LaboratuvarTeknikleri

Süzme işleminde kullanılan bazı süzgeç türleri: Süzgeç (filtre) kağıdı. Büchner hunisi. Hirsch hunisi. Gooch krozesi. Sinterize cam dipli kroze.

Simyanın kimyaya katkıları şunlardır: Temel deneysel yöntemler: Damıtma, özütleme, süzme, ısıtma, mayalama ve kristallendirme gibi yöntemler simyacılar tarafından keşfedilmiştir. Laboratuar malzemeleri: İmbikler, fırınlar, kaplar ve eritme potaları gibi basit laboratuar malzemeleri simyacılar tarafından geliştirilmiştir. Kimyasal maddeler: Mürekkep, barut, göztaşı, zaç yağı, kezzap, tuz ruhu gibi birçok kimyasal madde simyacılar tarafından üretilmiştir. Üretim: Cam, seramik, boya, kozmetik, esans ve ilaç gibi ürünler simyacılar tarafından üretilmiştir. Simyacılar, hedeflerine ulaşamamış olsalar da, yaptıkları çalışmalar ile günümüz kimya bilimine katkı sağlamışlardır.

Yaprak enine kesiti almak için aşağıdaki adımlar izlenir: 1. Yaprak seçimi. 2. Kesim. 3. Sabitleme. 4. Kesit alma. 5. Boyama. 6. Mikroskopla gözlemleme. Yaprak enine kesiti almak, uzmanlık gerektirdiğinden bir biyoloğa veya ilgili bir uzmana danışılması önerilir.

TDS (Toplam Çözünmüş Katılar) ölçümü yapmak için aşağıdaki adımlar izlenebilir: 1. Ölçüm cihazının hazırlanması. 2. Suyun hazırlanması. 3. Ölçümün yapılması. TDS ölçümü için kullanılan cihazlar, ölçüm yapılmak istenen suya batırılır. TDS ölçümü için kullanılan cihazlar hassaslık derecesi açısından farklılık gösterebilir. TDS ölçümü yapmak için dijital cihazlar kullanılması önerilir.

Dekantasyon ve santrifüj arasındaki temel fark, karışımları ayırma prensiplerinde yatmaktadır: Dekantasyon, katı-sıvı heterojen karışımlarda, katı tamamen çöktükten sonra, üstte kalan sıvının dikkatlice başka bir kaba aktarılması işlemidir. Santrifüj, yüksek hızda dönen bir hazne kullanarak santrifüj kuvveti oluşturur ve bu sayede daha yoğun olan katı maddelerin tabana çökmesini sağlar. Dolayısıyla, dekantasyon daha kaba bir ayırma yöntemi iken, santrifüj daha kesin ve hızlı bir ayırma sağlar.

Hemolizi önlemek için yapılabilecekler: Enfeksiyonlardan korunma: Enfeksiyonlar hemolize neden olabileceğinden, enfeksiyonlardan korunmak önemlidir. Uygun ilaç kullanımı: Bazı ilaçlar hemolize yol açabileceğinden, doktor tavsiyesi dışında ilaç kullanılmamalıdır. Düzenli sağlık kontrolleri: Düzenli sağlık kontrolleri, hemolizin erken teşhis ve tedavisini sağlar. Kateterden kan alımından kaçınma: Kateter yerine direk damardan kan alımı, hemoliz riskini azaltır. Kalıtsal nedenlere bağlı hemolizi tamamen önlemek mümkün olmasa da, tetikleyici faktörlerden kaçınarak hemoliz ataklarının sıklığı ve şiddeti azaltılabilir. Hemoliz belirtileri fark edildiğinde bir sağlık profesyoneline başvurulmalıdır.

Yoğunluğu ölçmek için kullanılan bazı yöntemler şunlardır: Yüzdürme (Arşimet) Yöntemi: Sıvıya batırılan bir cisim, yer değiştirdiği sıvının ağırlığına eşit belirgin bir ağırlık kaybı yaşar. Piknometre Yöntemi: Bilinen hacme sahip bir cam şişe (piknometre) ile sıvı veya toz numunelerin yoğunluğu ölçülür. Dansimetre (Yoğunluk Ölçer) Yöntemi: Dansimetreler, bir sıvı içinde dengede olduğunda, sıvı yüzeyine rastlayan bölüm çizgisi karşısında okunan değerle yoğunluğun belirlenmesini sağlar. Dijital Yoğunluk Ölçerler: İçi boş bir cam tüpün titreşim frekansı ölçülerek numunenin yoğunluğu belirlenir. Aerometre (Dalıcı ve Yüzücü Aletler) Yöntemi: Aerometreler, sıvının kaldırma kuvvetinin sıvı yoğunluğu ile doğru orantılı olması ilkesine dayanır.

