birbirleriyle etkileşim ve iletişim içinde olan insanlardan oluşur. 2. Ortak amacın olması: Örgüt üyelerinin davranışları, ortak bir amacı gerçekleştirmeye yöneliktir. 3. Biçimsel yapı: Örgütlerin önceden belirlenmiş biçimsel ve üyeler arası etkileşim sonucu oluşmuş biçimsel olmayan bir yapısı vardır. 4. Açık sistem olması: Çevreden çeşitli girdiler alır, bunları işler ve çevreye çıktılar sunar. 5. Hiyerarşik yapı: Farklı seviyelerde yetki ve sorumlulukların belirlendiği bir yapıdır. 6. Süreklilik: Uzun vadeli başarılar için önemlidir ve stratejik planlama gerektirir. 7. Üyelik: Örgüt üyelerine belirli roller ve sorumluluklar yüklenir. 8. Örgütsel kültür: Örgüt içindeki değerler, normlar ve inançların genel yapısını ifade eder.

Sipahiler, Osmanlı Devleti'nde önemli bir rol oynamışlardır çünkü: 1. Askeri Güç: Tımarlı sipahiler, Osmanlı ordusunun en kalabalık ve önemli atlı kuvvetlerini oluşturmuşlardır. 2. İdari Görevler: Barış zamanlarında bulundukları bölgelerin güvenliğini sağlamış, asayişi sürdürmüş ve vergi toplama gibi idari görevleri yerine getirmişlerdir. 3. Ekonomik Katkı: Tımar sistemi sayesinde sipahiler, tahsis edilen toprakları işleyerek üretime katkıda bulunmuş ve devlet gelirlerini artırmışlardır.

Feodalitede en alt sınıf köylüler (serfler) olarak kabul edilir.