ToprakBilimi

Karanfil baharatı yetiştirmek için aşağıdaki adımları izlemek gerekmektedir: 1. Toprak Seçimi: Karanfil, iyi drene edilmiş, hafif asidik toprakları tercih eder. 2. İklim Koşulları: Karanfil bitkisi, tropikal ve subtropikal iklimlerde yetişir. 3. Tohum Ekim: Karanfil tohumları, genellikle bahar veya yaz aylarında ekilir. 4. Sulama: Tohumlar ekildikten sonra, toprağın nemli kalması sağlanmalıdır. 5. Gübreleme: Karanfil bitkisi, büyüme döneminde düzenli olarak organik gübre ile beslenmelidir. 6. Hasat: Karanfil bitkisi, ilk meyvelerini 4-5 yıl sonra vermeye başlar. Karanfil yetiştiriciliğinde dikkat edilmesi gereken diğer hususlar: Hastalık ve zararlılara karşı düzenli kontroller yapılmalı ve gerekli önlemler alınmalıdır. İklim değişikliği, karanfil yetiştiriciliğini olumsuz etkileyebileceğinden, iklim koşulları sürekli izlenmelidir. Bitkilerin sağlığını korumak için uygun sulama, gübreleme ve budama yapılmalıdır.

Dünyanın toprak zenginliği, kayaçların çözünme özelliğinden kaynaklanır. Kayaçların çözülmesi sonucu mineraller ve elementler açığa çıkar, bunlar toprak suyunda çözünür hale gelir ve bitkiler tarafından besin olarak kullanılır.

Türkiye'de toprakların sınıflandırılması Toprak Taksonomisi sistemine göre yapılır.

Yonca, tınlı, kumu çok olmayan ve yeter derecede kireç içeren tarlalarda en iyi yetişir. Ayrıca yoncanın yetişebilmesi için: - Toprak pH'ının 6.5'tan aşağı olmaması gerekir. - Taban suyunun yüksek olmaması ve toprağın iyi işlenmiş olması önemlidir. - Sulak arazilerde ve kurak-sıcak iklim koşullarında verimi daha yüksektir.

Biyokömürün toprakta kullanımı şu şekillerde yapılır: 1. Toprağa Karıştırma: Biyokömür, diğer organik materyallerle, kompostla veya malç ile karıştırılarak toprağa serilir. 2. Doğrudan Gömme: Biyokömür, toprağın yaklaşık 5 cm derinine veya altına gömülür. 3. Sobalarda Kullanım: Biyokömür, ekolojik çiftliklerde sobalarda pişirerek veya ısınmada kullanılarak fosil yakıt tüketimini azaltır. Biyokömür, toprağın organik madde içeriğini artırarak verimliliğini iyileştirir, su tutma kapasitesini artırır ve bitki büyümesine destek sağlar.

Çay posasının azot oranı %4,5 civarındadır.

Azotun bitkiyi kurutması mümkün değildir. Ancak, azot eksikliği veya fazlalığı bitkilerde bazı olumsuz etkilere yol açabilir. Azot eksikliği durumunda bitkiler kurmaz, ancak şu belirtiler görülebilir: Yapraklarda sararma ve küçülme. Kök/gövde oranının artması. Kloroplastların bozulması ve az sayıda oluşması (kloroz). Azot fazlalığı durumunda ise bitkiler aşırı büyüyebilir, ancak bu büyüme sağlıklı değildir ve şu belirtiler görülebilir: Yaprakların daha koyu yeşil renkte olması ve bitkilerin etli büyümesi. Çiçeklenme ve meyve olgunlaşmasının gecikmesi. Hastalık ve zararlılara karşı direncin azalması. Azotun bitkiler üzerindeki etkilerini en aza indirmek için, gübreleme programı bitki türü, toprak özellikleri ve iklim koşulları gibi faktörlere göre belirlenmelidir.

