TMK

Türk Medeni Kanunu'nun (TMK) 611 ve 612. maddeleri birlikte değerlendirildiğinde, en yakın yasal mirasçıların tamamı tarafından reddolunan miras, sulh mahkemesince iflas hükümlerine göre tasfiye edilir. Süreç şu şekilde işler: 1. Tüm mirasçılar mirası reddettiğinde, tereke resmen tasfiye edilir. 2. Tasfiye sonunda arta kalan değerler, mirası reddetmemişler gibi hak sahiplerine verilir.

Soybağının reddi davası, Türk Medeni Kanunu'nun (TMK) 286. ve 291. maddeleri arasında düzenlenmiştir.

Türk Medeni Kanunu (TMK) madde 166'ya göre boşanma şartları şunlardır: 1. Evlilik Süresi: Evliliğin en az bir yıl sürmüş olması gerekmektedir. 2. Eşlerin Anlaşması: Eşler, boşanma konusunda karşılıklı olarak anlaşmalıdır ve bu anlaşmayı bir protokol ile belgelemelidirler. 3. Birlikte Başvuru veya Dava Kabulü: Eşler birlikte mahkemeye başvurmalı veya bir eş diğerinin açtığı davayı kabul etmelidir. 4. Hakimin Onayı: Hakim, tarafları bizzat dinleyerek iradelerinin serbestçe açıklandığına kanaat getirmelidir.

Türk Medeni Kanunu (TMK) velayet hükmü, 335. maddede şu şekilde düzenlenmiştir: "Madde 335: Ergin olmayan çocuk, ana ve babasının velayeti altındadır. Yasal sebep olmadıkça velâyet ana ve babadan alınamaz. Hâkim vasi atanmasına gerek görmedikçe, kısıtlanan ergin çocuklar da ana ve babanın velayeti altında kalırlar". Bu maddeye göre: - Evlilik devam ettiği sürece velayet, anne ve baba tarafından birlikte kullanılır. - Boşanma durumunda ise velayet, çocuğun üstün yararı gözetilerek eşlerden birine verilir.

TMK madde 195 ve 196 ile madde 197 ve 198 arasındaki farklar şunlardır: 1. TMK madde 195: Evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerin yerine getirilmemesi veya evlilik birliğine ilişkin önemli bir konuda uyuşmazlığa düşülmesi durumunda, eşlerin ayrı ayrı veya birlikte hâkimin müdahalesini isteyebileceğini düzenler. 2. TMK madde 196: Eşlerden birinin istemi üzerine hâkim, ailenin geçimi için her birinin yapacağı parasal katkıyı belirler. TMK madde 197 ve 198 ise daha çok ayrı yaşama hakkıyla ilgilidir: 3. TMK madde 197: Eşlerden biri, ortak hayat sebebiyle kişiliği, ekonomik güvenliği veya ailenin huzuru ciddi biçimde tehlikeye düştüğü sürece ayrı yaşama hakkına sahiptir. 4. TMK madde 198: Eşlerden biri, birliğin giderlerine katılma yükümlülüğünü yerine getirmezse, hâkim onun borçlularına, ödemeyi tamamen veya kısmen diğer eşe yapmalarını emredebilir.

TMK 161, Türk Medeni Kanunu'nun zina nedeniyle boşanma ile ilgili maddesini ifade eder. Maddeye göre, eşlerden biri zina ederse, diğer eş boşanma davası açabilir. Davaya hakkı olan eşin, boşanma sebebini öğrenmesinden başlayarak altı ay ve her hâlde zina eyleminin üzerinden beş yıl geçmekle dava hakkı düşer.

Türk Medeni Kanunu (TMK) Madde 605, mirasın reddi ile ilgilidir ve şu şekildedir: "Yasal ve atanmış mirasçılar mirası reddedebilirler. Ölümü tarihinde mirasbırakanın ödemeden aczi açıkça belli veya resmen tespit edilmiş ise, miras reddedilmiş sayılır".

TMK 505. madde kapsamında "saklı pay", mirasbırakanın tasarruf edemediği, yasal mirasçıların miras payları üzerindeki korunan kısmı ifade eder. Bu maddeye göre: - Mirasçı olarak altsoyu, ana ve babası veya eşi bulunan miras bırakan, mirasının saklı paylar dışında kalan kısmında ölüme bağlı tasarrufta bulunabilir. - Bu mirasçılardan hiçbiri yoksa, mirasbırakan mirasının tamamında tasarruf edebilir.

