Realizm

Lev Tolstoy'un "Savaş ve Barış" adlı romanının ana fikri, savaşın ve barışın insan hayatı üzerindeki etkileri ile toplumsal değişimlerin tasviridir. Eserde, 1805-1813 yılları arasında Napolyon Savaşları sırasında beş asil ailenin hayatı anlatılmaktadır. Ayrıca, "Savaş ve Barış" demokratik barış teorisi çerçevesinde değerlendirildiğinde, demokratik ülkelerin birbirleriyle askeri çatışmaya girmekten kaçındıkları ve anlaşmazlıklarında askeri güç kullanmaktan imtina ettikleri fikri de öne çıkar.

Varlık var mıdır sorusuna verilen cevaplar iki ana grupta toplanabilir: 1. Varlığın olduğunu kabul eden görüş (realizm/gerçekçilik). 2. Varlığın olmadığını kabul eden görüş (nihilizm/hiççilik). Bu görüşlerin yanı sıra, varlığın ne olduğuna dair farklı yaklaşımlar da bulunmaktadır: Varlığı oluş olarak kabul edenler (Herakleitos, A. Whitehead). Varlığı idea (düşünce) olarak kabul edenler (Platon, Aristoteles, Farabi, Berkeley, Hegel). Varlığı madde olarak kabul edenler (Demokritos, Hobbes, La Mettrie, Marx). Varlığı hem idea hem de madde olarak kabul edenler. Varlığı fenomen olarak kabul edenler.

Honoré de Balzac'ın edebi dili şu özelliklerle tanımlanabilir: Gözlem yeteneği: Balzac, olağanüstü bir gözlem yeteneğine sahiptir ve kendisini başkalarının yerine koyarak duygularını paylaşmayı bilir. Gerçekçilik ve doğalcılık: Romanda gerçekçilik ve doğalcılık akımlarının yaratıcısı olarak kabul edilir. Klasik roman tekniği: Olayların her şeyi gören bir gözlemcinin ağzından anlatıldığı, kahramanların tutarlı bir biçimde sunulduğu ve belirli kuralları olan bir klasik roman tekniği geliştirmiştir. Güçlü dil kullanımı: Eserlerinde ağır bir dil kullanmıştır. Toplumsal konular: Eserlerinde sık sık toplumsal konuları işlemiştir. Mizah: Yer yer mizahi bir üslup kullanmıştır. Gözleme dayalı anlatım: Romanlarında gözleme dayalı anlatım ön plandadır.

Pozitivizme göre bir sanat akımı bulunmamaktadır. Pozitivizm, 19. ve 20. yüzyıllarda öne çıkan, bilgide önemli olanın yalnızca olguları araştırmak olduğunu savunan bir akımdır. Ancak, pozitivizme tepki olarak ortaya çıkan bazı sanat akımları şunlardır: Ekspresyonizm (Dışavurumculuk). Fütürizm.

Halid Ziya Uşaklıgil'in eserleri realizm ve sembolizm akımlarına aittir. Realizm: Yazar, eserlerinde gerçeğe dayalı ve objektif bir anlatım tarzı olan realizmin etkilerini yoğun bir şekilde hissettirmiştir. Sembolizm: Uşaklıgil, bazı yazılarında sembolizm akımının unsurlarını da kullanmıştır. Ayrıca, Halit Ziya, Türk edebiyatında Batılı anlamda ilk romanları yazan sanatçı olarak kabul edilir ve en çok Servet-i Fünun edebiyatı ile ilişkilendirilir.

Kemal Tahir, gerçekçilik akımına mensuptur. Ayrıca, eserlerinde sosyalist gerçekçilik yöntemlerini de uygulamıştır.

Realizm ve halk hikayesi arasındaki temel farklar şunlardır: 1. Realizm: - Gerçekçilik: Realizm, hayatın gerçeklerini olduğu gibi yansıtmayı amaçlar. - Gözlem ve Betimleme: Realist eserlerde detaylı betimlemeler ve gözlemler ön plandadır. - Toplumsal Sorunlar: Realizm, toplumsal sorunları nesnel bir bakış açısıyla ele alır. - Dil ve Üslup: Sade ve süssüz bir dil kullanılır, söz sanatlarından kaçınılır. 2. Halk Hikayesi: - Nazım-Nesir Karışımı: Halk hikayeleri nazım ve nesir karışımından oluşur. - Olağanüstülükler: Gerçek olayların yanı sıra olağanüstülükler de içerir. - Anlatım: İlahi bakış açısı ile oluşturulur ve genellikle anonimdir. - Kaynaklar: Türk, Arap, İran ve Hint kaynaklı olabilir. Özetle, realizm nesnel ve gerçekçi bir anlatım sunarken, halk hikayeleri daha masalsı ve olağanüstü unsurlar içerebilir.

