Tanrı

"God is orchestrating" ifadesi, Tanrı'nın her şeyi bir plan dahilinde yönlendirdiği ve kontrol ettiği anlamına gelir. Bu inancın bazı örnekleri: Joseph'in hayatı. Esther'in cesareti. Pavlus'un misyonerlik yolculukları. Bu inanç, Tanrı'ya güvenmeyi ve hayatın zorluklarını O'nun hikmeti ve zamanlaması doğrultusunda kabul etmeyi teşvik eder.

"Yahve Katan" ifadesinin ne anlama geldiğine dair bilgi bulunamadı. Ancak, "Yahve" kelimesi, Yahudilik ve Hristiyanlıkta Tanrı'nın adı olarak kullanılır. "Yahve" kelimesi, İbranice "olmak" fiilinden türetilmiştir ve "Yaratıcı" anlamına gelir. Yahudiler, Tanrı'nın adının açıkça yazılıp söylenmesi yasak olduğu için "Yahve" yerine "Ha-Şem" (İsim), "Elohim" (Rab) veya "Adonay" (Efendimiz) derler.

Tanrı'nın yaptığı bir şeyin ne anlattığına dair farklı inanç sistemlerinde çeşitli yorumlar bulunmaktadır. Hristiyanlık ve Yahudilikte, Tanrı'nın yaptığı bazı şeyler şu anlamlara gelir: İbrahim'le yapılan ahit: Tanrı'nın, İbrahim'in soyunu çoğaltacağını ve onun aracılığıyla yeryüzündeki ailelerin nimetleneceğini vaat etmesi. Dünyanın yaratılması: Tanrı'nın önce göğü, yeri ve bitkileri yaratması, ardından insanları kendi suretinde yaratması. İslam'da, Allah'ın yaptığı bir şeyin ne anlattığına dair bilgi, Kur'an'da yer alan vahiyler aracılığıyla anlaşılır ve Allah'ın tekliği (tevhid) kavramıyla ilişkilidir. Bu yorumlar, inanç sistemlerine göre değişiklik gösterebilir ve bilimsel bir temeli yoktur.

Tanrı'nın sevgisinin bazı özellikleri: Sabır ve şefkat: Tanrı'nın sevgisi sabırlıdır ve şefkatlidir. Kıskançlık ve övünme yok: Tanrı'nın sevgisi kıskanmaz, övünmez ve böbürlenmez. Kendi çıkarını aramaz: Tanrı'nın sevgisi kendi çıkarını aramaz. Kolay kolay öfkelenmez: Tanrı'nın sevgisi kolay kolay öfkelenmez. Haksızlığa sevinmez: Tanrı'nın sevgisi haksızlığa sevinmez, gerçek olanla sevinir. Her şeye katlanır ve umut eder: Tanrı'nın sevgisi her şeye katlanır, her şeye umut eder ve her şeye dayanır. Bağışlayıcıdır: Tanrı'nın sevgisi bağışlayıcıdır. Ayrıca, Tanrı'nın sevgisi lütufla eşanlamlı olan iyiliksever bir eğilimdir ve en yüce ifadesi, Tanrı'nın kendisini yarattıklarına özverili bir şekilde armağan etmesidir.

Tanrı'nın yeryüzündeki temsilcisi olan hükümdarlardan bazıları şunlardır: Eski Mısır firavunları. Roma imparatorları. İsrailoğulları kralları. Ayrıca, Osmanlı padişahları da kendilerini tanrının yeryüzündeki hakimi-halifesi olarak görmüşlerdir.

Yehova, Tanah'ta (Eski Ahit) bahsi geçen Tanrı'nın adının olası bir telaffuz şeklidir. Yehova isminin temsil ettiği bazı anlamlar: "O Olmasını Sağlar". "Var olanı var eden" veya "Var olana neden olan". Yehova, aynı zamanda evrenin mutlak, ebedi ve değişmez Yaratıcısı olarak da temsil edilir.

Tanrı'nın varlığını kanıtlamak için kullanılan bazı yöntemler ve bu yöntemleri kullanan filozoflar: Ontolojik Kanıt: Tanrı'nın varlığını, Tanrı kavramından yola çıkarak kanıtlamaya çalışır. Kozmolojik Kanıt: Evrenin varlığından yola çıkarak Tanrı'nın varlığını kanıtlamaya çalışır. Teleolojik Kanıt (Tasarım Argümanı): Evrendeki düzenliliklerden yola çıkarak Tanrı'nın varlığını kanıtlamaya çalışır. Ayrıca, Karl Barth, Tanrı'nın varlığının rasyonel temellere sahip olduğunu savunurken, Alvin Plantinga kanıt ve veri olmasa dahi Tanrı'ya olan inancın makul olabileceğini düşünmüştür. Tanrı'nın varlığına dair kanıtların yorumlanması, inanan ve inanmayan insanlar arasında farklılık gösterebilir.