TMK madde 176 ve madde 174 arasındaki farklar şunlardır: 1. TMK madde 176: Maddî tazminat ve yoksulluk nafakasının ödenme biçimini düzenler. 2. TMK madde 174: Boşanmaya sebep olan olaylar yüzünden mevcut veya beklenen menfaatleri zedelenen tarafın, kusurlu taraftan uygun bir maddî tazminat isteme hakkını düzenler.

Türk Medeni Kanunu'nun (TMK) 512. maddesi, mirasçılıktan çıkarma ile ilgili hükümleri içerir: Maddeye göre: 1. Mirasçılıktan çıkarma, mirasbırakan ancak buna ilişkin tasarrufunda çıkarma sebebini belirtmişse geçerlidir. 2. Mirasçılıktan çıkarılan kimse itiraz ederse, belirtilen sebebin varlığını ispat, çıkarmadan yararlanan mirasçıya veya vasiyet alacaklısına düşer. 3. Sebebin varlığı ispat edilememiş veya çıkarma sebebi tasarrufta belirtilmemişse tasarruf, mirasçının saklı payı dışında yerine getirilir; ancak, mirasbırakan bu tasarrufu çıkarma sebebi hakkında düştüğü açık bir yanılma yüzünden yapmışsa, çıkarma geçersiz olur.

TMK 302 ve 303 maddeleri, Türk Medeni Kanunu'nun babalık hükmü ile ilgili düzenlemeleridir. TMK 302 maddesi babalığa karine oluşturan durumları düzenler ve şu şekildedir: > "Davalının, çocuğun doğumundan önceki üçyüzüncü gün ile yüzsekseninci gün arasında ana ile cinsel ilişkide bulunmuş olması, babalığa karine sayılır. Bu sürenin dışında olsa bile fiilî gebe kalma döneminde davalının ana ile cinsel ilişkide bulunduğu tespit edilirse aynı karine geçerli olur. Davalı, çocuğun babası olmasının olanaksızlığını veya bir üçüncü kişinin baba olma olasılığının kendisininkinden daha fazla olduğunu ispatlarsa karine geçerliliğini kaybeder". TMK 303 maddesi ise hak düşürücü süreleri belirler ve şu şekildedir: > "Babalık davası, çocuğun doğumundan önce veya sonra açılabilir. Ananın dava hakkı, doğumdan başlayarak bir yıl geçmekle düşer. Çocuğa doğumdan sonra kayyım atanmışsa, çocuk hakkında bir yıllık süre, atamanın kayyıma tebliği tarihinde; hiç kayyım atanmamışsa çocuğun ergin olduğu tarihte işlemeye başlar. Çocuk ile başka bir erkek arasında soybağı ilişkisi varsa, bir yıllık süre bu ilişkinin ortadan kalktığı tarihte işlemeye başlar. Bir yıllık süre geçtikten sonra gecikmeyi haklı kılan sebepler varsa, sebebin ortadan kalkmasından başlayarak bir ay içinde dava açılabilir".

Türk Medeni Kanunu'na (TMK) göre aileyi eşler birlikte temsil eder. Ayrıca, eşlerden her biri, ortak yaşamın devamı süresince ailenin sürekli ihtiyaçları için tek başına birliği temsil etme yetkisine sahiptir.

TMK 223/2 maddesi, aile konutu için de geçerlidir. TMK 223/2'ye göre, eşlerden biri, diğer eşin rızası olmadan paylı mülkiyet konusu maldaki payı üzerinde tasarrufta bulunamaz.

TMK 432, Türk Medeni Kanunu'nun 432. maddesi anlamına gelir ve "Koruma Amacıyla Özgürlüğün Kısıtlanması"nı düzenler. Bu maddeye göre, akıl hastalığı, akıl zayıflığı, alkol veya uyuşturucu madde bağımlılığı, ağır tehlike arzeden bulaşıcı hastalık veya serserilik sebeplerinden biriyle toplum için tehlike oluşturan her ergin kişi, kişisel korunmasının başka şekilde sağlanamaması halinde, tedavisi, eğitimi veya ıslahı için elverişli bir kuruma yerleştirilir veya alıkonulabilir. Bu kararın uygulanabilmesi için, kamu görevlileri, bu tür bir durumun varlığını öğrendiklerinde, hemen yetkili vesayet makamına bildirmek zorundadırlar.

