Bitkibilim

Buğday bitkisinde dört ana yaprak türü bulunur: 1. Yaprak Kını: Yaprakların sapa bağlandığı kısımdır ve boğum arasını sarar. 2. Yaprak Ayası: Bitkinin asıl özümleme ve transprasyon organıdır. 3. Kulakçık: Yaprak ayasının sapa kavrayan küçük bir organıdır. 4. Yakacık: Yaprak ayasının sapa bağlandığı noktada, sapla yaprak ayası arasında bulunan zarımsı yapıda bir organdır.

Evet, böcekçil bitkiler hem ototrof hem heterotrof canlılardır. Bu bitkiler, azot bakımından fakir topraklarda yaşadıkları için topraktan alamadıkları azotu, yakaladıkları böceklerin proteinlerinden karşılarlar.

Peridermis, çok yıllık odunsu bitkilerin kök ve gövdelerinde bulunur.

Vejetasyon ve vejetatif terimleri farklı bağlamlarda kullanılır ve farklı anlamlar taşır: 1. Vejetasyon: Bir bölgedeki bitki topluluğunun meydana getirdiği örtüdür. 2. Vejetatif: Bitkilerin eşeysiz üreme yöntemini ifade eder.

Kırmızı ışık, fotosentezi hızlandırır. Fotosentez deneylerinde, kırmızı ışık altında bitkilerin daha fazla şeker ve karbonhidrat ürettiği ve bunun güçlü bitki büyümesini desteklediği gözlemlenmiştir.

Bitki özsuları, bitkinin odun ve soymuk borularında üretilir. Fotosentez sırasında ise yapraklarda besin üretimi gerçekleşir.

Oksin hormonu, bitkinin sürgün uçlarında, genç yapraklarda, gelişmekte olan meyve ve tohumlarda üretilir.

Bitkilerde görülen başlıca hareket çeşitleri şunlardır: 1. Tropizm Hareketleri: Bitkilerin belirli bir uyarana (ışık, yer çekimi, su) doğru veya ters yönde yönelmesi. İki ana türü vardır: - Fototropizm: Bitkilerin ışığa doğru büyümesi. - Gravitropizm: Köklerin yere doğru, gövdenin ise yukarı doğru büyümesi. 2. Nasti Hareketleri: Bitkilerin çevresel değişikliklere yanıt olarak gösterdiği, ancak yönlendirilmiş olmayan hareketler. Öne çıkan nasti hareketleri şunlardır: - Fotonaşma: Bitkilerin ışık değişimlerine cevap olarak yapraklarını açıp kapatması. - Termonasti: Sıcaklık değişimlerine bağlı olarak bitkilerin yapraklarını veya çiçeklerini açması veya kapatması. - Seismonasti: Mekanik uyarılara (örneğin, rüzgar) karşı bitkilerin yapraklarını kapatması. 3. Heliotropizm: Bitkilerin gün boyunca güneşin hareketine göre yön değiştirmesi. 4. Turgor Hareketleri: Bitki hücrelerindeki su basıncının değişikliklerine bağlı olarak meydana gelen hareketler. 5. Kinetik Hareketler: Bitkilerin belli bir uyarana karşı gösterdiği kısa süreli tepkiler.

Tundra bitki örtüsü, genellikle 60°-70° enlemleri arasında, kutup daireleri çevresindeki kara içlerinde görülen bitki topluluğudur. Başlıca tundra bitkileri: - Yosunlar; - Yazın yeşeren otlar; - Cılız çalılar; - Kısa ağaççıklar. Bu bitki örtüsü, düşük sıcaklıklar ve kısa yeşerme mevsimleri nedeniyle ağaç gelişimini engeller.

Bitkilerde erkek ve dişi organlar şunlardır: 1. Erkek Organ (Stamen): İki kısımdan oluşur: - Başçık (Anter): Polenlerin üretildiği kısımdır. - Sapçık (Filament): Başçığı taşır ve hareketliliğini sağlar. 2. Dişi Organ (Pistil): Üç kısımdan oluşur: - Yumurtalık (Ovaryum): Tohum taslağının bulunduğu alt kısımdır. - Dişicik Borusu (Stilus): Yumurtalığın tepeciğe kadar uzanan boyun kısmıdır. - Tepecik (Stigma): Polenlerin tutunduğu ve çimlendiği nemli, yapışkan kısımdır.