Türkiye'de görülen bazı toprak türleri ve bu toprakların dağılım bölgeleri şunlardır: 1. Zonal Topraklar: - Kırmızı Akdeniz Toprağı (Terra-Rossa): Akdeniz ikliminde, özellikle Ege ve Marmara bölgelerinde görülür. - Kahverengi Orman Toprağı: Daha çok Karadeniz bölgesinde, ormanlarda bulunur. - Kahverengi Bozkır Toprakları: Güneydoğu Anadolu, Doğu Anadolu ve İç Anadolu bölgelerinde yaygındır. 2. Azonal Topraklar: - Alüvyal Topraklar: Delta ovaları ve vadi tabanlarında, özellikle Çukurova, Gediz ve Büyük Menderes'te bulunur. - Lös Topraklar: İç Anadolu ve Doğu Anadolu'nun bazı kesimlerinde rastlanır. - Kolüvyal Topraklar: Dağ etekleri ve yamaçlarda yer alır. 3. İntrazonal Topraklar: - Vertisoller: Trakya bölgesinde, özellikle Ergene Havzası'nda yaygındır. - Tuzlu Topraklar: Tuz Gölü ve çevresi ile Ereğli, Küçük Menderes ve Burdur Gölü'nde görülür.

pH, EC (elektriksel iletkenlik) ve sıcaklık ölçerler bitki yetiştiriciliğinde önemli işlevler üstlenir: 1. pH Ölçer: Bitkilerin besin maddelerini alabilmesi için gerekli olan pH seviyesini ölçer. 2. EC Ölçer: Çözeltinin besin değerini ve tuz seviyesini belirler. 3. Sıcaklık Ölçer: Kök bölgesindeki sıcaklık, besin ve su alımını etkiler.

İnfilitrasyon ve nem hareketi şu şekilde gerçekleşir: 1. İnfilitrasyon: Yağış sularının toprak yüzeyinden toprağa sızmasıdır. Bu süreç, toprağın suyu iletebilme kapasitesine bağlıdır ve üç şekilde gerçekleşir: - Kapilarite etkisi: Gözenekli malzemenin suya doyan kısmındaki suyun kılcallık etkisiyle dikey olarak yükselmesi. - Buhar difüzyonu: Su buharının yüksek basınçlı ortamdan düşük basınçlı ortama yapı elemanının içerisinden geçmesi. - Rüzgâr sonucu: Rüzgârın çatlaklardan ve deliklerden çıkışı esnasında içindeki nemin bir kısmının bu çatlakta yoğuşarak birikmesi. 2. Nem hareketi: Toprakta suyun hareketi, sıvı halde veya gaz (buhar) halinde gerçekleşir.

Türkiye'de toprak tiplerinin kısa mesafelerde değişmesinde etkili olan faktörler şunlardır: 1. İklim: Sıcaklık ve yağış koşulları, toprak oluşum hızını ve türünü belirler. 2. Yükselti: Kısa mesafelerde yükselen araziler, sıcaklık ve yağış şartlarının değişmesine neden olur. 3. Bakı: Dağların kuzeye ve güneye bakan yamaçları arasındaki sıcaklık ve güneşlenme farkları, farklı toprak tiplerinin oluşmasına yol açar. 4. Ana Materyal: Farklı kaya gruplarının bulunduğu dağlık alanlarda, fiziksel ve kimyasal yapısı farklı topraklar oluşur. 5. Eğim: Yamaçlarda erozyon ve toprak taşınımı, toprak profilinin derinliğini ve karakterini etkiler.

Bikifi'ye göre toprak, yer kabuğunu oluşturan kayaçların ufalanması sonucunda oluşan, içinde mineraller, canlı organizmalar, organik maddeler, hava ve su bulunan canlı bir örtüye denir.

Kumlu topraklar suyu tutmaz ve hızla süzer.

20.20.0+(12 SO3)+ME gübre içerisinde bulunan maddeler şunlardır: %20 azot (N); %20 fosfor (P2O5); %12 kükürt trioksit (SO3); %12 klor (Cl); %2 nem; %20'ye kadar maksimum EC; 5-7 pH değeri. Ayrıca, bu gübrenin içeriğinde çinko (Zn) bulunabilir.

