OsmanlıDönemi

Rûznâme, Osmanlı İmparatorluğu dönemine aittir. Sır katipleri tarafından yazılan rûznâmeler, padişahların günlük faaliyetlerini içerir ve 18. yüzyılın ilk yarısından itibaren örnekler günümüze ulaşmıştır. Ayrıca, rûznâme türü eserler, yazarların ve şairlerin günlük olaylar karşısındaki duygu ve düşüncelerini, gözlemlerini ve izlenimlerini sade bir dille kaleme aldığı eserler olarak da kullanılırdı. Bunun yanı sıra, rûznâme, Hicrî ve Rûmî ayların ilk günlerini işaret eden, Güneş’in hangi gün hangi burca girdiğini belirten, Güneş ve Ay tutulmalarını gösteren özel hazırlanmış cetvellerin adı olarak da kullanılır.

Mersin'in eski hali, tarih boyunca birçok medeniyetin etkisi altında kalmış ve çeşitli dönemlerde farklı isimlerle anılmıştır. Klasik devirde Klikya olarak adlandırılmış, Hititler, Frigler, Asurlular, Persler, Makedonyalılar, Romalılar ve Bizanslıların hâkimiyetine girmiştir. 19. yüzyılın ortalarına kadar bir köy olarak kalmış ve bu dönemde konargöçer bir Türkmen aşiretine ev sahipliği yapmıştır. 1866 yılında demiryolunun bağlanmasıyla Çukurova'nın tarım ürünlerinin ihraç edildiği bir liman ve ticaret merkezi haline gelmiştir. Mersin'in eski hallerini gösteren detaylı görsellere, Yumuktepe höyüğünde yapılan kazılarda ortaya çıkan tabakalar ve bu tabakalarda bulunan eserler üzerinden ulaşılabilir.

İspir kelimesi, TDK'ye göre "at veya araba uşağı" anlamına gelir. İspir ayrıca, Erzurum iline bağlı bir ilçenin adıdır. İsprit kelimesine dair bir bilgi bulunamamıştır.

Kuşadası tarihi evlerinin ne zaman yapıldığına dair kesin bir bilgi bulunmamakla birlikte, bu evlerin 19. yüzyıl kültürel çeşitliliğin yansıması olduğu ve günümüzde korunduğu belirtilmektedir. Kuşadası, Osmanlı topraklarına I. Mehmed zamanında 1413 yılında katılmıştır. Kuşadası'ndaki tarihi evlerin tam yapım tarihlerini belirlemek için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.

İzmit Servetiye Köprüsü'nün hikayesine dair yazılı bilgiler bulunmamakla birlikte, köprünün 1856 ve 1900 yılları arasında Rizeli Mustafa Usta tarafından inşa edildiği sanılmaktadır. Köprünün yapımında kullanılan taşlar, Servetiye köyünün Böcekhane mahallesinden getirilmiştir. Türk Kurtuluş Savaşı sırasında stratejik bir bağlantı noktası olarak kullanılan köprü, 2012 yılında orijinal formu bozulmayacak şekilde restore edilmiştir.

Kula Evleri ve Kuladokya aynı değildir. Kula Evleri, Osmanlı sivil mimarisinin özelliklerini taşıyan, 18. ve 19. yüzyıldan kalma konutlardır ve Kula'nın tarihi kent dokusunu oluşturur. Kuladokya ise, Manisa'nın Kula ilçesinde bulunan ve Kapadokya'daki peri bacalarına benzeyen doğal oluşumların bulunduğu bölgenin adıdır.

Şairlerin mahlas kullanması, İslamiyet'ten önceki Arap şiirine kadar uzanan bir geçmişe sahiptir. Türk edebiyatında ise mahlas kullanma geleneği, İslamiyet'in kabulünden sonraki metinlerde, özellikle 13. ve 14. yüzyıllardan itibaren hem divan hem de halk şiirinde yaygın olarak görülmüştür. Mahlas kullanımı, günümüzde sadece halk şiirinde varlığını sürdürmektedir.

Sorguç kelimesi farklı anlamlara gelebilir: Kuşlarda sorguç: Bazı kuşların tepelerinde bulunan uzunca tüy veya tüy demeti. Başlık süsü: Hükümdar, vezir gibi kişiler tarafından kavuk ve başlıkların ön tarafına takılan, tüyden veya kıymetli madenlerden yapılmış mücevherlerle bezenmiş süs. Kılıç sapı: Eski Türkçe'de kılıç sapının top şeklindeki ucu.

