Nöroloji

Kernohan bulgusu, "Kernohan notch fenomeni" veya "Kernohan-Woltman notch fenomeni" olarak da bilinir. Kernohan notch fenomeni, transtentoriyal herniasyon nedeniyle oluşan bir görüntüleme bulgusudur. Kernohan notch fenomeni, ilk kez 1929'da James Watson Kernohan tarafından tanımlanmıştır. Kernohan notch fenomeni, beyin tümörlerinde, travmaya ikincil beyin yaralanmalarında ve nontravmatik spontan supratentoriyal hematomlarda da gözlenebilen nadir bir durumdur.

ALS (Amyotrofik Lateral Skleroz), beyin ve omurilikteki motor nöronları etkileyen, kas güçsüzlüğüne ve erimesine yol açan ilerleyici bir nörodejeneratif hastalıktır. Belirtileri: Kaslarda sertlik, kramp ve seğirmeler; Kol ve bacaklarda güçsüzlük; Konuşma ve yürümede değişiklikler; Halsizlik ve kilo kaybı; Nefes darlığı ve yutma güçlüğü. Nedenleri: Hastaların %5-10'unda genetik geçiş görülür; Diğer hastalarda belirli bir neden bilinmemektedir. Tedavi: Kesin tedavisi yoktur. Semptomları yönetmek ve hastalığın ilerlemesini yavaşlatmak için tedaviler uygulanır.

"Borucu beyin" konusu hakkında bilgi bulunamadı. Ancak, beyinle ilgili bazı bilgiler şu şekildedir: Beyin, vücudun tüm kısımlarından gelen bilgileri alır, analiz eder ve tepki organlarına uyarılar gönderir. Beynin bölümleri: Serebrum. Beyincik. Beyin sapı. Beyin, sinir sistemi ve hormonlarla birlikte çalışarak vücudun işlevlerini yönetir.

Hipokampüs ve amigdala, limbik sistemin önemli bileşenleridir ve farklı işlevlere sahiptir: Hipokampüs: Hafıza: Kısa süreli hafızayı uzun süreli hafızaya dönüştürür. Yön bulma: Mekansal navigasyon ve yer bulma duyusunu kontrol eder. Duygusal işleme: Duyguları ve anıları ilişkilendirir. Amigdala: Duygusal tepkiler: Korku, öfke, endişe ve diğer duyguların kontrol merkezidir. Hayatta kalma: Tehditleri değerlendirir ve savaşma, kendini savunma veya kaçma gibi refleksleri tetikler. Anılara duygusal içerik ekleme: Hipokampus ile etkileşime girerek hatıralara duygusal içerik ekler.

Disfonksiyone mesane, mesanenin idrarı sağlıklı bir şekilde depolama ve boşaltma işlevini yerine getirememesiyle ortaya çıkan bir durumdur. Disfonksiyone mesanenin bazı belirtileri: sık idrara çıkma; idrar kaçırma; idrar yapma güçlüğü; mesanede tam boşalmama hissi. Disfonksiyone mesanenin bazı nedenleri: nörolojik hastalıklar (Parkinson, multiple skleroz); ileri yaş; hormonal değişiklikler (menopoz); mesane enfeksiyonları; stres. Disfonksiyone mesane tedavi edilebilir bir durumdur.

Midriyazis, yani göz bebeklerinin genişlemesi, sempatik sinir sistemi tarafından kontrol edilir. Bu durum, stres, korku gibi durumlarda vücutta adrenalin salgılanması veya atropin gibi bazı ilaçların kullanımı gibi nedenlerle ortaya çıkabilir.

İpsilateral ve kontralateral terimleri, merkezi sinir sistemiyle ilgili olarak şu anlamlara gelir: İpsilateral. Kontralateral. Bu terimler, özellikle anatomi, nöroloji ve fizyoloji gibi bilim dallarında, vücutta meydana gelen olayları daha iyi anlamak için kullanılır.

