YoğunBakım

Trakeal ekstübasyon, hastanın solunum yetmezliği durumu ortadan kalktığında ve kendi başına yeterli nefes almaya başladığında yapılır. Bu işlem genellikle aşağıdaki durumlarda gerçekleştirilir: - Ameliyatın sonunda. - Yoğun bakımda. Ekstübasyon kararı, anestezistin değerlendirmesi ve hastanın genel sağlık durumu göz önünde bulundurularak verilir.

Yoğun bakımda ajitasyonun nedenleri şunlar olabilir: 1. Hastanın sağlık durumu: Bedensel rahatsızlıklar, ağrılar ve acılar ajitasyona yol açabilir. 2. Tedavi süreci: Kullanılan ilaçlar ve tedavi yöntemleri hastalarda huzursuzluk yaratabilir. 3. Çevresel faktörler: Yoğun bakım ortamının stresi, gürültüsü ve fazla uyaranlar ajitasyonu tetikleyebilir. 4. Psikolojik etkenler: Korku, anksiyete ve uyku düzeninin bozulması da ajitasyonun nedenlerindendir. Bu durumlar, hastaların tedavi sürecini olumsuz etkileyebilir ve güvenlik riski oluşturabilir.

Yoğun bakım dernekleri, yoğun bakım alanında çalışan sağlık profesyonellerinin eğitim, hasta bakımı ve tedavi standartlarını yükseltmek amacıyla çeşitli faaliyetler yürütür. Bu derneklerin başlıca görevleri şunlardır: 1. Eğitim ve Standartlar: Yoğun bakım eğitiminde belli standartları sağlamak için ilgili kuruluşlarla iş birliği yapar. 2. Araştırma Desteği: Yoğun bakım alanındaki araştırmalara destek olur. 3. Toplantı ve Etkinlikler: Kongre, seminer, sempozyum ve çalıştay gibi etkinlikler düzenler. 4. Uluslararası İşbirliği: Uluslararası kuruluşlarla iş birliği yaparak bilgi ve deneyim paylaşımını sağlar. 5. Mesleki Gelişim: Üyelerinin mesleki gelişimini teşvik eder, burslar ve eğitim imkanları sunar.

Evet, yoğun bakımda ziyaretçi kısıtlaması vardır. Yoğun bakım ünitelerinde, hastaların enfeksiyon riskine karşı sadece hastanın birinci derece yakınları ziyaretçi olarak kabul edilir.

Pediatrik KVC Yoğun Bakım, yenidoğan döneminden sonra 0-18 yaş arası çocukların kalp ve damar cerrahisi sonrası yoğun bakım süreçleriyle ilgilenen bir birimdir. Bu yoğun bakım ünitelerinde, kritik durumdaki çocukların hayati fonksiyonları izlenerek suni solunum cihazları, monitörler ve diyaliz cihazlarıyla tedavi ve izlem yapılır. Pediatrik KVC Yoğun Bakım'da hizmet verilen durumlar arasında solunum yetmezliği, sepsis, travma, organ yetmezlikleri ve acil tıbbi durumlar yer alır.

Yoğun bakıma alınan hastanın ne zaman uyanacağı, hastanın genel durumuna ve ameliyatın türüne bağlı olarak değişir. Genellikle, ameliyat sonrası hasta 6-8 saat içinde ventilatörden çıkarılır ve uyanır. Hastanın uyanma süreci hakkında kesin bilgi için, tedaviyi yürüten doktora danışmak önemlidir.

2. basamak yoğun bakım standartları, aşağıdaki unsurları içerir: 1. Detaylı ve nitelikli gözlem: Hastaların yaşamsal destek gereksinimi ve detaylı takibi. 2. Tek organ desteği: Diyaliz, mekanik ventilasyon gibi müdahaleler. 3. Fizyolojik veya metabolik bozukluklar: Düzeltilemeyen bozuklukların yönetimi. 4. Akut koroner sendromlar ve kalp yetmezlikleri: Acil müdahale gerektiren durumlar. 5. Uzun süreli takip: Cerrahi öncesi ve sonrası hemodinamik destek ve mekanik ventilasyondan ayrılma süreci. 6. Hayatı tehdit eden durumlar: Zehirlenmeler ve ağır kanamalar. Bu standartlar, 24 saat doktor denetimi ve gözetimi altında uygulanır.

