Feodalizm

Vasal, Ortaçağ Avrupa'sında feodal yasalar gereği toprağı elinde bulunduran kişi anlamına gelir. Ayrıca, vasal kelimesi şu anlamlara da gelebilir: başka bir ülkeye bağlı ülke; anatomi alanında damar veya damarsal. Vasallık ilişkisi, devletler arasında da mevcuttu.

Feodal beylerin gücü, toprak mülkiyeti ve bu topraklardan elde ettikleri kontrol ile gelir. Feodal sistemde toprak, sadece ekonomik bir değer değil, aynı zamanda toplumsal ve siyasi güç ile de doğrudan bağlantılıydı. Feodal beylerin güç aldığı diğer unsurlar şunlardır: Askeri güç. Politik ittifaklar. Vassal-feodal ilişkisi. Feodal beylerin gücü, Sanayi Devrimi’ne kadar gelişerek sürmüştür.

Japonya'daki feodal sistem, 1868 yılında İmparator Meiji'nin saltanatının başlamasıyla sona ermiştir. Bu tarih, Meiji Restorasyonu olarak bilinir ve şogunluğun (feodal yönetim) kaldırılıp imparatorun tüm yetkilerini geri aldığı dönemi ifade eder.

Feodalizmde vassal ve lord şu şekilde tanımlanabilir: Vassal. Lord. Feodal sistemde, herkes sosyal hiyerarşide kendisinden üst konumda olanın vasalıdır.

Feodalizmde en yüksek soylu, kral veya imparator olarak kabul edilir. Feodal düzende, en üstte yer alan kral, kendisine bağlı olan soylular tarafından korunur ve onlar üzerinde siyasi ve askeri güç sahibi olurdu.

Feodalizmde vassal, toprak sahibi soylulara (senyörler) sadakatle bağlı olan ve onlara askeri hizmet sağlayan kişidir. Vassallar, genellikle soylu kişilerin çocukları olup, kendileri bir ordu kuracak kadar zengin değillerdi. Vassal, aynı zamanda kendinden üstün bir devlet ya da imparatorluğa bağlı olan devlet için de kullanılan bir terimdir.

"War and Beauty" (Türkçe: "Savaş ve Güzellik"), 2004 yılında yayınlanan bir Hong Kong televizyon dizisidir. Dizinin konusu, Qing Hanedanı döneminde, Jiaqing İmparatoru'nun hükümdarlığının son yıllarında, Yasak Şehir'de geçmektedir. Dizide ayrıca, yolsuzlukların imparatorluğun istikrarını nasıl bozduğu ve bu durumun dış dünyaya etkileri de işlenmektedir.

1000 yıl önce dünyada yaşanan bazı olaylar: Kolonileşme ve ticari yayılma: Bu süreç bu dönemde başlamıştı. İslam'ın yayılması: Gazneli Mahmut'un akınlarıyla İslam, Hindistan'ın iç bölgelerine yayılmaya başlamıştı. Macaristan'ın Hristiyanlığa geçmesi: Macaristan, Hristiyan bir ülke haline gelmişti. Kasabaların gelişimi: Avrupa'da kasabalar hızla gelişiyordu. Feodalizm: Avrupa'da egemen sistem feodalizmdi; krallar ve soylular en üstteydi, ardından şövalyeler, din adamları ve köylüler geliyordu. Tarım ve el emeği: Nüfusun büyük bir kısmı, çiftçiliğin temel geçim kaynağı olduğu tarım toplumlarında yaşıyordu. Batıl inançlar: İnsanlar, kara kedilerden kaçınmaktan şifalı bitkiler kullanmaya kadar birçok batıl inanca sahipti. Ortalama yaşam süresi: 11. yüzyılda yaşam beklentisi düşüktü; birçok insan 30'lu veya 40'lı yaşlardan sonra hayatta kalamıyordu.