Hoşap İçkale Hamamı'nın hikayesi şu şekilde özetlenebilir: İnşa Tarihi ve Kimliği: Hoşap İçkale Hamamı, 1643 yılında Mahmudi Beyi Sarı Süleyman Bey tarafından inşa ettirilmiştir. Mimari Özellikler: Hamam, tipik Osmanlı hamam mimarisine sahiptir ve soğukluk, sıcaklık ve külhan bölümlerinden oluşur. Stratejik ve Sosyal Önemi: Hamam, kalenin seyir köşkünde yer alır ve bu konum, hamamın sadece bey ve ailesi tarafından kullanıldığını ve dönemin sosyal yapısındaki elitizmi yansıttığını gösterir. Günümüzdeki Durumu: Günümüzde sıcaklığı örten kubbe yıkılmış durumdadır ve hamam harap bir durumdadır.

Trabzon kazaziyesinin meşhur olmasının birkaç nedeni vardır: Tarihî derinlik: Kazaziye sanatının kökenleri tam olarak bilinmemekle birlikte, Anadolu'daki tarihi M.Ö. 2800'lü yıllara, Lidyalılara kadar uzandığı düşünülmektedir. Ustalık ve el becerisi: Kazaziye, ustalık, sabır ve büyük bir el becerisi gerektiren bir sanattır. Kültürel miras: Trabzon'da asırlardır yaşatılan köklü bir el sanatıdır ve şehrin önemli bir kültürel simgesi haline gelmiştir. Dayanıklılık ve estetik: Seri üretimden uzak, el emeği ile yapılan kazaziye ürünleri, örgü tellerinin inceliğine rağmen oldukça dayanıklıdır ve gümüşün parlaklığı ile telin inceliğinin birleşimi, takılara eşsiz bir estetik kazandırır.

Hayır, "Kan" filmi Seyit Ağa'nın hikayesi değildir. "Kan", Osman Şahin'in "Kanın Masalı" adlı öyküsünün sinema uyarlamasıdır. Seyit Ağa'nın hikayesi ise, filmin sadece bir kısmını oluşturur; asıl odak, kan davasının etkileri ve Seyit Ağa'nın oğlu Haydar Ali'nin yaşadığı tehlikeler üzerindedir.

Dayılar, tarihsel olarak Osmanlı döneminde Tunus, Cezayir ve Trablusgarp'ta memleketin başında yönetici olarak bulunmuşlardır. Görevleri arasında: adalet dağıtmak; yabancı devletlerle iletişime geçmek; devletin işlerini yürütmek; istediği kişileri istediği mevkilere getirmek ve atamaları yapmak yer alır. Ayrıca, dayılar yeniçerilerin aldıkları aylıktan başka, beylerden ve diğer memurlardan belirli haklar ve korsanların ganimetleriyle elde edilen paylar gibi ek gelirler de elde ederlerdi. Günümüzde ise "dayı" kelimesi, argo olarak kabadayı veya külhanbeyi anlamında da kullanılabilir. Bunun yanı sıra, "dayıbaşı" veya "amelebaşı" olarak bilinen kişiler, genellikle tarım işçileri arasında, işçileri bir işe götüren ve işçi başına veya aldıkları para üzerinden komisyon alan kişilerdir.

Türkistan Hanlıklarının yıkılma sebepleri arasında şunlar bulunmaktadır: İç çatışmalar ve taht mücadeleleri. Dış baskılar. İran'da ortaya çıkan Safevî Devleti'nin güçlenmesiyle hanlıklar arasında çatışmalar artmış ve bu durum yıkılma sürecini hızlandırmıştır. Ekonomik krizler. Coğrafi keşifler sonucu İpek Yolu'nun öneminin azalması, Türkistan'ın ekonomik durumunu olumsuz etkilemiş ve hanlıkların zayıflamasına yol açmıştır. Rus istilaları. Rusya, 16. yüzyıldan itibaren Asya'ya yayılma politikası izlemiş ve Türkistan hanlıklarını birer birer ele geçirmiştir.

