Realizm

Sembolizm, 19. yüzyılın ikinci yarısında parnasizme tepki olarak ortaya çıkmıştır. Parnasyenler, insan duygularına ve izlenimlere önem vermiyorlardı; onlar için önemli olan gerçek ve düşüncelerdi. Ayrıca, sembolizm natüralizme ve pozitivizme karşı da bir tepki olarak gelişmiştir.

Kara kalem, genellikle kâğıt veya karton gibi yüzeylere kurşun kalemler veya karakalem kalemleri kullanılarak yapılan bir çizim tekniğidir. Kara kalemin işe yaradığı bazı noktalar: Sanatsal ifade: Kara kalem, hem yeni başlayanlar için öğretici bir ilk adım hem de deneyimli sanatçılar için bir yaratım platformu sunar. Teknik beceri gelişimi: Gölgeleme, tonlama ve detay ekleme gibi teknikler, el-göz koordinasyonunu ve motor becerilerini geliştirir. Zihinsel ve kişisel gelişim: Konsantrasyonu artırır, sabrı geliştirir ve stresle başa çıkmaya yardımcı olur. Eğitim: Görsel sanatlarda eğitim ve esere başlamanın en temel adımıdır. Belgeleme: Bir anı, bir ifade veya bir sahneyi kalıcı bir şekilde belgelemeyi sağlar.

Realizm akımının en büyük temsilcisi olarak Gustave Courbet kabul edilir. Courbet, hem teorik yazılarıyla hem de eserleriyle realizmin temel prensiplerini tanımlamış ve hayata geçirmiştir.

Ernest Hemingway, realizm akımının temsilcilerinden biridir. Ayrıca, Hemingway "Kayıp Nesil" (Lost Generation) olarak bilinen edebi topluluğa dahildir.

Servet-i Fünûn edebiyatında etkili olan akımlar şunlardır: Parnasizm. Sembolizm. Ayrıca, Servet-i Fünûn yazarları, yakından takip ettikleri Fransız yazarların etkisiyle realist roman anlayışını benimsemişlerdir.

Felsefede realizm ve idealizm şu şekilde açıklanabilir: Realizm. İdealizm. İdealizm ve realizm arasındaki bazı farklar şu şekilde özetlenebilir: Gerçekliğin kaynağı. Odak noktası. Epistemoloji ve ontoloji. İdealizm ve realizm, felsefe dünyasında zıt fikirleri temsil ederken, her ikisi de düşünce tarihinde önemli bir rol oynamıştır.

Don Kişot, herhangi bir akıma dahil edilmekten ziyade, modern romanın öncüsü olarak kabul edilir. Miguel de Cervantes tarafından yazılan eser, 1605 ve 1615 yıllarında iki bölüm halinde yayımlanmış ve Batı edebiyatının kurucu eserlerinden biri olarak değerlendirilmiştir. Don Kişot'un akımdan ziyade bir tür öncü olarak görülmesinin sebebi, epik, pastoral, pikaresk gibi farklı türlerin özelliklerini bir arada barındırması ve bu yönüyle yeni bir edebiyat türüne zemin hazırlamış olmasıdır.

Mehmet Rauf, Servet-i Fünûn (Edebiyat-ı Cedide) akımına mensuptur. Eserlerinden bazıları: Romanlar: Eylül; Ferda-yı Garam; Karanfil ve Yasemin; Kan Damlası; Tuba; Böğürtlen; Genç Kız Kalbi; Bir Zambak Hikayesi; Son Yıldız; Darendem; Halas. Hikayeler: Bir Aşkın Tarihi; Kadın İsterse; Aşk Kadını; İntizar; Son Emel; Aşikane; Üç Hikaye; Pervaneler Gibi; Hanımlar Arasında; Eski Aşk Geceleri. Mensur şiirler: Siyah İnciler. Tiyatro oyunları: Pençe; Cidal; Diken; Sansar; Yağmurdan Doluya.

