ToprakBilimi

Toprak elementleri iki ana gruba ayrılır: 1. Mineral Elementler: Ana kayanın fiziksel ve kimyasal ayrışmasıyla oluşur. 2. Organik Elementler: Bitki ve hayvan artıklarının ayrışmasıyla ortaya çıkar.

Ph606 adlı ürünün hangi bitkilerde kullanıldığı hakkında doğrudan bilgi bulunmamaktadır. Ancak, kükürt içeren genel gübrelerin birçok bitkide kullanıldığı bilinmektedir. Kükürt özellikle şu bitkilerde kullanılır: - Sebzeler: Domates, salatalık, biber, havuç, fasulye, mısır, patates. - Meyve ağaçları: Elma, armut, şeftali. - Tahıllar: Buğday, arpa. - Çiçekler: Gül, orkide, petunya. Ayrıca, kireçli topraklarda da kükürt kullanımı yaygındır, çünkü bu topraklar genellikle yüksek pH değerine sahiptir ve kalsiyumun bitki besin maddeleri arasında önemli bir yer tutması nedeniyle tercih edilir.

Doğal EC, bitkilerin beslenmesinde kullanılan gübrelerin elektriksel iletkenlik değerini ifade eder. Bu değer, gübrelerin suda çözünme yeteneğini ve dolayısıyla bitkilere daha hızlı ve etkili bir şekilde besin sağlama kapasitesini gösterir.

Azot eksikliğini gidermek için aşağıdaki yöntemler uygulanabilir: 1. Organik gübreler kullanmak. 2. Sentetik gübreler eklemek. 3. Bakteri inokülasyonu yapmak. 4. Bitki döngüsünü yönetmek. Ayrıca, toprağın pH seviyesini kontrol etmek ve aşırı sulamadan kaçınmak da azot eksikliğini önlemek için önemlidir.

Verimli ve kaliteli toprak, bitkilerin sağlıklı büyümesi için gerekli besin maddelerini içeren, su tutma kapasitesi yüksek ve biyolojik aktivitesi güçlü olan topraktır. Bu tür toprağın özellikleri şunlardır: Besin maddeleri açısından zenginlik. Uygun pH seviyesi. Organik madde içeriği. Canlı mikroorganizma aktivitesi. Erozyona karşı direnç.

Terra Rossa toprağı, bünyesinde bol miktarda demiroksit bulunması nedeniyle kırmızı renklidir.

Toprak Bilimi ve Bitki Besleme bölümü, 4 yıllık bir lisans programıdır.

Toprakta iyi strüktür, toprak parçacıklarının düzenli ve kolay ufalanabilir olması ile anlaşılır. İyi strüktüre sahip topraklarda: - Köklerin hava alması ve suyun hareket edebilmesi için boşluklar bulunur. - Toprak daha az taşınır, erozyon olmaz. - Mikroorganizmalar daha rahat çalışabilir. Toprak strüktürünü değerlendirmek için: - 50-60 cm derinliğinde bir çukur kazılıp, profilin yandan görünümü incelenebilir. - Toprağa bıçak veya kalem gibi sert bir cisim batırılarak, sıkışık ve sert bölümlerin tespiti yapılabilir.

Killi kireç taşı genellikle suyu tutmaz veya iletmez.

"Topraklı yapı" ifadesi iki farklı anlamda kullanılabilir: 1. Topraklı (sıfat): İçine toprak karışmış olan. 2. Topraklı (inşaat terimi): Toprak partiküllerinin bir araya gelerek oluşturduğu, suyun hareketi, hava dolaşımı, köklerin gelişimi ve besin maddelerinin alınabilirliğini etkileyen toprak yapısı.

Toprak strüktürü ve porozite toprağın önemli iki fiziksel özelliğidir. Toprak strüktürü, toprağın taneciklerinin (kum, kil, silt ve organik madde) istiflenme şekli ve bu taneciklerin oluşturduğu kümelerin (agregat) yapısıdır. Porozite ise, toplam boşluk hacminin toplam toprak hacmine oranıdır.

Nitrifiye edici bakteriler, azot döngüsünde önemli bir rol oynayan mikroorganizmalardır ve amonyak ve nitritleri nitratlara dönüştürürler. Bu süreç, nitrifikasyon olarak adlandırılır. Nitrifikasyon bakterilerinin yaptığı işler: - Toprak verimliliğini artırır: Bitkilerin kullanabileceği nitratların oluşumunu sağlayarak. - Su kalitesini iyileştirir: Su kaynaklarındaki amonyak seviyelerini düşürerek. - Ekosistem dengesini sağlar: Azot döngüsünün kritik bir bileşeni olarak, ekosistemlerdeki besin zincirlerini destekler.

