Newton

Kütle çekimi, iki nesne arasındaki mesafenin karesiyle ters orantılı olması nedeniyle ters kare yasasına uyar. Bu, Newton'un evrensel kütle çekim yasasının temel prensiplerinden biridir ve şu şekilde ifade edilir: "Evrendeki her parçacık, diğer parçacıkları kütlelerinin çarpımıyla doğru orantılı ve aralarındaki uzaklığın karesiyle ters orantılı bir kuvvetle çeker".

F = ma formülü, Newton'un ikinci hareket yasasından gelir.

50 N (newton) birimi, yaklaşık olarak 5,1 kg (kilogram kuvvet) eder.

Dünyanın itim kuvveti, yani yer çekimi kuvveti, kütle çekim kuvveti olarak da bilinir ve şu şekilde oluşur: 1. Isaac Newton'un Yasası: Newton, iki kütle arasında bir çekim gücü olduğunu ve bu gücün kütlelerin büyüklüğü ile doğru, aralarındaki mesafenin karesi ile ters orantılı olduğunu belirtmiştir. 2. Evrenin Yapısı: Dünya, kendi üzerindeki cisimleri sürekli olarak merkezine doğru çeken büyük bir kuvvete sahiptir, çünkü Dünya bir kütle çekim alanına sahiptir. 3. Evrensel Etki: Bu kuvvet, evrendeki tüm kütleler arasında var olan evrensel bir çekimdir ve sadece Dünya üzerinde değil, tüm gök cisimlerinde de etkilidir.

20 kg ağırlık, yaklaşık olarak 196.133 newton (N) gücüne eşittir.

Elma yere düşer çünkü bu durum Newton'un yerçekimi kanunu ile açıklanır. Newton'un yerçekimi kanununa göre, kütlesi küçük olan bir cisim, diğer büyük bir cisme doğru bir çekim kuvveti ile hareket eder.

Kütle çekimi, Newton'un Evrensel Kütle Çekim Yasası kullanılarak hesaplanır şu formülle ifade edildiğini belirtir: F = G (m1 m2) / r². Burada: - G, kütle çekim kuvvetinin gücünü temsil eden ve Evrensel Kütle Çekim Sabiti olarak bilinen temel bir sabittir. - m1 ve m2, iki nesnenin kütleleridir. - r, bu nesnelerin merkezleri arasındaki mesafedir. Bu formül, kütle çekim kuvvetinin, nesnelerin kütleleriyle doğru orantılı ve aralarındaki mesafenin karesiyle ters orantılı olduğunu gösterir.

Türevin ilk kurucuları, 17. yüzyılda birbirinden bağımsız olarak bu kavramı geliştiren Isaac Newton ve Gottfried Wilhelm Leibniz'dir.

Türevin ispatını bulan kişiler, 17. yüzyılda birbirinden bağımsız olarak Isaac Newton ve Gottfried Wilhelm Leibniz'dir.

9. sınıf fizik kitabı sayfa 103'te "Newton'ın II. Hareket Yasası" ve "yer çekimi ivmesi" konuları ele alınmaktadır. Ayrıca, bu sayfada "hareketin temel kavramları" ve bu kavramlarla günlük hayattan örnekler verilmesi gereken bir performans görevi de bulunmaktadır.

Kuvvetin birimi Newton (N)'dur. Kuvvet, dinamometre ile ölçülür.

Tüm fizik yasaları şu şekilde sıralanabilir: 1. Newton'un Üç Hareket Yasası: - Bir cisim, üzerine etki eden dış bir kuvvet değişmediği sürece hareketsiz veya düzgün hareket halinde kalır. - Kuvvet, zamana göre momentumdaki değişime eşittir. - Doğada her etkiye karşılık eşit ve zıt bir tepki vardır. 2. Kütle ve Enerjinin Korunumu Yasası: - Albert Einstein'ın E = mc² denklemi, madde ve enerji arasındaki doğrudan ilişkiyi ortaya koyar. 3. Termodinamiğin Yasaları: - Sıfırıncı yasa, sıcaklık kavramını mümkün kılar. - Birinci yasa, bir sistem içindeki iç enerji, eklenen ısı ve iş arasındaki ilişkiyi gösterir. - İkinci yasa, kapalı bir sistem içindeki doğal ısı akışıyla ilgilidir. - Üçüncü yasa, mükemmel derecede verimli bir termodinamik süreç yaratmanın imkansız olduğunu belirtir. 4. Elektrostatik Yasaları: - Coulomb Yasası, iki nokta yük arasındaki kuvvetin, her bir yükün büyüklüğü ile doğru orantılı ve merkezleri arasındaki uzaklığın karesi ile ters orantılı olduğunu belirtir. - Gauss Yasası, bir elektrik alanının kapalı bir yüzeyden net akışının, kapalı elektrik yüküyle orantılı olduğunu ifade eder. 5. Modern Fizik Yasaları: - Görelilik kuramı, fizik yasalarının tüm eylemsiz referans çerçeveleri için aynı olduğunu öne sürer.

Kütleçekim kuvveti, iki nesne arasındaki mesafenin karesiyle ters orantılı olması nedeniyle ters kare yasasına uyar. Bu yasa, Isaac Newton'un evrensel kütleçekim yasasında belirtilmiştir ve şu şekilde ifade edilir: "Evrendeki her parçacık, diğer her parçacığı, kütlelerinin çarpımıyla doğru orantılı ve aralarındaki uzaklığın karesiyle ters orantılı bir kuvvetle çeker".

Kütleçekim kuvvetini Isaac Newton bulmuştur.

1 lbf (pound-kuvvet) birimi, 4.448 N (Newton) birimine eşittir.

Evet, mesafe arttıkça yer çekimi kuvveti azalır.

31 N ifadesi, 31 Newton anlamına gelir.

Üç çeşit fiziksel yasa şunlardır: 1. Newton'un Hareket Yasaları: Cisimlerin hareketini ve bu harekete etki eden kuvvetleri açıklayan yasalardır. 2. Termodinamik Yasaları: Enerji ve kütlenin korunumu gibi temel prensipleri içeren yasalardır. 3. Yerçekimi Yasası: Cisimlerin birbirine çekilmesini sağlayan kuvveti açıklayan yasadır.

Çarpışma katsayısı, genellikle Newton'un İkinci Hareket Yasası kullanılarak hesaplanır. Formül şu şekildedir: Kuvvet = Kütle x İvme. Örneğin, 2.000 kiloluk bir arabanın bir duvara çarptığında uyguladığı kuvveti hesaplamak için: 1. Kütle: 2.000 pound ÷ 2.2 kg/pound = 909.1 kg. 2. İvme: Arabanın 0'dan 27 m/s'ye (yaklaşık 60 mil) çıkması ve bunu 0.05 saniyede yapması durumunda, ivme = (0 m/s - 27 m/s) ÷ 0.05 s = -540 m/s² (negatif işaret, yavaşlamayı gösterir). 3. Kuvvet: 909.1 kg x -540 m/s² = 490.914 Newton (N).

3000 Newton (N) kuvveti, yaklaşık olarak 305,81 kilogram kuvvet (kgf) eşittir.

Isaac Newton, diferansiyeli 1665 yılında, Cambridge'deki Trinity College'ın veba salgını nedeniyle kapatıldığı dönemde, çiftliğinde geçirdiği iki yıl boyunca buldu. Bu dönemde, diferansiyel ve integral hesaplamalarının temelini attı ve geçmişte kullanılan alan, yay uzunluğu, tanjant bulma gibi yöntemleri, diferansiyel hesaplamayı temel alarak birleştirdi.