Katı-sıvı ekstraksiyonunda kullanılan bazı yöntemler şunlardır: Soxhlet Ekstraksiyon Yöntemi: Bu yöntem, narin bitkilerden esansiyel yağ elde etmek için kullanılır. Ultrason Yardımlı Ekstraksiyon (UDE): Akustik kavitasyon kuvveti ile kütle transferini artırır ve hücre duvarlarına zarar vererek hücre içi bileşenlerin çözücüye geçişini hızlandırır. Basınçlı Sıvı Ekstraksiyonu: Yüksek basınç uygulayarak ekstraksiyonu kolaylaştırır ve hızlı sonuç verir. Mikrodalga Yardımlı Ekstraksiyon: Artan sıcaklık ve basınç etkisiyle çözünen bileşenlerin ayrılmasını sağlar. Ayrıca, katı-sıvı ekstraksiyonunda ters akış prensibine göre çalışan özel deney düzenekleri de kullanılır.

Santrifüj ile ayırma, bir sıvı veya karışım içindeki bileşenleri yoğunluk farkına göre ayırmak için kullanılan bir yöntemdir. Santrifüj ile ayırma işlemi şu şekilde yapılır: 1. Numune Hazırlığı: Kan gibi numuneler, pıhtılaşmayı önlemek için antikoagülanlar kullanılarak toplanır ve santrifüj tüplerine aktarılır. 2. Santrifüjleme: Santrifüj cihazı çalıştırılır ve rotor yüksek hızda dönerek merkezkaç kuvveti oluşturur. 3. Ayrılma: Daha yoğun bileşenler tüpün alt kısmına çökerken, daha az yoğun olanlar merkezde kalır. 4. İzolasyon: Plazma gibi üstteki bileşenler pipet veya özel cihazlar kullanılarak dikkatlice ayrılır. Santrifüjleme işlemi, hız ve süre açısından numunenin türüne göre ayarlanmalıdır.

Ayrımsal damıtma, kaynama noktaları birbirinden farklı sıvıların karışımlarına uygulanan damıtma işlemidir. Kullanım alanları: Sanayide petrol veya kömür katranı gibi maddelerin ayrıştırılması; Damıtma yoluyla elde edilen içkilerde, özellikle metil alkol oranının düşürülmesi. İşlem aşamaları: 1. Çözelti damıtma kabında ısıtılır. 2. Kaynama noktası düşük olan sıvı önce buharlaşır. 3. Buharlaşan sıvı, soğutma kabında yoğunlaştırılarak tekrar sıvılaştırılır ve başka bir kapta biriktirilir. 4. İşlem, karışımdaki her bir sıvının ayrışması tamamlanana kadar tekrarlanır. Ayrımsal damıtma, basit damıtmadan farklı olarak tekrarlanan yoğunlaştırmalar içerir.

Disk difüzyon ve kuyucuk yöntemi arasındaki temel fark, antimikrobiyal maddenin ortama yerleştirilme şeklidir: Disk difüzyon yönteminde, test çözeltisini içeren bir filtre kağıdı diski, agar ortamına yerleştirilir. Kuyucuk yönteminde ise, ekstrakt çözeltisi agar ortamı üzerinde oluşturulan bir deliğe veya kuyucuğa doldurulur.

Damıtma yöntemleri çeşitli kriterlere göre sınıflandırılabilir: Çalışma şekline göre: sürekli-kesikli, ikili sistem-çoklu sistem. Besleme akımına göre: tek akım-çok akım. Ayırma işleminde ek besleme akımı kullanılıp kullanılmamasına göre: azeotropik-ekstraktif-tuz katkılı. Kolon iç yapısına göre: raflı kolon-dolgulu kolon. Riflaks varlığına göre. Bazı damıtma çeşitleri: Normal damıtma. Fraksiyonlu damıtma. Su buharı damıtması. Kuru damıtma. Vakum damıtması. Basit damıtma. Döner buharlaşma. Toplamda ondan fazla damıtma yöntemi bulunmaktadır.

Basit distilasyon ve ayrımsal distilasyon arasındaki temel farklar şunlardır: Kaynama Noktası Farkı: Basit distilasyon, kaynama noktaları arasında büyük fark olan sıvı karışımları ayırmak için kullanılırken, ayrımsal distilasyon kaynama noktaları birbirine yakın olan karışımlar için tercih edilir. Yoğunlaştırma İşlemi: Basit distilasyonda tek bir yoğunlaştırma işlemi yapılır, ayrımsal distilasyonda ise tekrarlanan yoğunlaştırma işlemleri gerçekleştirilir. Ekipman: Basit distilasyon, bir buharlaştırıcı ve soğutucu ile uygulanabilirken, ayrımsal distilasyon için bir dizi soğutucu ve damıtma kulesi gereklidir.

