Bitkibilim

Evet, böcekçil bitkiler hem ototrof hem de heterotroftur. Ototrof beslenme: Klorofilli oldukları için fotosentez yaparak kendi besinlerini üretirler. Heterotrof beslenme: Azot bakımından fakir topraklarda yaşadıkları için topraktan alamadıkları azotu, yakaladıkları böceklerin proteinlerini sindirerek karşılarlar.

Kırmızı ışığın fotosenteze etkisi şu şekilde özetlenebilir: Fotosentez hızının artması. Çiçeklenme zamanının belirlenmesi. Tohum çimlenmesinin sağlanması. Kök uzaması ve çiçeklenme. Lezzet değişimi. Ancak, bitkilerin fotosentetik ihtiyaçlarını karşılayabilmeleri için sadece kırmızı ışık yeterli değildir; dengeli bir spektrum gereklidir.

Vejetasyon ve vejetatif terimleri farklı anlamlara sahiptir: - Vejetasyon, herhangi bir coğrafi bölgenin bir kesiminde, yaşama koşulları birbirine benzeyen bitkilerin bir arada toplanma şeklidir. - Vejetatif, bitkisel ve yaşamsal faaliyetleri devam eden anlamına gelir. Özetle, vejetasyon genel bir terim olup, bitki topluluklarını ifade ederken; vejetatif, bu bitki topluluklarının üreme ve gelişim süreçlerini tanımlar.

Vejetasyon ve vejetatif terimleri farklı anlamlara sahiptir: - Vejetasyon, herhangi bir coğrafi bölgenin bir kesiminde, yaşama koşulları birbirine benzeyen bitkilerin bir arada toplanma şeklidir. - Vejetatif, bitkisel ve yaşamsal faaliyetleri devam eden anlamına gelir. Özetle, vejetasyon genel bir terim olup, bitki topluluklarını ifade ederken; vejetatif, bu bitki topluluklarının üreme ve gelişim süreçlerini tanımlar.

Bitki özsuları, bitkinin yapraklarında bulunan kloroplastlar içinde üretilir. Odun borusu (ksilem) özsuyu, köklerden yapraklara doğru hareketle taşınır ve temel olarak hormonların, mineral maddelerin ve diğer besinlerin sulu bir çözeltisinden oluşur.

Bitkilerde görülen hareket çeşitleri şunlardır: Sitoplazmik hareketler: Rotasyon: Sitoplazmanın hücre çeperine paralel olarak hep aynı yönde yaptığı dönüş hareketi. Sirkülasyon: İki veya daha fazla kofullu hücrelerde sitoplazmanın kofular arasında farklı yönlerde uyumlu bir şekilde hareket etmesi. Yer değiştirme hareketleri (tropizma): Fototropizma: Bitkinin ışığa karşı gösterdiği yönelme hareketi. Haptotropizma: Bitkilerin dokunmaya karşı gösterdikleri tepkiler. Kemotropizma: Bitki köklerinin toprakta bulunan çeşitli kimyasal maddelere karşı gösterdiği yönelim. Travmatropizma: Bitkilerin yaralanma uyaranına karşı gösterdiği yönelim hareketi. Hidrotropizma: Bitki köklerinin suya doğru yönelim göstermesi. Durum değiştirme hareketleri (nasti): Fotonasti: Işık uyaranına karşı oluşan hareket. Termonasti: Sıcaklık değişimlerine bağlı olarak oluşan hareket. Tigmonasti: Dokunma sonucu oluşan hareket. Endonom hareketler: Asimetrik turgor değişimi veya hormonların neden olduğu büyüme farkı nedeniyle oluşan hareketler.

Oksin, bitkinin uç noktalarında, özellikle sürgün ucu meristemlerinde, genç yapraklarda, gelişmekte olan meyve ve tohumlarda üretilir. Ayrıca, bazı bakterilerin de oksin sentezlediği bilinmektedir.

Tundra bitki örtüsü, genellikle kutup bölgelerinde ve yüksek dağlık alanlarda görülen, donma ve çözülme dönemleriyle karakterize edilen bir ekosistemdir. Özellikleri: Bitki Türleri: Yosunlar, likenler, bodur çalılar ve nadir ağaçlar gibi düşük büyüme oranına sahip bitkilerden oluşur. Toprak Yapısı: Toprak yılın büyük bir kısmında donmuş (permafrost) halde bulunur. Adaptasyon: Bitkiler, düşük sıcaklıklar, güçlü rüzgarlar ve sınırlı besin gibi zorlu koşullara uyum sağlamıştır. Ekolojik Önem: Toprağın erozyonunu önler, biyoçeşitliliğin temelini oluşturur ve karbon döngüsünde rol oynar. Görüldüğü Yerler: Kuzey Amerika, Avrupa ve Sibirya'da kuzey kutbu çevresinde (Arktik Tundra). Güney Yarımküre'de Antarktika'da (Antarktika Tundra). Yüksek rakımlı dağlarda. Tundra bitki örtüsü, iklim değişikliği, insan etkisi ve endüstriyel faaliyetler gibi tehditlerle karşı karşıyadır.

Tam parazit bitkiler, üzerinde yaşadıkları bitkiden tüm besin ve su ihtiyaçlarını sağlayan bitkilerdir. Bazı tam parazit bitki örnekleri: Canavar otu (Orobanche spp.). Küsküt otu (Cuscuta spp.). Tam parazit bitkiler, yaşamları için tamamen konukçu bitkilere muhtaçtır.