Akut duyusal nöropatinin nedenlerine dair bilgi bulunamadı. Ancak, duyusal nöropatinin bazı nedenleri şunlardır: Diyabet (şeker hastalığı). B12 vitamini, folik asit veya diğer B grubu vitaminlerinin eksikliği. Kemoterapi ilaçları. Enfeksiyonlar. Toksin maruziyeti. Aşırı alkol kullanımı. Kronik böbrek yetmezliği. Bağ dokusu hastalıkları. Kalıtsal nöropatiler. Nöropati şüphesi durumunda bir sağlık uzmanına danışılması önerilir.

Mezensefalon (orta beyin), aşağıdaki sinirleri ve çekirdekleri içerir: Kranial sinirler: Üçüncü (Nervus oculomotorius), dördüncü (Nervus trochlearis) ve beşinci (Nervus trigeminus) kranial sinirlerin çekirdekleri mezensefalonda bulunur. Diğer yapılar: Substantia nigra, nucleus ruber, serebral pedinküller, tegmentum ve tektum (corpora quadrigemina) mezensefalonun bileşenlerindendir. Ayrıca, mezensefalon, Edinger-Westphal çekirdeği gibi parasempatik çekirdekleri de barındırır.

Sırtta karıncalanma, çeşitli hastalıkların belirtisi olabilir. Bu hastalıklar arasında: Fibromiyalji: Halsizlik, kas ağrısı ve kronik yorgunlukla birlikte sırtta karıncalanmaya neden olabilir. B12 Vitamini Eksikliği: Sırtta karıncalanma dahil olmak üzere çeşitli sinir sistemi belirtilerine yol açabilir. Spondilolistezis: Omurların yerinden kayması sonucu sinirlere baskı yaparak sırtta karıncalanma ve ağrıya neden olabilir. Zona Hastalığı: Sinir uçlarını etkileyen bu hastalık, sırtta karıncalanma ve döküntüye yol açabilir. Spinal Enfeksiyonlar ve Tümörler: Sinirlerin tahriş veya hasar görmesine neden olarak sırtta karıncalanma hissine yol açabilir. Bu belirtilerle karşılaşıldığında bir doktora başvurulması önerilir. Not: Bu bilgiler genel bilgilendirme amaçlıdır; kesin tanı ve tedavi için bir sağlık uzmanına danışılmalıdır.

"Kore sevme hastalığı" olarak adlandırılan bir hastalık bulunmamaktadır. Ancak, "Kore hastalığı" olarak bilinen birkaç farklı durum vardır: Huntington (Kore) Hastalığı: Genetik geçişli bir nörolojik bozukluk olup, istemsiz hareketler, davranış ve zihinsel bozukluklarla karakterizedir. Kore: İstem dışı, ani ve düzensiz hareketlerle karakterize bir nörolojik bozukluktur. Genetik, enfeksiyöz veya metabolik nedenlerden kaynaklanabilir. Bu hastalıklar hakkında daha fazla bilgi için bir sağlık uzmanına başvurulması önerilir.

Çocuk, genellikle 18 yaşını doldurmamış her birey olarak kabul edilir. Ancak, bazı durumlarda bu yaş aralığı farklılık gösterebilir: Bebeklik dönemi: Doğumdan itibaren yaklaşık 2 yaşına kadar sürer. Okul öncesi dönem: 3-6 yaş arasını kapsar. İlkokul çağı: 6-12 yaş arasındaki çocukları içerir. Ergenlik dönemi: Genellikle 12-18 yaş arasındaki gençleri kapsar. Çocuk nörolojisi ise 0-18 yaş aralığındaki çocukların beyin, omurilik, sinir ve kas hastalıklarının tanı ve tedavisi ile ilgilenir.

