Bakteriler

Mantarlar ve bakteriler farklı beslenme şekillerine sahiptir: Mantarlar: Heterotrof canlılardır, yani kendi besinlerini üretemezler. Organik maddeleri doğrudan hücre zarlarıyla absorbe ederler. Basit organik moleküller (monosakkaridler, amino asitler, organik asitler) hücre membranlarından kolayca içeri girebilirken, makromoleküller dışarıda enzimatik olarak ayrıştırıldıktan sonra içeri alınır. Karbonhidratlar, alkol, organik asitler ve proteinler karbon kaynağı olarak kullanılır. Amonyum tuzları, sitratlar, proteinler, pepton, peptid, amino asit, üre gibi maddeler nitrogen kaynağı olarak kullanılır. Bakteriler: Çevrelerinden besin alan küçük, tek hücreli organizmalardır. Bazı bakteriler vücudumuz için iyidir; sindirim sistemini çalışır halde tutar ve zararlı bakterilerin içeri girmesini önler. Bazı bakteriler ise ilaç ve aşı yapmak için kullanılır. İdrar yolu enfeksiyonları, kulak enfeksiyonları veya strep boğazında olduğu gibi sorunlara neden olabilirler. Antibiyotikler, bakteriyel enfeksiyonları tedavi etmek için kullanılır.

Epididimite neden olan bazı bakteriler: Chlamydia trachomatis ve Neisseria gonorrhoeae. E. coli. Brusella ve tüberküloz bakterileri. Epididimit, bakteriyel enfeksiyonların yanı sıra yaralanmalar veya bazı tıbbi durumlar nedeniyle de ortaya çıkabilir.

Bakteriyofaj (faj), bakterileri enfekte eden bir virüstür. Özellikleri: Yapısı: Proteinden oluşan bir kabuk ve içinde yer alan genetik malzemeden oluşur. Büyüklük: 20 ila 200 nm arası büyüklükte olurlar. Çoğalma: Litik veya lizogenik hayat döngüleri olabilir. Özgüllük: Sadece kendine has spesifik bakterileri hedef alarak onları enfekte eder. Yaşam Alanı: Toprak, su, taze gıdalar, canlı/ölü hayvan ve bitkiler ile insan bağırsak sistemi gibi bir konakçının bulunabileceği her yerde bulunabilirler. Fajlar, antibiyotiklere dirençli bakterilerle mücadelede alternatif bir tedavi olarak kullanılmaktadır.

Turşuda oluşan bazı bakteriler: Laktik Asit Bakterileri (LAB). Streptococcus faecalis, Leuconostoc mesenteroides, Pediococcus pentosaceus, Lactobacillus brevis ve Lactobacillus plantarum. Ayrıca, fermantasyon sırasında ve sonrasında hava ile fazla temas eden turşularda Enterobacter, Escherichia coli, Klebsiella gibi fakültatif anaeroblar da bulunabilir. Mayalar ve küfler de turşu fermantasyonunda rol oynar.

Pişmiş kuzu kellesinin yenmemesinin nedeni, sağlık riskleri taşıyabilmesi olabilir. İyi pişmemiş etler, salmonella, E. Coli gibi bakteriler açısından riskli besinlerdir ve bu besinleri tüketen kişilerde ciddi besin zehirlenmelerine neden olabilir. Ayrıca, az pişmiş etler hamile kadınlarda toksoplazmozise neden olarak düşük doğumlara, küçük çocuklarda ise ölümlere yol açabilir. Kuzu etinin güvenli bir şekilde tüketilmesi için minimum 70-72 derece pişirilmesi önerilir.

Çıplak gözle görülebilen tek bakteri türü, Thiomargarita magnifica olarak adlandırılır. Çoğu bakteri, mikroskobik boyutlarda olup genellikle 0,2 ila 2 mikrometre arasında değişen bir çapa sahiptir ve bu nedenle çıplak gözle görülemez.

Gurk tavuk, kuluçkaya yatmaya hazır olan tavukları ifade eder. Bir tavuğun gurk olmasının bazı nedenleri: Beslenme: Tavuğa iyi şartlarda bakılması ve yeterli beslenmesinin sağlanması gerekir. Kümes koşulları: Kümesteki ışık ve ısı miktarının uygun olması önemlidir. Güvenlik: Tavuğun kendini güvende hissetmesi gerekir. Gurk olmaya yatkın olan tavuk ırkları genellikle süs tavukları iken, yumurta tavukları gurk düşerek yumurtlamayı kesemezler.

Rhizobium bakterileri, baklagil bitkileriyle simbiyotik bir ilişki kurarak azot fiksasyonu yapar. Bu süreçte: Bakteriler bitkinin köklerine girer. Bakteriler kök hücrelerinde çoğalır. Nodül oluşumu gerçekleşir. Azot fiksasyonu başlar. Bu süreç, baklagillerin kendi azot ihtiyaçlarını karşılamalarını ve sonraki bitkiler için azot açısından zengin bir toprak bırakmalarını sağlar.

Pilus, tıpta bakteriyel birleşme (konjugasyon) için gerekli olan bir yapıdır. Pilusların bazı işlevleri: DNA transferi: Pilus, plazmidlerin bir hücreden diğerine aktarılmasını sağlar. Hücre bağlanması: Piluslar, bakterinin kendi türünden başka bir bakteriye bağlanmasını ve iki hücre arasında köprü oluşmasını sağlar. Virülans: Bazı bakterilerde pilus, patojenik suşların vücut dokularına bağlanmasını artırarak enfeksiyonun yayılmasını kolaylaştırır. Pilus, Latince "saç" anlamına gelir ve çoğul hali "pili" olarak kullanılır.