Liberal yaklaşım, bireysel özgürlük ve fırsat eşitliğine dayanan bir siyasi felsefedir. Realist yaklaşım ise, insan doğasının kötümser bir yorumuna dayanır ve devletlerin temel amacının güç ve çıkar maksimizasyonu olduğunu öne sürer. İki yaklaşım arasındaki temel farklar, insanın doğasına bakış, gücün tanımı ve uluslararası işbirliği konularına yaklaşımlarında ortaya çıkar.

Pozitivizm ve Realizm Akımları: 1. Pozitivizm: - Tanım: 18. yüzyılda Hume ve Berkeley öncüllüğünde ortaya çıkan, bilimin tek bir bilime indirgenmesi gerektiğini savunan bir anlayış. - Özellikler: - Olgulara dayanır. - Metafiziği reddeder. - Bilgilerin deney yoluyla elde edileceğini savunur. 2. Realizm (Gerçekçilik): - Tanım: 19. yüzyılın ikinci yarısında romantizme tepki olarak doğan, edebiyatta ve bilimde gerçekliğin olduğu gibi sunulmasını savunan bir akım. - Özellikler: - Gözleme ve deneye önem verir. - Eserlerde olağanüstü kişilere ve olaylara yer vermez. - Sanatçının objektif ve yansız olmasını gerektirir. Özetle, pozitivizm bilimsel teorilerin evrensel yasalarında olayların birbirini izlemesini düzenlilik olarak görürken, realizm bu düzenliliklerin altındaki daha derin yapı ve mekanizmaları keşfetmeyi hedefler.

İvan Şişkin, realizm akımına mensuptur. Ayrıca, 1870 yılında Kramskoy, Perov, Savrasov ve Ghe ile birlikte Gezginler (Peredvizhniki) grubunu kurmuştur.

Hüseyin Rahmi Gürpınar'ın dili ve üslubu şu şekilde özetlenebilir: Yalın dil: Yazar, eserlerinde kullandığı yalın dil ile en çok okunan yazarlar arasında yer almıştır. Realist ve natüralist yaklaşım: Realist ve natüralist bir görüşle "toplum için sanat" yapmıştır. Mizah ve hiciv: Eserlerinde mizahı, güldürücü olduğu kadar gülünç yönlerin yansıtılması ve hicvedilmesi için bir araç olarak kullanmıştır. Karakterlerin konuşması: Romanlarındaki kahramanları seviyelerine uygun ve ustaca konuşturmuş, olayları hem komik hem de acıklı yönleriyle anlatmıştır. İstanbul Türkçesi: Eserlerinde İstanbul Türkçesini bütün özlüğü ve özelliği ile kullanmıştır. Çeşitlilik: Bu Türkçe, azınlıkların telaffuzlarını, Anadolu ağızlarını ve argoyu dışlamaz; asıl çeşnisini bu çeşitlilikten alır.

Realizm (Gerçekçilik), 19. yüzyılın ikinci yarısında Fransa'da romantizme tepki olarak doğmuş bir sanat ve edebiyat akımıdır. Realizmde: Konu, gerçek veya yaşanmış hayattan alınır. Olay ve kişiler, yaşanan ve yaşayan kişilerin benzerleridir. Gözleme önem verilir, betimlemeler kahramanın gözüyle yapılır. Sanat, sanat için yapılır görüşü savunulur. Romantizm, 1830 yıllarında Fransa'da klasisizme tepki olarak doğmuş bir akımdır. Romantizmde: Coşkulu duygular ve büyük hisler merkeze konur. Doğa, geçmişe özlem ve tarih duygusu ön plandadır. Akıl yerine duygular ve hayaller önemlidir. Sanatçının kişiliği gizilmez, sanat toplum içindir görüşü benimsenir.

Realizm, 19. yüzyılın ikinci yarısında romantizme tepki olarak ortaya çıkan bir edebiyat ve sanat akımıdır. Realist yaklaşım, farklı alanlarda farklı anlamlar taşıyabilir: Uluslararası ilişkiler: Realizm, uluslararası politikanın temelini devletler arası güç ilişkileri olarak gören bir teoridir. Siyaset felsefesi: Realizm, politik ilişkileri açıklamaya ve modellemeye yarayan bir siyaset felsefesi teorisidir. Realizmin bazı temel ilkeleri: Anarşi: Uluslararası sistem anarşiktir, yani devletlerin üzerinde onları düzenleyebilecek bir otorite yoktur. Devletlerin bencilliği: Devletler, genellikle bencil ve rekabetçi bir şekilde kendi çıkarlarını takip eder. Güç ve güvenlik: Devletler, güvenliklerini sağlamak için güç birikimine önem verir. Ulusal çıkar: Asıl olan, devletlerin ulusal çıkarıdır; ideolojik tercihler önemli değildir.