Tanrı'nın gücü, farklı inanç sistemlerinde çeşitli anlamlar taşır: Yunan Mitolojisi: Tanrılar, doğanın kontrolünden insanların kaderine kadar geniş bir etki alanına sahiptir. Hristiyanlık: Tanrı'nın gücü, O'nun dilediği her şeyi gerçekleştirebilme yetisi olarak tanımlanır. Tanrı'nın gücü ayrıca, insanların üzerinde otorite ve yetki sahibi olma, hükümetleri ve olayları sınırlama veya yönlendirme gibi anlamları da içerebilir.

Yahvist (veya Yehovist, Jehovist, Yahwist, Jahwist) ya da kısaca J, Belgesel Hipotez (DH)'e göre Tora'yı oluşturan dört ana kaynaktan biridir. Özellikleri: Kaynakların en eskisidir. Tekvinin yarısına yakınını, Çıkış'ın ilk yarısını ve Sayıların bazı kısımlarını oluşturur. Tanrı'yı insansı bir figür olarak tasvir eder ve ismi Yahweh (Yehova) olarak geçer. Yehuda Krallığı'na ve bu krallıktaki insanların tarihine özel bir ilgi duyar. ~MÖ 950'de derlendiğine ve ~MÖ 400'de Tora ile birleştirildiğine inanılır.

"Başarısız Hipotez: Tanrı" kitabı, bilim insanı Victor J. Stenger tarafından yazılmış olup, bir tanrının varlığına dair hiçbir kanıt olmadığını ve Tanrı'nın varlığının imkansız olmasa da, olanaksız olduğunu savunmaktadır. Stenger, Yahudi-Hristiyan Tanrı'sının yokluğuna dair yeterince kanıt olduğunu düşünmektedir. Kitabın bölüm başlıkları arasında şunlar yer almaktadır: Maddenin Ötesinde Bir Dünya Aramak; Cana Yakın Olmayan Evren; Değerlerimiz Tanrı’dan mı Geliyor?; Mümkün Olan ve Olmayan Tanrılar; Tanrısız Evrende Yaşamak. Ayrıca, "Başarısız Hipotez: Tanrı" kitabının tam adı, "Bilim Tanrı'nın Varolmadığını Nasıl Gösteriyor?" olarak da geçmektedir.

Doğaüstü, doğa yasalarına uymayan, doğa yasalarıyla açıklanamayan, tabiatüstü olan anlamına gelir. Bu terim, melek, tanrı, ruh gibi manevi varlıkları; büyü, telekinezi, prekognisyon ve duyu dışı algılama gibi iddia edilen insan yeteneklerini kapsar. Ayrıca, yer çekimi, elektromanyetizma ve kuantum mekaniği gibi doğa kanunları dışında, fiziksel alemin ötesinde var olduğuna inanılan hayaletler veya diğer varlıklar da doğaüstü olarak değerlendirilir.

"Tan atarken Tanrı" ifadesi, Ümit Özdağ'ın "Bir Sabah Tan Atarken Yüce Tanrı Dağından" adlı sözüyle ilişkilidir. Tanrı kelimesi, Türkçede genellikle Allah anlamında kullanılır. Dolayısıyla, "tan atarken Tanrı" ifadesi, muhtemelen güneşin doğuşunu ve gökyüzünü ifade eden "tan" ile, çeşitli dinlerde ve kültürlerde kullanılan "Tanrı" kelimesinin bir birleşimi olarak anlaşılabilir.

Theocentric yaklaşım, Tanrı'nın tüm varoluşun, amacın ve anlamın merkezi noktası olduğu inancıdır. Theocentric yaklaşım, çeşitli alanlarda uygulanabilir: Çevre etiği: İnsanlığın dünyayı Tanrı'nın istediği şekilde koruması gerektiğini savunur. Psikoloji: İnsan davranışlarını ilahi amaç ve ruhsal gelişim üzerinden inceler. Theocentric yaklaşım, Hristiyanlık, Yahudilik ve İslam gibi dinlerde yaygındır.

Brian Garrett'in "Metafizik Nedir?" kitabı, metafiziğin varoluşla ilgili temel meselelerle ilgilenen bir felsefe dalı olduğunu açıklar. Kitapta ele alınan bazı konular: zaman, mekân, nedensellik ve benlik gibi kavramların tanımlanması; evrenin oluşum süreci; Tanrı'nın varlığı; özgür irade ve determinizm; yoktan var olma olasılığı; geçmiş ve geleceğin sonsuzluğu. Garrett, bu konuları açık ve net bir üslupla ele alırken, anahtar kavramlar ve filozoflar hakkında bilgiler, örnekler, çalışma soruları ve ileri okuma önerileri sunar.

