Feodal tarım, Orta Çağ Avrupa'sında yaygın olan ve toprak mülkiyeti ile kişisel sadakat ilişkilerine dayanan feodal sistemin bir parçasıdır. Bu sistemde: Topraklar, soylulara (senyörlere) aittir ve bu topraklar üzerinde çalışan köylüler (serfler) bulunur. Köylüler, senyörlerin koruması altında olup, topraklarının bir kısmını vergi olarak vermek ve çeşitli hizmetlerde bulunmak zorundadır. Zenginlik, sahip olunan toprak miktarıyla ölçülür. Ekonomi, kendi kendine yeterlik üzerine kuruludur ve ticaret gelişmemiştir. Feodal tarım, Sanayi Devrimi'ne kadar devam etmiş ve ardından yerini merkezi hükümetlerin ve ulusal ekonomilerin egemen olduğu yeni bir düzene bırakmıştır.