Feodal tarım, Orta Çağ Avrupa'sında yaygın olan ve toprak mülkiyeti ile kişisel sadakat ilişkilerine dayanan feodal sistemin bir parçasıdır. Bu sistemde: Topraklar, soylulara (senyörlere) aittir ve bu topraklar üzerinde çalışan köylüler (serfler) bulunur. Köylüler, senyörlerin koruması altında olup, topraklarının bir kısmını vergi olarak vermek ve çeşitli hizmetlerde bulunmak zorundadır. Zenginlik, sahip olunan toprak miktarıyla ölçülür. Ekonomi, kendi kendine yeterlik üzerine kuruludur ve ticaret gelişmemiştir. Feodal tarım, Sanayi Devrimi'ne kadar devam etmiş ve ardından yerini merkezi hükümetlerin ve ulusal ekonomilerin egemen olduğu yeni bir düzene bırakmıştır.

Bavê Teyar filmleri, genellikle feodal düzene ve çok eşliliğe mizahi bir eleştiride bulunur. Filmlerde, Kürtlerin günlük hayatlarına dair sahneler ve içinde bulundukları durumla ilgili siyasi mesajlar da yer alır. Bavê Teyar karakterinin en bilinen repliği ise “Ez bave teyar mere se jina” (Ben Bavê Teyar, üç kadının kocası) şeklindedir. Bavê Teyar, 1998 yılında Şehit Osman Sinema Grubu tarafından kurulmuş bir karakterdir. Bavê Teyar filmlerinin devamı, Suriye’de savaş başladığı için gelmemiştir. Bavê Teyar karakteri, 2025 yılında Tişrîn’de Suriye Milli Ordusu’nun (SMO) saldırılarına karşı nöbet tutarken ağır yaralanmış ve kaldırıldığı hastanede vefat etmiştir.

Lordluk sistemi, bireylerin veya tüzel kişilerin, belirli bir bölge veya topluluk üzerinde ekonomi, yargı ve yönetim denetimini sağladığı bir ortaçağ ve çağdaş kurumdur. Lordluk sisteminin bazı özellikleri: Lord: Lord, senyörlük sahibi olup, genellikle soylu veya üst orta sınıf bir bireydir. Toprak ve haklar: Lordluk, toprak mülkiyeti, haklar ve telif haklarını içerir. Yönetim: Lord, senyörlük içinde çeşitli aracılar aracılığıyla yönetim yapar. Miras ve bölünme: Lordluk, miras veya devir yoluyla bölünebilir. Modern kullanım: Günümüzde en sık, Birleşik Krallık ve öncül ülkelerde soyluluk veya üst mertebe unvanı olarak kullanılır.

Feodalizm ve Orta Çağ aynı şey değildir, ancak Orta Çağ'da yaygın olarak görülen bir toplumsal, siyasal ve ekonomik örgütleniş biçimidir. Orta Çağ, Roma İmparatorluğu'nun yıkılıp, merkezi güçlerin hakimiyetin yitirildiği ve feodal beylerin egemenliğinin olduğu dönemden başlayıp, yaklaşık olarak 14-15. yüzyıllara kadar uzanan bir dönemdir. Feodalizm ise, başta Ortaçağ Avrupası olmak üzere tarihin birçok evresinde rastlanan, toprak mülkiyeti ve kişisel sadakat ilişkilerine dayanan bir toplumsal, siyasal ve ekonomik örgütleniş biçimidir.

Avrupa medeniyet havzasında öne çıkan bazı yöneticiler şunlardır: Yunan şehir devletleri: Atina ve Sparta, bu şehir devletlerinin en bilinenleri arasındadır. Romalılar: Roma, M.Ö. 753'te bir krallık olarak kurulmuş, M.Ö. 509'da cumhuriyete, M.Ö. 27'de ise imparatorluğa dönüşmüştür. Makedonlar: Kurucusu II. Philip ve en parlak devri Büyük İskender dönemidir. Bu medeniyetlerde yöneticiler genellikle krallar, imparatorlar veya soylu sınıf üyelerinden oluşmaktaydı.

