Ortaçağ felsefesinin temel özellikleri şunlardır: 1. Teolojik Oluşum: Ortaçağ felsefesi, Tanrıbilimsel (teolojik) bir yapıya sahiptir ve felsefe ile din arasında yakın bir ilişki vardır. 2. Aristoteles Etkisi: Aristoteles'in felsefesi, Ortaçağ filozofları için önemli bir kaynak olmuş, onun düşünme biçimi ve kategorileri ön planda tutulmuştur. 3. Tümeller Tartışması: Soyut ve tümel kavramlarla somut ve tekil varlıkların gerçekliği arasındaki ilişki, Ortaçağ felsefesinde önemli bir tartışma konusu olmuştur. 4. Ahlakın Teolojik Temeli: Antik Yunan'da etik, kozmolojik veya toplumsal zemin üzerine temellenirken, Ortaçağ'da etik teolojik bir düzlemde ele alınmıştır. 5. Doğa Anlayışı: Ortaçağ felsefesi, doğayı Tanrı tarafından yaratılmış ve düzenlenmiş statik bir sistem olarak görmüştür. 6. Eleştiriye Kapalılık: Ortaçağ felsefesi, otoriteye duyulan inancı temel aldığından eleştiri ve şüpheciliğe kapalıdır.