Organik maddeyi en hızlı artırmak için aşağıdaki yöntemler önerilir: 1. Hayvan Gübresi Kullanımı: İyi hazırlanmış, yanmış çiftlik gübresi iki yılda bir sulanan alanlarda dekara 2 ton, kıraç tarlalarda ise üç yılda bir dekara 2 ton hesabıyla verilmeli ve toprağa karıştırılmalıdır. 2. Yeşil Gübreleme: Kışlık tek yıllık baklagiller gibi bitkiler ekilerek çiçeklenme döneminde toprağa karıştırıldığında, 2 ton çiftlik gübresine eşdeğer organik madde sağlar. 3. Kompost Yapımı: Mutfak atıkları, bahçe atıkları ve diğer organik malzemelerin çürütülmesiyle elde edilen kompost, toprağa eklenerek organik madde miktarını artırır. 4. Minimum Toprak İşleme: Toprağı fazla derin işlemekten kaçınarak, yüzeysel işleme yöntemiyle organik maddenin korunmasına yardımcı olunmalıdır. 5. Bitki Rotasyonu: Farklı bitki türlerinin sırayla ekilmesi, toprak sağlığını artırır ve organik madde miktarını yükseltir.

Hümik ve fulvik asitler aynı şeyin farklı bileşenleridir. Hümik asit, topraktaki organik maddenin daha büyük moleküllü bir parçasıdır ve toprak yapısını iyileştirme, su tutma kapasitesini artırma gibi işlevler görür. Fulvik asit ise daha küçük moleküllere sahiptir ve suda daha kolay çözünür, bu sayede bitki kökleri tarafından daha kolay emilir.

Killi ve kireçli topraklar farklı özelliklerle ayırt edilebilir: 1. Killi Toprak: - Görünüm: Kil taneciklerinin baskın olduğu, koyu renkli topraklardır. - Hissiyat: Nemli olduğunda yapışkan bir kıvam alır ve şekil verilebilir. - Su Tutma: Suyu iyi tutar ve ısınması geç olur. - Besin Değeri: Besin maddelerini tutma yeteneği yüksektir. 2. Kireçli Toprak: - Renk: Beyaza yakın bir renk alır ve suyla temas ettiğinde köpüklenebilir. - pH: Asidik özellik gösterir ve yüksek pH seviyesine sahiptir. - Yapı: İri taneli, taşlar içeren ve işlenmesi zor topraklardır. - Bitki Yetiştirme: Ispanak, lahana, mısır gibi bitkiler için uygundur.

Kara tabakasının sertleşmesi, genellikle jeolojik süreçler ve doğal erozyon sonucu gerçekleşir. Bu süreçte: 1. Volkanik faaliyetler ve yer hareketleri sayesinde oluşan mineraller ve taşlar, zamanla birbirleriyle etkileşime geçer. 2. Rüzgar ve su gibi etkenler kayaları aşındırarak toprağın oluşumuna yardımcı olur. 3. Organik maddeler (bitki ve hayvan kalıntıları) toprakta birikerek besleyici humus tabakaları oluşturur. 4. Yüksek sıcaklık ve basınç altında, yer kabuğundaki kayalar metamorfoza uğrayarak sertleşir. Ayrıca, insan faaliyetleri de toprak yapısını değiştirerek sertleşmesine katkıda bulunabilir.

Kirecin pH değerini artırmak için aşağıdaki yöntemler kullanılabilir: 1. Turba Kullanımı: Doğal olarak asidik olan turba, suya eklendiğinde pH değerini belirli bir dereceye kadar yükseltebilir. 2. Kozalaklı Ağaç Kompostu: Çam iğneleri veya kozalaklı ağaçlardan elde edilen kompost, musluk suyunun pH değerini düşürür ve aynı zamanda bitkiler için besin açısından zenginleştirir. 3. Kalsiyum Karbonat (Kireç): Toprağa kalsiyum karbonat eklemek, toprağın pH değerini artırır. pH değerini artırırken dikkatli olunmalı ve aşırı dozdan kaçınılmalıdır, çünkü su çok asitli hale gelebilir.

Perkolasyon yöntemi iki farklı bağlamda kullanılabilir: 1. Toprak Bilimi: Perkolasyon, suyun taş veya toprak içinde hidrostatik basınçla oluşan hareketi ve suyun toprakta, belli bir kanal olmaksızın yeraltı su tabakasına doğru yaptığı harekettir. 2. Zeytinyağı Üretimi: Perkolasyon, zeytin ezmesinde sıvı fazın farklı yüzey gerilimine sahip olması esasına dayanan bir ayırma yöntemidir.