Şule Avcı adlı hemşire, T.C. Sağlık Bakanlığı bünyesinde yoğun bakım hemşiresi olarak görev yapmaktadır. Hemşirelerin genel olarak yaptığı işler şunlardır: Hastaların genel durumunu takip etmek ve değerlendirmek; Hekim tarafından belirlenen tedavi planını uygulamak; Pansuman yapmak, yara bakımı uygulamak ve enfeksiyon riskini azaltıcı önlemler almak; Hasta ve hasta yakınlarını hastalıkları, tedavi süreçleri ve ilaç kullanımı konularında bilgilendirmek; Tıbbi cihazları güvenli bir şekilde kullanmak ve takibini yapmak; Acil durumlara müdahale etmek ve ilk yardım uygulamak; Hasta kayıtlarını düzenli ve eksiksiz tutmak.

Yoğun bakıma gelen hasta yakınları, ziyaretçi kabul alanına alınır. Hasta yakınları, ziyaret öncesinde ve sırasında ilgili hastanenin kurallarına uymak zorundadır.

"Olgularla Yoğun Bakım Protokolleri" kitabı, Prof. Dr. Nimet Şenoğlu tarafından editörlük yapılmıştır.

Yoğun bakımda hastanın bilinci açık olabilir, ancak bu durum hastanın hastalığının ağırlığına göre değişir. Bazı durumlarda, hastanın ağrı veya tedirginliğini gidermek ya da cihazlarla uyumunu artırmak için sakinleştirici veya uyutucu ilaçlar verilebilir.

Yoğun bakımdaki bir hastanın servise alınabilmesi için aşağıdaki adımlar izlenir: 1. Doktor Değerlendirmesi: Hastanın durumu ağırlaştığında, görevli hemşire tarafından hastanın hekimine haber verilir. 2. Hasta Transferi: Hastanın transferi, "Hasta Transfer Prosedürü"ne uygun olarak gerçekleştirilir. 3. Tedavinin Planlanması: Yoğun bakım hekimi, hastanın genel durumunu ve serviste takip eden hekimin orderini dikkate alarak hastanın yoğun bakım orderını yazar ve tedaviye başlanır. 4. Aile Bilgilendirmesi: Hastanın durumu ve yapılacak işlemler, aileye sorumlu hekim tarafından açıklanır.

Yoğun bakımda hastalara çeşitli pozisyonlar verilir, bunlar arasında en sık kullanılanlar şunlardır: 1. Sırtüstü Pozisyon: Bu pozisyon, abdominal organların yerçekimine bağlı olarak aşağıya doğru hareket etmesinden dolayı sıklıkla önerilir. 2. Yüzüstü Pozisyon: Akut respiratuvar distres sendromu (ARDS) olan hastalar için en etkili pozisyon olarak kabul edilir. 3. Lateral Pozisyon: Bu pozisyonda hastanın yattığı taraf ne olursa olsun, alt akciğer üst akciğere göre daha iyi ventile olur. 4. Sürekli Lateral Rotasyon Tedavisi (CLRT): Hastaların belirli açılarla bir lateral pozisyondan diğerine dönmesini sağlayan özel bir yatak tedavisi. Bu pozisyonlar, hastanın oksijenlenmesini artırmak, komplikasyonları önlemek ve solunum sistemini desteklemek amacıyla kullanılır.

Yoğun bakımda nefes darlığının birkaç olası nedeni vardır: 1. Solunum Aletlerine Bağlı Darlıklar: Hastanın yoğun bakımda kaldığı süre boyunca solunum aletine bağlanması, plastik boruların neden olduğu kum saati şeklinde daralmalara yol açabilir. 2. Tümörler: Soluk borusunun içinde veya dışında oluşan iyi huylu tümörler hava yolunu daraltabilir. 3. Çevresel Faktörler: Hava kirliliği, toz, kimyasal maddeler ve duman gibi çevresel faktörler solunum yollarını tahriş ederek nefes darlığına neden olabilir. 4. Kalp Hastalıkları: Kalp yetmezliği, kalp krizi ve aritmi gibi kalp hastalıkları nefes darlığına yol açabilir. Nefes darlığı yaşayan bir hastanın kesin teşhisi ve tedavisi için bir doktora başvurması önemlidir.

