YoğunBakım

Yoğun bakım ünitelerinde en sık karşılaşılan etik ikilemlerden biri, hasta hakları ihlalleri ile ilgilidir. Diğer yaygın etik sorunlar arasında ise şunlar yer alır: - Aydınlatılmış onam alma süreci; - Kalp akciğer canlandırması ve tedavinin kesilmesi veya sonlandırılması; - Tıbbi kaynakların adil paylaştırılması.

Genel Yoğun Bakım 3. basamak, yoğun bakım ünitelerinde hastaların sağlık durumlarına göre yapılan sınıflandırmada en ağır hasta grubunu temsil eder. Bu grupta yer alan hastalar genellikle aşağıdaki durumları yaşarlar: - Çoklu organ yetmezliği; - Koma; - Şok. Tedavi için gerekli olan cihazlar arasında böbrek yetmezliği için diyaliz cihazları, kalp yetmezliği için aort içine yerleştirilen balon pompalar ve yapay kalp-akciğer cihazları bulunur. Tedavi süreci, 24 saat uzman doktor ve hemşire gözetiminde, ileri seviye monitorizasyon ile takip edilir.

Yoğun bakım hasta değerlendirme skalaları, hastaların sağlık durumunu ve tedavi ihtiyaçlarını belirlemek için kullanılan standartlaştırılmış yöntemlerdir. Başlıca yoğun bakım hasta değerlendirme skalaları şunlardır: 1. Glasgow Koma Skalası (GKS): Hastanın bilinç seviyesini değerlendirmek için kullanılır ve göz açma, motor cevap ve sözlü yanıt kriterlerine göre puanlama yapar. 2. APACHE II, SAPS II ve SOFA: Yoğun bakım ünitelerinde merkezi sinir sistemini değerlendirmeye yarayan skorlama sistemleridir. 3. Kavram Haritaları: Hemşirelik bakımında, hastanın fiziksel değerlendirmesini sistematik hale getirmek ve bireyselleştirilmiş hasta bakım sonuçlarını iyileştirmek için kullanılır.

Organ yetmezliğinde uygulanan tedavi yöntemleri, etkilenen organa ve yetmezliğin nedenine bağlı olarak değişir. Genel olarak kullanılan tedaviler şunlardır: 1. Yoğun Bakım Desteği: Hastanın yaşamsal fonksiyonlarını desteklemek için yoğun bakım ünitesinde izleme ve tedavi. 2. Solunum Desteği: Mekanik ventilatör kullanımı ile solunum desteği. 3. Diyaliz: Böbrek yetmezliğinde, vücuttaki atık maddelerin ve fazla sıvının temizlenmesi için diyaliz tedavisi. 4. Enfeksiyon Kontrolü: Kültür sonuçlarına göre seçilen antibiyotiklerle enfeksiyon kontrolü. 5. Kardiyak Destek: Kalbin pompalama gücünü artırmak için inotropik ajanlar veya sıvı replasmanları. 6. Organ Nakli: İleri derecede organ yetmezliği olan kişilerde en etkili tedavi seçeneği. Tedavi süreci, sürekli değerlendirme ve disiplinler arası iş birliği gerektirir.

Türk Yoğun Bakım Uzmanları Derneği 8 Mart 2005 tarihinde kurulmuştur.

Edip Akbayram, 53 gün yoğun bakımda kaldı.

Anjiyo sonrası yoğun bakıma alınma riski hastanın genel sağlık durumu, anjiyo sırasında yaşanan komplikasyonlar ve uygulanan tedavi yöntemlerine bağlı olarak değişir. Yoğun bakıma alınma nedenleri arasında şunlar bulunabilir: - kalp ritim bozuklukları; - kanama komplikasyonları; - hipersensitivite reaksiyonları; - üst solunum yolu enfeksiyonları; - hipotansiyon veya hipertansiyon durumu. Anjiyo sonrası bakım, komplikasyonların erken tespiti ve yönetimi açısından son derece önemlidir. Bu nedenle, kardiyovasküler hastalıkları olan bireylerin anjiyo sonrası süreçleri dikkatli bir şekilde değerlendirilmelidir.