Varlık felsefesinde varlığın var olup olmadığı konusunda iki ana görüş bulunmaktadır: 1. Varlık yoktur. 2. Varlık vardır. Ayrıca, bazı filozoflar varlığı oluş, idea veya madde gibi farklı kavramlarla açıklamışlardır.

Bilim ve felsefe, varlığı farklı şekillerde açıklar: Bilim, varlığı parçalara ayırarak inceler ve genel geçerliliği olan, gözlenebilir olgulardan hareket eder. Felsefe, varlığı bütünselliği içinde ele alır ve varlık kavramındaki problemleri açığa çıkarmaya çalışır. Her iki alan da varlığı açıklarken şu ortak özellikleri kullanır: Akıl ve düşünme yasaları: Felsefe ve bilim, kendilerini haklı kılmak için akla ve düşünme yasalarına dayanır. Araştırma: Felsefe ve bilim, evreni, insanı ve yaşamı bilinçli, yöntemli ve sistemli bir şekilde araştırır. Eleştiri: Her iki alanda da eleştiri süzgecinden geçirilmeyen bilgi güvenli bulunmaz. Genellemeler: Felsefe ve bilim, eleştiri sonrası kavramlar ve soyutlamalarla bazı ilke ve yasalara ulaşarak genellemeler yapar.

Perennializm (daimicilik), özcülüğe (essentialism) benzeyen bir eğitim felsefesidir. Perennializm, tüm insanlar için ebediyen önemli olan şeylerin öğretilmesi gerektiği düşüncesine dayanır. Perennializm, aynı zamanda realist ve idealist felsefelerin etkisinde gelişmiştir.

Mai ve Siyah, modern Türk romanı olarak kabul edilir. Eser, Batı roman tekniklerine uygun olarak yazılmış olup, teknik, kurgu ve üslup açısından bir dönüm noktası olarak görülür. Konusu itibarıyla ise sosyo-kültürel bir roman olarak değerlendirilir; eserde, roman kahramanı Ahmet Cemil'in kişiliğinde Servet-i Fünun dönemi sanat, edebiyat ve basın hayatında yok olup giden sanatçılar anlatılmaktadır.

Krikor Zohrab, realizm akımına mensuptur. Ayrıca, Arpiar Arpiaryan'dan etkilenmiştir.

Realistik film, "slice of life" (hayattan bir kesit) olarak da adlandırılan, gerçekliği yansıtan bir sinema alt kategorisidir. Realistik filmlerin bazı özellikleri: Konum çekimi: Filmler, stüdyo yerine gerçek yerlerde çekilir. Amatör oyuncular: Kısmen veya tamamen amatör oyuncular kullanılır. Düşük bütçe: Düşük maliyetli üretim. Çağdaş olaylar: Güncel olaylara dayalı hikayeler. İnandırıcı karakterler: İzleyicinin özdeşleşebileceği, relatable karakterler. Doğal diyalog: Organize olmayan, rambling bir diyalog yapısı.

Liberalizm ve realizm arasındaki temel farklar şunlardır: Devletlerin Davranışı: Realizm: Devletler, uluslararası politikanın temel aktörleridir ve ulusal çıkarlarını korumak için kendi güçlerine güvenirler. Liberalizm: Devletler, karşılıklı fayda sağlamak için iş birliği yapabilir ve etkileşime girerler. Güvenlik ve Güç Mücadelesi: Realizm: Devletler, güvenliği diğer kaygıların üzerinde tutar ve güç mücadelesi içindedir. Liberalizm: Devletler, uluslararası anarşiyle başa çıkmak için iş birliğini tercih eder. Uluslararası Sistemin Yapısı: Realizm: Uluslararası sistem anarşiktir ve merkezi bir otorite yoktur. Liberalizm: Anarşik uluslararası sistem yerine, daha karmaşık bir yapı ve işbirliği fırsatları olduğunu savunur. İnsan Doğası ve Değerler: Realizm: İnsan doğasını gücün peşinden giden ve kötü olanı enstrüman olarak kullanabilen bir yapı olarak görür. Liberalizm: İnsan doğasını iyi olarak ele alır ve kolektif hareket olasılığını inanır.