Üre gübresi yağmur yağmazsa, büyük bir kısmı kaybolabilir. Yapılan araştırmalar, yağış olmadan 15 gün boyunca toprakta kalan üre gübresinin %74 ile %92 arasında kayıp yaşadığını göstermektedir. Bunun nedenleri: - Amonyak uçucu hale gelir. - Toprak yüzeyinde kalır. - Yanlış zamanlama.

Hacim ve toprak arasındaki ilişki, toprağın kapladığı alanın (hacmin) ve içindeki katı maddelerin ağırlığının belirlenmesiyle ilgilidir. Toprak hacmi, doğal strüktür durumundaki kuru bir toprak kütlesinin ağırlığının, kapladığı toplam alana oranıdır. Ayrıca, hacimsel nem içeriği de toprağın önemli bir fiziksel özelliğidir ve belirli bir toprak kütlesi içindeki suyun hacminin, kütlenin toplam hacmine oranı olarak tanımlanır.

Siltli toprak, genel olarak verimli ve iyi bir toprak türü olarak kabul edilir. Özellikleri: - Drenaj özelliği iyidir, suyu uzun süre bünyesinde tutabilir. - İnce tanecikli yapısı sayesinde işlenmesi kolaydır. - Nemi muhafaza etme kapasitesi yüksektir. Ancak, siltli toprakların kohezyona uğramadığı ve aşırı su birikmesi durumunda sorun yaratabileceği unutulmamalıdır.

Çorak topraklar tamamen bitmiş değildir, ancak bu toprakların verimliliği artırılabilir ve tarıma uygun hale getirilebilir. Çorak toprakların iyileştirilmesi için bazı yöntemler şunlardır: - Kireç ve sülfür uygulaması: Toprağın pH dengesini sağlamak için kireç, aşırı alkali toprakları asidik hale getirmek için sülfür kullanılabilir. - Tuzluluk yönetimi: Tuzlu topraklarda tuzların temizlenmesi için uygun drenaj sistemleri kurulabilir. - Organik maddeler: Toprağın yapısını iyileştirmek, su tutma kapasitesini artırmak ve verimliliği artırmak için organik maddeler (kompost, gübre) eklenebilir. - Erozyon kontrolü: Ağaçlandırma ve bitki örtüsü oluşturma gibi yöntemlerle erozyon önlenebilir. - Suyu verimli kullanma: Su kaynaklarının doğru yönetilmesi ve sulama sistemlerinin etkin kullanımı önemlidir.

İndeks tarım ifadesi, "hasat indeksi" olarak da bilinen bir tarım kavramını ifade edebilir. Hasat indeksi, bir bitkinin hasadından elde edilen ekonomik değerin, toplam bitki biyomassasına oranını ifade eder. Tarım sektöründe bu kavramın iş yaptığı alanlar şunlardır: Agronomi: Bitki yetiştiriciliği ve tarım sistemleri tasarlarken hasat indeksi dikkate alınır. Hortikültür: Meyve ve sebze üretiminde, hasat indeksi ürün kalitesi ve verimi üzerinde belirleyici bir faktördür. Hayvancılık: Yem bitkilerinin hasat indeksi, hayvanların beslenme verimliliğini etkiler. Toprak bilimi: Toprağın besin verimliliği, bitkilerin hasat indeksi üzerinde doğrudan etkilidir. Ayrıca, Tarım Ürünleri Üretici Fiyat Endeksi gibi kavramlar da tarım sektöründe ekonomik göstergeleri izleyerek üreticilerin gelir durumunu ve tarım politikalarının etkinliğini değerlendirmeye yardımcı olur.

Türkiye'de en çok kolüvyal toprak, Toros Dağları, Karadeniz Dağları ve Doğu Anadolu Bölgesi gibi dağlık alanlarda yaygındır.

Toprak, fiziksel ve kimyasal aşınmanın sonucu olarak ana kayaların parçalanması ile oluşan, mineral, organik madde, su ve hava karışımından oluşan bir yapıdır. Görsel olarak toprak, genellikle kahverengi, siyah veya kiremit kırmızısı gibi renklere sahip, yüzeyinde bitki ve canlıların yaşadığı bir katman olarak tanımlanabilir.

Taş doğuran toprak (vertisol), Trakya ve Güney Marmara bölgelerinde bulunur.