Anatomi

Vücutta en çok bulunan damar çeşidi kılcal damarlardır.

UB tıpta iki farklı anlamda kullanılabilir: 1. UB (Uygulamada Başarısız): Bir dersin uygulamasında başarısız olan öğrencilere verilen bir nottur ve NA notu gibi işlem görür. 2. UPJ Darlığı: Üretero-pelvik bileşke darlığı olarak da bilinir, böbrekteki havuz (pelvis) ile üreter arasındaki geçiş noktasında idrarın taşınmasında bir darlık sonucu oluşan idrar drenaj sorunudur.

Yassı epitel ve skuamöz epitel terimleri aynı şeyi ifade eder ve vücudun çeşitli yüzeylerini kaplayan bir epitel doku türünü tanımlar. Özellikleri: - Hücrelerin şekli: Düz, disk şeklindedir. - Bulunduğu yerler: Cilt, kan damarlarının iç yüzeyi, akciğer alveolleri, mesane ve üretra gibi bölgelerde bulunur. İşlevleri: - Koruma: Mekanik ve kimyasal hasarlardan korur. - Emilim: Gerekli maddelerin emilmesine yardımcı olur. - Salgılama: Zararlı maddelerin vücuttan uzaklaştırılmasına yardımcı olmak için salgılar üretir.

Konjesyon kelimesi iki farklı anlamda kullanılabilir: 1. Göz Sağlığı Terimi: Konjesyon, göz kapakları ile göz küresinin ön yüzünü (kornea dışında) örten şeffaf zar anlamına gelir. 2. Tıp Terimi: Konjesyon, toplardamarlardaki kanın dönüşünün engellenmesi veya yetersizliği sonucu kanın organ veya dokuların bir bölgesinde veya tamamında birikmesi durumudur.

Pankreas, hem sindirim hem de endokrin sistemlerde hayati öneme sahip bir organdır. İşte pankreasın önemli işlevleri: 1. Sindirim Enzimleri Üretimi: Pankreas, karbonhidrat, protein ve yağların sindirilmesi için gerekli olan enzimleri üretir. 2. Hormon Salgılanması: Pankreasın endokrin kısmı, kan şekeri dengesini sağlamak üzere insülin ve glukagon gibi hormonları doğrudan kan dolaşımına salgılar. 3. Enerji Dengesi: Pankreas, vücudun enerji dengesini ve metabolik düzenini sağlar. Pankreasın sağlıklı çalışması, genel sağlık durumu ve yaşam kalitesi açısından büyük önem taşır.

Beyin, vücudun tüm işlevlerini düzenleyen ve kontrol eden karmaşık bir organdır. Özet olarak şu görevleri yerine getirir: Duyu organlarından gelen uyarıları değerlendirmek ve problem ile olayları düşünüp çözmek; Öğrenme faaliyeti ve hafıza olgusunu sağlamak; Acıkma, susama, uyku, uyanıklık faaliyetlerini düzenlemek; Kan basıncı ve vücut sıcaklığını kontrol etmek; Hormonların salgılanma zamanını belirlemek.

Ond kelimesi tıpta "ondülasyon" olarak geçer ve dalgalanma veya titreşim anlamına gelir.

Kısa ve uzun kemiklerin özellikleri şu şekilde özetlenebilir: Uzun Kemikler: Tanım: Boyu genişliğinden uzun olan kemiklerdir. Genel Özellikler: Gövde (diafiz) ve iki ucunda eklem yüzeyleri (epifiz) bulunur. Görevleri: Kasları bağlayarak hareketi sağlar, vücuda dayanıklılık ve destek verir, kan hücrelerinin üretimini yapar. Örnekler: Uyluk kemiği (femur), kaval kemiği (tibia), pazı kemiği (humerus), radius ve ulna (ön kol kemikleri). Kısa Kemikler: Tanım: Uzunlukları ve genişlikleri neredeyse eşit olan küçük, küp şeklindeki kemiklerdir. Genel Özellikler: Süngerimsi dokudan oluşmuşlardır ve dış kısmında ince bir kompakt kemik tabakası bulunur. Görevleri: Vücuda dayanıklılık ve denge sağlar, bükülmelere ve darbelere direnç gösterir. Örnekler: El bileği kemikleri (karpal kemikler), ayak bileği kemikleri (tarsal kemikler), diz kapağı kemikleri (patella).

