Mikrobiyoloji

Mikrobiyom, insan vücudunda yaşayan tüm mikroorganizmaların genetik materyalini ifade eder. Mikrobiyota ise bu mikroorganizmaların topluluğudur ve her kişiye özeldir.

L formları ve mikoplazmalar hücre duvarına sahip değildir çünkü: 1. L formları, bakterilerin hücre duvarı sentezini engelleyen kimyasal maddelerin (penisilin, sikloserin, sefalosporin vb.) bulunduğu ortamlarda üretilirse, hücre duvarına sahip olmayan formlar meydana gelir. 2. Mikoplazmalar, arkebakteriler dışında, hücre duvarı bulunan tüm bakterilerden farklı olarak, peptidoglikan adı verilen hücre duvarı bileşenini üretemezler.

Septalı ve septasız küf, hif yapılarına göre sınıflandırılan iki tür küftür. Septalı küf, hifleri enine bölmelerle hücrelere ayrılmış olan küf türüdür. Septasız küf ise bölme içermeyen, çok çekirdekli bir yapıya sahip olan küf türüdür.

Mikrobiyoloji laboratuvarında iş sağlığı ve güvenliği tedbirleri şunlardır: 1. Kişisel Koruyucu Ekipmanlar: Maske, eldiven, gözlük ve laboratuvar önlüğü gibi ekipmanların kullanılması. 2. Eğitim: Mikroorganizmaların doğası, tehlikeleri ve uygun manipülasyon teknikleri hakkında eğitim verilmesi. 3. Hijyen: Laboratuvarın düzenli olarak dezenfekte edilmesi ve temiz tutulması. 4. Depolama ve Kullanım: Kimyasalların güvenli ve uygun koşullarda saklanması, kullanılması ve imha edilmesi. 5. Biyogüvenlik Kabinleri: Mikroorganizmaların yayılmasını önlemek için biyogüvenlik kabinlerinin kullanılması. 6. Yangın Güvenliği: Yangın söndürme aletlerinin yerinin belirlenmesi ve periyodik kontrollerinin yapılması. 7. Ergonomi: Tekrarlayan hareketlere ara verilmesi, ayarlanabilir çalışma tezgahları ve sandalyelerin kullanılması. 8. Atık Yönetimi: Atıklar kaynağında ayrıştırılmalı ve mevzuata uygun olarak toplanmalıdır.

Nişasta sindirimi, rumen bakterilerinde gerçekleşir.

Opalesans kelimesi, bazı bakteri kültürlerinde bir opali taklit eden renk ışıması anlamına gelir.

Mikroplardan temizlenmiş steril ifadesi, bir madde veya ortamın tüm mikroorganizmalardan arındırılmış olması anlamına gelir.

Patojenler genel olarak dört ana kategoriye ayrılır: 1. Bakteriyel Patojenler: Tek hücreli mikroorganizmalar olup, insan vücudunda enfeksiyonlara yol açarlar (örneğin, Mycobacterium tuberculosis, Streptococcus pyogenes). 2. Viral Patojenler: Canlı hücrelere zarar veren ve genellikle onları enfekte ederek çoğalan parazitik genetik materyalden oluşurlar (örneğin, influenza virüsü, HIV). 3. Mikotik Patojenler: Mantarlar, nemli ve sıcak ortamlarda büyüyen mikroskopik organizmalardır (örneğin, Candida albicans). 4. Parazitik Patojenler: Başka bir organizmada yaşayan ve ondan beslenen organizmalardır (örneğin, Plasmodium falciparum, Ascaris lumbricoides). Bu sınıflandırma, yapısal özellikleri ve enfekte ettiği organizmalar temelinde daha da genişletilebilir.

E. coli bakterisinin tespiti ve sayımı için aşağıdaki laboratuvarlarda çalışılabilir: 1. Analiz İstek Laboratuvarı: Gıda, kozmetik ve medikal alanlarda ürün analizleri yaparak sağlık güvenliğini tespit eden bir laboratuvardır. 2. EUROLAB: Mikrobiyolojik analizler çerçevesinde hızlı test yöntemleri ile E. coli sayısı tayini analizleri yapan bir laboratuvardır. 3. Bartın Üniversitesi Çevre Mikrobiyolojisi Laboratuvarı: E. coli ve diğer mikroorganizmaların analizleri için gerekli besi ortamları ve test yöntemlerini kullanan bir laboratuvardır.

Gram boyama, kanserlerin tespitinde doğrudan kullanılmaz. Bu yöntem, bakterilerin hücre duvarı yapısal farklılıklarına göre ayırt edilmesi için mikrobiyolojide yaygın olarak kullanılır. Kanser teşhisi genellikle biyopsi, görüntüleme yöntemleri ve diğer tıbbi testler aracılığıyla yapılır.

Genel Mikrobiyolojiye giriş dersi, genellikle 2 saat teorik ders olarak planlanmaktadır.

