TMK

Türk Medeni Kanunu (TMK) madde 463, aşağıdaki hallerde vesayet makamının izninden sonra denetim makamının da iznini gerekli kılar: 1. Vesayet altındaki kişinin evlat edinmesi veya evlât edinilmesi. 2. Vesayet altındaki kişinin vatandaşlığa girmesi veya çıkması. 3. Bir işletmenin devralınması veya tasfiyesi, kişisel sorumluluğu gerektiren bir ortaklığa girilmesi veya önemli bir sermaye ile bir şirkete ortak olunması. 4. Ömür boyu aylık veya gelir bağlama veya ölünceye kadar bakma sözleşmeleri yapılması. 5. Mirasın kabulü, reddi veya miras sözleşmesi yapılması. 6. Küçüğün ergin kılınması. 7. Vesayet altındaki kişi ile vasi arasında sözleşme yapılması.

Türk Medeni Kanunu'nun (TMK) 2. ve 3. maddeleri farklı konuları düzenler: 1. TMK'nın 2. maddesi, hukuki ilişkilerin kapsamında yer alan dürüstlük kuralı ve hakkın kötüye kullanılmasını ele alır. 2. TMK'nın 3. maddesi, iyiniyet kavramını düzenler.

Türk Medeni Kanunu (TMK) Madde 215 şu şekildedir: "Eşlerden birinin açık veya örtülü olarak mallarının yönetimini diğer eşe bırakması hâlinde, aksi kararlaştırılmış olmadıkça vekâlet hükümleri uygulanır".

TMK 701 maddesi, Türk Medeni Kanunu'nun Elbirliği Mülkiyeti başlıklı bölümünü düzenler. Bu maddeye göre, kanun veya kanunda öngörülen sözleşmeler uyarınca oluşan topluluk dolayısıyla mallara birlikte malik olanların mülkiyeti, elbirliği mülkiyetidir. Elbirliği mülkiyetinde ortakların belirlenmiş payları olmayıp, her birinin hakkı ortaklığa giren malların tamamına yaygındır.

Türk Medeni Kanunu'nun (TMK) 166/4. maddesinin iptal kararı, 19 Nisan 2024 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanmış olup, karar 9 ay sonra yürürlüğe girecektir.

TMK 438 şeklinde yazılır, bu, Türk Medeni Kanunu'nun 438. maddesi anlamına gelir.

Türk Medeni Kanunu (TMK) Madde 349 şu şekildedir: "Çocuğun korunması – Ana veya babanın yeniden evlenmesi halinde": 1. Velayete sahip ana veya babanın yeniden evlenmesi, velayetin kaldırılmasını gerektirmez. 2. Ancak, çocuğun menfaati gerektirdiğinde velayet sahibi değiştirilebileceği gibi, durum ve koşullara göre velayet kaldırılarak çocuğa vasi de atanabilir.

TMK 163 maddesi, Türk Medeni Kanunu'nun Boşanma Sebepleri başlıklı ikinci bölümünde yer alır ve "Suç işleme ve haysiyetsiz hayat sürme" konusunu düzenler. Maddeye göre, eşlerden biri küçük düşürücü bir suç işler veya haysiyetsiz bir hayat sürer ve bu sebeplerden ötürü onunla birlikte yaşaması diğer eşten beklenemezse, bu eş her zaman boşanma davası açabilir.

Türk Medeni Kanunu (TMK) Madde 405, akıl hastalığı veya akıl zayıflığı sebebiyle kişinin kısıtlanmasını düzenler.

TMK madde 699 ve 698'de paylı mülkiyetin sona ermesi ile ilgili farklı konular düzenlenmektedir: TMK madde 699 paylı mülkiyetin sona erme biçimlerini belirler ve bu maddeye göre paylaşma şu şekillerde gerçekleştirilir: 1. Aynen taksim: Malın fiziksel olarak paydaşlar arasında bölünmesi. 2. Pazarlık veya artırmayla satış: Malın satılarak bedelinin paydaşlar arasında paylaştırılması. TMK madde 698 ise paylı mülkiyetin sona erme istemini düzenler ve bu maddeye göre: 1. Hukuki bir işlem gereğince veya paylı malın sürekli bir amaca özgülenmiş olması sebebiyle paylı mülkiyeti devam ettirme yükümlülüğü bulunmadıkça, paydaşlardan her biri malın paylaşılmasını isteyebilir. 2. Paylaşmayı isteme hakkı, hukuki bir işlemle en çok on yıllık süre ile sınırlandırılabilir.

TMK'nın 174 ve 162 maddeleri arasındaki fark, boşanma davalarında tazminat ve nafaka ile hayata kast, pek kötü veya onur kırıcı davranış gibi özel boşanma sebepleri ile ilgilidir. TMK'nın 174. maddesi, mevcut veya beklenen menfaatleri boşanma yüzünden zedelenen kusursuz veya daha az kusurlu tarafın, kusurlu taraftan uygun bir maddî tazminat isteyebileceğini düzenler. TMK'nın 162. maddesi ise eşlerden her birinin, diğeri tarafından hayatına kastedilmesi veya kendisine pek kötü davranılması ya da ağır derecede onur kırıcı bir davranışta bulunulması sebebiyle boşanma davası açabileceğini öngörür.

