EskiDil

Eski dilde hizmetçiye "perestar" denirdi.

Eski dilde "zor güç" ifadesi "miknet" olarak adlandırılır.

Eski dilde "karı" kelimesi "yaşlı" anlamına gelir.

Eski dilde "papağan" kelimesi "tuti" veya "dudu" olarak ifade edilirdi.

Eski dilde "özlü söz" anlamına gelen ifade "vecize" olarak adlandırılır.

Eski ve modern Fransızca arasındaki farklar şunlardır: 1. Dilbilgisi ve Sözdizimi: Eski Fransızca, daha esnek bir sözdizimine ve Latince yapıya sahipti. 2. Kelime Dağarcığı: Modern Fransızca, yüzyıllar boyunca yapılan fetihler, ticaret ve kültürel alışverişler sonucu daha geniş bir kelime dağarcığına sahiptir. 3. Telaffuz: Orta Fransızca döneminde telaffuzda basitleştirmeler olmuş, bu da modern Fransızcanın daha akıcı bir telaffuza sahip olmasına yol açmıştır. 4. Kurumların Rolü: Modern Fransızca'nın şekillenmesinde, 1635 yılında kurulan Académie Française gibi kurumlar önemli bir rol oynamış, dil kurallarını ve normlarını belirlemiştir.

Eski dilde Fransızca "ancien français" olarak adlandırılır.

Evet, kuzey yönünün eski dildeki adı "şimal"dir.

Eski dilde "boş" kelimesi "tehî" olarak ifade edilir.

Eski dilde "sis" kelimesi "duman" anlamına gelir.

Eski dilde "çok kullanılmış" anlamına gelen kelime "müstamel" olarak ifade edilir.

Eski dilde "öncü" anlamına gelen kelime "talia" olarak ifade edilir.

Eski dilde "sevgili" anlamına gelen kelime "mahbub" olarak ifade edilir.

Kamış eski dilde kalem ifadesi, "kamış kalem" olarak adlandırılır.

Eski dilde sağanak yağmur bulmacalarda "baris" olarak cevaplanabilir.

Eski dilde "ilkel" kelimesinin karşılığı "iptidai"dir.

Yakın kelimesinin eski dildeki karşılığı "karin" olarak ifade edilir.

Eski dilde "sarı" kelimesi "sarığ" olarak yazılırdı.

Osmanlı Türkçesi transkripsiyon işaretleri, Osmanlıca metinlerin Latin harflerine çevrilmesi için kullanılan özel harfler ve işaretlerdir. Bu işaretler arasında en önemlileri şunlardır: 1. "Ayn" (ع) ve "hemze" (ء) harfleri: Osmanlıca metinlerde bulunan ancak günümüz alfabesinde olmayan harflerin gösterilmesinde kullanılır. 2. Transkripsiyon noktaları: Metindeki kelimelerin doğru okunmasını sağlamak için "k" harfinin altına nokta, "h" harfinin altına çizgi gibi işaretler kullanılır. 3. Sesli harf işaretleri: Osmanlıca'da sesli harflerin kullanımını ayırt etmek için "â, î, û" gibi özel işaretler bulunur. Bu transkripsiyon işaretleri, tarihi belgelerin doğru bir şekilde anlaşılmasını ve modern dillere çevrilmesini sağlar.

Eski dilde hastalığa "maraz" denir.