Süzeren ve vassal terimleri, Ortaçağ'daki feodal (derebeylik) sistemini ifade eder. Süzeren: Feodalizmde derebeyine bağlı toprak çalıştıran, koruyan konumundaki kişidir. Vassal: Süzerene bağlı olarak toprak ekiminden çalışan, himaye edilen halktır.

Yanis Varoufakis'in "Tekno Feodalizm: Kapitalizm'i Ne Öldürdü?" adlı kitabı, uluslararası kapitalist sistemin teknolojiler ve koşullar nedeniyle bir evrim geçirdiğini ve bu sürecin "tekno feodalizm" olarak adlandırılması gerektiğini savunur. Varoufakis'e göre, bu yeni sistemde: Sermaye biçimi mutasyona uğramıştır. Sömürü uluslararası düzeydedir. Ekonomik eşitsizlikler derinleşir. Varoufakis, bu sisteme karşı koymak için dijital altyapının kamu mülkiyetine geçmesi, açık kaynak teknolojilerinin desteklenmesi ve kullanıcıların katkılarının ödüllendirilmesi gibi reformlar önerir.

Feodal beylerin toprakları, kendilerine ve onların altında yer alan soylulara aittir. Feodal sistemde toprak, birçok feodal bey arasında paylaştırılmıştır ve bu beylikler dışa kapalı topluluklar haline gelmiştir. Feodal beyliklerdeki ana üretim gücü olan köylüler, toprağı işler ve ürettiklerinin büyük bir kısmını toprak sahibine verirlerdi.

Lordlar ve soylular, feodal yönetim sisteminde yer alan sınıflardır. Soylular, büyük toprak sahibi olup, bu toprakların yönetiminden sorumluydular. Lordlar, başkaları üzerinde yetkisi, kontrolü veya gücü olan, usta, şef veya yönetici gibi davranan kişilerdi. Feodal sistemde, kral tüm toprakların nihai sahibi olup, sadakat ve hizmet karşılığında büyük toprak parçalarını dükler, kontlar ve baronlar gibi yüksek rütbeli lordlara verirdi.

Vasal devlet, kendinden üstün bir devlet ya da imparatorluğa, Orta Çağ Avrupasındaki feodal vasallığa benzer bir şekilde bağlı olan devlettir. Tarihten bazı vasal devlet örnekleri: Osmanlı İmparatorluğu'nun vasal devletleri. Antik Çin'deki vasal devletler. Yehuda Krallığı. Kafkasya'daki bazı prenslikler. Anadolu beylikleri.

Meiji ve Tokugawa dönemi arasındaki bazı farklar şunlardır: Merkezî yönetim: Tokugawa döneminde merkezî yönetim şogunların elindeydi ve imparator sadece bir figürandı. Sosyal yapı: Tokugawa döneminde katı bir sınıf hiyerarşisi vardı ve samuraylar en üst sınıfı oluşturuyordu. Ekonomi: Tokugawa döneminde tarım ekonomisi ön plandaydı. Dış politika: Tokugawa dönemi, dış dünyaya kapalı bir politika (sakoku) ile karakterize edildi.

Orta Çağ'da savaşlar, genellikle toprak, güç ve statü mücadelesi olarak yaşanırdı. Bu dönemde savaşlar şu şekilde karakterize edilebilir: Süvarilerin Önemi: Avrupa'da ağır zırhlı şövalyeler, merkezî kuvvetlerdi. Strateji ve Taktikler: Ordular genellikle öncü, merkez ve artçı birliklerden oluşurdu. İletişim ve Planlama: Savaş öncesi planlama sınırlıydı ve iletişim için müzik, sesli komutlar, kuryeler ve flamalar kullanılırdı. Ateşli Silahlar: Top gibi ateşli silahlar, Orta Çağ'ın sonlarına doğru kullanılmaya başlandı. Kayıplar: Geri çekilme sırasında kayıplar yüksekti; kaçan askerler, artçı birlikler tarafından takip edilirdi. Önemli savaşlar arasında Puvatya Muharebesi, Agincourt Muharebesi ve Haçlı Seferleri bulunur.