Varlığı kanıtlama problemi, genellikle Tanrı'nın varlığını kanıtlama bağlamında ele alınır ve farklı felsefi akımlar ile düşünürler tarafından çeşitli şekillerde ele alınmıştır. Bazı yaklaşımlar: İslam Felsefesi: Eşari, insanın olgun bir varlık haline kendi kendine ulaşamayacağını savunarak bir yaratıcının olması gerektiğini öne sürer. Ontolojik Kanıt: Bu kanıt, Tanrı'nın varoluşunun, en yüksek veya en yetkin varlık olarak tanımından zorunlulukla çıktığını gösterir. Varlığın genel olarak kanıtlanması ise, varlığın düşünceden önce geldiğini ve insan zihninden bağımsız olarak var olduğunu savunmakla mümkündür.

Jean-Louis Fournier'in "Muzip Tanrı" kitabı, emekliliğe hak kazanan Tanrı'nın, insanların mutlu olmasından duyduğu rahatsızlığı ve bu durumu değiştirmek için yarattığı "muziplikleri" anlatıyor. Tanrı, insanların hayatını zorlaştırmak için çeşitli "icatlar" yapar: Lekeler. Pazartesi. Başka tanrılar ve din savaşları. Kitap, teolojik ve felsefi konuları alaycı bir dille ele alarak okuyucuya hem eğlenceli hem de düşündürücü bir deneyim sunar.

George Berkeley, materyalizmi reddedip idealizm savunusuyla tanınan bir filozoftur. Berkeley'in savunduğu bazı görüşler şunlardır: Öznel idealizm: Berkeley, yalnızca ruhların ve bu ruhların idelerinin var olduğunu, maddenin ise varolmadığını öne sürer. Algılanma ve varlık: Berkeley'e göre, bir şeyin var olma koşulu algılanmış olmaktır; "Varlık, algılanmaktır". Tanrı'nın rolü: Berkeley, varlıkların sürekliliğini, Tanrı'nın şeyleri sürekli algılamasına bağlar. Birincil ve ikincil nitelikler: Berkeley, Locke'un birincil ve ikincil nitelikler ayrımını reddeder ve ikincil niteliklerin de sadece zihinde var olduğunu savunur. Tinsel gerçeklik: Berkeley felsefesinde nihai gerçekliğin tinsel, yani zihinsel olduğunu ve varolan her şeyin bu tinsel gerçekliğe, yani Tanrı'ya dayandığını savunur.

Tanrı kavramı, farklı din ve inanç sistemlerinde çeşitli şekillerde tanımlanır ve bu nedenle "Tanrı nasıl bir duygu" sorusuna kesin bir yanıt vermek zordur. Bazı teolojik yorumlara göre Tanrı'nın bazı duyguları şunlardır: Sevgi ve neşe. Merhamet. Diğer yandan, hiddet ve keder gibi duygular Tanrı'ya atfedilmez çünkü bunlar saf mükemmellikler değildir ve tedirginliğe yol açarlar. Tanrı kavramı, aynı zamanda karşı konulmaz büyüklük, sınırsız inayet, kerem, cömertlik ve sevgi ile de ilişkilendirilir. Tanrı'nın nasıl bir duygu olduğu, kişisel inanç ve teolojik yorumlara bağlı olarak değişebilir.

Yasanın Tekrarı kitabında işlenen bazı konular: İtaat: Tanrı'nın yasalarına sevgi ve huşu içinde itaat etmek. Ahlaki zorunluluklar: Ağır ve etkili karakterdeki ahlaki zorunlukların duygusu. Antlaşmalar: Horev dağında ve Moav ovasında yapılan antlaşmalar. Hukuki düzenlemeler: Tanıklık kuralları, boşanma ve yeniden evlenme yasakları, borç olarak değirmen ve üst taşının alınmaması, kaçırılıp satılan kişinin öldürülmesi gibi konular. Ayrıca, kitabın baştan sona verdiği ders, kuru bir itaatten ziyade, sevgi ve huşu ruhu içinde bir itaattir.

Anselmus'un savunduğu bazı görüşler şunlardır: Tanrı'nın varlığı: Ontolojik argümanıyla Tanrı'nın varlığını kanıtlamaya çalışmıştır. İnanç ve akıl ilişkisi: İnanç ve aklın birbirini tamamlayan unsurlar olduğunu, insanın Tanrı'yı gerçekten anlayabilmesi için önce inanması gerektiğini savunmuştur. Kötülük ve acı: Kötülük ve acının, Tanrı'nın varlığına itiraz olarak görülmemesi gerektiğini, aksine Tanrı'nın yaratıcı gücü ve mükemmelliği karşısında bir kontrast oluşturduğunu öne sürmüştür. Cisimleşme dogması: İsa Mesih'in insan doğasını alarak dünyaya gelmesinin, Tanrı'nın insanlara yakınlığını ve erişilebilirliğini gösterdiğini savunmuştur. Kefaret teorisi: "Cur Deus Homo" adlı eserinde, insanlığın kurtuluşu için Tanrı'nın insan olmasının gerekliliğini açıklamıştır.