Entübasyon, çeşitli tıbbi durumlarda solunum desteği sağlamak veya hava yolunu korumak için yapılır. İşte bazı nedenler: Solunum yetmezliği: Hastanın kendi kendine nefes alamadığı veya yeterince oksijen alamadığı durumlarda. Ameliyat: Genel anestezi altında yapılan ameliyatlar sırasında, solunum yolunu korumak ve havalandırma sağlamak için. Yoğun bakım: Yoğun bakım ünitesinde tedavi gören hastaların solunum desteğine ihtiyaç duyduğu durumlarda. Acil tıp: Trafik kazası, boğulma, kalp krizi gibi acil durumlarda hızlı bir şekilde solunum yolunu açmak ve destek sağlamak için.

"Hastahaneye kaldırıldığım zaman yoğun bakıma alınacağım andan itibaren 3 gün müsade edin" ifadesi, hastanın yoğun bakıma alındıktan sonra 3 gün boyunca tedavi ve takibinin yapılacağı anlamına gelebilir. Yoğun bakım ünitesinde tedavi süreci, hastanın sağlık durumuna göre değişebilir ve bu süre birkaç günden birkaç yıla kadar uzayabilir.

Kalp krizi sonrası yoğun bakımda kalma süresi, hastanın durumu, krizin ciddiyeti ve sağlık koşullarına bağlı olarak değişir. Genel olarak, 24 ile 72 saat arasında yoğun bakımda izleme yapılır.

Babamın yoğun bakımda yatarken yapabileceğim bazı şeyler şunlardır: 1. Doktor ve Hemşirelerle İşbirliği Yapmak: Yoğun bakım hemşireleri tarafından verilen hasta bakımı eğitimlerine katılmak ve hastanın tedavisi konusunda bilgi sahibi olmak önemlidir. 2. Hastanın Rahatını Sağlamak: Hastanın yatağının ve yastığının uygun olması, uygun sıcaklık ve aydınlatmanın sağlanması uyku kalitesini artırır. 3. Düzenli Ziyaretler: Hastayı düzenli olarak ziyaret etmek ve moralini yüksek tutmak için yanında olmak faydalıdır. 4. Gerekli Belgeleri Sunmak: Hastanın hastanede yattığını belgelemek ve olası ev kontrolleri için sosyal hizmetlere bildirmek gerekebilir. Yoğun bakım süreci hassas bir dönem olduğundan, sağlık uzmanlarının önerilerine uymak ve gerekli durumlarda profesyonel yardım almak önemlidir.

Palyatif bakım ve yoğun bakım arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Amaç: Palyatif bakım, yaşamı tehdit eden hastalıklarla mücadele eden hastaların yaşam kalitesini artırmayı ve semptomları yönetmeyi hedefler. 2. Süre: Palyatif bakım genellikle uzun süreli bir süreçtir ve hastanın ömrü boyunca devam edebilir. 3. Hasta Profili: Palyatif bakım, tedavi edilemeyen hastalıkları olan veya iyileşme şansı düşük olan hastalara yöneliktir. 4. Çevre ve Ekip: Palyatif bakım, ev, hastane veya özel bakım merkezlerinde sunulabilir ve multidisipliner bir ekip tarafından yürütülür.

400 yataklı bir hastanede genellikle aşağıdaki bölümler bulunmaktadır: 1. Poliklinikler: 86 poliklinik odası. 2. Ameliyathaneler: 12 ameliyathane. 3. Yoğun Bakım Üniteleri: 81 yoğun bakım yatağı, 12 yeni doğan yoğun bakım yatağı. 4. Özellikli Birimler: Anjiyo ünitesi, fizik tedavi ünitesi, diyaliz ünitesi gibi. 5. Diğer Hizmetler: Yanık ünitesi, kardiovaskü ünitesi, onkoloji merkezi gibi.

Kedinin yoğun bakımda kalma süresi, hastalığın ciddiyetine ve tedavi sürecine bağlı olarak değişir. Genel olarak, sağlıklı bir yetişkin kedi beş güne kadar yiyeceksiz hayatta kalabilir, ancak bu önerilmez.

APACHE II skoru, yoğun bakım ünitelerinde hastaların hastalık şiddetini ve mortalite riskini değerlendirmek için kullanılan bir puanlama sistemidir. Bu skor, 12 fizyolojik değişkenin ilk 24 saatteki en kötü değerleri, yaş ve kronik sağlık durumu bilgilerine dayanarak hesaplanır. Bu değişkenler şunlardır: vücut ısısı, ortalama arter basıncı, kalp atım hızı, solunum sayısı, serum sodyum, potasyum ve kreatinin konsantrasyonları, arteriyel pH, hematokrit, lökosit sayısı, Glasgow Koma Skoru. APACHE II skorunun aralığı 0 ile 71 arasındadır; puan ne kadar yüksekse, hastalık o kadar şiddetli ve ölüm riski o kadar yüksektir.