"Kesik Çayır Biçilir mi" türküsünün hikayesi şu şekildedir: Osmanlı döneminde, Konya valisinin yakışıklı ve uzun boylu bir yaveri, bir Mevlevi çelebisinin kızına sevdalanır. Bir gece, sekiz Konya genci onları takip eder ve yaveri vurarak öldürür. Vali paşa, yaverinin künyesini annesine gönderir ve suçlular cezalandırılır.

Karaağaç'ta tren istasyonu olmasının nedeni, İstanbul'u Avrupa'ya bağlayan demiryolunun bu bölgeden geçmesidir. Karaağaç Tren İstasyonu, ilk olarak 4 Nisan 1873'te Chemins de fer Orientaux / Rumeli Demiryolu (CO) Şirketi tarafından inşa edilmiştir. Günümüzde istasyon binası, Trakya Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi olarak kullanılmaktadır.

Kastamonu Saat Kulesi, 1885 yılında dönemin Kastamonu Valisi Abdurrahman Paşa tarafından yaptırılmıştır. Kültürel açıdan, halk arasında saat kulesi ile ilgili birkaç efsane bulunmaktadır: Sürgün edilen saat: Efsaneye göre, İstanbul Sarayburnu’nda bulunan saat, zamansız çalması nedeniyle bir cariyenin çocuğunu düşürmesine sebep olmuş ve bu yüzden saat kulesi Kastamonu’ya sürgün edilmiştir. Valinin vaadi: Başka bir efsaneye göre, bir vali, Kastamonu’ya tayin edilirse herkese saat vereceğine dair vaatte bulunmuş, ancak bu sözünü tutmamıştır. Saraydan gelen saat: Bir diğer efsaneye göre, Kastamonu’nun saat ihtiyacı üzerine saraydan gönderilen saat mekanizması, kulenin dışındaki taş yapıyla karıştırılmıştır. Tarihi açıdan, Saat Kulesi, yapıldığı dönemde şehrin en önemli simgelerinden biri olmuş ve şehrin panoramik fotoğrafını çekmek isteyen ziyaretçiler tarafından ilgi görmüştür.

Beyşehir'in en eski köprüsü hakkında kesin bir bilgi bulunmamakla birlikte, 14. yüzyılda Osmanlı döneminde inşa edilen Tarihi Bada Köprüsü ve Taş Köprü (Beyşehir Regülatörü) öne çıkmaktadır. Tarihi Bada Köprüsü: 80,5 metre uzunluğunda ve 4,90 metre enindedir. Taş Köprü (Beyşehir Regülatörü): 42 metre uzunluğunda ve 6,35 metre genişliğindedir. Ayrıca, Beyşehir-Yunuslar Köyü Hacı Yusuf (Hacıyün) Köprüsü de tarihi bir köprü olarak kabul edilir ve 18. yüzyıla tarihlenmektedir.

Con Paşa Köşkü, günümüzde Borovalı ailesine ait yazlık bir konut olarak hizmet vermektedir. Köşk, 1880 yılında Midilli doğumlu Trasiyolos Yannaros, nam-ı diğer Con Paşa tarafından yaptırılmıştır. Köşk, sırasıyla Emanuel Karasu, Hristo Draganis, Dr. Michal Kuromenos ve Borovalı ailesine intikal etmiştir.

Savaî (sevai) kumaş, ipek ve klaptanla dokunmuş, 18. yüzyıl ikinci yarısına ait bir kumaş türüdür. Özellikleri: Desen: Serpme veya sıra ile, bazen de geometrik şema içinde dizilmiş ufak dallı ve yapraklı çiçeklerden oluşan bir bezeme. Malzeme: İpek çözgü ve atkı, bezayağı zemin. Renk: Krem, siyah, nefti yeşil, pembe, kırmızı. Kullanım: Kaftan, şalvar, elbise yapımında kullanılmıştır. Yollu olanlar: Yollu savaîler de vardır, bu bakımdan selimiyelere benzerler ancak daha hafif ipeklilerdir. Savaî kumaşlar, Bursa ve İstanbul'da dokunmuştur.

Osmanlı döneminde "aşkım" yerine "Saadet-i Seniyyem" ifadesi kullanılırdı, bu da "çok önemli, kıymetli, yüce" anlamına gelir.