1920-1930 yılları arasında Türk romanında şu gelişmeler yaşanmıştır: Milli Edebiyat etkisi: Roman, eskiye karşı yeni değerlerin yüceltilmesi temasıyla gelişmiştir. Anadolu'ya yönelim: Yazarlar, Anadolu'yu ve bu coğrafyada yaşayan insanları konu almaya başlamıştır. Toplumsal konular: Dini, ahlaki ve estetik değerler yoğun olarak işlenmiş, Batılılaşma anlayışı da bir değer olarak ele alınmıştır. Bireysel ve toplumsal temalar: Bireysel konular (aşk, kadın) ile toplum sorunları (yoksulluk, aile içi çatışmalar) bir arada işlenmiştir. Bu dönemde öne çıkan yazarlar arasında Reşat Nuri Güntekin, Halide Edip Adıvar ve Yakup Kadri Karaosmanoğlu bulunmaktadır.

Recaizade Mahmut Ekrem'in sanat anlayışı şu şekilde özetlenebilir: Sanat için sanat ilkesi: Ekrem, edebiyatın bir propaganda aracı olarak kullanılmasına karşı çıkarak sanat için sanat anlayışını benimsemiştir. Güzellik: Ona göre sanatın amacı güzelliktir ve sanatçı, güzelliğin peşinde olmalıdır. Bireysel duygular: Eserlerinde ferdi duygu ve düşünceleri yansıtmıştır. Batı etkisi: Fransız edebiyatından etkilenmiş, Batı tarzı estetiği ve nazım şekillerini Türk edebiyatına kazandırmıştır. Doğa ve realizm: Doğaya dönük şiirler yazmış, eserlerinde realizm unsurlarını kullanmıştır. Kafiye anlayışı: Kafiyenin göz için değil, kulak için olduğunu savunmuştur.

Doğru. İzlenimcilik (empresyonizm), 19. yüzyılın ortalarında Fransa’da akademik sanat kurallarına karşı çıkan ve geleneksel sanat anlayışına meydan okuyan bir akım olarak ortaya çıkmıştır.

Refik Halit Karay, Türk edebiyatında önemli bir yere sahip olan yazar ve gazetecidir. Eserleri ve Temaları: Realizm ve Gözlem Gücü: Realizm akımının önemli temsilcilerindendir ve eserlerinde güçlü bir gözlem gücü sergiler. Dil ve Anlatım: Sade ve akıcı bir dil kullanmış, detaylı betimlemelere ve güçlü gözlemlere yer vermiştir. Temalar: Anadolu ve köy yaşamı, toplumsal eleştiri, sürgün ve gurbet, aşk ve insan ilişkileri, modernleşme ve gelenek gibi temaları işlemiştir. Eserleri: Roman: "İstanbul'un Bir Yüzü", "Ay Peşinde", "Yezidin Kızı", "Çete", "Sürgün" gibi eserler yazmıştır. Hikâye: "Memleket Hikâyeleri" ve "Gurbet Hikâyeleri" ile tanınır. Tiyatro: "Deli" ve "Tiryaki Hasan Paşa ve Kanije Müdafası" gibi oyunlar yazmıştır. Edebi Kişiliği: "Kirpi" takma adıyla mizahi yazılar yazmış, sürgün yıllarında edindiği deneyimleri eserlerine yansıtmıştır. "Yeni Lisan" akımının tutunmasında önemli payı bulunan, konuşma dilini yazılarında büyük bir ustalıkla uygulayan bir yazardır. Refik Halit Karay'ın eserleri, Türkiye'nin toplumsal ve siyasi yapısını, insan ilişkilerini ve modernleşme sürecini anlamak için önemli bir kaynaktır.

Realistler, idealizm (liberalizm) ve öznelcilik gibi yaklaşımlara karşı çıkar. İdealizm: Realistler, idealistleri ütopyacı olmakla suçlar ve onların gerçekte olanı değil, olması gerekeni düşündüklerini iddia ederler. Öznelcilik: Realizm, öznenin dışında kalan koşulları da dikkate almayı gerektirir; öznel idealizm ve öznelci tutumları kabul etmez. Ayrıca, realistler sanatta romantizm akımına da tepki göstermişlerdir.