Özel hastaneye sevk edilen yoğun bakım hastası, aşağıdaki süreçlerden geçer: 1. Sevk Kararı: Hastanın ilgili hekimi ve hasta/hasta yakınları tarafından sevk kararı verilir. 2. 112 Koordinasyon: Sevk, 112 Komuta Kontrol Merkezi ile koordine edilir. 3. Transfer: Hasta, ambulans ile özel hastaneye nakledilir. 4. Kabul ve Tedavi: Hasta, özel hastanenin yoğun bakım servisine kabul edilir ve tedavisine burada devam edilir. Bu süreçte, hastanın tıbbi durumu sürekli olarak izlenir ve gerekli müdahaleler yapılır.

Yoğun bakımda hasta yakınlarının girememesinin birkaç nedeni vardır: 1. Enfeksiyon Riski: Yoğun bakım ortamındaki hastalar, enfeksiyonlara karşı daha hassastır ve ziyaretçi kontrolü bu riski azaltmak için yapılır. 2. Hasta Dinlenmesi: Ziyaretler, hastanın dinlenmesini engelleyebilir ve bakımına müdahale edebilir. 3. Gürültü ve Diğer Etkenler: Yoğun bakımdaki komplike ekipmanların çıkardığı gürültü ve diğer ziyaretçilerin varlığı, hastaların uyumunu bozabilir. 4. Hasta Psikolojisi: Hasta yakınları ile görüşememe, hastalarda yalnızlık ve terkedilmişlik duygusuna yol açabilir.

Yoğun bakımda olan bir hasta uyanırken bilinçsiz olduğu için hiçbir şey hissetmez. Ancak, uykudan uyandığında çevresini algılamaya başladığında şu duyguları yaşayabilir: Ağrı: Hastanın uyutulmasından önce ağrı kesici ilaçlar verilmiş olsa bile, uykudayken bile ağrı hissedebilir ve bu durumda tekrar ağrı kesici veya sedatif ilaçlar verilebilir. Anksiyete: Tıbbi durumu, tedavileri ve çevresindeki ortamın stresli olması nedeniyle endişe duyabilir, bu durumda sakinleştirici ilaçlar verilebilir. Depresyon: Tıbbi durumunun ciddiyeti, kısıtlı hareketliliği ve iyileşme sürecinin uzunluğu nedeniyle depresyona girebilir, bu durumda antidepresan ilaçlar verilebilir. Ayrıca, yoğun bakım ünitesindeki cihaz sesleri ve diğer hastaların çığlıkları gibi faktörler de hastanın kafasını karıştırabilir ve korkmuş hissetmesine neden olabilir.

Rezervuarlı maske, yüksek konsantrasyonda oksijen sağlamak için tasarlanmış bir tıbbi cihazdır. İşe yaradığı durumlar: - Ameliyatlar veya yoğun bakım sırasında, oksijen gazını bir depolama tankından hastanın akciğerlerine aktarmak için kullanılır. - Özellikle oksijen ihtiyacı yüksek olan durumlarda idealdir, çünkü rezervuar kullanımı oksijenin daha verimli bir şekilde kullanılmasını sağlar ve solunum sıkıntısını hafifletmeye yardımcı olur.

Yoğun bakım ünitelerinde sağlık profesyonellerinin sıklıkla karşılaştığı etik sorunlar şunlardır: 1. Tedaviye Başlamama, Sınırlandırma veya Kesme: Hastanın tedaviye başlanmaması, sınırlanması veya yaşam desteğinin kesilmesi kararları. 2. Bilgilendirilmiş Onam: Hastaların veya yakınlarının tedavi süreçleri hakkında yeterince bilgilendirilmemesi ve onamlarının alınmaması. 3. Tıbbi Kaynakların Adil Paylaşımı: Sınırlı kaynakların adil bir şekilde dağıtılması. 4. Mahremiyet ve Gizlilik: Hastaların mahremiyetinin ve kişisel bilgilerinin gizliliğinin korunması. 5. Ötanazi ve Ölüm Haberi: Hastaların ölüm haberlerinin verilmesi ve ötanazi talepleri. 6. Hiyerarşik ve Meslektaşlar Arası Sorunlar: Mesleki hiyerarşide alt basamaktakilere fazla iş yüklenmesi ve meslektaşlar arasındaki görüş ayrılıkları.