Özütleme yöntemi, bir karışımdaki belirli bileşenlerin, çözücü kullanılarak ayrılması işlemidir. Özütleme yönteminin bazı türleri: Sıvı-sıvı özütleme: Bir karışımdaki hedef bileşen, birbirine karışmayan iki sıvı faz arasında dağıtılır. Katı-sıvı özütleme: Katı bir malzemeden hedef bileşen, bir çözücü yardımıyla çıkarılır. Özütleme yönteminin kullanıldığı bazı alanlar: Gıda sektörü: Doğal aroma, yağ ve renk maddelerinin bitkisel veya hayvansal kaynaklardan çıkarılması. Eczacılık ve ilaç sanayi: Bitkilerden tıbbi etken maddelerin elde edilmesi. Çevre mühendisliği: Kirlenmiş toprak veya sudan toksik maddelerin giderilmesi. Kimya laboratuvarları: Organik ve inorganik bileşiklerin saflaştırılması.

Piknometrik yöntem, gaz, sıvı ve katı haldeki maddelerin yoğunluğunu ölçmek için kullanılan bir yöntemdir. Piknometre ile yoğunluk ölçümü şu şekilde yapılır: 1. Boş piknometre ağırlığı ölçülür. 2. Piknometre, ölçülecek madde ile tamamen doldurulur. 3. Dolu piknometre tekrar tartılır. 4. İki tartım arasındaki fark, eklenen maddenin kütlesini verir. Piknometrik yöntemin avantajları: Yüksek ölçüm doğruluğu (10⁻⁵ g/cm³'e kadar). Az miktarda madde kullanma imkanı (0,5 - 100 cm³). Sıvının buharlaşmasını ve havadan nemin emilmesini önleyen küçük serbest yüzey alanı. Sıcaklık kontrolü ve müteakip tartım işlemlerinin ayrı olarak yürütülmesi. Piknometre, kimya, fizik, malzeme bilimi, gıda, ilaç ve petrol endüstrilerinde yaygın olarak kullanılır.

Biyokimyasal analiz yöntemleri arasında şunlar bulunur: Spectrofotometri. Kromatografi. Elektroforez. Enzimatik testler. Spektrometrik analizler. Titrimetrik analizler. Ayrıca, biyokimyasal analizlerde kolorimetrik, enzimatik, volümetrik, gravimetrik gibi farklı ölçüm yöntemleri de bulunmaktadır.

Ayrımsal damıtma ile ayrılan sıvılara bazı örnekler şunlardır: Etil alkol ve su. Ham petrol. Kaynama noktaları arasındaki fark 20 °C’den az olan sıvı karışımları. Ayrımsal damıtma, birden fazla sıvı içeren homojen karışımları ayırmak için kullanılan bir yöntemdir.

Laboratuvar test tüplerinin doğru şekilde saklanması için aşağıdaki adımlar izlenmelidir: Sıcaklık: Tüpler genellikle 15-25°C arasındaki oda sıcaklığında saklanmalıdır. Işık: Tüpler, doğrudan güneş ışığına maruz kalmayacak şekilde karanlık bir yerde saklanmalıdır. Nem: Nemli ortamlardan uzak tutulmalıdır, çünkü nem tüplerin içindeki maddelerin bozulmasına veya kontaminasyona neden olabilir. Dik pozisyon: Tüpler, dikey olarak saklanmalıdır. Etiketleme: Tüpler, üzerlerine doğru şekilde etiketlenmeli ve gerekli bilgilerin bulunduğundan emin olunmalıdır. Ayrıca, gaita ve idrar hariç tüm vücut sıvılarına ilişkin numunelerin sonuç raporlandıktan sonra en az 24 saat uygun koşullarda saklanması esastır.

RNA izolasyonu için kullanılan bazı yöntemler şunlardır: Trizol ile RNA izolasyonu yöntemi. Guanidine tiyosiyanat yöntemi. Proteinaz K yöntemi. Sezyum klorid gradient pürifikasyonu. Ayrıca, ticari kitler de RNA izolasyonu için kullanılmaktadır. RNA izolasyonu sırasında, RNazlardan korunmak için özel önlemler alınmalıdır; bu nedenle, RNaz içermeyen malzemeler ve DEPC ile hazırlanmış solüsyonlar kullanılmalıdır.

Biyoanalitik yöntemler, biyolojik sistemlerdeki bileşenleri belirlemek, karakterize etmek ve ölçmek için kullanılan bir dizi tekniktir. İşte bazı yaygın biyoanalitik yöntemler: İmmünolojik yöntemler: ELISA, immünofloresans, Western blot ve immünohistokimya. PCR (Polimeraz Zincir Reaksiyonu): DNA veya RNA parçalarının çoğaltılması için kullanılır. Gel elektroforezi: DNA, RNA veya proteinlerin boyutunu ve yükünü belirlemek için kullanılır. Kütle spektrometrisi (MS): Moleküllerin kütlelerini ve yapılarını belirlemek için kullanılır. HPLC (Yüksek Performanslı Sıvı Kromatografisi): Bileşenlerin ayrılması ve belirlenmesi için kullanılır. Yüzey plazmon rezonansı (SPR): Moleküler etkileşimleri incelemek için kullanılır. Genetik dizileme: DNA dizisini belirlemek için kullanılır. Bu yöntemler, biyomedikal araştırmalar, tıbbi teşhisler, ilaç geliştirme ve biyoteknoloji alanlarında yaygın olarak kullanılır.