YoğunBakım

Yoğun bakım servisi, yaşamsal risk taşıyan hastaların tedavi edildiği kritik bir birimdir. Bu serviste bakılan başlıca durumlar şunlardır: Kardiyovasküler hastalıklar: Kalp krizi, kalp yetmezliği veya diğer kalp rahatsızlıkları. Travma: Kaza, düşme veya başka bir sebepten kaynaklanan ciddi yaralanmalar. Solunum yetmezliği: Solunum cihazlarına bağlı olarak hayatta kalması gereken hastalar. Nörolojik bozukluklar: Beyin hasarı, felç veya beyin ameliyatı sonrası hastalar. Cerrahi sonrası takip: Özellikle büyük cerrahi operasyonlardan sonra yakın takip gerektiren hastalar. Yoğun bakım servislerinde, hastaların hayati fonksiyonları sürekli olarak izlenir ve gerektiğinde anında müdahale edilir.

Yoğun bakıma alınan hastaların iyileşme süreci, hastalığın ciddiyetine, hastanın genel sağlık durumuna ve tedaviye verdiği yanıta bağlı olarak değişir. Yoğun bakım ünitelerinde, hastaların hayati fonksiyonları 24 saat uzman doktorlar tarafından izlenir ve gerektiğinde acil müdahaleler yapılır. Yoğun bakım sonrası hastaların, evde de bir süre daha tıbbi gözetim ve rehabilitasyon programına ihtiyaçları olabilir.

Serum takmak için genellikle acil servis veya yoğun bakım üniteleri gibi sağlık kuruluşlarının ilgili bölümleri bakar. Ayrıca, evde bakım hizmetleri kapsamında da uzman hemşireler tarafından serum takma işlemi gerçekleştirilebilir.

Yoğun bakımda kalma süresi, hastanın durumuna bağlı olarak değişir. Koroner yoğun bakım ünitesinde hastaların ortalama kalış süresi 1 ile 6 gün arasındadır.

Yoğun bakım servisleri üç ana kategoriye ayrılır: 1. Birinci Basamak Yoğun Bakım: Genel takip ve tedavi hizmetlerinin yürütüldüğü, daha az karmaşık sağlık sorunları olan hastaların yer aldığı birimdir. 2. İkinci Basamak Yoğun Bakım: Daha ciddi sağlık sorunları olan hastaların takip ve tedavisinin yapıldığı, uzman doktor ve hemşirelerin görev aldığı birimdir. 3. Üçüncü Basamak Yoğun Bakım: Hayati risk taşıyan hastaların en üst düzeyde tıbbi müdahale ve izlemle tedavi edildiği, ileri teknolojiye sahip ekipmanların kullanıldığı birimdir.

Yoğun bakımda kalma süresi, hastanın genel sağlık durumu, yaşadığı komplikasyonlar ve uygulanan tedavi yöntemlerine bağlı olarak değişir. Bazı genel bilgiler: - Hafif kalp krizi geçiren hastalar: 1-2 gün. - Orta şiddetli kalp krizi geçiren hastalar: 2-5 gün. - Ağır kalp krizi ve komplikasyon yaşayanlar: 5-10 gün veya daha fazla. - Bilinci kapalı hastaların yoğun bakımda kalış süresi: 1 günden 90 güne kadar değişebilir. Kesin süre, hastanın durumu değerlendirilerek sağlık ekibi tarafından belirlenir.

Yoğun bakım ünitelerinde yatan hastalar, ciddi ve yaşamı tehdit eden sağlık sorunları bulunan kişilerdir. Bu hastalar arasında şunlar yer alabilir: Kalp, böbrek, karaciğer yetmezliği gibi hayati organlarında işlev bozukluğu olanlar. Çoklu organ yetmezliği bulunan hastalar. İleri seviye yanıklar ve özellikle çoklu kırıklar, iç organ yaralanmaları veya beyin travmaları gibi ağır yaralanmaları olanlar. Cerrahi operasyonlar sonrası komplikasyon gelişme riski yüksek olanlar. Ayrıca, sepsis gibi enfeksiyon riski taşıyan hastalar da yoğun bakımda tedavi edilir.

Yoğun bakım hastalarının uyutulmasının birkaç nedeni vardır: 1. Ağrı ve rahatsızlığı azaltmak: Hastaların ağrı kesici ve sakinleştirici ilaçlarla uyutulması, onların acı çekmelerini önler. 2. Beyin fonksiyonlarını dinlendirmek: Özellikle beyni ilgilendiren durumlarda, beyin fonksiyonlarını dinlendirmek için hastalar daha derin bir uykuya yatırılabilir. 3. Cihazlarla uyumu sağlamak: Hastaların solunum cihazlarına daha uyumlu hale gelmeleri için uyutulma işlemi yapılır. 4. Organ fonksiyon bozukluklarını tedavi etmek: Yoğun bakım ünitesinde, var olan hastalığın kontrol sürecinde gelişen organ fonksiyon bozukluklarının tedavisi için de hastalar uyutulabilir.

Entübe hastaların iyileşmesi mümkündür, ancak bu durum hastanın genel sağlık durumuna, entübasyon süresine ve tedaviye yanıtına bağlı olarak değişir. Entübasyon, solunum yetmezliği yaşayan hastalarda hayat kurtarıcı bir müdahale olarak kabul edilir. Entübe hastaların iyileşme sürecinde doktorlarının önerilerine uymaları ve gerekli tıbbi desteği almaları önemlidir.

Evet, yoğun bakım ünitesi (YBÜ) ve ICU aynı şeyi ifade eder. ICU, İngilizce "Intensive Care Unit" ifadesinin kısaltmasıdır.