TMK madde 640 ve 641 şu şekilde açıklanabilir: TMK madde 640: Birden çok mirasçı bulunması hâlinde, mirasın geçmesiyle birlikte paylaşmaya kadar, mirasçılar arasında terekedeki bütün hak ve borçları kapsayan bir ortaklık meydana gelir. Mirasçılar terekeye elbirliğiyle sahip olurlar ve sözleşme veya kanundan doğan temsil ya da yönetim yetkisi saklı kalmak üzere, terekeye ait bütün haklar üzerinde birlikte tasarruf ederler. TMK madde 641: Mirasçılar, tereke borçlarından müteselsilen sorumludurlar. Ana ve baba veya büyük ana ve büyük baba ile birlikte yaşayan ve emeklerini veya gelirlerini aileye özgüleyen ergin çocuklar ile torunlara verilecek uygun miktardaki tazminat, bu yüzden terekenin borç ödemeden acze düşmemesi kaydıyla tereke borcu sayılır.

Türk Medeni Kanunu (TMK) madde 702 ve 703 elbirliği mülkiyeti ile ilgilidir. Madde 702 şu hükümleri içerir: 1. Ortakların hakları ve yükümlülükleri, topluluğu doğuran kanun veya sözleşme hükümleri ile belirlenir. 2. Kanunda veya sözleşmede aksine bir hüküm bulunmadıkça, gerek yönetim, gerek tasarruf işlemleri için ortakların oybirliğiyle karar vermeleri gerekir. 3. Sözleşmeden doğan topluluk devam ettiği sürece, paylaşma yapılamaz ve bir pay üzerinde tasarrufta bulunulamaz. 4. Ortaklardan her biri, topluluğa giren hakların korunmasını sağlayabilir. Bu korumadan bütün ortaklar yararlanır. Madde 703 ise elbirliği mülkiyetinin sona ermesini düzenler ve şu durumları içerir: 1. Elbirliği mülkiyeti, malın devri, topluluğun dağılması veya paylı mülkiyete geçilmesiyle sona erer. 2. Paylaştırma, aksine bir hüküm bulunmadıkça, paylı mülkiyet hükümlerine göre yapılır.

TMK 1007 kapsamında zararın hesaplanması için aşağıdaki unsurlar dikkate alınmalıdır: 1. Uygun İlliyet Bağı: Zararın, tapu sicilinin yolsuz tutulması ile doğrudan bağlantılı olması gerekmektedir. 2. Gerçek Zarar: Tazminat miktarı, tapu kaydının iptali nedeniyle mal sahibinin mal varlığında meydana gelen azalma olarak belirlenir. 3. Bilirkişi Raporu: Taşınmazın değerinin tespitinde, kamulaştırma kanununa göre seçilmiş bir bilirkişi heyetinin raporu esas alınır. Devletin sorumluluğuna gidilebilmesi için ayrıca kusurun da bulunması gerekebilir; yani tapu memurunun veya yardımcılarının kusurlu olması durumunda devlet, ödediği tazminat için rücu hakkını kullanabilir.

Türk Medeni Kanunu (TMK) Madde 406 gereği kısıtlı olmak, imamlığa engel teşkil etmez. Bu madde, savurganlık, alkol veya uyuşturucu madde bağımlılığı, kötü yaşama tarzı veya malvarlığını kötü yönetme gibi sebeplerle kişiyi kısıtlamayı düzenler. Kısıtlılık durumu, kişinin hukuki işlemlerini yapma ve bazı hakları kullanma yeteneğini kısıtlar, ancak dini görevlerine engel olmaz.

Türk Medeni Kanunu (TMK) 166/3. fıkra, aşağıdaki hallerde uygulanır: 1. Evlilik en az bir yıl sürmüşse ve eşler ya birlikte mahkemeye başvurmuş ya da bir eş diğerinin davasını kabul etmişse. 2. Hakim, tarafları bizzat dinleyerek iradelerinin serbestçe açıklandığına kanaat getirirse. 3. Boşanmanın mali sonuçları ve çocukların durumu hususunda taraflarca kabul edilecek düzenlemeyi uygun bulursa. Bu şartlar sağlandığında, hakim anlaşmalı boşanmaya karar verebilir.

Aile konutu şerhi, Türk Medeni Kanunu'nun (TMK) 194. maddesinden kaynaklanır.