Kalp durmasında yoğun bakımda kalma süresi, hastanın durumuna ve krizin ciddiyetine bağlı olarak değişir. Ancak, bazı durumlarda bu süre daha uzun olabilir.

Evet, sevk edilen hasta yoğun bakıma alınabilir. Hastanın yoğun bakıma transferi, ilgili hekim tarafından değerlendirilir ve yoğun bakım kabul kriterlerine uygun ise karar verilir.

Yoğun bakım hastaları, yetersiz beslenme nedeniyle beslenemeyebilir. Bu durumun bazı nedenleri şunlardır: 1. Hastalıkların etkisi: Kronik hastalıklar ve sepsis gibi inflamatuvar yanıtlar, enerji depolarını hızla tüketerek hiperkatabolizmaya yol açar. 2. Oral alımın yetersizliği: Uzamış gerçek oral alımın %50'sinden az olması veya beklenen uygun olmayan alım, malnütrisyon riskini artırır. 3. Gastrointestinal sorunlar: Bağırsak tıkanıklığı, paralitik ileus, üst gastrointestinal kanama gibi durumlar enteral beslenmeyi engeller. 4. Klinik durumun ciddiyeti: Hemodinamik bozukluk, ağır akut pankreatit gibi durumlar beslenme için kontrendikasyon oluşturur.

Yoğun bakımda kalp durmasının nedenleri şunlar olabilir: 1. Akut kardiyovasküler hastalıklar: Kalp krizi gibi durumlar kalbin aniden durmasına yol açabilir. 2. Sepsis ve şok durumları: Vücutta yaygın enfeksiyon veya şok, kalbin çalışmasını bozabilir. 3. Elektrolit dengesizlikleri: Potasyum, kalsiyum ve magnezyum gibi minerallerin dengesizliği kalp ritmini etkileyebilir. 4. İlaç toksisiteleri: Anestezikler ve kardiyovasküler ilaçlar gibi bazı ilaçlar kalp durmasına neden olabilir. 5. Travma ve cerrahi komplikasyonlar: Ciddi yaralanmalar veya cerrahi işlemler sırasında ortaya çıkan komplikasyonlar kalbi etkileyebilir. Bu durumlar acil müdahale gerektirir ve zamanında müdahale edilmezse ölümle sonuçlanabilir.

Yoğun bakımda hasta değerlendirmesi, hayati fonksiyonların izlenmesi, tetkiklerin değerlendirilmesi ve ilaca verilen yanıtın takibi gibi çeşitli süreçleri içerir. Başlıca değerlendirme adımları: 1. Hayati fonksiyonların izlenmesi: Hastanın kan basıncı, kalp hızı, solunum hızı, vücut sıcaklığı ve oksijen saturasyonu gibi yaşamsal fonksiyonları düzenli olarak takip edilir. 2. Tetkiklerin değerlendirilmesi: Laboratuvar tahlilleri ve gerekli görüldüğünde radyolojik görüntüleme yöntemleri kullanılarak hastanın organ fonksiyonları ve enfeksiyon belirtileri değerlendirilir. 3. İlaca verilen yanıtın takibi: Hastanın kullanılan ilaçlara verdiği yanıt yakından izlenir ve tedaviye yeni ilaçlar eklenebilir veya doz ayarlaması yapılabilir. 4. Beslenme ve sıvı dengesinin takibi: Hastaların sıvı-elektrolit dengesi yakından takip edilir ve gerekirse beslenme desteği sağlanır. 5. Enfeksiyon kontrolü: Enfeksiyon riski taşıyan hastalarda sepsis gibi durumlar kontrol altına alınmaya çalışılır.

Trakeostomili bir hastanın yoğun bakımdan çıkması, trakeostomiye neden olan durumun düzelmesi ve hastanın kendi başına nefes almaya başlamasıyla mümkündür. Bu süreç, hastanın genel sağlık durumuna, iyileşme hızına ve doktorun değerlendirmesine bağlı olarak değişir.