Mezofilik, termotolerant, hipertermofilik ve termodurik bakteriler arasındaki farklar şu şekildedir: Mezofilik Bakteriler: Optimum gelişme sıcaklığı 35-45°C arasındadır. Termotolerant Bakteriler: Yüksek sıcaklıklarda canlılıklarını sürdürebilen, ancak üreyemeyen bakterilerdir. Hipertermofilik Bakteriler: 85°C gibi çok yüksek sıcaklıklarda yaşamaya adapte olan bakterilerdir. Termodurik Bakteriler: Termofil grubuna ait olup, yüksek sıcaklıklarda canlılıklarını sürdürebilen, ancak üreyemeyen bakterilerdir. Özetle, mezofilik bakteriler ılıman sıcaklıklarda, termodurik ve termotolerant bakteriler yüksek sıcaklıklarda, hipertermofilik bakteriler ise çok yüksek sıcaklıklarda yaşamaya uyum sağlamıştır.

Evet, alkollü dezenfektan bakterileri öldürür. Alkollü dezenfektanlar, etil alkol ve izopropil alkol gibi antimikrobiyal özelliklere sahip alkol türleri içerir. Ancak, alkollü dezenfektanlar bakteri sporları üzerinde etkili değildir.

Antibiyotiğin öyküsü şu şekilde özetlenebilir: 1928: Alexander Fleming, penisilini keşfetti. 1940: Ernst Chain ve Howard Florey, penisilini saflaştırmayı başardı. 1945: Fleming, Florey ve Chain, Nobel Fizyoloji/Tıp Ödülü'nü kazandı. 1950-1970: Antibiyotik buluşları hız kazandı. 1987: Son antibiyotik keşfi yapıldı. Antibiyotikler, bakterilerin neden olduğu enfeksiyonların tedavisinde kullanılır.

Kanamisine dirençli bazı bakteriler şunlardır: Pseudomonas aeruginosa; Streptococcus spp.; Bacteroides spp. ve diğer anaerobik bakteriler; Mantar, virüs ve protozoa. Ayrıca, bazı Gram-pozitif ve Gram-negatif mikroorganizmalar, kanamisine karşı direnç geliştirebilir. Kanamisine karşı direnç gelişimi durumunda, diğer aminoglikozidlere de duyarsızlık söz konusu olabilir (çapraz direnç).

Ototrof canlılara bazı örnekler: Çiçekler ve çalılar; Çimler ve ağaçlar; Bazı bitki türleri; Algler ve yosunlar; Su bakterileri ve fitoplanktonlar. Ayrıca, fotosentetik ototroflar olarak bilinen bazı bakteri türleri de ototrof canlılara örnektir. Ototrof canlılar, kendi besinlerini inorganik maddelerden üretebilen organizmalardır.

Laktoz fermentasyonu yapan bakterilerden bazıları şunlardır: Laktik asit bakterileri (LAB). Saccharomyces türü mayalar. Escherichia coli. Shigella. Citrobacter, Enterobacter ve Klebsiella. Laktozun fermentasyonu, farklı mikroorganizmalar tarafından beş farklı şekilde gerçekleştirilebilir: laktik asit fermentasyonu, bütirik asit fermentasyonu, propiyonik asit fermentasyonu, alkol fermentasyonu ve asetik asit fermentasyonu.

Bakterilerde histon proteinleri bulunmaz, ancak histon benzeri proteinler bulunur. Histonlar ökaryotik hücrelerde ise şu işlevleri yerine getirir: DNA'nın sıkı bir şekilde paketlenmesini sağlar. Gen ifadesinin düzenlenmesine katkıda bulunur. DNA onarım süreçlerinde rol alır.

Bakterilerde logaritmik dönem, kültürdeki tüm bakterilerin maksimum bir hızla ikiye bölündükleri fazdır. Bu dönemde: Bakterilerdeki metabolik aktivite çok yoğundur. Bakteriler hacimce en küçük halindedir. Bakteriler, antibiyotiklere karşı en hassas oldukları dönemdedir. Logaritmik dönem, bakterilerin uygun bir besiyerine ekilmesinden sonra, belirli zaman aralıklarında sayıma tabi tutulmasıyla gözlemlenebilir.

Organik atıkları inorganik maddelere çeviren bakterilerin beslenme tipi heterotrof beslenmedir. Heterotrofik mikroorganizmalar, karbon kaynağı olarak organik bileşiklerden (karbonhidrat, amino asit, vitamin vb.) faydalanırlar. Saprofit bakteriler, heterotrof bakterilerden olup besinlerini cansız maddelerden temin ederler.

Gram pozitif bakteriler, gram boyama yönteminde mor veya mavi-mor renkte boyanır. Bu durum, gram pozitif bakterilerin hücre duvarında bulunan kalın peptidoglikan tabakasının, kristal viyole çözeltisini tutması ve bu çözelti ile iyotun oluşturduğu kompleksin hücre içinde kalmasından kaynaklanır.

Gram pozitif koklar mikroskopta yuvarlak (0,5-1,5 µm çapında), hareketsiz, sporsuz ve küme yapan gruplar şeklinde görünür. Bunun nedeni, birden fazla düzlemde bölünerek çoğalmalarıdır. Ayrıca, gram boyası ile koyu menekşe/mor renkte boyanırlar.