MS'te (Multipl Skleroz) uyuşma, hastalığın başlangıç dönemlerinde, genellikle 20 ila 40 yaşları arasında ortaya çıkar. Uyuşma, MS'in en yaygın erken belirtilerinden biridir ve belirgin bir sebep olmadan ortaya çıkabilir. MS'te uyuşma, atak sırasında ortaya çıkıp daha sonra iyileşebileceği gibi, uzun dönem kalıcı da olabilir. MS belirtileri varsa, doğru teşhis ve tedavi için bir sağlık uzmanına başvurulması önerilir.

Ependimal hücreler, beyin omurilik sıvısını (BOS) üretir. Bu hücreler, beyinde yer alan ventriküler sistemi ve omurilikteki canalis centralis'i çevreleyen ince bir nöroepitel astardır.

Sakarlık kendi başına bir hastalık değildir, ancak çeşitli sağlık sorunlarının belirtisi olabilir. Sakarlığa yol açabilecek bazı durumlar: Dispraksi. Parkinson hastalığı. Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB). Beyincik ile ilgili sorunlar. Eğer sık sık sakarlık yaşanıyorsa, bu durumun altında yatan nedeni belirlemek için bir doktora veya fizyoterapiste danışmak faydalı olabilir.

Hiperakuzi, yani seslere karşı aşırı hassasiyet, genellikle yüksek sese maruz kalma, iç kulakta hasar, migren, nörolojik problemler, anksiyete ve depresyon gibi nedenlerle ortaya çıkar. Yüksek sese maruz kalma: Uzun süreli yüksek ses, özellikle müzik veya inşaat gibi gürültülü ortamlar, iç kulak yapılarında hasara yol açabilir. İç kulakta hasar: Kulak travması veya iç kulak hücrelerinin zarar görmesi de hiperakuziye neden olabilir. Migren: Migren hastaları sese karşı daha hassas olabilir ve bu hassasiyet hiperakuziye dönüşebilir. Nörolojik problemler: Beyindeki işitme yollarını etkileyen nörolojik sorunlar hiperakuziye yol açabilir. Anksiyete ve depresyon: Yoğun kaygı ve depresyon, seslere karşı hassasiyeti artırabilir. Hipoakuzi hakkında bilgi bulunamadı.

DSM-IV-TR, Amerikan Psikiyatri Birliği (APA) tarafından yayımlanan ve ruhsal bozuklukların tanı ölçütlerini içeren Zihinsel Bozuklukların Tanısal ve İstatistiksel El Kitabı'nın (DSM) 2000 yılında yayımlanan gözden geçirilmiş baskısıdır. DSM-IV-TR'nin bazı özellikleri: Eksen Sistemi: Bu baskıda "Eksen Sistemi" kaldırılmıştır. Değişiklikler: Şizofreni ve travma sonrası stres bozukluğu gibi alanlarda önemli değişiklikler yapılmıştır. DSM-IV-TR, 2000 yılından bu yana kullanılmakta olan DSM-IV'ün metin revizyonu yapılmış halidir.

Beyin vezikülleri, embriyolojik gelişimin 4. haftasında nöral tüpün kafaya yakın kısmının farklılaşmasıyla oluşan yapılardır. Üç ana beyin vezikülü: 1. Prosefelon (önbeyin). 2. Mesensefelon (ortabeyin). 3. Rombensefalan (ardbeyin). Bu veziküller, beynin ana bölgelerinin ilk adımlarıdır ve 5. haftanın sonunda beşe, 6. haftanın sonunda ise oldukça farklılaşarak gelişimlerini tamamlarlar.

Nöroloji taraması, 0-18 yaş grubundaki çocuklarda yapılır.

Optik kiazma tümörü, optik sinirlerin kesiştiği nokta olan optik kiazmada ortaya çıkan bir tümördür. Optik kiazma tümörlerinin bazı türleri: Optik gliomlar. Menenjiomlar. Belirtiler arasında ağrısız görme kaybı, proptozis, optik atrofi, optik disk ödemi ve retinokoroideal şant damarları bulunabilir. Tedavi, tümörün türüne ve yayılma durumuna bağlı olarak değişir.