Tarak kemiklerinin (metatarsal) görevleri şunlardır: 1. Destek ve Denge: Vücut ağırlığını destekleyerek yürüyüş, koşu gibi hareketlerde denge sağlar. 2. Kas Bağlantısı: Birçok kasın bağlantı noktasıdır ve bu kaslar bacak hareketlerini ve yürüyüşü kontrol eder. 3. Koruma: Pelvisin alt kısmında yer alan iç organları, özellikle üreme organları ve mesane gibi hassas yapıları korur. 4. Hareket: Bacakların hareket etmesine yardımcı olan eklemlerle birleşerek yürüme, koşma ve zıplama gibi hareketleri mümkün kılar.

Fizyolojinin alt dalları şunlardır: 1. Hücre Fizyolojisi: Hücrelerin yapısını, işlevlerini ve etkileşimlerini inceler. 2. Doku Fizyolojisi: Farklı doku türlerinin özelliklerini ve işlevlerini araştırır. 3. Organ Fizyolojisi: Belirli organların işleyişini inceler (örneğin, kalp, akciğerler, karaciğer). 4. Sistem Fizyolojisi: Organ sistemlerinin (dolaşım, solunum, sindirim, sinir sistemi) entegrasyonunu ve birlikte nasıl çalıştığını araştırır. 5. Nörofizyoloji: Sinir sisteminin işlevlerini inceler. 6. Endokrin Fizyoloji: Hormonların ve endokrin bezlerin işlevlerini inceler. 7. Sindirim Fizyolojisi: Sindirim sistemi ve besinlerin vücutta nasıl işlendiği üzerine yoğunlaşır. 8. Fiziksel Fizyoloji: Fiziksel aktivitenin vücut üzerindeki etkilerini inceler. 9. Gelişim Fizyolojisi: Canlıların gelişim süreçlerini ve bu süreçlerin fizyolojik yönlerini inceler. 10. Komparatif Fizyoloji: Farklı türlerin fizyolojik işlevlerini karşılaştırır.

İris, göz için önemlidir çünkü: 1. Göz rengini belirler: İris içindeki melanin seviyelerine bağlı olarak mavi, yeşil, kahverengi gibi farklı renkler ortaya çıkar. 2. Işığın kontrol merkezi: İris, göz bebeğini çevreleyen kaslar sayesinde ışığın göze giren miktarını düzenler. 3. Görme keskinliğini etkiler: İrisin ışığı dengeleme yeteneği, retinaya düşen ışık miktarını kontrol altında tutarak net bir görüntü oluşmasını sağlar.

Epithelioid terimi tıpta "epitele benzer, epitelsi" anlamına gelir.

Eritrosit, kırmızı kan hücreleri anlamına gelir ve kanın en baskın hücresidir. Görevleri: - Vücutta oksijenin taşınmasını sağlayan hemoglobin adlı maddeyi içerir. - Solunum yoluyla akciğerlere alınan oksijeni, vücudun tüm dokularına iletir. Ölçümü: Eritrosit sayısı, tam kan sayımı (hemogram) testi ile ölçülür ve bu testin bir parçası olarak RBC kısaltması ile gösterilir.

Kemiklerin canlı olduğunu şu özelliklerle anlarız: 1. Kemik Hücreleri: Kemikler, osteoblastlar, osteositler ve osteoklastlar gibi canlı hücrelerden oluşur. 2. Büyüme ve Yeniden Şekillenme: Kemikler yaşam boyunca büyür ve yeniden şekillenir, bu da onların aktif bir metabolik sürece katıldığını gösterir. 3. Kırık İyileşmesi: Bir kemik kırıldığında, vücut yeni kemik dokusunun oluşumunu içeren bir iyileşme süreci başlatır. 4. Kan Temini: Kemikler, kemik hücrelerine oksijen ve besin sağlayan kan damarlarıyla zengindir. 5. İnnervasyon: Kemikler, beyne duyusal geri bildirim sağlayan sinirlerle uyarılır.