Mikrobiyolojinin temel ilkeleri şunlardır: 1. İnokülasyon ve İzolasyon: Mikroorganizmaların çoğaltılması ve saf kültür elde edilmesi için besiyerine aktarılması. 2. İnkübasyon: Mikroorganizmaların büyümesi için uygun sıcaklık ve koşullarda tutulması. 3. İnspeksiyon: Mikroorganizmaların mikroskobik olarak incelenmesi. 4. Identifikasyon: Mikroorganizmaların türlerinin belirlenmesi ve karakterize edilmesi. Diğer önemli ilkeler ise şunlardır: - Mikroorganizmaların Çeşitliliği: Bakteriler, virüsler, mantarlar ve protozoalar gibi çeşitli mikropların incelenmesi. - Hastalık ve Sağlık İlişkisi: Mikroorganizmaların hastalık oluşumundaki rollerinin ve insan sağlığı üzerindeki etkilerinin araştırılması. - Uygulamalı Mikrobiyoloji: Gıda güvenliği, tıp, çevre koruması ve biyoteknoloji gibi alanlarda mikrobiyoloji bilgisinin kullanılması.

Bakteri ve mantarlarda doku farklılaşması yoktur. Bakteriler, tek hücreli prokaryotik organizmalardır ve basit bir yapıya sahiptirler, bu nedenle dokulaşma görülmez. Mantarlar ise ökaryotik organizmalardır, ancak yine de tek bir spor veya miselyum parçasından kaynaklanan görünür kitleler olan koloniler halinde büyürler.

Gazi Tıp Fakültesi Mikrobiyoloji Laboratuvarı, Beşevler yerleşkesindeki Gazi Hastanesi'nin B Blok 3. katında bulunmaktadır.

Arkelerin antibiyotiklere karşı direnç göstermesinin bazı özellikleri şunlardır: 1. Hücre Duvarı Yapısı: Arkelerin hücre duvarında peptidoglikan bulunmaz, bunun yerine sahte-peptidoglikan (pseudomurein) bulunur. 2. Genetik Farklılıklar: Arkelerin ribozomları, bakterilerden farklı olarak ökaryot hücre ribozomlarına benzer ve bu nedenle bazı antibiyotiklere karşı duyarsızdırlar. 3. Antibiyotik Tepkisi: Arkeler, kanamycin, chloramphenicol, rifampicin ve anisomycin gibi antibiyotiklere bakterilerden farklı kimyasal tepkilerle karşılık verirler. Bu özellikler, arkelerin antibiyotiklere karşı doğal bir direnç geliştirmelerine olanak tanır.

Konidiofor, küflerin eşeysiz üreme sürecinde sporların oluştuğu yapıdır. Bu yapılar, küf misellerinden dik olarak yükselen ve uçları küre veya oval şeklinde şişkin olan hiflerdir.

TUS mikrobiyoloji kampı süresi, farklı eğitim merkezlerinde değişiklik gösterebilir. Örneğin, Tustime tarafından düzenlenen kamp 24 gün sürmektedir.

Polihidroksialkanatlar (PHA) üretimi genellikle bakteriyel fermantasyon yöntemiyle gerçekleştirilir. İşte temel adımlar: 1. Mikroorganizma Kültürü: Uygun bir mikro-organizma kültürü (örneğin, Cupriavidus necator) seçilir ve hızla çoğalması için uygun bir ortama yerleştirilir. 2. Besin Değişikliği: Kültür belirli bir nüfusa ulaştığında, besin bileşimi değiştirilerek mikroorganizmanın PHA sentezlemesi sağlanır. 3. Hücre Bozulması: PHA, hücrelerdeki yüksek refraktif granüllerden geri kazanılır. 4. Ekstraksiyon ve Saflaştırma: PHA, çözücüler (örneğin, kloroform, metilen klorür) kullanılarak biyokütleden ekstrakte edilir ve saflaştırılır. PHA üretiminde ayrıca enzimatik çürüme ve süperkritik CO2 gibi yöntemler de kullanılabilir.

Parazit ve bakteri arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Boyut ve Yapı: Parazitler mikroskobik veya makroskobik olabilir ve genellikle çok hücreli veya tek hücreli ökaryotlardır. 2. Yaşam Döngüsü: Parazitler karmaşık yaşam döngülerine sahiptir ve genellikle birden fazla konak gerektirir. 3. Konak Bağımlılığı: Parazitler hayatta kalmak, büyümek ve üremek için bir konakçıya bağımlıdır. 4. Etki Şekli: Parazitler, konakçının belirli dokularını istila eder ve besinlerini onlardan alır, bu süreçte konakçıya zarar verirler. 5. Tedavi: Paraziter enfeksiyonlar genellikle antiparazitik ilaçlarla, bakteriyel enfeksiyonlar ise antibiyotiklerle tedavi edilir.

Mantarlar, mikroskobik canlılar arasında yer almazlar. Mantarlar, çok hücreli canlılardır ve çıplak gözle görülebilirler.