Tam parazit bitkiler, üzerinde yaşadıkları konağın hem su ve mineral ihtiyacını hem de organik besin ihtiyacını emeçleri aracılığıyla karşılayan bitkilerdir. Örnek tam parazit bitki türleri: - Canavar otu; - Küsküt otu.

Terofitik ve kamefitik hayat formları, bitkilerin zorlu iklim şartlarında hayatta kalma ve tekrar canlanma yeteneklerine göre sınıflandırıldığı Raunkiaer sistemine göre tanımlanır. Terofitik hayat formu: - Tanım: Tüm tek yıllık otsu bitkileri içerir. - Özellikler: Büyüme mevsiminde tohumları çimlenir, yazın sıcak aylarında bitki tohum oluşturur ve ölür. Kamefitik hayat formu: - Tanım: Büyüme noktası yerden 25 cm'ye kadar yüksekte olan otsu veya odunsu çok yıllık bitkileri ifade eder. - Özellikler: Özellikle stresli ortamlarda yaygındır; besin açısından fakir, rüzgar ve donma riski olan ekosistemlerde bulunur.

Tohumlu bitkilerde bulunan yapılar şunlardır: 1. Tohum: Bitkinin türüne göre değişen oranlarda protein, yağ, nişasta vb. depolar ve üç kısımdan oluşur: tohum kabuğu, besi doku (endosperm) ve embriyo. 2. Kök Sistemi: Bitkinin kök kısmını içerir. 3. Sürgün Sistemi: Bitkinin yapraklarını, dallarını, meyvelerini, çiçeklerini ve uç tomurcuğunu içerir. 4. Çiçek: Üreme organı olup, erkek ve dişi organlardan oluşur. 5. İletim Dokusu: Bitkideki madde taşınmasını sağlar, ksilem ve floem olarak ikiye ayrılır. 6. Örtü Dokusu: Bitkiyi dış etkilerden korur, epidermis ve peridermden oluşur.

Gövde ve gövde altı terimleri farklı bağlamlarda kullanılabilir: 1. Gövde (insan anatomisinde): İnsan vücudunun boyun ve uzuvlarının bağlı bulunduğu, göğüs ve karın bölgelerinden oluşan orta kısmıdır. 2. Gövde (bitkilerde): Yaprak, çiçek ve meyveleri destekleyen, ksilem ve floem aracılığıyla su ve çözünmüş maddeleri taşıyan, besin depolayan ve yeni canlı doku üreten kısımdır. Gövde altı ifadesi ise, muhtemelen pelvis (leğen kemiği) bölgesini ifade ediyor olabilir. Pelvis, gövdenin karın ile bacaklar arasında kalan alt kısmıdır ve kalça kemikleri, mesane ve rektumu içerir.

Bitkide "aya" terimi, yaprağın düz ve parlak kısmını ifade eder.

Tohumlu bitkilerin beş temel özelliği vardır: 1. Yapraklar: Fotosentezin gerçekleştiği ve besinlerin depolandığı organlardır. 2. Gövde: Bitkiyi destekleyen, su ve besin taşıyan ve üreme hücrelerini tutan yapıdır. 3. Kökler: Bitkiyi toprağa sabitleyen ve su ile besin maddelerini emen yeraltı yapılarıdır. 4. Tohum Üretimi: Üreme yöntemi olarak tohum oluştururlar. 5. Damar Sistemi: Bitkinin tüm kısımlarına nem ve besin taşıyan vasküler dokuya sahiptirler.

Venasyon ve nervasyon farklı kavramlardır: 1. Venasyon: Yapraklardaki damarlanma desenini ifade eder. 2. Nervasyon: Bir organ veya dokunun sinirlerle bağlanması, sinir dağılımı anlamına gelir.

Bitkilerde iki ana çeşit üreme vardır: eşeyli üreme ve eşeysiz üreme.

Tek damarlı kapalı tohumlu bitkiler iki sınıfa ayrılır: tek çenekli ve çift çenekli bitkiler.

Döl almaşı (metagenez), tohumsuz bitkilerde görülür. Bu gruba karayosunları, ciğer otları ve boynuzlu ciğer otları örnek olarak verilebilir.