Tanı

SD (Şüpheli Kitle) tanısı için biyopsi gerekebilir. Biyopsi, vücutta hastalık şüphesi bulunan bir bölgeden hücre, sıvı veya doku örneği alarak kesin teşhis koymak için kullanılan bir yöntemdir. Biyopsi, kanser, enfeksiyonlar ve inflamatuar hastalıkların tanısında önemli bir rol oynar. Bu nedenle, SD'nin iyi huylu mu yoksa kötü huylu mu olduğunu belirlemek için biyopsi yapılması uygun olabilir.

DEHB (Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu) tanısını psikiyatristler koyar.

ADHAD Bülteni'nde aşağıdaki konular yer almaktadır: 1. Pulmoner Arteriyel Hipertansiyon: Güncel sorunlar, tanı ve tedavi yöntemleri. 2. Bağ Dokusu Hastalıklarına Bağlı Pulmoner Hipertansiyon: Grup 3 pulmoner hipertansiyon. 3. Pediatrik Pulmoner Hipertansiyon: Farklar ve transplantasyon. 4. Kronik Tromboembolik Pulmoner Hipertansiyon. 5. Pulmoner Hipertansiyonda Özel Durumlar ve Tedaviler. Ayrıca, bültende 2022 ESC/ERS Pulmoner Hipertansiyon Kılavuzu gibi güncel konular da yorumlanmaktadır.

Yorgunluk tanısı için yapılan girişimler şunlardır: 1. Tıbbi Geçmiş ve Yaşam Tarzı Değerlendirmesi: Doktor, hastanın tıbbi geçmişini ve yaşam tarzını sorgulayarak yorgunluğun nedenlerini belirlemeye çalışır. 2. Fiziksel Muayene: Genel sağlık durumunu değerlendirmek ve yorgunluğun fiziksel bir nedeni olup olmadığını anlamak için yapılır. 3. Kan Testleri: Anemi, tiroid sorunları veya vitamin eksiklikleri gibi durumları tespit etmek için kan testleri yapılır. 4. Uyku Testleri: Uyku apnesi veya diğer uyku bozukluklarını değerlendirmek için gece boyunca uyku düzenini inceleyen testlerdir. 5. Psikolojik Değerlendirme: Depresyon veya anksiyete gibi psikolojik durumların yorgunluk üzerindeki etkisini değerlendirmek için yapılır. Bu girişimler, yorgunluğun altında yatan nedenleri belirlemeye ve uygun tedavi yöntemlerini önermeye yardımcı olur.

Belirtilen semptomlar, depresyon tanısı ile uyumludur. Depresyonda olan bir kişi, kendisini yetersiz ve değersiz bulur, çevresini yardım etmeyen ve yaşantısını yetersiz olarak değerlendirir, geleceğinden umutsuzdur ve uzun dönemli amaçları yoktur.

Hiperkalsemi tanısı, kandaki kalsiyum seviyesinin ölçülmesi ve altta yatan nedenlerin belirlenmesi ile konur. Tanı süreci genellikle şu adımları içerir: 1. Kan Testleri: Serum toplam kalsiyum ve iyonize kalsiyum düzeyleri, paratiroid hormon (PTH) seviyeleri, böbrek fonksiyon testleri ve D vitamini düzeyleri ölçülür. 2. Görüntüleme Yöntemleri: Kemik yoğunluğu taramaları, ultrason, BT ve MR gibi yöntemler kullanılarak paratiroid bezleri ve diğer olası kitleler görüntülenir. 3. Ek Tanı Yöntemleri: İdrar analizi, biyopsi ve genetik testler gibi ek yöntemler gerekebilir. Hiperkalsemi şüphesi olan kişilerin bir sağlık profesyoneline danışmaları önemlidir.

Aktivite intoleransı tanısı için aşağıdaki tanılar ve değerlendirme yöntemleri kullanılır: 1. Klinik Öykü ve Fizik Muayene: Hastanın şikayetleri, tıbbi geçmişi ve kullandığı ilaçlar detaylıca değerlendirilir. 2. Efor Testleri: 6 Dakika Yürüme Testi ve Kardiyopulmoner Egzersiz Testi (CPET) gibi yöntemlerle fonksiyonel kapasite ve oksijen tüketimi analiz edilir. 3. Görüntüleme: Ekokardiyografi, akciğer grafisi veya MR gibi yöntemlerle altta yatan organik nedenler araştırılır. 4. Laboratuvar Tetkikleri: Kan sayımı, tiroid fonksiyon testleri, elektrolit düzeyleri ve arteriyel kan gazı analizi gibi testler yapılır. 5. Hemşirelik Tanısı: Hemşireler, hastanın genel durumu, fiziksel aktivite geçmişi ve semptomlarını değerlendirerek tanı koyarlar.

Radyoterapi uzmanı, tanı koyma yetkisine sahip değildir. Tanı koyma süreci, hastanın onkolojik açıdan geniş kapsamlı değerlendirilmesini gerektiren ve multi-disipliner tümör konseyi tarafından yürütülen bir süreçtir. Radyoterapi uzmanı, tedavinin planlanması ve uygulanması aşamalarında görev alır.

Ventilatör İlişkili Pnömoni (VİP) tanısı için genellikle aşağıdaki kriterler kullanılır: 1. Göğüs Röntgeni: Yeni bir infiltrasyon veya konsolidasyon gösteren en az iki seri röntgen. 2. Klinik Bulgular: İki veya daha fazla faktörün varlığı, bunlar arasında ateş, düşük vücut sıcaklığı, pürülan balgam, hipoksemi ve lökosit sayısında değişiklik yer alır. 3. Laboratuvar Verileri: Pozitif trakeal veya bronkoalveolar lavaj kültürleri, artmış sekresyonlar veya sekresyonlarda değişiklik. Ayrıca, invaziv ve non-invaziv kültür toplama yöntemleri de kullanılabilir. Kesin tanı için bir uzmana danışmak önemlidir.