Yoğun Bakım Ünitesi (YBÜ), hayatı tehdit eden ciddi durumlarda hastaların tedavisi ve bakımı için kullanılır. YBÜ'de tedavi gören hastalar arasında şunlar bulunabilir: - ağır kaza geçirenler; - büyük ameliyat olanlar; - ani sağlık düşüşü yaşayanlar. YBÜ'de kullanılan bazı ekipmanlar: - hastaların nefes almasına yardımcı olan ventilatörler; - sıvı, beslenme ve ilaç sağlamak için kullanılan intravenöz (IV) tüpler; - idrar drenaj kateterleri.

Lazarus etkisi, beyin ölümü gerçekleşmiş hastalarda meydana gelen reflekslere verilen addır. Lazarus belirtisi şu şekilde ortaya çıkar: - Hastanın kolları hafif titreme hareketleri öncesinde veya sırasında yukarı kalkar ve çapraz şekilde bağlanır. - Kısa nefes vermeler gözlemlenebilir. Bu tür hareketler, yoğun bakım ünitelerinde hastaların kurtarılma çalışmalarında yanıltıcı olabilmektedir.

Trakeostomi, yoğun bakımda aşağıdaki durumlarda kapatılabilir: 1. Mekanik ventilatör bağımlılığı ortadan kalktığında. 2. Üst havayolundaki darlık giderildiğinde. 3. Kas zayıflığı veya felç gibi durumlarda hastalık düzeldiğinde trakeostominin kapatılması sağlanabilir. Trakeostominin kapatılması süreci, uzman bir hekim kontrolünde ve zaman isteyen bir süreçtir.

PACU (Post Anesthesia Care Unit) yoğun bakım ünitesi değildir. Ancak, PACU, yoğun bakım benzeri cihazlarla donatılmış, kısa süreli izlem yapılan bir geçiş alanıdır.

Akut Solunum Sıkıntısı Sendromu (ARDS) tanısı için aşağıdaki kriterler dikkate alınır: 1. Akut başlangıç: Belirtiler 1 hafta içinde ortaya çıkmış olmalıdır. 2. Göğüs röntgeni: İki taraflı opasiteler görülmelidir. 3. PaO₂ / FiO₂ oranı: Arteryel-inspire edilen oksijen oranı ≤300 olmalıdır. 4. Pozitif ekspirasyon sonu basıncı (PEEP): ≥5 cm H₂O olmalıdır. Ayrıca, diğer tanı yöntemleri olarak: - Fizik muayene ve hasta öyküsü; - Kan testleri: Enfeksiyon veya anemi belirtilerini kontrol etmek için; - Solunum testleri: Oksijen seviyesini ölçmek ve akciğer enfeksiyonunu teşhis etmek için. ARDS teşhisi, genellikle yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) uzman hekimler tarafından yapılır.

Precedex (dexmedetomidin) sedasyonu, yoğun bakım ünitelerinde ve cerrahi süreçlerde hastaların sakinleştirilmesi ve rahat bir tedavi süreci sağlanması için kullanılan bir yöntemdir. Precedex'in sedasyon amaçlı kullanım alanları: - Yoğun bakım: Entübe edilmiş ve mekanik olarak ventile edilen hastaların sedasyonu. - Cerrahi süreçler: Genel anesteziye destek olarak ve operasyon sonrası ağrı ve stres yönetimi için. Precedex, diğer sedatif ilaçlardan farklı olarak solunum üzerinde ciddi bir baskı yaratmaz. Precedex kullanımı mutlaka doktor kontrolünde olmalıdır.

Subaraknoid kanaması olan bir hastanın yoğun bakımda kalma süresi, klinik durumuna ve yaşına bağlı olarak değişir. - Hafif kanamalar geçiren ve bilinci açık hastalar birkaç gün içinde yoğun bakımdan çıkarılabilirken, ciddi beyin hasarı olan veya bilinç kaybı yaşayan hastalar haftalarca yoğun bakımda kalabilir. - GKS skoru düşük olan, akciğer enfeksiyonu veya diğer sistemik komplikasyonlar geliştiren hastaların yoğun bakım süresi uzar. Tedavi süreci, hastanın genel sağlık durumu ve kanamanın yaygınlığına göre de değişebilir. Kesin süre için bir sağlık uzmanına danışmak önemlidir.

CVP iki farklı bağlamda kullanılabilir: 1. Müşteri Değer Önerisi (Customer Value Proposition): Pazarlamada, bir kuruluşun müşterilerine sunduğu ve müşteri katılımını teşvik ettiği potansiyel değer vaadidir. 2. Santral Venöz Basınç (Central Venous Pressure): Kalbin sağ atriyum bitişiğindeki torasik vena kavadaki kan basıncıdır ve yoğun bakım hastalarında sıvı tedavisinin izlenmesinde kullanılır.

Evet, solunum sıkıntısı olan hastalar yoğun bakıma alınabilir. Yoğun bakım üniteleri, solunum yetmezliği yaşayan ve yapay solunum cihazı (ventilatör) desteği gerektiren hastaların takip ve tedavisi için tasarlanmıştır.

Trakeal ekstübasyon, hastanın solunum yetmezliği durumu ortadan kalktığında ve kendi başına yeterli nefes almaya başladığında yapılır. Bu işlem genellikle aşağıdaki durumlarda gerçekleştirilir: - Ameliyatın sonunda. - Yoğun bakımda. Ekstübasyon kararı, anestezistin değerlendirmesi ve hastanın genel sağlık durumu göz önünde bulundurularak verilir.