Anatomide iskelet sistemi şu şekilde incelenir: Kemiklerin Yapısal Özellikleri: Kemikler, organik (kemik hücreleri ve ilgili yapılar) ve inorganik (kalsiyum bileşikleri, potasyum, fosfor, demir gibi elementler) kısımlardan oluşur. Kemik Tipleri: Kemikler, uzun, kısa, yassı, düzensiz ve susamsı kemikler olarak sınıflandırılır. İskelet Yapısı: İskelet, kemiklerin eklemelerle birbirine bağlanmasıyla oluşur. İskelet Sistemi Fonksiyonları: İskelet, vücuda şekil verir, destek ve koruma sağlar, mineral depolar ve kan hücreleri üretir. İskelet sistemi, ayrıca gelişim süreci, anatomik oluşumların yapısı, işlevi, iyileşmesi ve kemik metabolizması gibi açılardan da incelenebilir. Bu konuda daha fazla bilgi edinmek için aşağıdaki kaynaklar kullanılabilir: "Hareket Sistemine Giriş ve Aksiyal İskelet Sistemi" başlıklı PDF dosyası; "Anatomi Modül 1: Hareket Sistemi" başlıklı PDF dosyası; "İnsan Kas-İskelet Sistemi" başlıklı Wikipedia sayfası.

Dolaşım çeşitleri genel olarak açık dolaşım ve kapalı dolaşım sistemleri olarak ikiye ayrılır. Açık Dolaşım Sistemi: Bu sistemde kan ve doku sıvısı arasında net bir ayrım yoktur. Kapalı Dolaşım Sistemi: Kan damarları aracılığıyla kan akar ve bu damarlar, kanı vücut hücrelerinden ayırır.

İnsan vücudundaki üç çeşit kas, farklı mekanizmalarla çalışır: 1. Çizgili (İskelet) Kaslar: Kasılma: Hücrelerdeki sarkomerler, miyozin ve aktin telciklerinin kaymasıyla kasılır. Kontrol: İstemli olarak kontrol edilir; örneğin, el kaldırma isteği bu kasları harekete geçirir. 2. Düz Kaslar: Çalışma: Otonom sinir sistemi tarafından kontrol edilir ve istemsiz çalışır. Solunum: Sadece oksijenli solunum yaparlar ve glikojen depolamazlar. 3. Kalp Kası: Yapı: Çizgili kaslara benzer, ancak kas liflerinin konumu farklıdır. Çalışma: İstemsiz çalışır ve kalbin sürekli atmasını sağlar.

Trakea anatomisi, solunum sisteminin önemli bir parçası olan trakeanın yapısal özelliklerini içerir: 1. Kıkırdak Halkalar: Trakeayı güçlendiren ve çökmeye karşı dirençli hale getiren at nalı şeklindeki kıkırdak yapılardır. 2. Mukozal Tabaka: Trakeanın iç yüzeyi, solunan havadaki toz, mikrop ve diğer partikülleri yakalayan silli epitel hücreleri ile kaplıdır. 3. Kas ve Bağ Dokusu: Trakeanın esnekliğini artırır ve solunum sırasında genişlemesine izin verir. Trakea, yaklaşık 10-12 cm uzunluğunda ve 2 cm çapında bir tüptür.

Sinir sistemini oluşturan yapılar şunlardır: 1. Merkezi Sinir Sistemi: Beyin, beyincik, omurilik ve omurilik soğanından oluşur. 2. Çevresel Sinir Sistemi: Vücudun her yerine dağılan sinir hücrelerinden oluşur ve merkezi sinir sistemi ile organlar arasındaki iletişimi sağlar. Diğer önemli yapılar: - Nöronlar: Sinir sisteminin temel yapı taşlarıdır, uyarı alıp iletirler. - Glia Hücreleri: Nöronlara destek olur, besin sağlar ve koruyucu kılıflar oluştururlar.

Midede hem fiziksel hem de kimyasal sindirim gerçekleşir. Fiziksel sindirim, mide kaslarının kasılmasıyla besinlerin karıştırılması ve parçalanması sürecidir. Kimyasal sindirim ise mide asidi ve enzimler (örneğin, pepsin) yardımıyla besinlerin kimyasal değişime uğrayıp yapı taşlarına parçalanmasıdır.