Hastanede tedavi olmak için izlenmesi gereken adımlar şunlardır: 1. Hastaneye Kabul: İlk olarak, hastanın sağlık durumu değerlendirilir ve gerekli tıbbi kayıtlar yapılır. 2. Tanı ve Test Aşaması: Doktorlar, laboratuvar testleri ve görüntüleme yöntemleri kullanarak hastanın durumunu teşhis eder. 3. Tedavi Planı Oluşturma: Hastanın sağlık durumuna uygun bir tedavi planı oluşturulur. 4. Tedavi Süreci ve İzleme: Hasta, düzenli olarak doktor tarafından kontrol edilir ve tedaviye verdiği yanıt izlenir. 5. Taburcu Olma Süreci: Hastanın sağlık durumu iyileştiğinde, taburcu olma süreci başlar. Tedavi süreci boyunca, hastanın tüm işlemleri, multidisipliner bir ekip (doktor, psikolog, hemşire, sosyal hizmet uzmanı vb.) tarafından yürütülür.

Homans belirtisi, tıpta derin ven trombozu (DVT) tanısı için kullanılan bir bulgudur. Tanım: Diz tam açıkken ayağın dorsifleksiyonu (bacağa doğru yaklaştırılması) ile baldırda ağrı oluşumu olarak tarif edilir. Bu belirti, adını 20. yüzyılın başlarında tanımlayan Amerikalı cerrah John Homans'dan almıştır. Önemli not: Homans belirtisi, DVT'yi kesin olarak teşhis etmek için tek başına yeterli değildir ve diğer tanı yöntemleriyle birlikte değerlendirilmelidir.

İnce iğne aspirasyon biyopsisi (İİAB), şüpheli kitlelerden veya nodüllerden tanı koymak amacıyla yapılır. İİAB'nin yapılma nedenleri: - Baş boyun hastalıklarının (tiroid nodülleri, tükürük bezi kitleleri, lenf nodları) tanısında. - Cilt altı nodüllerin değerlendirilmesinde. - Akciğer nodüllerinin teşhisinde. Ayrıca, İİAB tedavi planını oluşturmak ve kanserin yayılıp yayılmadığını belirlemek için de kullanılır.

Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB) belirtileri kişiden kişiye farklılık gösterebilir. Temel belirtiler şunlardır: Dikkat eksikliği: Detaylara dikkat etmekte zorlanma, sık hata yapma; Dinliyormuş gibi görünse de anlatılanları takip edememe; Görev ve sorumlulukları tamamlayamama; Organize olamama, planlama zorluğu; Eşyaları sık kaybetme; Dış uyaranlarla kolayca dikkatinin dağılması. Hiperaktivite/dürtüsellik: Yerinde duramama, sürekli hareket etme; Sessiz kalması gereken durumlarda bile konuşma ya da hareket etme isteği; Sırasını beklemekte zorlanma; Başkalarının sözünü kesme, araya girme; Düşünmeden hareket etme, sonuçlarını değerlendirememe. DEHB tanısı klinik bir tanı olup, çocuk ve ergen psikiyatri uzmanı tarafından konulur. Tanı için: Alınan öykü ve psikiyatrik muayene; Semptomların şiddetinin ölçülmesi, zihinsel gelişim düzeyinin saptanması ve akademik sorunların belirlenmesi için bazı ölçek ve testler; Gerekli görülen durumlarda dil, konuşma ve motor becerilerin değerlendirilmesi uygulanır. DEHB belirtileri fark edildiğinde bir uzmana başvurmak önemlidir.

Fistül tanısı için kullanılan görüntüleme yöntemleri şunlardır: 1. Bilgisayarlı Tomografi (BT): Fistülün yerini ve yayılımını tespit etmek için kullanılır. 2. Baryum Lavmanı: Kolonun röntgen filmi çekilirken baryum solüsyonu kullanılarak bağırsaklardaki fistüllerin belirlenmesinde etkilidir. 3. Kolonoskopi: Bağırsakların iç yüzeyinin incelenmesi için kullanılır ve bağırsak fistüllerinin teşhisinde önemli olabilir. 4. Sigmoidoskopi: Rektum ve sigmoid kolonun iç yüzeyinin incelenmesi için kullanılır. 5. Fistulogram: Fistül içine kontrast boya enjekte edilerek röntgen filmi çekilir, fistülün yapısını ve yönünü belirlemeye yardımcı olur. Bu yöntemler, fistülün konumu, boyutu ve etkilediği organlar hakkında detaylı bilgi sağlar ve tedavi planlamasında önemli rol oynar.

Atipiklik tanısı farklı alanlarda farklı yöntemlerle konulabilir: 1. Tıp Alanında: Atipik pnömoni tanısı için şu adımlar izlenir: - Hastanın hikayesi ve semptomların değerlendirilmesi. - Fizik muayene. - Görüntüleme yöntemleri. - Laboratuvar testleri. - Klinik değerlendirme. 2. Psikoloji Alanında: Atipik psikoz tanısı için: - Tıbbi ve psikiyatrik öykü alımı ve fiziksel muayene yapılır. - Kan testleri ve beyin görüntüleme yöntemleri (örneğin, MR) istenebilir. - Takip gerekebilir; organik etiyolojiye bağlı durumlar dışlandıktan sonra tanı konulabilir.