Terofitik ve kamefitik hayat formları, bitkilerde görülen iki farklı yaşam formudur. Terofitler: Tüm tek yıllık otsu bitkileri içerir. Kamefitler: Büyüme noktası yerden 25 cm yüksekte olan otsu veya odunsu çok yıllık bitkilerdir. Hayat formu, bitkilerin büyüklük, şekil, dallanma, çeşitli organların dış görünüşleri ve ömürlerinin uzunluğuna göre aldıkları şekli ifade eder.

Gövde, anatomik olarak insanların boyun ile kalçaları arasında bulunan, baş ve uzuvların bağlandığı orta ve ana vücut kısmıdır. Gövde altı ifadesi, bağlamına göre farklı anlamlar taşıyabilir. Örneğin, bitkilerde gövde altı, toprak altında gelişen rizom, yumru, soğan gibi yapıları ifade edebilir.

Tohumlu bitkilerde bulunan bazı yapılar şunlardır: Kökler, gövdeler ve yapraklar. Tohumlar. Klorofil pigmentleri. Gelişmiş damarlı dokular. Ayrıca, tohumlu bitkilerde stoma, epidermis, korteks, kambiyum, merkezi silindir ve öz gibi yapılar da bulunur.

Bitkide aya, yaprakların düz ve parlak bölümüne denir. Ayrıca, "aya" kelimesinin bitki bilimindeki diğer anlamları şunlardır: Elin parmak dipleriyle bilek arasındaki iç bölümü, avuç içi; Ayak tabanı.

Venasyon, yapraklardaki damarların düzenleniş şeklidir. İki ana venasyon türü vardır: 1. Ağsı (retikülat) venasyon: Damarlar, midrib boyunca her iki tarafta ağ benzeri bir yapı oluşturur. 2. Paralel venasyon: Damarlar, yaprak sapından yaprak ucuna kadar birbirine paralel uzanır. Nervasyon hakkında bilgi bulunamadı.

Tohumlu bitkilerin beş temel özelliği bulunmaktadır: 1. Tohum oluşumu: Embriyonik bir bitki, besin rezervleri ve koruyucu bir dış yapı içeren tohumlar üretirler. 2. Çiçeklenme ve üreme: Çiçekleri, polinasyon ve tohum oluşumu için erkek ve dişi üreme organlarını barındırır. 3. Fotosentez ve beslenme: Klorofil pigmentleri sayesinde fotosentez yaparak enerji üretirler. 4. Kök, gövde ve yaprak yapıları: Su, besin ve ışık alımını optimize eden kök, gövde ve yaprak gibi farklı organlara sahiptirler. 5. Çeşitlilik ve habitat: Farklı iklimlerde ve habitatlarda yaşayabilirler. Bu özellikler, tohumlu bitkileri diğer bitki gruplarından ayırır ve ekosistemlerdeki önemli rollerini belirler.

Bitkilerde iki çeşit üreme görülür: 1. Eşeyli üreme: İki eşey hücresinin birleşmesiyle gerçekleşir ve genetik çeşitlilik sağlar. 2. Eşeysiz üreme: Bitki hücresinin ya da bir kısmının ana bitkiden ayrılmasıyla oluşur ve genetik çeşitlilik sağlamaz. Eşeysiz üreme, vejetatif üreme ve agamospermi olmak üzere ikiye ayrılır.

Tek damarlı kapalı tohumlular, tek çenekli (Monocotyledoneae) ve çift çenekli (Dicotyledoneae) olmak üzere ikiye ayrılır. Tek çenekli bitkiler: Genellikle tek yıllık ve otsu bitkilerdir. Yaprakları ince, uzun ve paralel damarlıdır. Kökleri saçak köktür. Örnekler: Buğday, mısır, soğanlı bitkiler, muz, zencefil, orkide. Çift çenekli bitkiler: Tek yıllık veya çok yıllık olabilirler. Yaprakları geniş ve ağsı damarlıdır. Kökleri kazık köktür. Örnekler: Fasulye, elma, armut.

Döl almaşı (metagenez), eşeyli ve eşeysiz üremenin birbirini takip ettiği üreme döngüsüdür ve yalnızca tohumsuz bitkilerde görülür. Bu bitkilere örnek olarak şunlar verilebilir: damarsız tohumsuz bitkiler; damarlı tohumsuz bitkiler. Çiçeksiz bitkilerde de döl almaşı görülebilir. Gelişmiş bitki gruplarında ise gametofit gittikçe küçülerek gametlere kadar indirgenir ve sporofit tarafından örtülüp görünmez hale gelir.

Besi dokusu ve depo dokusu arasındaki temel fark, işlev ve bulundukları yerlerdir. Besi dokusu, vücudun mekanik bütünlüğünü sağlamak ve organların fonksiyonlarını yerine getirmek için gerekli olan desteksiz hücrelerin kompleks yapısını ifade eder. Depo dokusu ise, bitkilerde ve hayvanlarda besin ve su depolama işlevine sahip dokulardır. Bitkilerde depo dokusu, kök, gövde, tohum ve meyvelerde bulunur ve su ile besin depo eder.

Bitkilerin gece solunum yapmasının önemi şu şekilde açıklanabilir: Enerji üretimi: Gece boyunca solunum yaparak enerji elde ederler. Karbondioksit dengesi: Gece boyunca atmosferdeki karbondioksit miktarını azaltarak oksijen dengesini korur. Hormon üretimi: Gece boyunca hormonları daha aktif hale gelir ve bu hormonlar bitkilerin köklerinin ve dallarının uzamasına yardımcı olur. Su ve besin taşınması: Köklerinden aldıkları su ve besinleri yapraklarına taşımaya devam ederler. Ayrıca, gece boyunca solunum yaparken karbondioksit salgılamaları, bitkilerin zararlı organizmalardan korunmasına da yardımcı olur.