Realizm (gerçekçilik) akımının kurucusu olarak Gustave Flaubert kabul edilmektedir.

Realitenin amacı, var olan şeylerin nesnel gerçekliğini anlamak ve bu gerçekliği farklı bağlamlarda (fiziksel, zihinsel, sosyal vb.) incelemektir. Realite kavramı, felsefeden sanata, kabala ilmine kadar çeşitli alanlarda farklı anlamlar taşır: Felsefede, realizm (gerçekçilik) olarak bilinen yaklaşım, varlığın gerçekliğini ve bu gerçekliğin nasıl algılandığını araştırır. Sanatta, realizm akımı, duygusal bakıştan sıyrılarak deneyimi ve gözlemi esas almayı hedefler. Kabala ilminde, realite, dış dünyada algılanabilecek bir yapı olarak değil, kişinin içsel algısıyla ilgili bir kavram olarak ele alınır.

Filozofların metafizik sistemlerinden bazıları şunlardır: Rene Descartes. George Berkeley. Immanuel Kant. Francis Herbert Bradley. Ludwig Wittgenstein ve William James. Metafizik, felsefenin bir dalı olup varlık, tanrı, varoluş, zaman, evren, uzay gibi kavramlar üzerine incelemeler yapar.

Tanzimat Dönemi ikinci kuşak sanatçıları, romantizm, realizm ve natüralizm akımlarının etkisinde kalmışlardır. Bu kuşağın önde gelen sanatçıları arasında Recaizade Mahmut Ekrem, Abdülhak Hamit Tarhan, Samipaşazade Sezai, Nabizade Nazım bulunmaktadır. İkinci kuşak sanatçıları, "sanat için sanat" anlayışını benimsemiş ve bireysel konulara yönelmişlerdir.

1923-1950 yılları arasındaki Cumhuriyet dönemi romanı, çeşitli akımların etkisi altında gelişmiştir: Realizm: Bu dönemde yazarlar, toplum sorunlarını gözlemci ve gerçekçi bir şekilde ele almışlardır. Milli Edebiyat: 1930'lara kadar olan süreçte, milli değerlere vurgu yapan romanlar yazılmıştır. Toplumcu Gerçekçilik: 1930'lardan sonra köylülerin, işçilerin ve geçim sıkıntısı çekenlerin yaşamından söz eden romanlar ortaya çıkmıştır. Psikolojik Roman: Peyami Safa ve Abdülhak Şinasi Hisar gibi yazarlar, bireyin iç dünyasını esas alan romanlar yazmışlardır. Bu dönemde öne çıkan yazarlar arasında Reşat Nuri Güntekin, Halide Edip Adıvar, Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Sadri Ertem ve Sabahattin Ali bulunmaktadır.

Lev Tolstoy, realizm ve natüralizm akımlarından etkilenmiş olsa da, kendi özgün tarzını yaratmıştır. Realizm: Tolstoy'un eserleri, dönemin sosyal, ahlaki ve felsefi sorunlarını derinlemesine ele alır ve realizmin önemli temsilcilerindendir. Natüralizm: Tolstoy'un eserlerinde doğanın insan üzerindeki etkisi ve karakterlerin çevresel faktörlerle mücadelesi işlenir. Tolstoy, aynı zamanda hristiyan anarşizmi olarak bilinen felsefi görüşleri ile de tanınır.

Realist ve romantik arasındaki temel farklar şunlardır: Odak noktası. Konu. Üslup. Ayrıca, realizm 19. yüzyılın ikinci yarısında ortaya çıkan ve romantizmin abartılı ve idealize edici yaklaşımına tepki olarak gelişen bir akımdır. Realizm ve romantizm, edebiyat, sanat ve felsefe üzerinde önemli bir etki yaratmış ve her iki akım da farklı toplumsal değişimlere yanıt vermiştir.