Evet, TMK'nın 202 ve 229 maddeleri birlikte değerlendirildiğinde, eşlerden birinin mal rejiminin sona ermesinden önceki bir yıl içinde diğer eşin rızası olmadan yaptığı karşılıksız kazandırmalar edinilmiş mallara değer olarak eklenir. TMK'nın 229. maddesine göre, bu tür kazandırmalar, mal rejiminin tasfiyesinde edinilmiş mallara eklenecek değerler arasında yer alır.

TMK 405 gereği kısıtlanma ve TCK 53 maddesi gereği kısıtlanma farklı hukuki kavramlardır. TMK 405 maddesi, Türk Medeni Kanunu'nda yer alır ve akıl hastalığı veya akıl zayıflığı sebebiyle işlerini göremeyen veya korunması ve bakımı için sürekli yardıma muhtaç olan erginlerin kısıtlanmasını düzenler. TCK 53 maddesi ise Türk Ceza Kanunu'nda yer alır ve kasten işlenen suçlar neticesinde hapis cezasına mahkûm olan kişilerin belirli haklardan yoksun bırakılmasını öngörür. Dolayısıyla, TMK 405 gereği kısıtlanma kişisel yetenek ve sağlık durumuyla ilgili bir sınırlama iken, TCK 53 maddesi gereği kısıtlanma cezai bir mahkumiyetin sonucudur.

TMK 610 ve 611 maddeleri arasındaki fark, mirasçının reddi durumuyla ilgilidir. - TMK 610 maddesi, mirasın reddi hakkını düzenler ve mirasçının mirası reddedebileceğini, bu durumda mirasçının payının miras açıldığı zaman sağ değilmiş gibi hak sahiplerine geçeceğini belirtir. - TMK 611 maddesi, yasal mirasçılardan birinin mirası reddetmesi durumunda, bu payın en yakın yasal mirasçılara geçeceğini ekler. Ayrıca, atanmış mirasçının reddi durumunda da benzer bir düzenleme içerir.

Türk Medeni Kanunu'nun (TMK) 691. maddesi emredici bir hükümdür, çünkü bu madde uyarınca işletme usulünün veya tarım türünün değiştirilmesi, adi kiraya veya ürün kirasına ilişkin sözleşmelerin yapılması veya feshi gibi önemli yönetim işleri için pay ve paydaş çoğunluğuyla karar verilmesi zorunludur.

TMK'nın 164 ve 166. maddeleri boşanma sebeplerini düzenler: 1. TMK Madde 164 (Terk): Eşlerden biri, evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerini yerine getirmemek maksadıyla diğerini terk ettiği veya haklı bir sebep olmadan ortak konuta dönmediği takdirde, ayrılık en az altı ay sürmüş ve bu durum devam ediyorsa, terk edilen eş boşanma davası açabilir. 2. TMK Madde 166 (Evlilik Birliğinin Sarsılması): Evlilik birliği, ortak hayatı sürdürmeleri kendilerinden beklenmeyecek derecede temelinden sarsılmış olursa, eşlerden her biri boşanma davası açabilir.

Türk Medeni Kanunu (TMK) madde 963 şu şekildedir: "Özel işletmelere ancak belli süre için izin verilebilir. Sürenin bitiminde bu izin yenilenebilir. Gerekli kurallara uyulmaması hâlinde, verilen izin her zaman geri alınabilir".

TMK'nın 174 ve 169 maddeleri arasındaki fark şu şekildedir: - TMK'nın 174. maddesi, boşanma yüzünden mevcut veya beklenen menfaatleri zarar gören kusursuz veya daha az kusurlu tarafın, kusurlu taraftan uygun bir maddî tazminat isteyebileceğini düzenler. - TMK'nın 169. maddesi ise, boşanma veya ayrılık davası açıldığında hâkimin, davanın devamı süresince eşlerin barınması, geçimi, malların yönetimi ve çocukların korunması gibi konularda re'sen geçici önlemler alması gerektiğini öngörür.

Türk Medeni Kanunu (TMK) madde 186 ve 187 şu şekildedir: Madde 186: 1. Eşler oturacakları konutu birlikte seçerler. 2. Birliği eşler beraberce yönetirler. 3. Eşler birliğin giderlerine güçleri oranında emek ve malvarlıkları ile katılırlar. Madde 187: 1. Kadın, evlenmekle kocasının soyadını alır; ancak evlendirme memuruna veya daha sonra nüfus idaresine yapacağı yazılı başvuruyla kocasının soyadı önünde önceki soyadını da kullanabilir. 2. Daha önce iki soyadı kullanan kadın, bu haktan sadece bir soyadı için yararlanabilir.

Evet, tedbir nafakası Türk Medeni Kanunu'nun (TMK) 169. maddesine göre düzenlenir.